บทที่ 125 ไม่รู้มาก่อนเลยว่าเธอจะมีด้านนี้ด้วย
ทุกครั้งที่ได้เจอกัน เซวียเหว่ยหลินต่างรู้สึกถึงเธอที่ไม่เคยเหมือนกันเลย ส่วนเธอในวันนี้ก็กระชากใจเขาอีกครั้ง หญิงสาวที่งดงามยามหัวเราะเริงร่าประดุจดอกท้อในฤดูใบไม้ผลิ ยามนี้ไม่เห็นแล้ว สิ่งที่ได้เห็นในตอนนี้เป็นเพียงสาวน้อยที่สองมือถือถ้วยกับตะเกียบ พลางเคี้ยวอาหารคำโตต่อหน้าผู้คนมากมาย แก้มตุ่ย ๆ ...
