บทที่ 96 ศัตรู (6)
[_แปลโดยแฟนเพจ ยักษา_แปร_มาติดตามในแฟนเพจ_เพื่อติดตามข่าวสารได้นะ.]
[_Thai-novel _ลงไวกว่าที่อื่น.ทุกที่ 5 ตอนแต่_จะราคาแพงที่สุด_]
[_หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น_อีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ_100คน. ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบเวอร์ชั่นแรกไปนะครับ_]
บทที่ 96 ศัตรู (6)
คังวูจิน ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังมีแฟนคลับอย่างเป็นทางการชื่อ "หัวใจคัง" โดยหัวหน้าแฟนคลับมีชื่อเล่นว่า "น้องสาวโลหิต"
วูจินเองก็คิดว่าชื่อเล่นนี้แปลกประหลาดดี แต่แล้วก็เกิดเรื่องไม่คาดฝัน ชื่อเล่นนั้นหมายถึงความจริงแท้ นั่นคือ "น้องสาวในสายโลหิต" หมายถึงน้องสาวแท้ ๆ ของคังวูจินนั่นเอง คังฮยอนอายืนยิ้มหวานอยู่ตรงหน้าเขา
วูจินมองเธอด้วยความรู้สึกแปลก ๆ
‘อย่ามาทำหน้าทะเล้นแบบนั้นสิ อึก อยากตีหัวยัยนี้ชะมัด’
วูจินเกือบจะสบถออกมา แต่ก็กลั้นไว้ได้ เขาเริ่มคิด วิเคราะห์สถานการณ์ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย
‘แหม ก็สงสัยว่าทำไมช่วงนี้เธอมักจะโทรมาหาฉันบ่อย ๆ แต่เงียบหายไปเลย’
'เมื่อไหร่นะ?’ วูจินคิดนในใจ ‘อ้อ ใช่แล้ว น่าจะตอนที่ ‘นิติจิตวิทยา’ เริ่มออกอากาศ’
เขาเหลือบมองไปทางแถวหลังของคังฮยอนอา
‘แล้วก็ แฟนคลับคังวูจินอย่างเป็นทางการก็ถือกำเนิดขึ้นมา’
‘ยัยเด็กนี่แหละคงเป็นคนจัดตั้งขึ้นมาแน่ ๆ ทำคนเดียวคงไม่ไหวหรอก”
กลุ่มเพื่อนของคังฮยอนอาหัวเราะคิกคัก พวกเธอตีแขนกันไปมาอย่างสนุกสนาน วูจินหันกลับมาสบตาคังฮยอนอาอีกครั้ง แล้วกระซิบเบา ๆ
“ยัยพวกบ้า”
แม้จะเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่คังฮยอนอาคงได้ยิน เธอเพียงแค่ยักไหล่ราวกับไม่ใส่ใจ
“พี่วูจินคงยุ่งมาก หนูเลยไม่ได้บอกเองค่ะ”
‘โกหกอะไรกัน! ยัยคังฮยอนอา เธอต้องแอบปิดอะไรไว้แน่ ๆ’ วูจินกัดฟันกรอดในใจ ‘อยากจะคว้าหัวโกร๋นนั้นมาฟาดกับพื้นซะจริง ๆ’ แต่วูจินก็ต้องอดทน เพราะตอนนี้เขากำลังอยู่ในโหมด ‘เท่ห์’ และที่นี่มีแฟนคลับของเขาอยู่เป็นร้อย
‘ฮึบไว้ ต้องอดทนนะตัวฉัน’
ในจังหวะนั้นเอง
“หือ? มีอะไรกันงั้นเหรอ?”
ชเวซองกุนที่ยืนรออยู่ด้านหลังสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ไม่ปกติจึงก้มตัวลงมา วูจินสะดุ้งเล็กน้อย แต่พยายามทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ส่ายหัวไปมา
“เปล่าครับไม่มีอะไร”
ชเวซองกุนเลิกคิ้วมองไปที่คังฮยอนอาที่ยืนอยู่ตรงหน้า ‘หน้าตาใช้ได้นะ ผมสีน้ำตาลยาว ดูเป็นแบบแมว ๆ ดี’
‘สูงด้วย น่าจะประมาณ 168 หรือ 170?’
นี่คือการสแกนหาดาราแบบCEOของเขา หลังจากที่ชเวซองกุนคิดในใจแล้ว เขาก็ส่งยิ้มไปให้คังฮยอนอา
“คนแรกใช่ไหม? ผู้จัดการใหญ่ของแฟนคลับ นามแฝง ‘น้องสาวโลหิต’ สินะครับ”
คังฮยอนอาตะโกนออกมาอย่างร่าเริง
“ใช่ค่ะ! ฉันเอง!”
“ฮ่า ๆ ยินดีที่ได้รู้จัก ผมเป็นผู้จัดการหลักของวูจินและประธานบริษัทสื่อบันเทิง bw”
“โอ้โห! สวัสดีค่ะ!”
“อืม ยินดีที่ได้รู้จัก น่าจะมาขอบคุณตั้งนานแล้ว แต่วูจินยุ่งมาก ว่าแต่คุณมาพร้อมกับทีมงานแฟนคลับด้วยใช่ไหม?”
“ค่ะ! อยู่ทางด้านหลังนั่นค่ะ”
คังฮยอนอาชี้ไปทางด้านหลังทีมงานของแฟนคลับ หรือก็คือเพื่อนของเธอกำลังโค้งคำนับอย่างนอบน้อม ชเวซองกุนก็โค้งคำนับตอบเช่นกัน ก่อนจะหันกลับมาสบตาคังฮยอนอาอีกครั้ง
รู้สึกคุ้น ๆ เหมือนเคยเจอกันมาก่อน
“แต่แปลกนะ ทำไมผมถึงรู้สึกคุ้น ๆ กับ ‘น้องสาวโลหิต’ เหมือนเคยเจอกันมาก่อน ฮ่า ๆ ๆ หรือว่าเพราะหน้าตาเหมือนนักแสดงหญิงรึเปล่า?”
“คิ๊กคิ๊ก! จริงเหรอคะ?”
ท่ามกลางความวุ่นวาย คังวูจิน ผู้กำลังเซ็นชื่ออย่างไม่ใส่ใจก็พึมพำเบา ๆ
“เธอเป็นน้องสาวผมครับ”
ชเวซองกุนที่ฟังอย่างไม่ใส่ใจ ตบมือเบา ๆ
“อ๋อ! งั้นเหรอ? น้องสาวของวูจินสินะ เลยรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตา······เฮ้? รอเดี๋ยวนะ รอเดี๋ยวนะ วูจิน นายพูดว่าอะไรนะ?”
คังวูจินยื่นกระดาษที่เซ็นชื่อเสร็จแล้วให้คังฮยอนอา พร้อมกับตอบอีกครั้ง โดยไม่มีแววความรู้สึกใด ๆ
“เธอเป็นน้องสาวผม”
ชเวซองกุนที่ตาโตขึ้นอย่างเห็นได้ชัดมองไปที่คังฮยอนอาอีกครั้ง คังฮยอนอายิ้มอย่างสดใส
“คิ๊กคิ๊ก ๆ สวัสดีค่ะ คุณประธาน คังฮยอนอา น้องสาวของคังวูจินค่ะ”
“······?”
ชเวซองกุนตกใจ แต่คังวูจินยังคงสงบ นั่นแหละ เขาต้องสงบไว้ก่อน วูจินได้แต่มองน้องสาวด้วยสายตาเย็นชา
“เธอน่ะ รอก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน”
คังฮยอนอาย่างเท้าไปเชื่องช้าพร้อมกับไอแล้วพึมพำเบา ๆ
‘แต่ว่า...นี่พี่ทำเป็นเย็นชาไปหน่อยรึเปล่า? อืม...ก็คงเพราะมีคนมองเยอะสินะ’
คังฮยอนอาเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ชเวซองกุนเพิ่งจะสะดุ้งตื่นจากภวังค์ เขาหันไปกระซิบข้างหูของคังวูจิน
“เฮ้ย วูจิน นี่นายพูดอะไรเนี่ย นั่นน้องสาวนายจริง ๆ เหรอ?”
“ครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอเป็นประธานแฟนคลับ”
“เฮ้ย... เอาล่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันหลังจากงานเสร็จ”
“ครับ”
ชเวซองกุนส่งสัญญาณให้พนักงานด้วยมือเป็นการบอกให้พวกเขาจัดงานเซ็นชื่อต่อ
‘น้องสาว?’
ชเวซองกุนหัวเราะเบา ๆ ในลำคอขณะเดินถอยหลังไป เขารู้ว่าคังวูจินมีน้องสาว เพราะข้อมูลส่วนตัวเป็นเรื่องพื้นฐานอยู่แล้ว แต่สถานการณ์นี้มันช่างน่าประหลาดใจเหลือเกิน
‘ไม่ว่ายังไง เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ’
คังวูจินก็คือคังวูจิน แต่เขากลัวว่าเรื่องนี้จะไปกระทบกับน้องสาวหรือครอบครัวของเขา อย่างเช่นนักข่าวบุกเข้ามา โชคดีที่นอกจากชเวซองกุนแล้วไม่มีใครรู้เรื่องนี้ การปิดบังจึงไม่ใช่ปัญหา
กลับมาที่งาน
“โอ้ พี่! สวัสดีค่ะ!”
งานเซ็นชื่อแฟนคลับดำเนินต่อไป ถึงคิวเพื่อนของคังฮยอนอาแล้ว
“คิดถึงพี่มากเลย!”
“ครับ ยินดีที่ได้เจอครับ”
“พวกเรารู้จักพี่ตั้งแต่ก่อนเดบิวต์เลยนะ?”
“ขอบคุณครับ”
เพื่อนของคังฮยอนอาที่ปรากฏตัวทีละคนต่างก็กระโดดโลดเต้นอย่างตื่นเต้น วูจินนิ่งเฉย เซ็นชื่อและพูดคุยกับพวกเธออย่างใจเย็น
“พี่หล่อมากเลย!”
“ขอบคุณครับ ชื่ออะไรครับ?”
“ยูจินค่ะ! คิมยูจิน!”
“ยูจินก็สวยนะครับ”
ตั้งแต่แรกก็มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นมากมาย แต่โชคดีที่งานเซ็นชื่อผ่านไปได้ด้วยดี วูจินทุ่มเทสุดใจในการสบตาแฟน ๆ พูดคุย และเซ็นชื่อให้
“ขอโทษนะคะ อ่า ขอจับมือหน่อยได้ไหมคะ?”
“ได้สิ เดี๋ยวผมกอดเลย”
“โอ้โห!”
แม้คังวูจินจะดูสุขุมนิ่งเฉย แต่ไม่อาจปิดบังความอ่อนหวานและเป็นกันเองที่มีอยู่เต็มเปี่ยม งานแจกลายเซ็นจึงค่อย ๆ คึกคักขึ้น จาก 30 เป็น 50 และเพิ่มขึ้นเป็น 100 คนอย่างรวดเร็ว
พอถึงตรงนี้ คังวูจินก็เริ่มรู้สึก
‘ว้าว นี่มันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลยนะ’
ความรู้สึกหนักอึ้งเริ่มแผ่ซ่านออกมา แน่นอนว่าเขารู้สึกขอบคุณที่แฟน ๆ หลายร้อยคนมาให้กำลังใจ และเขาก็รู้สึกตื่นเต้นกับสถานการณ์ที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน แต่พูดตรง ๆ ก็คือมันเหนื่อยมาก การทุ่มเทให้กับทุกคนในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ยิ่งต้องทำตามคอนเซ็ปต์เป็นบุรุษผู้เย็นชาด้วยแล้ว ยิ่งยากเข้าไปใหญ่
“ถึงจะเหนื่อยก็ต้องอดทน” คังวูจินกัดฟันแน่น เขาต้องทำตัวให้เข้มแข็ง
“ไม่รู้หรอก ฉันต้องสู้ตายเท่านั้นแหละ ไว้เข้ามิติว่างเปล่าเพื่อพักผ่อนแล้วกัน”
วูจิน ผู้เป็นคนธรรมดาที่กล้าก้าวเข้าสู่เส้นทางการแสดงไม่เคยมีอะไรง่ายเลย
“ถ้าแฟนไซน์ยังขนาดนี้ แล้วแฟนมีตติ้งจะไม่เป็นลมตายไปเลยเหรอเนี่ย”
ในเวลาเดียวกันที่กองถ่าย “ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล”
สถานที่ถ่ายทำขนาดใหญ่ในอิลซานที่นี่รวมทั้งทีมหลักและทีม Bของ “นิติจิตวิทยา” ไว้ด้วยกันทำให้มีคนมากกว่า100 คน
พวกเขาและกล้อง รวมถึงไฟส่องสว่างที่ตั้งเรียงราย
“แอ็คชั่น!!”
ทุกคนต่างจ้องมองไปที่จุดถ่ายทำ รยูจองมินเจ้าของผมลอนเบากำลังแสดงอย่างเต็มที่
“คัท! โอเค!!”
การถ่ายทำดำเนินไปอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะ PDซงมันวู ดูเหมือนจะเร่งความเร็วมากกว่าที่เคย
“เอาฉากต่อไปเลย! ก่อนเที่ยงต้องเสร็จนะ!!”
เสียงตะโกนดังก้องไปทั่วกองถ่ายทำให้เหล่าทีมงานกว่าร้อยชีวิตต่างขยับตัวอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ย คุณPD วันนี้เป็นวันถ่ายทำวันสุดท้ายจริง ๆ เค้าเลยฮึดสุด ๆ ไปเลยสินะ”
“อลังการงานสร้างมากเลยนะเนี่ย มารวมกันแบบนี้คนเยอะมาก”
“นักแสดงก็มาครบแล้ว เหลือแค่วูจินเท่านั้นมั้ง?”
“ได้ยินมาว่าวันนี้ไปงานแฟนมีตติ้ง เลยมาไม่ได้”
นักแสดงทุกคนที่ร่วมแสดงใน ‘ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล’ ต่างมารวมตัวกันอย่างพร้อมเพรียง
“อ้าว! นั่น คุณพัคอึนมี นี่นา!”
พัคอึนมี นักเขียนสาวมาดเท่ห์ปรากฏตัวขึ้น นั่นหมายความว่ายกเว้นคังวูจินที่ติดงาน ทุกคนใน ‘นิติจิตวิทยา’ มารวมตัวกันครบถ้วน แน่นอนว่าฮงฮเยยอน นางเอกของเรื่องก็อยู่ด้วย ส่วนคิมแดยองที่ดูเหมือนหมีอยู่ข้าง ๆ เธอก็ดูตื่นเต้นกับบรรยากาศของกองถ่าย
“ว้าว! นี่มันนักแสดงกี่คนกันเนี่ย? รยูจองมินนี่หล่อมากจริง ๆ เลย”
คิมแดยอง เด็กฝึกหัดที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นานได้เห็นแค่ทีม B เท่านั้น แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นกองถ่ายหลักของนิติจิตวิทยา
“คังวูจินนี่มาถ่ายทำที่นี่จริง ๆ เหรอ?”
แดยองรู้สึกทึ่งกับคังวูจิน เขาเองยังรู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้ แล้ววูจินที่ต้องแสดงต่อหน้าทุกคนคงจะรู้สึกยังไงกันนะ
แล้วก็...
“คัท! เอ็นจี!” (NG=No good=ไม่ผ่าน)
ซงมันวู ผู้กำกับหนวดเคราแพะตะโกนใส่ไมโครโฟนดังลั่น ตอนนี้ถึงคิวของนักแสดงที่รับบทเป็นตัวร้ายคนสุดท้ายแล้ว
ปัญหาคือ นักแสดงคนนี้เอ็นจีติดต่อกัน
รองหัวหน้าพัค คือตัวละครที่วูจินเป็นตัวร้ายคนแรกของนิติจิตวิทยา ตามด้วยตัวร้ายอีก 3 คน แต่หลังจากรองหัวหน้าพัคไปแล้ว บรรยากาศก็ดูจืดชืดลงไปหน่อย ถึงอย่างนั้น นักแสดงที่รับบทเป็นตัวร้ายทุกคนก็พยายามอย่างเต็มที่
“คัต คัต! คุณซูฮยอง! ตอนนี้บทพูดเร็วไปหน่อย ลองปรับจังหวะดูหน่อยสิ!”
“ครับคุณPD!”
คิมแดยองที่ยืนมองอยู่รู้สึกแปลกใจ ในความคิดของเขา การแสดงของนักแสดงคนนั้นดีอยู่แล้ว แต่ทีมงานรอบข้างกลับแสดงความไม่พอใจ
“เอ็นจีอีกแล้ว คุณซูฮยอง ดูเหมือนจะกังวลมากไปหน่อยนะ?”
“ก็ต้องกังวลสิ เรื่อง นิติจิตวิทยาของเรานี่ Netflix ญี่ปุ่นก็คอนเฟิร์มแล้ว ได้ยินมาว่ากำลังเจรจาขายลิขสิทธิ์ไปต่างประเทศอีกหลายที่เลย”
“ก็จริง เพราะเป็นตัวร้ายคนสุดท้าย แล้วก็รองหัวหน้าพัคเล่นดีมาก เลยทำให้กดดันไม่น้อย”
“ได้ยินมาว่าคุณซูฮยองดูคลิปของรองหัวหน้าพัคบ่อยมาก จริง ๆ แล้วคุณPDก็คาดหวังสูงขึ้นด้วยแหละ เพราะดันเริ่มต้นด้วย คุณวูจินเนี่ยสิ”
“รองหัวหน้าพัค······พูดตรง ๆ เลยนะว่าเล่นได้สุดยอดจริง ๆ เป็นตำนานเลย ตัวร้ายหลังๆ นี่จึงเหนื่อยกันพอสมควร”
คิมแดยองที่แอบฟังพึมพำของทีมงานอยู่ เผลออุทานออกมาเบา ๆ ในใจ
‘ว้าว- คังวูจิน มาโชว์ความเจ๋งที่นี่เลยเหรอ?’
เขารู้สึกมาตั้งแต่แรกแล้วว่าคังวูจิน ในสถานที่แห่งนี้ เหมือนเทพเจ้าแห่งจิตวิทยาเลยทีเดียว ถึงแม้ผลงานของเขาจะยอดเยี่ยม แต่คิมแดยองผู้เป็นเพื่อนสนิทของเขากลับรู้สึกแปลก ๆ
ในตอนนั้นเอง
“คัท! อืม-ไม่ได้แล้ว เดี๋ยวค่อยมาต่อกัน!”
PD ซงมันวู ประกาศพักเบรก และเขาก็ไปปลอบใจนักแสดงที่รับบทตัวร้าย หลังจากนั้น PD ซงมันวูก็เดินไปหาเหล่านักแสดงด้วยสีหน้าครุ่นคิด
“ดาราฮง”
เขาเรียก ฮงฮเยยอน
“คือว่าคุณPDคะ? อ่า- พอได้แล้วนะคะ เรื่องเรียกชื่อว่าดาราฮงเนี่ย”
“ก็มันจริงนี่นา? ยิ่งกว่านั้น สภาพของซูฮยองดูไม่ค่อยดี เลยคิดว่าน่าจะถ่ายฉากของดาราฮงก่อนดีกว่า”
“ก็ได้ค่ะ”
ฮงฮเยยอนที่กำลังรวบผมยาวขึ้นไปลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วก็...
“อ่า ใช่แล้ว”
เขาชี้ไปที่คิมแดยอง หนึ่งในทีมของเขา ผู้มีรูปร่างกำยำ
“PDซง คุณจำคนนี้ไม่ได้เหรอคะ?”
“หืม? ผมรู้จักเขาเหรอ?”
“ก็... คุณจำไม่ได้เหรอ ตอน ‘สุดยอดนักแสดง’ ที่มาด้วยกับวูจิน”
PD ซงมันวูมองคิมแดยองที่ดูเขินอายอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะตบมือเข้าหากัน
“อ้อ! ใช่แล้ว! เพื่อนของวูจิน! อ้าว? แล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”
“สวัสดีครับคุณ PD! ผมคิมแดยองครับ! เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ครับ”
“ที่บริษัทสื่อบันเทิง bwเหรอ?”
“ครับ!”
“อ้าว! ยินดีต้อนรับ! ตามวูจินมาทำงานที่บริษัทสื่อบันเทิง bwเหรอ? ฮ่า ๆ เพื่อนพาไปเที่ยวสินะ? แต่ตอนนั้นคุณก็แสดงอยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมาเป็นผู้จัดการล่ะ?”
สิ่งที่แปลกคือ...
“อ้าว เพื่อนของวูจินเหรอ?”
“ใช่ครับ”
“แล้วมาได้ยังไง? ทำไมถึงได้มาร่วมงานกัน?”
“เอ่อ...ก็เพราะว่า... พวกเขาเป็นเพื่อนของคังวูจินน่ะ”
“เพื่อน? เพื่อนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
“เอ่อ...ก็... นานแล้วครับ”
คำถามมากมายถาโถมเข้าใส่คิมแดยอง
“วูจินมีเพื่อนด้วยเหรอเนี่ย! นี่มันเรื่องจริงหรือเปล่า? แล้ววูจินเริ่มแสดงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
“เพื่อนของวูจินเป็นคนต่างชาติหรือเปล่า? หรือว่าเป็นเพื่อนที่รู้จักกันหลังจากมาอยู่เกาหลี?”
“ฮ่า ๆ ๆ วูจินเคยไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อนไหมนะ? คงสนุกน่าดูเลยสินะ? วูจิน เก่งภาษาอังกฤษกับภาษาญี่ปุ่นมากเลยนี่นา”
คิมแดยองสับสนไปหมด
‘นี่มันอะไรกัน? วูจิน เก่งภาษาอังกฤษกับภาษาญี่ปุ่นเหรอ? นี่มันเรื่องอะไรกัน?’
คิมแดยองรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่ในฝัน
‘วูจินไม่ใช่แค่คนหล่อธรรมดา ๆ เหรอ? เขาเก่งภาษาต่างประเทศด้วยเนี่ยนะ? แล้วเขายังมีเพื่อนเยอะแยะอีกต่างหาก? นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน?’
คิมแดยองรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะล้มทั้งยืน
‘ฉันกำลังจะถูกแซงหน้าอีกแล้ว!’
‘เดี๋ยวนะ’ คิมแดยองเริ่มรู้สึกงง ‘ฉันกับคังวูจินสนิทกันตอนมัธยมปลาย ใช่ไหม? แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ? ไม่ว่ายังไง ฉันก็รู้สึกว่าวูจินมีอะไรแปลก ๆ มากกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ’
แต่เขาก็ตัดสินใจจะเลี่ยงประเด็นไปก่อน
“เอ่อ...เขา... ก็... ดูเข้ากับคนได้และร่าเริงกว่าเมื่อก่อน แต่จะให้ผมอธิบายละเอียดหมดคงไม่ไหว”
“ใคร? เดี๋ยวนะ วูจินร่าเริงขึ้นกว่าแต่ก่อนเหรอ?”
“เดี๋ยวนะ นี่คือนิสัยเปลี่ยนไปแล้วเหรอ?”
“ไม่มีทางหรอกน่า”
PD ซงมันวูเข้ามาจัดการสถานการณ์ที่เริ่มจะวุ่นวาย
“เอาล่ะ เลิกคุยกันได้แล้ว เตรียมตัวกันเถอะ! แดยอง เดี๋ยวคุณมาคุยกับผมหน่อย”
“ครับ? อ่า...ได้ครับ”
เหล่าทีมงานต่างพากันแยกย้ายไปด้วยสีหน้าที่ดูเสียดายเล็กน้อย ฮงฮเยยอนกำลังจะเดินไปที่โซนถ่ายทำ แต่เธอก็หันมาถามคิมแดยองเบา ๆ
“คือ... วูจินน่ะ... เหมือนจะไม่ค่อยสนใจผู้หญิงเลยนะ”
คิมแดยองรู้สึกสับสนเล็กน้อย เขาพยายามนึกย้อนกลับไปในอดีต แม้จะไม่ใช่เรื่องที่เขาอยากเปิดเผย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาไม่สนใจเสียทีเดียว
‘อ่า- จริงสิ เขาไม่ค่อยดูทีวี และก็ไม่ค่อยสนใจพวกเกิร์ลกรุ๊ปหรืออะไรทำนองนั้นเท่าไหร่’
คิมแดยอง เพื่อนสนิทของเขา พยายามหาคำตอบที่ดูเหมาะสมที่สุด เพื่อปกป้องนิสัยอันดูเย็นชาที่เป็นเพียงเรื่องเสแสร้งของคังวูจิน
“อืม ปกติเขาจะมองผู้หญิงเหมือนหินก้อนนึงน่ะครับ”
“อ่า-”
เวลาผ่านไปราว 3 ชั่วโมง
“ในที่สุด!!!”
เสียงตะโกนของPDซงมันวู
“โอเค!! ทุกเหนื่อยกันมามากเลยนะ!”
การถ่ายทำ ‘ผู้เชี่ยวชาญนิติจิตวิทยาเสเพล’ จบลงแล้ว
กลับมาที่งานแฟนไซน์ของคังวูจินอีกครั้ง
ตอนนี้มีแฟนคลับมาร่วมงานเกิน 300 คนแล้ว งานแฟนไซน์เริ่มมาตั้งแต่ 3 ชั่วโมงที่แล้ว โชคดีที่เริ่มเห็นจุดจบ วูจินไม่รู้หรอกว่าสถานการณ์ของงานแฟนไซน์กำลังแพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ต
ส่วนข่าวที่นักข่าวได้รับเชิญมาเขียนก็…
『 มหกรรมแฟนไซน์ 'คังวูจิน' สุดร้อนแรง! แฟนคลับแห่ร่วมงานแน่นขนัด』
ภาพถ่ายจากงานแฟนไซน์ของ ‘คังวูจิน ดาวรุ่งพุ่งแรง’ ถูกแชร์กันอย่างล้นหลาม ทั้งในโซเชียลมีเดียของแฟน ๆที่มาร่วมงาน รวมถึงใน ‘หัวใจคัง’ แฟนคลับ และชุมชนออนไลน์ต่าง ๆ
-คังวูจิน(ภาพถ่ายตัวจริงจากงานแฟนไซน์).jpg
แน่นอนว่ากระแสตอบรับนั้นร้อนแรงมาก โดยเฉพาะภาพถ่ายที่บันทึกช่วงเวลาจริงของคังวูจินได้รับความนิยมอย่างมาก ในขณะเดียวกัน คังวูจินก็กำลังกล่าวคำอำลาแฟน ๆ ในงานแฟนไซน์ ซึ่งในตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยไปจนถึงบ่ายสี่โมงแล้ว
แม้ว่างานจะล่าช้ากว่าที่คาดไว้ แต่คังวูจินที่ยืนอยู่ตรงกลางเวทีก็ไม่แสดงอาการเหนื่อยล้า แม้ว่าจะแสร้งทำก็ตาม
“ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานวันนี้”นะครับ
คังวูจินก้มศีรษะแสดงความขอบคุณต่อแฟน ๆ ที่เหลืออยู่ราวครึ่งหนึ่งจากทั้งหมด 400 คน
“เร็ว ๆ นี้จะมีงานแฟนมีตติ้ง ผมหวังว่าจะได้เจอทุกคนอีกครั้ง ขากลับเดินทางปลอดภัย และอย่าลืมรับของที่ระลึกกลับบ้านด้วย”
วูจินเงยหน้าขึ้นมองตรงไปยังที่นั่งแถวหน้าของเวที
“······”
คังฮยอนอาส่งยิ้มหวานพร้อมกับโบกมือทักทาย
เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง
หลังจากงานแจกลายเซ็นต์จบลง คังวูจินก็อยู่ในห้องพักของฮอลล์ แต่เขาไม่ได้อยู่คนเดียว คังฮยอนอาและชเวซองกุนก็อยู่ด้วย
แน่นอนว่าหัวใจของวูจินเต้นรัวไม่หยุด
‘คังฮยอนอา ถ้าเธอพูดอะไรบ้า ๆ บอกเลยว่าฉันจบเห่แน่’
วูจินอยากจะเอาเทปไปปิดปากคังฮยอนอา แต่ตอนนี้สิ่งสำคัญคือต้องผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปให้ได้ก่อน
‘ถ้าเธอจะพูดอะไรไร้สาระ ฉันต้องห้ามเธอไว้ให้ได้’
สถานการณ์นี้ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้ วูจินตั้งสมาธิกับน้องสาวของเขา ชเวซองกุนเหลือบมองไปที่ทางเดินนอกห้องพัก แล้วเมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ เขาก็ปิดประตู
- ครึก
วูจินหันไปสบตาคังฮยอนอาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา ในจังหวะเดียวกัน คังฮยอนอาเอ่ยขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว
“ท่านประธาน! ทรงผมเท่ห์และดูดีมากเลยค่ะ!”
วูจินถอนหายใจเฮือกใหญ่ในใจ
‘โอ๊ย- ขอเถอะ หยุดพูดได้แล้ว’
ในขณะเดียวกัน ชเวซองกุนดูจะไม่รู้สึกไม่ดีเลย แถมยังยิ้มกว้างขึ้นอีก
“ฮ่า ๆ ขอบคุณครับ คุณญาติ···ไม่สิ คุณน้องสาวชื่ออะไรนะครับ?”
“คังฮยอนอาค่ะ!”
“อืม คังฮยอนอา คุณ- เอาล่ะ เรามาฟังเรื่องราวทั้งหมดกันดีกว่า”
คังฮยอนอาพยักหน้าแรง ๆ แล้วเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างรวบรัด ถึงจะบอกว่ารวบรัด แต่ก็ไม่ได้มีอะไรน่าตื่นเต้นมากนัก แค่บอกว่าตกใจที่พี่ชายตัวเองมาเดบิวต์เป็นนักแสดง และเล่าถึงที่มาที่ไปของการตั้งแฟนคลับกับเพื่อน ๆ เท่านั้น วูจินก็ไม่ได้มีอะไรจะค้าน
ชเวซองกุนเองก็ไม่ได้คิดอะไรแปลก ๆ แค่เหม่อมองวูจินไปเรื่อย ๆ
‘วูจินนี่มัน...จะมาเป็นนักแสดงเนี่ยไม่บอกครอบครัวเลยเหรอ? หรือว่าจะบอกแค่กับน้องสาว? เอาน่า ไอ้หนุ่มนี่มันก็เงียบ ๆ แบบนี้ตั้งแต่แรกนี้นะ’
แต่แล้ววิกฤตก็มาเยือนอย่างรวดเร็ว
“แต่ว่าคุณCEO! หนูไปดู ‘Sports Day’ ตอนจิตวิทยาแล้วนะคะ ภาพลักษณ์ของพี่ชายมันดู-”
แน่นอนว่า…คำพูดนั้นต้องออกมาจากปากของคังฮยอนอา
จบ
