บทที่ 112 กลิ่นหอมดอกเหมย (1)
เกาเซิงมองนาง ในดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เสิ่นเยว่ลังเลสักพัก แต่ยังคงตอบกลับอย่างมีมารยาท "ไม่ลำบากท่านแล้ว ข้าอยากพักที่อี้กว่านสักหน่อย ดื่มน้ำรอ" เกาเซิงมองนางด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความหมาย ริมฝีปากบิดโค้งขึ้น "เช่นนั้นเชิญแม่นางตามสบาย" เสิ่นเยว่ยอบตัวทำความเคารพเขา ถึงเห็นเกาเซิงเดินเข้...
