บทที่ 1 ได้รับพลังแห่งจักรพรรดิอมตะ สร้างดินแดนศักดิ์สิทธิ์คุนหลุน

บนภูเขาเล็กๆ รกร้างแห่งหนึ่ง ที่หน้ากระท่อมฟางที่ชำรุดทรุดโทรม เด็กหนุ่มอายุเพียงสิบหกปี ดวงตาประดุจดวงดาว จมูกโด่ง หน้าตาหล่อเหลาแต่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง นั่งอยู่บนเก้าอี้เล็กๆ ข้างหน้าเขาคือชายชราร่างผอมโซที่หายใจรวยรินใกล้ตาย

"เจ้าแก่นี่ คิดจะตายก็จะตายงั้นเหรอ? แล้วมรดกล่ะ? ไม่คิดจะทิ้งมรดกให้ข้าหน่อยหรือ? ข้ายังฝึกฝนได้แค่ขั้นหนึ่งของการฝึกกายเท่านั้นนะ แค่ลูกเจี๊ยบอ่อนแอเอง!" เย่เฉินประคองไหล่ของชายชรา ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความจนปัญญา

เขาทะลุมิติมายังโลกแฟนตาซีแห่งนี้เป็นเวลา 5 ปีแล้ว ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เขาร่อนเร่ไปทั่ว จนกระทั่งได้มาพบกับชายชราผู้นี้ สองคนพึ่งพาอาศัยกันและกัน แม้ว่าชายชราจะเป็นเพียงขอทาน แต่ก็มักจะโอ้อวดว่าเขาเป็นนักบำเพ็ญเพียรระดับสูง ทว่าหลังจากอยู่ด้วยกันเพียงไม่กี่ปี ชายชราก็ใกล้จะสิ้นใจ

“แค่กๆ ไอ้หนู! ข้าเลี้ยงดูเจ้ามาจนเติบใหญ่ เจ้ายังคิดถึงแต่มรดกของข้าอย่างเดียวหรือ? ไอ้ลูกกระต่าย...”

ชายชราตำหนิอย่างอ่อนแรง ขณะนี้เขาหายใจแทบจะไม่ได้แล้ว หากไม่ได้ยินเสียงกระซิบของเขาก็คงไม่ได้ยินอะไรเลย

เย่เฉินโกรธมาก “อย่าพูดเหลวไหล ข้าไม่กินของพรรค์นั้นหรอก!”

"เจ้าไม่เคยบอกหรือว่าตัวเองเป็นนักบำเพ็ญเพียรขั้นสูง? นักบำเพ็ญเพียรขั้นสูงก็จะตายได้งั้นหรือ?" เย่เฉินตะโกนอย่างโกรธเคือง แต่ดวงตากลับมีน้ำตาคลอเบ้า ด้วยความโกรธที่ชายชรารีบจากไปเร็วเกินไป

“ไอ้หนู เจ้าจงรับหน้าที่สืบทอดนิกายจากข้า เจ้าต้องทำให้นิกายนี้รุ่งเรือง...”

ชายชราหายใจอ่อนลงไปอีก

เย่เฉินถอนหายใจ “งั้นท่านบอกข้าก่อนได้ไหมว่านิกายของเราชื่อว่าอะไร?”

หลังจากที่เขาติดตามชายชราผู้นี้มาหลายปี ชายชราก็ถ่ายทอดให้เขาเพียงเทคนิคพื้นฐานในการฝึกกาย แล้วเอาแต่พร่ำพูดเรื่องการสร้างนิกาย? ลองดูที่ภูเขาเล็กๆ นี้สิ และกระท่อมฟางที่พังแล้วกระท่อมนี้ ยังเรียกว่านิกายได้อยู่อีกหรือ?

ชายชราลืมตาโพล่งขึ้นมา “อ๊า! ข้า...ข้าลืมตั้งชื่อนิกาย!”

พูดจบศีรษะก็เอนไปข้างหนึ่ง และจากไปทันที

ในใจของเย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะสบถออกมา! ที่แท้แล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมา เจ้าก็ยังไม่ได้ตั้งชื่อนิกายอย่างนั้นหรือ? แล้วเจ้ากล้าพูดถึงการสร้างนิกายได้ยังไงกัน? เจ้าคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย?

หลังจากฝังศพชายชราด้วยความโศกเศร้า เย่เฉินหยิบตำราฝึกกายขั้นพื้นฐานขึ้นมาดูด้วยความจนปัญญา

ในโลกแฟนตาซีอันยิ่งใหญ่แห่งนี้ เขารู้ดีว่าตัวเองมีพลังฝึกกายขั้นแรก ซึ่งอ่อนแอมาก

เขาได้รู้ว่าโลกนี้ชื่อว่า "แดนเซียนรกร้าง" เป็นหนึ่งในสามพันโลกใหญ่ที่มีนักบำเพ็ญเพียรนับไม่ถ้วน โลกรกร้างแห่งนี้แบ่งออกเป็นทวีปทั้งห้าคือ ตงเซิง (ตะวันออก) ซีเหอ (ตะวันตก) หนานซาน (ใต้) เป่ยจวี้ (เหนือ) และจงปู้ (ศูนย์กลาง)

และสถานที่ที่เขาอยู่คือ "ชิงเทียนจิ้ง" หนึ่งในเขตของทวีปตงเซิง

แม้เขตชิงเทียนจิ้งจะเป็นเพียงส่วนหนึ่งของทวีปตงเซิง แต่จากที่เขาทราบมา พื้นที่ของเขตชิงเทียนจิ้งนั้นใหญ่กว่าดาวโลกในชาติก่อนของเขาหลายเท่านัก! และในทวีปตงเซิงมีเขตทั้งหมด 18 เขต!

ดังนั้นขนาดของโลกเซียนรกร้างทั้งใบจึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะใหญ่ขนาดไหน!

“ค่อยๆ เดินไปทีละก้าวเถอะ” เย่เฉินถอนหายใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงไม่เกิดมาพร้อมกับร่างกายที่แข็งแกร่งเหมือนคนอื่น เช่นพวกที่พอเริ่มฝึกก็สามารถทะลวงผ่านขอบเขตได้อย่างรวดเร็ว เขารู้สึกอับอายต่อการเป็นคนทะลุมิติมายังโลกนี้เสียจริง

ในขณะที่เขากำลังจะฝึกฝนตามตำราฝึกกายขั้นพื้นฐาน จู่ๆ ก็มีเสียงเครื่องจักรดังขึ้นในสมองของเขา

【ติ้ง! ตรวจพบว่าผู้ฝึกเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งประมุข ระบบนิกายอันดับหนึ่งแห่งหมื่นสวรรค์ตื่นขึ้นแล้ว และเชื่อมต่อกับผู้ฝึกได้สำเร็จ!】

“อะไรนะ? ข้าได้รับระบบแล้วเหรอ?” เย่เฉินสะดุ้งตกใจ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปหมด ขนลุกชูชัน

【ของขวัญสำหรับผู้เริ่มต้น: พลังระดับต้าเฉิง (สำเร็จขั้นสมบูรณ์) หนึ่งชุด ท่านจะรับหรือไม่?】

เสียงของระบบทำให้เย่เฉินดีใจจนลิงโลดอยู่ในใจ เขารู้ดีว่าตัวเองจะต้องไม่ใช่คนที่ล้มเหลว เขาก็จะมีโอกาสเหมือนกัน! 5 ปี! 5 ปีเต็ม! เจ้ารู้ไหมว่าใน 5 ปีที่ผ่านมา ข้าต้องอยู่แบบไหน?

แต่เขาก็สงบสติลงได้อย่างรวดเร็ว และเริ่มวิเคราะห์หาข้อบกพร่องของระบบ

"ระบบ เจ้าบอกว่าข้าได้รับระบบเพราะข้าสืบทอดตำแหน่งประมุข ถ้าข้าไม่ได้เป็นประมุข เจ้าก็จะไม่โผล่มางั้นหรือ?" เย่เฉินถามอย่างระมัดระวัง

【ระบบ: ในทางทฤษฎีแล้วก็เป็นเช่นนั้น】

เย่เฉินโกรธจนสบถออกมา “ข้าเจออะไรเนี่ย นี่มันเรื่องของความบังเอิญหรือ? ใครจะรับประกันได้ว่าข้าจะได้เป็นประมุขนิกาย? นี่เจ้าคิดให้ข้าตายหรือไง?”

【ระบบ: ท่านจะรับของขวัญผู้เริ่มต้นหรือไม่?】

เย่เฉินไม่ยอมง่ายๆ เขาจะไม่ปล่อยให้ระบบเจ้าเล่ห์นี้รอดไปง่ายๆ “ถ้าข้าตายไปก่อน เจ้าจะตื่นขึ้นมาทำไมอีก? แค่ของพวกนี้เจ้าคิดว่าจะปล่อยข้ารอดได้หรือ? เจ้าคิดจะทดสอบคนในองค์กรหรือ? คนในองค์กรต้องผ่านการทดสอบนี้ให้ได้ทุกคน?”

“บอกมาว่าจะชดเชยค่าความเสียหายทางจิตใจ ค่าขาดรายได้ และค่าผิดปกติของระบบต่อมไร้ท่อของข้ายังไง?”

【ระบบ: ซู่ซู่ซู่...ระบบเกิดขัดข้อง...ของขวัญเริ่มต้นไม่สามารถตอบสนองความต้องการของผู้ฝึกได้...】

【ซู่ซู่ซู่...พิจารณาว่าการตื่นขึ้นของระบบมีข้อบกพร่อง เพื่อตอบแทนความเสียหายแก่ผู้ฝึก ระบบกำลังประเมินความเสียหาย...】

【ของขวัญเริ่มต้นได้อัปเกรดแล้ว!】

【ของขวัญ: พลังระดับต้าเฉิงอัปเกรดเป็นพลังระดับจักรพรรดิอมตะ! ท่านจะรับหรือไม่?】

เมื่อได้ยินคำว่าจักรพรรดิอมตะ ดวงตาของเย่เฉินก็เบิกกว้าง เขากลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก “จักรพรรดิอมตะ? นั่นมันไม่ใช่ระดับสูงสุดในโลกเซียนรกร้างหรือ?”

การแบ่งขั้นพลัง: ขั้นฝึกกาย, ขั้นฝึกปราณ, ขั้นสร้างฐาน, ขั้นแก่นทอง, ขั้นวิญญาณทารก, ขั้นเทพแปรรูป, ขั้นหลอมรวม, ขั้นรวมร่าง, ขั้นสำเร็จใหญ่, ขั้นข้ามเคราะห์, ขั้นเซียนแท้, ขั้นเซียนดิน, ขั้นเซียนฟ้า, ขั้นเซียนลึก, จักรพรรดิเทพ, ราชันเซียน, จักรพรรดิอมตะ!

เมื่อเขามีพลังระดับจักรพรรดิอมตะแล้ว ไม่ว่าจะไปที่ใดในดินแดนรกร้างนี้ก็ไม่มีอะไรจะขัดขวางเขาได้ แม้แต่การท่องไปในอวกาศเพื่อเยี่ยมเยียนดินแดนหมื่นสวรรค์ทั้งสามพันโลกก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร! เพียงแค่เขายกมือขึ้นก็สามารถทำลายล้างโลกเล็กๆ หนึ่งแห่งได้อย่างง่ายดาย จากที่เคยเป็นแค่ลูกเจี๊ยบอ่อนแอในขั้นฝึกกาย ตอนนี้เขาได้ก้าวขึ้นมาเป็นจักรพรรดิอมตะที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เกินกว่าที่เขาจะคาดคิดได้!

ขณะที่เขากำลังดื่มด่ำกับจินตนาการที่ไม่อาจถอนตัวออกมาได้ ระบบก็ตรวจพบว่าเขายังไม่ได้รับรางวัล จึงเพิ่มการชดเชยให้โดยเงียบๆ

【ตรวจพบว่าผู้ฝึกยังไม่พึงพอใจในชุดรางวัลอัปเกรด ระบบเพิ่มการชดเชย: ระฆังอมตะไร้กาลเวลา ท่านจะรับหรือไม่?】

เย่เฉินกลืนน้ำลายอีกครั้ง โชคดีที่เขาไม่ได้ตอบรับทันที ไม่เช่นนั้นคงพลาดรางวัลเพิ่มเติม ระบบนี้ช่างเจ้าเล่ห์จริงๆ ต้องให้ด่าเสียก่อนถึงจะยอมเพิ่มรางวัล ช่างน่ารังเกียจ!

เขาจงใจรออีกสักครู่ แต่เมื่อเห็นว่าระบบไม่เพิ่มรางวัลต่อไป เขาจึงยกมือขึ้นอย่างสง่างามและส่งเสียงเยาะเย้ยเบาๆ “ถือว่าเจ้าฉลาด ประมุขผู้ยิ่งใหญ่อย่างข้าจะรับไว้ด้วยความยากลำบาก!”

เมื่อเย่เฉินเลือกรับรางวัล พลังอันยิ่งใหญ่และไร้ขอบเขตพลันบังเกิดขึ้นในร่างของเขา เป็นพลังที่ไม่สามารถอธิบายได้ มันเป็นพลังที่แสดงถึงขั้นสูงสุดในดินแดนรกร้าง!

บนฟากฟ้านั้น กฎแห่งสวรรค์ปรากฏออกมาเป็นลำดับ พลังอันน่าเกรงขามทำให้เกิดภาพนิมิตนับไม่ถ้วน ดอกบัวทองเบ่งบานในมหาสมุทร, ราชันเซียนเยือนสวรรค์ชั้นเก้า, พระจันทร์ผุดขึ้นจากท้องทะเล, ภาพแห่งความเป็นความตายของหยินหยาง, เทพและปีศาจนับพันกราบไหว้, พลังแห่งบารมีสีม่วงลอยมาจากทิศตะวันออกยาวนับเก้าหมื่นลี้...

ภาพนิมิตนับไม่ถ้วนเหล่านี้ปกคลุมท้องฟ้าของเขตชิงเทียนทั้งหมด ภาพที่น่าสะพรึงกลัวนี้ได้ถูกชาวบ้านทั่วทั้งเขตชิงเทียนเห็นเข้า!