Chapter 26 ฉันเป็นเจ้านายคุณนะ

"คุณหนิง คุณล้อผมเล่นอีกแล้วเหรอ"

ซูเฮาไม่เข้าใจว่าทำไมหนิงอวี้ซินถึงได้สนใจเขามากขนาดนี้ แถมเธอยังดูคุ้นเคยกับเขามากเสียด้วย

"ฉันว่าคุณน่าสนใจมาก คุณเป็นคนแรกที่ฉันอยากประเมินงานให้แล้วสิ"

หนิงอวี้ซินยิ้มอย่างมีเสน่ห์

"คุณหนิง คุณก็เห็นแล้วนี่ว่าผมเหมือนจะทำให้คุณอู๋เจ๋อเทียนไม่พอใจ"

ซูเฮาพูดแบบหมดหนทาง

"อู๋เจ๋อเทียน? โอ้ คุณกำลังพูดถึงเซียวเฟยใช่มั้ย"

หนิงอวี้ซินตกใจเล็กน้อย

"เอ่อ… คุณหนิง ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ"

ซูเฮาแอบกรีดร้อง เขาเกือบลืมไปแล้วว่าสาวสวยตรงหน้าเขากับเสิ่นยู่เฟยเป็นเพื่อนซี้กัน

"เฮ้ น้องชาย อย่าเพิ่งรีบไปสิ"

หนิงอวี้ซินเอื้อมมือไปจับที่ประตูห้องประชุม ปิดกั้นทางของซูเฮา

"เอ่ออ??"

ซูเฮางุนงง

ตกใจจริงๆ ผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไรอยู่? เธอสนิทกับเขางั้นหรอ?

"เอ่อ คุณหนิง มีอะไรอีกหรือเปล่าครับ"

ซูเฮาถามพร้อมกับกระแอมไอแห้งๆ

"คืนนี้ว่างไหม? ไปดื่มเบียร์กันหน่อยเป็นไง"

หนิงอวี้ซินเลิกคิ้วขึ้นมองเขา

ดื่มเบียร์?

สามงานอดิเรกหลักของหนิงอวี้ซิน?

ซูเฮาไม่โง่ ผู้หญิงคนนี้อาจกำลังพยายามขุดหลุมพรางให้เขาก็ได้

หนิงอวี้ซินต้องได้รับคำสั่งจากเสิ่นยู่เฟยให้มาแกล้งเขาแน่ๆ

เขาเคยดู "ดาบมังกรหยก" มาแล้วเป็นสิบๆ รอบ ผู้หญิงที่สวยยิ่งต้องระวัง เพราะพวกเธอมักหลอกลวงคนอื่น

"เอ่อ ขอโทษนะครับ คุณหนิง คืนนี้ผมติดธุระ"

"มีอะไรเหรอ"

"ภรรยาผมคลอดลูก..."

"ห๊ะ? คลอดลูก??"

หนิงอวี้ซินถึงกับผงะและปล่อยแขนเรียวของเธอจากประตู

ซูเฮาฉวยโอกาสเดินออกประตูและหนีไป

เมื่อหนิงอวี้ซินรู้สึกตัว ซูเฮาก็ไปไกลแล้ว

"น้องชายตัวแสบ ฉันไม่คิดเลยนะเนี่ยว่านายจะตลก ฉันว่าน้องสาวฉันยิ่งสนใจนายเข้าไปใหญ่แล้ว"

มุมปากของหนิงอวี้ซินยกขึ้น ดวงตาสวยๆ โค้งเป็นเสี้ยวพระจันทร์

ฝั่งซูเฮาเพิ่งขึ้นลิฟต์ เปิดโทรศัพท์มือถือ ก็พบว่าเขาได้รับข้อความ WeChat ของเสิ่นยู่เฟย

"มาที่ห้องทำงานฉัน"

ซูเฮาทำได้แค่ไปที่ชั้น 5 ก่อน

"มีอะไรเหรอ ภรรยา คิดถึงผมอีกแล้วเหรอ เร็วขนาดนี้เลย"

เขาเดินเข้าไปในออฟฟิศและนอนลงบนโซฟาอย่างไม่แยแส

"..."

เสิ่นยู่เฟยตกใจ นายนี่มันเป็นใครกัน? ชักจะทำตามใจตัวเองมากขึ้นทุกที

"ลุกขึ้นนะ อีตาบ้า"

"ทำอะไรน่ะ? ไม่มีคนนอกอยู่ที่นี่ซักหน่อย"

ซูเฮากล่าวอย่างไม่ละอายใจ

"ซู ฉันคือเจ้านายของคุณนะ! ถ้านายยังทำตัวแบบนี้ ฉันจะตัดโบนัสปลายปีของนาย"

เสิ่นยู่เฟยคำราม

"เอ่อ ภรรยา อย่าโกรธสิ"

ซูเฮาลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ผู้หญิงคนนี้รู้จุดอ่อนของเขาจริงๆ แถมยังขู่เขาด้วยโบนัสอีกต่างหาก

"ไม่โกรธเหรอ? นายเล่นเกมระหว่างประชุมด้วย ฉันว่านายไม่อยากทำมันแล้วล่ะสิ งานหน่ะ?"

เสิ่นยู่เฟยจ้องมองเขา

"จะเป็นไปได้ยังไง? ผมไม่ได้ริเริ่มโฆษณาให้บริษัทหรือไง"

"ฉันว่านายยังไม่รู้ตัวสินะว่าตัวเองหนักแค่ไหน? นายน่ะเหรอ! แล้วยังจะไปชวนคนอื่นลงทุนอีก!"

เสิ่นยู่เฟยพูดไม่ออกชั่วขณะ

"ที่รัก คุณก็ไม่สนับสนุนผมเหรอ"

"นายแค่ทำงานในแผนกให้ดีก็พอแล้ว"

"ไม่ได้หรอก ผมคุยไว้ซะดิบดีต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้น ผมต้องเริ่มแผนการลงทุนโฆษณาแล้ว"

ซูเฮากล่าวอย่างจริงจัง

"โอเค ไปเลย ไปหาคนมาลงทุนเลย นายน่ะเก่ง ฉันจะรอนายมาหาค่าโฆษณา 1,000 ล้านหยวน"

เสิ่นยู่เฟยกัดฟัน

"ที่รัก ถ้าผมทำภารกิจ 1,000 ล้านสำเร็จจริงๆ คุณจะให้รางวัลอะไรผม"

ซูเฮาถามด้วยรอยยิ้ม

"..."

ดวงตาสวยๆ ของเสิ่นยู่เฟยเบิกกว้าง นายเป็นเด็กรึไงกัน? ต้องการรางวัลทุกวัน

"เอาล่ะ ที่รัก ถ้าผมทำภารกิจโฆษณา 1,000 ล้านได้สำเร็จจริงๆ คุณจะไปกับผม...?"

ซูเฮามีรอยยิ้มร้ายกาจบนใบหน้า

"พูดเรื่องบ้าอะไรของนาย ไอ้คนลามก! ถ้านายพูดจาลามกกับฉันอีกครั้ง ฉันจะทำให้นายกลายเป็นขันที"

ดวงตาสวยๆ ของเสิ่นยู่เฟยเบิกกว้าง และรัศมีราวกับราชินีก็ปะทุออกมาในทันที

"ดูสิ ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้นด้วยล่ะ? แค่ฟังที่ผมพูดก็พอ!"

ซูเฮาแสร้งทำเป็นอธิบายอย่างใสซื่อ

"แล้วนายอยากให้ฉันไปกับนายทำไม"

ความโกรธของเสิ่นยู่เฟยลดลงเล็กน้อย

"ผมแค่อยากชวนคุณไปกินข้าวด้วยกัน!"

ซูเฮาอธิบาย

"กินข้าวกับนาย? ทำไมฉันต้องกินข้าวกับนาย! บอกไว้ก่อนนะ ถึงเราจะจดทะเบียนสมรสแล้ว แต่ก็อย่าได้คิดอะไรที่ไม่สมจริง"

เสิ่นยู่เฟยจิกตาไปทางซูเฮา

"ไม่ต้องห่วงหรอก คุณน่ะเย็นชาขนาดนี้ ถ้าคุณเป็นภรรยาผมจริงๆ ผมทนไม่ได้แน่"

ซูเฮากล่าวอย่างเหน็บแนม

"???"

เสิ่นยู่เฟยสับสนไปชั่วขณะ

"แบบนี้ไง ผมว่าจะหาเวลาชวนเพื่อน ไปกินข้าวสังสรรค์กัน แล้วคุณก็แกล้งทำเป็นแฟนผม คุ้มกะลาหัวให้ผมหน่อย เป็นไง"

ซูเฮาอธิบายพร้อมรอยยิ้ม

"ซู ฉันไม่คิดเลยนะเนี่ยว่านายจะเป็นคนชอบโอ้อวด นายยังคิดจะยืมฉันไปอวดคนอื่นอีกเหรอ"

เสิ่นยู่เฟยตกใจ ผู้ชายคนนี้หน้าหนากว่ากำแพงเมือง

"ใครๆ เขาก็อยากอวดกันทั้งนั้นแหละ เวลาเพื่อนๆกินข้าวกัน เขาก็พาแฟนไปด้วยกันทั้งนั้น เหลือผมคนเดียวที่โสด ผมไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว"

ซูเฮาพูดความจริง

หลังจากเรียนจบ เขามักจะไปกินข้าวกับเพื่อนที่มหาวิทยาลัยบ่อยๆ แต่เจ้าพวกนั้นดันมีแฟนกันหมดแล้ว

แม้แต่นิวเส้าเจี๋ยที่อ้วนตุ๊ต๊ะยังมีแฟน แล้วเขาจะไม่หดหู่ได้อย่างไร?

หลังจากเรียนจบและทำงานไปได้สองสามปี ซูเฮาก็มีสาวๆ มาชอบเขาบ้าง ด้วยรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาของเขา แต่เขาเป็นคนที่ควบคุมตัวเองได้

แน่นอน สาเหตุหลักก็คือซูเฮาทุ่มเทให้กับงานและการเรียน

"ฮึ่ม แค่มากินข้าวด้วยเองเหรอ? ก็ได้ งั้นนายต้องทำภารกิจ 1,000 ล้านให้สำเร็จก่อน"

เสิ่นยู่เฟยตอบตกลงอย่างง่ายดาย

ทำไมถึงตอบตกลงง่ายขนาดนั้นน่ะเหรอ? เพราะเธอไม่เชื่อว่าซูเฮาจะทำภารกิจนี้สำเร็จ ดังนั้นไม่ว่าเธอจะตอบตกลงหรือไม่ ผลลัพธ์ก็เหมือนกันสำหรับเธอ

"งั้นเหรอ เยี่ยมไปเลย ขอบคุณนะครับภรรยา"

ซูเฮาพยักหน้าอย่างมีความสุข แค่คิดว่าจะได้พาแฟนสาวอย่างเสิ่นยู่เฟยไปกินข้าวกับเพื่อนร่วมชั้น เขาก็รู้สึกมีความสุขแล้ว คิดถึงสายตาอิจฉาของเพื่อนเก่าแล้ว เขาก็รู้สึกมีความสุขมาก

"เกือบลืมเรื่องสำคัญไปแล้วเพราะนาย ไอ้ตัวปัญหา ทำฉันเสียสมาธิหมด"

"เรื่องอะไรเหรอ"

"บ่ายสองโมง บริษัทจะมีลูกค้าต่างประเทศคนสำคัญมา นายในฐานะผู้อำนวยการฝ่ายบริหารของกลุ่มธุรกิจอินเทอร์เน็ตบนมือถือ ก็ต้องไปร่วมงานกับฉันด้วย จำไว้นะ ห้ามวิ่งไปวิ่งมา ฉันจะส่งข้อมูลลูกค้าให้นายทางเน็ต"

เสิ่นยู่เฟยเตือน

"ครับ ไม่มีปัญหา"

ซูเฮาพยักหน้า

"แล้วนี่ก็สำหรับนาย!"

เสิ่นยู่เฟยยื่นแฟ้มเอกสารให้เขา