ตอนที่ 155 ปราบปรามลัทธิแมงมุมปีศาจ! (ฟรี)

ตอนที่ 155 ปราบปรามลัทธิแมงมุมปีศาจ!

หลังจากที่เห็นพลังของไป๋จื่ออันด้วยตาของตัวเองแล้ว หยวนตู้เฉิงก็เข้าใจแล้วว่าทำไมท่านเจ้าเมืองถึงได้ปล่อยให้คุณชายจื่ออันอยู่ที่เทือกเขาวายุคำรามต่อ

แบบนี้ก็แสดงว่าที่เขาทำไปก่อนหน้านี้นั้น ไร้ประโยชน์

แต่หยวนตู้เฉิงไม่ได้โกรธ เขากลับรู้สึกยินดี

ยิ่งไป๋จื่ออันเก่งมากเท่าไหร่ อนาคตของตระกูลไป๋ก็จะยิ่งสดใสมากขึ้นเท่านั้น

นี่เป็นเรื่องดีสำหรับทั้งตระกูลไป๋และตัวเขา

ไม่นาน หยวนตู้เฉิงก็สงบสติอารมณ์ลง เขาเริ่มพูดเรื่องงาน

“คุณชายจื่ออัน ต่อไปเราจะทำยังไงดีครับ?”

หลังจากที่ได้เห็นพลังของไป๋จื่ออันแล้ว ความคิดของหยวนตู้เฉิงก็เปลี่ยนไป

เดิมที หยวนตู้เฉิงคิดว่าจะพาไป๋จื่ออันไปด้วย ทำภารกิจให้สำเร็จ แล้วพาไป๋จื่ออันออกไปจากเทือกเขาวายุคำราม

พูดได้เลยว่าในตอนแรกหยวนตู้เฉิงเป็นคนนำทีม

แต่ตอนนี้ หลังจากที่รู้ถึงพลังของไป๋จื่ออันแล้ว หยวนตู้เฉิงก็ให้ไป๋จื่ออันเป็นคนตัดสินใจ

เขาถามความเห็นของไป๋จื่ออัน เขาเตรียมที่จะทำตามที่ไป๋จื่ออันบอก

นี่คือการเปลี่ยนแปลงของหยวนตู้เฉิง

“ถ้าเป็นแบบนั้น งั้นเราไปตามหาหนูสกปรกสามตัวนั่นกันเถอะ”

ไป๋จื่ออันพยักหน้าเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าเขาจะอยากไปสำรวจถ้ำที่เจ้าของแผงลอยบอกก็จริง

แต่สาเหตุหลักที่ทำให้เขาต้องอยู่ในเทือกเขาวายุคำรามก็คือการตามล่าสมาชิกลัทธิแมงมุมปีศาจทั้งสามคน

ดังนั้นเขาจึงต้องทำเรื่องนี้ให้เสร็จก่อน แล้วค่อยไปทำเรื่องอื่น

“ครับ คุณชายจื่ออัน”

หยวนตู้เฉิงพยักหน้า เขาเรียกลิงหมวกเหล็กที่มีร่างกายสูงกว่าสามเมตรออกมา

นี่คือสัตว์วิญญาณหลักของหยวนตู้เฉิง ลิงหมวกเหล็กระดับทองคำขั้นสูง

สาเหตุที่หยวนตู้เฉิงเรียกมันออกมา ก็เป็นเพราะว่ามันมีทักษะในการติดตาม มันสามารถตามหาสมาชิกลัทธิแมงมุมปีศาจทั้งสามคนที่หนีไปได้

จริงๆ แล้วไป๋จื่ออันก็มีสัตว์วิญญาณแบบนี้อยู่

นั่นก็คือลิงยางตัวน้อย

ลิงยางตัวน้อยก็มีพรสวรรค์และทักษะในการรับรู้

แต่ในเมื่อหยวนตู้เฉิงอยากจะแสดงฝีมือ ไป๋จื่ออันก็ไม่ได้ปฏิเสธ

ไม่นาน ลิงหมวกเหล็กของหยวนตู้เฉิงก็สัมผัสได้ถึงออร่าของสมาชิกลัทธิแมงมุมปีศาจทั้งสามคน

ไป๋จื่ออันจึงเริ่มต้นการติดตาม

หนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เดินทางมาทั้งวัน ข้ามภูเขา หลบเลี่ยงรังของสัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่ง ทั้งสามคนคนก็เจอร่องรอยของสมาชิกลัทธิแมงมุมปีศาจ

ผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทองคำขั้นสูงสามคนกำลังพักผ่อนอยู่ข้างๆ ต้นไม้โบราณ พวกเขาระวังตัวมาก

ตอนนี้ผู้ใช้สัตว์วิญญาณของลัทธิแมงมุมปีศาจทั้งสามคนดูน่าอนาถมาก

ผู้ใช้สัตว์วิญญาณคนหนึ่งมีบาดแผลอยู่ที่หน้าอก เห็นได้ชัดว่ามันโดนกรงเล็บของสัตว์วิญญาณโจมตีมา

ถ้าไป๋จื่ออันเดาไม่ผิด ผู้ใช้สัตว์วิญญาณของลัทธิแมงมุมปีศาจพวกนี้น่าจะเจอกับสัตว์วิญญาณป่าที่แข็งแกร่ง

ไม่งั้นพวกมันคงไม่หยุดพักที่นี่

เรื่องแบบนี้เป็นไปได้มาก

เพราะในเทือกเขาวายุคำรามมีสัตว์วิญญาณป่ามากมาย

สัตว์วิญญาณระดับทองคำก็มีเยอะ

พวกเขาไม่คุ้นเคยกับเทือกเขาวายุคำราม พวกเขาอาจจะบุกรุกเข้าไปในรังของสัตว์วิญญาณโดยไม่ได้ตั้งใจ จนโดนมันไล่ล่า

นี่เป็นเรื่องปกติ

เห็นได้ชัดว่าพวกมันคงจะเจอกับสถานการณ์แบบนี้

แต่นี่เป็นเรื่องดีสำหรับไป๋จื่ออัน

ยังไงซะ พวกเขาก็เป็นถึงผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทองคำ ร่างกายและพละกำลังของพวกมันเหนือกว่าผู้ใช้สัตว์วิญญาณทั่วๆ ไป

ถ้าไม่มีสัตว์วิญญาณป่ามาขวางพวกมันเอาไว้ การตามหาพวกมันก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย

ไป๋จื่ออันดีใจกับเรื่องนี้

สภาพแวดล้อมอันโหดร้ายของเทือกเขาวายุคำรามช่วยเขาได้จริงๆ

ตอนนี้ไป๋จื่ออันอยากจะลงมือจัดการกับสมาชิกลัทธิแมงมุมปีศาจทั้งสามคนทันที

แต่ไป๋จื่ออันระวังตัวมาก เขาไม่ได้รีบร้อนลงมือ เขาให้เฉียวกู่ไป๋ถอยไปก่อน

จากนั้นไป๋จื่ออันก็ใช้ [เนตรหยั่งรู้] ตรวจสอบสถานการณ์โดยรอบ

ยังไงซะ สมาชิกของลัทธิแมงมุมปีศาจก็บ้าระห่ำ

ถ้าพวกมันใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อให้เขาปรากฏตัวขึ้นมา มันคงจะไม่ดีแน่

ดังนั้น ก่อนที่จะลงมือเขาต้องตรวจสอบก่อน

นี่เป็นเรื่องที่จำเป็นมาก

อย่างไรก็ตาม ไป๋จื่ออันใช้ [เนตรหยั่งรู้] ตรวจสอบแล้ว เขาก็ไม่พบกับดักอะไร

ดูเหมือนว่าพวกมันจะโดนสัตว์วิญญาณป่าโจมตีจริงๆ

แบบนี้ก็ง่ายหน่อย

เมื่อคิดได้แบบนั้น ไป๋จื่ออันก็เรียกวาฬเกล็ดทองเงาขาวออกมาทันที เขาสั่งให้มันไปจัดการกับผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทองคำทั้งสามคน

ยังไงซะ พลังของผู้ใช้สัตว์วิญญาณก็อ่อนแอกว่าสัตว์วิญญาณ

ถ้าสามารถจัดการกับผู้ใช้สัตว์วิญญาณได้ เรื่องทุกอย่างก็คงจะง่ายขึ้น

จริงๆ แล้วนี่กลายเป็นสัญชาตญาณของผู้ใช้สัตว์วิญญาณบนดินแดนรกร้างไปแล้ว

ตอนที่พวกเขาต่อสู้กับผู้ใช้สัตว์วิญญาณคนอื่นๆ พวกเขาจะไม่โจมตีสัตว์วิญญาณ แต่จะโจมตีผู้ใช้สัตว์วิญญาณโดยตรง

ส่วนเหตุผลนั้น คงไม่ต้องพูดถึง

ถ้าสามารถฆ่าผู้ใช้สัตว์วิญญาณได้ การต่อสู้ก็จะจบลง

พูดได้เลยว่าบนดินแดนรกร้างไม่มีกฎเกณฑ์อะไร พวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะ

ดังนั้นไป๋จื่ออันจึงออกคำสั่งแบบนี้

ในเวลาเดียวกัน หยวนตู้เฉิงก็ออกคำสั่งให้ลิงหมวกเหล็กโจมตีเช่นกัน

สัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่งสองตัวพุ่งเข้าหาผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทองคำของลัทธิแมงมุมปีศาจทั้งสามคน

แต่พวกเขาก็ยังคงระวังตัวอยู่

ตอนที่วาฬเกล็ดทองเงาขาวกับลิงหมวกเหล็กโจมตี พวกเขาก็รู้สึกตัว พวกเขารีบเรียกสัตว์วิญญาณของตัวเองออกมา

แต่แล้วพวกเขาก็เหมือนกับสมาชิกลัทธิแมงมุมปีศาจคนอื่นๆ สัตว์วิญญาณของพวกมันก็คือสัตว์วิญญาณประเภทแมงมุม

สัตว์วิญญาณประเภทแมงมุมสามตัวเผชิญหน้ากับวาฬเกล็ดทองเงาขาวและลิงหมวกเหล็ก

ไป๋จื่ออันมีสีหน้าเรียบเฉย เขาไม่ได้พูดอะไร

การลอบโจมตีเป็นแค่การลองเชิง ในเมื่อล้มเหลว เขาก็แค่สู้ตรงๆ ไป

ยังไงซะ ด้วยพลังของวาฬเกล็ดทองเงาขาว มันก็ไม่มีทางแพ้

จริงๆ แล้วมันก็เป็นแบบนั้น

พอการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น สัตว์วิญญาณประเภทแมงมุมระดับทองคำขั้นสูงตัวหนึ่งก็ถูกวาฬเกล็ดทองเงาขาวสังหารในทันที

เรื่องนี้ทำให้ผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทองคำของลัทธิแมงมุมปีศาจทั้งสามคนตกตะลึง

พวกเขาไม่คิดเลยว่าไป๋จื่ออันจะแข็งแกร่งขนาดนี้

พวกเขาไม่กล้าประมาทอีกต่อไป พวกเขารีบเรียกสัตว์วิญญาณที่เหลือออกมา

ผู้ใช้สัตว์วิญญาณแต่ละคนเรียกสัตว์วิญญาณระดับทองคำออกมาสองตัว พวกเขาเรียกสัตว์วิญญาณออกมาทั้งหมดหกตัว

บวกกับตัวที่ยังไม่ได้ถูกวาฬเกล็ดทองเงาขาวจัดการ

ลัทธิแมงมุมปีศาจมีสัตว์วิญญาณระดับทองคำทั้งหมดแปดตัว

ไป๋จื่ออันกับหยวนตู้เฉิงจึงตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ

โดยเฉพาะหยวนตู้เฉิง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปมาก

หยวนตู้เฉิงเป็นถึงผู้ใช้สัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่งในบรรดาผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทองคำ

ยิ่งไปกว่านั้น สัตว์วิญญาณระดับทองคำของเขาก็ไม่ได้มีแค่ลิงหมวกเหล็กตัวเดียว

เขามีสัตว์วิญญาณระดับทองคำสองตัว

นี่ก็ถือว่าดีมากแล้ว

แต่พอต้องเผชิญหน้ากับสัตว์วิญญาณระดับทองคำแปดตัว หยวนตู้เฉิงจึงรู้สึกกดดันมาก

ยังไงซะ จำนวนก็ต่างกันถึงสี่เท่า

ถ้าหยวนตู้เฉิงไม่กังวล มันก็คงจะแปลก

แต่ไป๋จื่ออันกลับไม่ได้กังวลอะไร

ในทางกลับกัน ดวงตาของเขายังเป็นประกาย เขาดูเหมือนกับว่าจะดีใจด้วยซ้ำ

สาเหตุที่ไป๋จื่ออันเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าเขามีเหตุผล

พลังของวาฬเกล็ดทองเงาขาวนั้นเหนือกว่าระดับทองคำมาก สัตว์วิญญาณระดับทองคำไม่ใช่คู่มือของมัน

ต่อให้มีสัตว์วิญญาณระดับทองคำเพิ่มขึ้นมา ผลลัพธ์ก็คงจะไม่เปลี่ยนแปลง

ผู้ใช้สัตว์วิญญาณของลัทธิแมงมุมปีศาจพวกนี้ดูแปลกๆ

ผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทองคำสามารถทำสัญญากับสัตว์วิญญาณได้มากสุดห้าตัว

แต่ผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทองคำทั้งสามคนนี้กลับมีสัตว์วิญญาณระดับทองคำอย่างน้อยสามตัว

เรื่องแบบนี้มันแปลกมาก

สมบัติล้ำค่าแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ใช้สัตว์วิญญาณทั่วไปจะมีได้

หรือว่าผู้ใช้สัตว์วิญญาณทั้งสามคนนี้จะมีสถานะพิเศษในลัทธิแมงมุมปีศาจ?

ดูเหมือนว่าครั้งนี้พวกเขาจะได้ปลาตัวใหญ่มา

เรื่องนี้ทำให้ไป๋จื่ออันรู้สึกดีใจมาก

เมื่อคิดได้แบบนั้น ไป๋จื่ออันก็ออกคำสั่งให้วาฬเกล็ดทองเงาขาวลงมือจัดการกับสัตว์วิญญาณระดับทองคำทันที

วาฬเกล็ดทองเงาขาวปลดปล่อยพลังอันน่าทึ่งออกมา

ต่อหน้าพลังอันแข็งแกร่งของวาฬเกล็ดทองเงาขาว

สัตว์วิญญาณระดับทองคำทั้งแปดตัวไม่มีทางสู้ได้

ในระยะเวลาสั้นๆ วาฬเกล็ดทองเงาขาวก็จัดการสัตว์วิญญาณระดับทองคำทั้งแปดตัวได้

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง พวกเขามองเหตุการณ์นี้ด้วยความตกใจ

แม้แต่หยวนตู้เฉิงที่เคยเห็นพลังของวาฬเกล็ดทองเงาขาวมาแล้วก็ยังคงตกตะลึง

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าวาฬเกล็ดทองเงาขาวนั้นแข็งแกร่ง

แต่พวกเขาไม่คิดเลยว่ามันจะแข็งแกร่งขนาดนี้

สัตว์วิญญาณระดับทองคำทั้งแปดตัวไม่มีทางสู้ได้ มันถูกสังหารอย่างง่ายดาย

นี่มันปาฏิหาริย์ชัดๆ มันทำลายโลกทัศน์ของพวกเขา

หยวนตู้เฉิงดีใจมาก

แต่ผู้ใช้สัตว์วิญญาณของลัทธิแมงมุมปีศาจทั้งสามคนกลับสิ้นหวัง

สัตว์วิญญาณระดับทองคำทั้งแปดตัวคือไพ่ตายของพวกมัน

แต่ตอนนี้ แม้แต่สัตว์วิญญาณระดับทองคำทั้งแปดตัวก็ยังไม่สามารถต่อกรกับวาฬเกล็ดทองเงาขาวของไป๋จื่ออันได้

มันทำให้พวกเขาสิ้นหวัง

“ต่อให้พวกเราต้องตายที่นี่ พวกเราก็จะไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลอะไรทั้งนั้น”

ผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทองคำของลัทธิแมงมุมปีศาจทั้งสามคนมีสีหน้าแน่วแน่

พวกมันเรียกสัตว์วิญญาณตัวสุดท้ายออกมา พวกมันเตรียมที่จะสั่งให้สัตว์วิญญาณฆ่าตัวตาย

“วาฬเกล็ดทองเงาขาว! ยิงปืนใหญ่น้ำหลายๆ นัด!”

แต่ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงเย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้น

ในเวลาเดียวกัน ปืนใหญ่น้ำจำนวนมากก็พุ่งเข้าหาสัตว์วิญญาณเหล่านั้น มันสังหารพวกสัตว์วิญญาณทั้งหมด ไม่ปล่อยโอกาสให้พวกเขาได้ฆ่าตัวตายได้เลยแม้แต่น้อย

“เจ้าพวกลัทธิแมงมุมปีศาจบ้ากว่าที่คิด”

“แต่ฉันก็เตรียมรับมือเอาไว้แล้ว”

เสียงของไป๋จื่ออันดังขึ้น

พูดตามตรง หลังจากที่ได้เห็นผู้ใช้สัตว์วิญญาณหัวล้านสั่งให้สัตว์วิญญาณฆ่าตัวตายภายในถ้ำ เพื่อป้องกันไม่ให้ความลับรั่วไหล

ไป๋จื่ออันก็เข้าใจความบ้าคลั่งของลัทธิแมงมุมปีศาจดี

ดังนั้นเขาจึงเตรียมรับมือกับมัน

ตอนที่พวกเขากำลังจะฆ่าตัวตาย ไป๋จื่ออันก็หยุดพวกเขาเอาไว้ก่อน

ยังไงซะ สมาชิกลัทธิแมงมุมปีศาจที่ยังมีชีวิตอยู่ก็มีค่ามากกว่าพวกที่ตายแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาฆ่าตัวตาย ไป๋จื่ออันจึงสั่งให้หยวนตู้เฉิงมัดมือมัดเท้า อุดปากพวกเขาเอาไว้