บทที่ 128 ชีวิตนี้ของฉันเกรงว่าจะไม่อาจรักใครได้อีกแล้ว (1)
เธอชี้ไปยังอาหารจานที่หนึ่งและอาหารจานที่สอง พยักหน้าด้วยอาการกลั้นขำ "อันนี้กับอันนี้ยังพอกลืนลงไปได้" สีหน้าของเซวียเหว่ยหลินหดหู่ลง หยิบมือถือขึ้นมาจะสั่งอาหารจากข้างนอก เธอหยุดเขาไว้ "ช่างเถอะ ไม่ใช่ว่ากินไม่ได้ อาหารเต็มโต๊ะแบบนี้ เททิ้งหมดเสียดายแย่" ในชีวิตของเซวียเหว่ยหลินแต่ไหนแต่ไรไม่เคยคิ...
