บทที่ 51 ความคิดบรรเจิด การนัดพบลับของฉินเหลียง?

ค่ำคืน

เว่ยฮั่นก้าวออกจากศาลาการกุศลไป่ซ่าน ใจเขาเบิกบานหลังจัดการเรื่องของครูฝึกหวางเสร็จสิ้น

เขาเดินเอื่อยเฉื่อยไปตามถนนที่ว่างเปล่า ดื่มด่ำกับความสงบที่แผ่ซ่านไปทั่ว แต่แล้วเมื่อมาถึงหอคณิกาที่สว่างไสวด้วยแสงเทียน ห่างจากตรอกเทียนเป่าสองช่วงถนน เว่ยฮั่นก็ชะงักฝีเท้า เพราะสายตาเหลือบไปเห็นเงาคุ้นตา

"ฉินเหลียง?" เขาพึมพำอย่างประหลาดใจ สัญชาตญาณพาให้ถอยกายเข้าหลบในเงามืด ซ่อนกายซ่อนลมหายใจ แอบมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าหอคณิกาอย่างเงียบๆ

ใช่แล้ว เป็นฉินเหลียงจริงๆ เขากำลังส่งชายชุดขาวขึ้นรถม้า ท่าทางประจบประแจงน่าขันสิ้นดี

โดยปกติแล้ว ใครจะมาหอคณิกาก็เป็นเรื่องส่วนตัว การสังสรรค์ที่นี่ก็ถือเป็นเรื่องธรรมดา แต่พอเว่ยฮั่นเห็นหน้าชายชุดขาวบนรถม้า เขาก็อดสูดหายใจเฮือกไม่ได้ หัวใจเต้นระรัวด้วยความระแวง

"เป็นเขาจริงๆ ด้วย"

เว่ยฮั่นนึกย้อนไปถึงตลาดมืดที่เขาไปเยือนเมื่อหลายเดือนก่อน ตอนนั้นเขาไปซื้อคัมภีร์ลับและได้รู้จักกับเฒ่าเหล็ก ชายหนุ่มคนนี้ก็ทำให้เขาจดจำได้ เพราะเว่ยฮั่นเห็นกับตาว่าเขาซื้อหน้าไม้ทหาร ซึ่งเป็นอาวุธต้องห้ามที่คนทั่วไปไม่กล้าแตะต้อง

ความจำของเว่ยฮั่นแม่นยำเสมอ แม้เวลาจะผ่านไปหลายเดือน แต่เขาก็จำอีกฝ่ายได้ในแวบเดียว

ทำไมฉินเหลียง คนนอกที่เข้ามาทำงานที่ร้านยาพร้อมกับเขา ถึงได้มีความเกี่ยวข้องกับคนที่มีภูมิหลังน่าสงสัยเช่นนี้? แถมยังกล้าซื้ออาวุธทหารจำนวนมากอย่างโจ่งแจ้งอีก?

"ได้ยินมาว่าหน้าไม้ทหารในตลาดมืดครั้งก่อน เป็นอาวุธที่ถูกปล้นมาจากเมืองเหริ่นหนาน ทางการกำลังสืบสวนอย่างเข้มงวด"

"คนที่กล้าซื้ออาวุธชุดนี้ ต้องเป็นกลุ่มอิทธิพลในอำเภอชิงซาน หรือไม่ก็พวกนายพรานนอกเมือง หรืออาจเป็นโจรภูเขาก็ได้"

"ครั้งก่อนที่โจรเขาดำปะทะกับตระกูลเฉิน ก็ใช้หน้าไม้ทหารด้วยนี่นา หรือว่า..."

เว่ยฮั่นวิเคราะห์เชื่อมโยง จนเกิดข้อสันนิษฐานอันหวาดกลัวขึ้นในใจ!

ชายชุดขาวคนนี้ ถึงจะไม่ใช่โจรเขาดำ ก็ต้องมีภูมิหลังซับซ้อนแน่ ทำไมฉินเหลียงถึงได้มีความเกี่ยวข้องกับเขากัน?

อาจเป็นเพราะวิชาซ่อนกายของเว่ยฮั่นยังไม่แกร่งพอ หรือไม่ก็เพราะชายชุดขาวมีสัมผัสที่ว่องไวเป็นพิเศษ

แม้สายตาของเว่ยฮั่นจะห่างออกไปกว่าสิบหมี่ แต่ก็ถูกอีกฝ่ายจับได้

ชายชุดขาวกวาดตามองมาอย่างไม่มีพิรุธ สายตาทะลุผ่านความมืดมิดของราตรี จ้องตรงมายังเงาร่างของเว่ยฮั่น โชคดีที่เขาหันตัวเข้าซอยข้างทางได้ทัน จึงหลบพ้นสายตาของชายชุดขาวไปได้

"ยุ่งยากแฮะ!" เว่ยฮั่นบ่นพึมพำ สีหน้าไม่สู้ดีนัก

การค้นพบโดยบังเอิญครั้งนี้ ทำให้อารมณ์ดีๆ ของเขามลายหายไปสิ้น

ไม่ต้องพูดถึงว่าเรื่องของฉินเหลียงจะลากเขาเข้าไปพัวพันด้วยหรือไม่ แค่เรื่องที่เขาควบคุมไม่ได้แบบนี้ ก็ทำให้เว่ยฮั่นรู้สึกไม่ปลอดภัยแล้ว

ความรู้สึกเร่งด่วนที่จะสร้างเครือข่ายข่าวกรองของเขา ก็ยิ่งเข้มข้นขึ้นอีกหลายส่วน

ท่ามกลางความคิดสับสนวุ่นวาย เว่ยฮั่นก็รีบสลัดเรื่องนี้ออกจากหัว หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครตามมา เขาก็แอบกลับบ้านอย่างเงียบๆ แล้วเริ่มต้นการฝึกฝนร่างกายตามปกติ

เขาเททรายเหล็กร้อนแดงลงในกระทะใบใหญ่ แล้วทิ้งตัวลงไปนอน ปล่อยให้ทรายเหล็กกลบร่างและแผดเผาตัวเขา จิตใจว่างเปล่า พยายามสลัดความคิดที่รบกวนจิตใจทิ้งออกไปให้หมด

นี่ก็เป็นวิธีการฝึกฝนอย่างหนึ่งของเขา!

หากสามารถรักษาจิตใจให้สงบนิ่งท่ามกลางความเจ็บปวดรุนแรงได้ จิตใจของเขาก็จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างมหาศาล

แต่วันนี้ หลังจากนอนไปครู่ใหญ่ เว่ยฮั่นก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก

เพราะทรายเหล็กร้อนระอุที่ห่อหุ้มร่างกาย กลับไม่ได้สร้างความเสียหายและความเจ็บปวดให้เขามากนัก ผิวหนังของเขาปรากฏแผ่นฟิล์มสีทองเข้มบางๆ คอยต้านทานการเผาไหม้ของทรายเหล็กอย่างแน่นหนา

นี่คือขีดสุดของ 'วิชาฝึกร่างวัชระ' แผ่นฟิล์มนี้ไม่เพียงทำให้เว่ยฮั่นต้านทานดาบหอกได้ แต่ยังทนต่อน้ำและไฟได้ด้วย ทรายเหล็กธรรมดาไม่อาจทะลวงการป้องกันของเขาได้อีกต่อไป

ความเร็วในการฝึกฝนวิชาขัดเกลาผิวหนังต่างๆ ก็ลดลงอย่างฮวบฮาบ!

"ร่างกายของข้ามีภูมิต้านทานความร้อนสูงแล้ว การเผาไหม้ที่อุณหภูมิหลายร้อยองศาไม่ทำให้ผิวหนังเสียหายมากนักแล้ว" เว่ยฮั่นวิเคราะห์ด้วยความภาคภูมิใจปนกังวล "ถ้าจะรักษาความเร็วในการฝึกฝนแบบเดิม ต้องหาทางเพิ่มอุณหภูมิ หรือไม่ก็หาวิธีอื่นมากระตุ้นร่างกาย"

เนื่องจากไม่มีเครื่องวัดอุณหภูมิ เว่ยฮั่นจึงต้องใช้วิธีลองผิดลองถูกเพื่อทดสอบความคิดของตัวเอง

อันดับแรกคือกระทะน้ำมัน เขาต้มน้ำมันให้เดือดแล้วจุ่มมือลงไป ถึงได้รู้ว่าน้ำมันเดือดมีอุณหภูมิไม่ถึงครึ่งของทรายเหล็ก แค่สามสี่ร้อยองศาเท่านั้น

ต่อให้เว่ยฮั่นกระโจนลงไปต้มทั้งตัวครึ่งวัน ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

ต่อมาคือน้ำเหล็ก หากใช้ท่อสูบลมเป่าทรายเหล็กจนกลายเป็นน้ำเหล็ก อุณหภูมิก็จะสูงเกินไป แค่ยื่นมือลงไปก็ทนไม่ไหวแล้ว มือจะพังเละในทันที ไม่เหมาะกับการฝึกฝนร่างกายของเขาในตอนนี้

"กระทะน้ำมันสามสี่ร้อยองศานี่ต่ำไป น้ำเหล็กสองพันกว่าองศาก็สูงเกินไป จะหาอุณหภูมิตรงกลางได้ไหมนะ?"

"น่าเสียดายที่แถวนี้ไม่มีลาวาภูเขาไฟ ไม่งั้นไปลองดูอุณหภูมิของลาวา อาจจะเหมาะก็ได้"

"หรือไม่ก็หาหน้าผาสักแห่งแล้วกระโดดลงไป ใช้แรงโน้มถ่วงกระตุ้นร่างกาย หรือหาที่ที่เต็มไปด้วยก้อนหินแล้วกลิ้งลงมาจากที่สูง?"

เว่ยฮั่นปล่อยจินตนาการอันแสนแปลกประหลาดของเขาออกมา

เขาคิดวิธีเร่งการฝึกฝนที่เป็นไปได้ไม่หยุด

ทุกครั้ทุกครั้งที่คิดวิธีใหม่ได้ เขาก็จดบันทึกลงกระดาษ ตั้งใจว่าจะหาเวลาลองทำทุกวิธี

ในที่สุด เว่ยฮั่นก็คิดวิธีแก้ปัญหาชั่วคราวได้ เขาใช้ท่อสูบลมเป่าทรายเหล็กจนร้อนเกือบถึงจุดหลอมเหลว แล้วกระโดดลงไปในกระทะเหล็ก

แบบนี้อุณหภูมิก็พอดี!

ทรายเหล็กที่ร้อนจนเกือบหลอมเหลวมีอุณหภูมิสูงกว่าเดิมมาก

คราวนี้แผ่นฟิล์มสีทองเข้มของเว่ยฮั่นก็ต้านทานไม่ไหวแล้ว

"จี๊ด! จี๊ด! จี๊ด!"

ควันขาวพวยพุ่งออกมาพร้อมเสียงไหม้เกรียม

ร่างของเว่ยฮั่นเหมือนหมูย่าง ผิวหนังฉีกขาด ไหม้ ละลาย เผยให้เห็นกล้ามเนื้อ กระดูก และอวัยวะภายใน

"อ๊ากกก!"

เว่ยฮั่นเจ็บปวดจนร่างกายสั่นกระตุก เกือบกัดฟันตัวเองแตก

แต่เขากลับไม่อาจสลบได้ง่ายๆ ระบบอมตะทำงานไม่หยุด ซ่อมแซมร่างกายของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

ผิวหนังทั่วร่างของเขาวนเวียนอยู่ในวงจรแห่งการทำลายและฟื้นฟู ค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้นอย่างเงียบๆ ใต้ผิวหนังสีทองเข้มยังมีแผ่นฟิล์มอีกหลายชั้น ซึ่งก็กำลังแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

"อดทนไว้! ข้าทำได้!"

"ไม่เจ็บ! ไม่เจ็บเลยสักนิด!"

เว่ยฮั่นคำรามในใจ กัดฟันอดทน

ในสมองของเขาปรากฏภาพแผนผังการทำงานของวิชาฝึกฝนอัตโนมัติทั้งห้า พวกมันหมุนเวียนไม่หยุด ซ่อมแซมและเสริมความแข็งแกร่งให้แผ่นฟิล์มของเว่ยฮั่นอย่างบ้าคลั่ง

'วิชาระฆังทองคุ้มกาย' ใช้พลังลมปราณสร้างระฆังทองปกป้องร่างกาย ผู้ฝึกจะมีลวดลายระฆังทองปรากฏบนร่าง ราวกับมีผิวหนังเป็นทองแดงกระดูกเหล็ก ไร้จุดอ่อน แม้แต่ลมหายใจก็มีเสียงระฆังดังก้องฟ้าดิน!

'วิชาเกราะมังกรดำ' ใช้วิชาลับอันลึกลับ สร้างเกล็ดเกราะดำปกป้องร่าง ผู้ฝึกจะมีเกล็ดแข็งปกคลุมทั่วร่าง พลังป้องกันสูงลิ่ว ยากแก่การฝึกฝนที่สุดในอดีตและปัจจุบัน!

'วิชาเสื้อเกราะเหล็กเสียงมังกรคำราม' ผสมผสานวิชาลับของเต๋า ร่างกายสั่นสะเทือนพร้อมลมหายใจ ใช้เสียงคำรามของมังกรและเสียงฟ้าร้องขัดเกลาร่างกาย ผู้ฝึกจะมีแผ่นฟิล์มผิวหนังเหนียวแน่น ต้านทานคมดาบได้!

ยังมี 'วิชาร่างหยกดำทองคำ' และ 'วิชาเก้าดวงอาทิตย์ไม่แตกสลาย' ที่เพิ่งติดตั้งใหม่ วิชาขัดเกลาผิวหนังทั้งห้าทำงานพร้อมกันอย่างบ้าคลั่ง แผ่นฟิล์มห้าชั้นใต้ผิวหนังสีทองเข้มเติบโตและแข็งแกร่งขึ้นไม่หยุด

"ฮึบ!"

"ฮึบ!"

ทุกลมหายใจเข้าออกของเว่ยฮั่น พลังลมปราณก็แล่นไปทั่วร่าง

ร่างกายเริ่มปรับตัวเข้ากับความร้อนของทรายเหล็กอย่างรวดเร็ว ความง่วงโถมเข้าใส่ เขาละเลยความเจ็บปวดทางร่างกาย ค่อยๆ จมลงสู่ห้วงนิทราในกระทะทรายเหล็ก