บทที่ 66 ไม่รู้สึกหวั่นไหวบ้างเลยจริงๆเหรอ และ ต้องเป็นเธอเท่านั้น!
หานหยาหรงกลอกตาขึ้นฟ้าอย่างหงุดหงิด "แน่ชัดว่ามันเป็นไอ้ตัวแสบนั่นที่ลงมือก่อน แต่เขาก็ไม่เชื่อเรา แถมยังมีซว๋แม่มาเป็นพยานให้เธออีก ต่อให้ฉันไปพูดกับเขาใหม่ก็ไม่ช่วยอะไรแล้ว" พูดจบ หานหยาหรงนวดข้อมือตัวเองด้วยความเจ็บ "เจ็บจริงๆ ฉันไม่เข้าใจว่าไอ้ตัวแสบนี้ไปเอาแรงมาจากไหนถึงได้ทำให้ฉันเจ็บขนาดนี้!"...
