บทที่ 114 ออกไปให้หมด! (1)
"นอนเถอะ" จัวหย่วนพูดจบ ทันใดนั้นก็นึกถึงก่อนหน้านี้ที่เสิ่นเยว่ เถาเถา และซุ่ยซุ่ยบอกราตรีสวัสดิ์กัน นางจะหอมแก้มของเด็กทั้งสอง จู่ๆ เขาก็มองอาซื่อ อาซื่อมองเห็นความเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าเขาอย่างชัดเจน คิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย ทันใดนั้นจัวหย่วนก็ขยับเข้ามาใกล้แล้วหอมหน้าผากเขา "นอนเถอะ อาซื่อ" คล้ายกับอาซ...