บทที่ 48 คำขอของหลี่เจิ้นเทียน!

ทุกคนมองซูฮั่นด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน

เมื่อไม่กี่วันก่อน

ราชาเสือทำลายแผ่นดินมาถึงเมืองตงไห่

กองทัพบุกเข้ามาในเมือง

แค่เพื่อตามหาลูกของมัน!

แต่ลูกเสือตัวนี้มาอยู่ในมือของซูฮั่นได้อย่างไร?

อาจเป็นไปได้ว่าซูฮั่นขโมยลูกของมันมา?

เล่ยหงหยางกระโดดขึ้นมาอย่างตื่นเต้นและชี้ไปที่ซูฮั่น

"เป็นเขา! เขานั่นแหละที่ขโมยลูกของราชาเสือทำลายแผ่นดิน ซึ่งทำให้ราชาเสือทำลายแผ่นดินนำสัตว์ต่างถิ่นมาโจมตี!"

"การสืบสวนเผยว่าเขาเป็นคนผิด!"

ผู้คนรอบข้างจ้องมองซูฮั่นด้วยสายตาแปลกๆ

"ดังนั้นเป็นคนนี้นี่เองที่ทำให้สัตว์ต่างถิ่นโจมตีเมืองตงไห่?"

"เขาพาลูกของราชาเสือทำลายแผ่นดินมาด้วย? เขามีเจตนาอะไร?"

"ราชาเสือทำลายแผ่นดินจะไม่มาตามหาลูกต่อใช่ไหม? ถ้ายังตามหาต่อ เมืองตงไห่จะอันตรายเกินไป!"

ทุกคนมองซูฮั่นด้วยสีหน้างุนงง

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เจิ้งจู่ไฉก็พูดขึ้น

"ซูฮั่น บอกฉันหน่อย เกิดอะไรขึ้นกับลูกของราชาเสือทำลายแผ่นดินตัวนี้?"

ซูฮั่นพูดอย่างใจเย็น "มันเป็นแค่สัตว์เลี้ยงของผมเท่านั้น"

เล่ยหงหยางเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มเยาะ "สัตว์เลี้ยง?"

"ฮึ ซูฮั่น นี่มันลูกของราชาเสือทำลายแผ่นดินนะ!"

"วันนั้น ราชาเสือทำลายแผ่นดินนำสัตว์ต่างถิ่นมาโจมตีเมือง จุดประสงค์ก็เพื่อตามหาลูกของมัน!"

"และตอนนี้ ลูกเสือตัวนี้กลับมาอยู่ในมือของนายอีก! นายจะอธิบายยังไง?"

ซูฮั่นดูสงบนิ่ง

"ราชาเสือทำลายแผ่นดินมอบให้ผมเอง"

ในตอนนั้น เขาเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น

หลังจากฟังคำอธิบายของซูฮั่น

ทุกคนมองหน้ากัน

"นี่มันน่าทึ่งมาก สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงหรือ?"

"นี่มันเหลือเชื่อเกินไป! ราชาเสือทำลายแผ่นดินจะยกลูกให้มนุษย์ได้ยังไง?"

"ฉันรู้สึกว่ามันเป็นความจริง ฉันได้ยินมาว่าหลังจากราชาเสือทำลายแผ่นดินถอยกลับไปอย่างรีบร้อนในวันนั้น เมืองมู่หลินก็กลับมาสงบ ราวกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นไม่เคยเกิดขึ้น"

"ราชาเสือทำลายแผ่นดินจะสงบได้อย่างไร ถ้าไม่แน่ใจในความปลอดภัยของลูก?"

ทุกคนพูดคุยกันมากมาย

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของไต้กั๋วเฉียงและคนอื่นๆ เต็มไปด้วยความตกใจ

คนอื่นไม่รู้ แต่พวกเขารู้ดี

จากผลการสำรวจในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

มีคนช่วยลูกของราชาเสือทำลายแผ่นดินจริงๆ

และตอนนี้ ลูกของราชาเสือทำลายแผ่นดินปรากฏในมือของซูฮั่น

มันถึงกับกลายเป็นสัตว์เลี้ยงของซูฮั่น!

"คุณคือวีรบุรุษที่ช่วยเมืองตงไห่งั้นหรือ?!"

ไต้กั๋วเฉียงพูดด้วยสีหน้าตกใจ

ซูฮั่นพยักหน้า "ก็พอจะเรียกได้ว่าอย่างนั้น"

ไต้กั๋วเฉียงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา "ผมจะแจ้งเจ้าเมืองและผู้บัญชาการกองทัพเดี๋ยวนี้!"

เขาโทรศัพท์และเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้หลี่เจิ้นเทียนฟัง

เพียงแค่สิบห้านาที

รถหลายคันจอดหน้าบ้านตระกูลเซีย

สมาชิกกองกำลังรักษาเมืองสิบกว่าคนรีบลงจากรถและยืนเรียงแถวสองแถวที่ประตู

หลี่เจิ้นเทียนและเฉินกังลงจากรถและเดินตรงเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลเซีย

เมื่อทุกคนที่อยู่ในที่นั้นเห็นเช่นนั้น ต่างก็ก้มศีรษะและร้องตะโกน "สวัสดีครับ/ค่ะ ท่านเจ้าเมือง!"

หลี่เจิ้นเทียนไม่สนใจคนอื่น

เขาเดินตรงไปหาซูฮั่น

เพียงชั่วแวบเดียว เขาก็เห็นลูกของราชาเสือทำลายแผ่นดินนอนอยู่ข้างๆ ซูฮั่น

เขาและเฉินกังมองหน้ากัน

ทั้งคู่เห็นความตกใจในดวงตาของอีกฝ่าย

พวกเขาต่อสู้กับราชาเสือทำลายแผ่นดินมาหลายครั้ง และจะไม่มีวันยอมรับความผิดพลาด!

"นี่คือลูกของราชาเสือทำลายแผ่นดินจริงๆ"

หลี่เจิ้นเทียนพยักหน้าเบาๆ และพูดว่า "ซูฮั่นคือวีรบุรุษที่เราตามหา วีรบุรุษที่ช่วยเมืองตงไห่!"

ทั้งสถานที่อึกทึกครึกโครม

"พระเจ้า! เขาคือวีรบุรุษคนนั้นจริงๆ หรือ?"

"ทำผลงานได้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ในวัยหนุ่มแบบนี้ ทำให้พวกเราอายจริงๆ"

"ผมว่าความสำเร็จในอนาคตของซูฮั่นไม่มีขีดจำกัดเลย!"

ทุกคนพูดคุยกันมากมาย

เซียหลิงมองซูฮั่นด้วยดวงตาที่ชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ

เล่ยหงหยางกัดฟันกรอด

แต่เดิมเขาแค่ต้องการทำให้ซูฮั่นดูอับอาย

แต่ตอนนี้กลับดีกว่าเดิม!

ซูฮั่นกลายเป็นวีรบุรุษที่ช่วยเมืองตงไห่ไปแล้ว!

ถ้าโจมตีซูฮั่นตอนนี้ เขาจะถูกตราหน้าว่าเป็นคนทรยศต่อมนุษยชาติ!

ไม่มีใครสามารถปกป้องเขาได้

หลี่เจิ้นเทียนยิ้มและพูดว่า "ซูฮั่น พรุ่งนี้ผมจะรอคุณที่คฤหาสน์เจ้าเมือง แล้วผมจะมอบเกียรติยศและโบนัสให้คุณ"

ทุกคนมองซูฮั่นด้วยความอิจฉา

ช่วยเมืองตงไห่ทั้งเมือง

โบนัสที่ได้รับอย่างน้อยก็ต้องหนึ่งล้าน!

และโบนัสไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด

สิ่งที่น่าดึงดูดที่สุดคือเกียรติยศ

ด้วยเกียรติยศเช่นนี้ การหางานในหน่วยงานราชการใหญ่ๆ ในอนาคตจะเป็นเรื่องง่าย

สามารถกินได้ไปตลอดชีวิต

อย่างไรก็ตาม ซูฮั่นลังเล "ผมวางแผนว่าจะเพิ่มเลเวลต่อในวันพรุ่งนี้ คุณส่งมาให้ผมโดยตรงได้ไหมครับ?"

ทุกคนมองอย่างงุนงง

หมายความว่าอย่างไร?

เจ้าเมืองให้รางวัลคุณ และนี่คือทัศนคติของคุณ?

นี่มันไม่หยิ่งผยองเกินไปหรือ?!

หลี่เจิ้นเทียนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้ารับทันที

"ไม่มีปัญหา! ดูเหมือนว่านักศึกษาซูฮั่นอยากจะแข็งแกร่งขึ้น!"

"ดี ดีมาก!"

"ถ้าคุณเรียนจบและต้องการกลับมาพัฒนาที่เมืองตงไห่ในอนาคต คุณสามารถมาหาผมได้โดยตรง"

"ไปที่กองบัญชาการทหารและได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บังคับกองร้อย!"

"ถ้าคุณทำผลงานได้โดดเด่น คุณจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บังคับกองพันภายในสามปี เป็นนายพลของกองทัพป้องกันเมืองภายในห้าปี และเป็นรองผู้บัญชาการกองทัพป้องกันเมืองภายในสิบปี!"

ทุกคนมองอย่างตะลึง

สวัสดิการนี้ใจดีเกินไปแล้ว!

คนส่วนใหญ่ที่ต้องการเข้าร่วมกองทัพป้องกันเมืองต้องอาศัยเส้นสาย

ถ้าอยากได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บังคับกองร้อย อย่าคิดถึงมันจนกว่าจะผ่านไปแปดถึงสิบปี!

ส่วนตำแหน่งผู้บังคับกองพัน เว้นแต่ว่าจะทำผลงานได้โดดเด่นมาก ไม่ว่าจะมีเส้นสายยิ่งใหญ่แค่ไหนก็จะไม่ได้เลื่อนตำแหน่ง!

ไม่ต้องพูดถึงนายพลหรือแม้แต่รองผู้บัญชาการกองทัพ

เจิ้งจู่ไฉพูดพร้อมรอยยิ้ม "ถ้าซูฮั่นเต็มใจ การอยู่ในโรงเรียนเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาในอนาคตก็เป็นทางเลือกที่ดีเช่นกัน"

ทุกคนมองเจิ้งจู่ไฉอย่างงงงัน

ยังไม่ทันรับเข้าเรียนเลย

คุณเริ่มแย่งคนแล้วเหรอ?

การเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาที่มหาวิทยาลัยหลงกั๋ว

แม้ว่าทุกคนจะไม่รู้เงื่อนไขที่แน่ชัด แต่ข้อกำหนดก็สูงกว่าการเข้าร่วมกองทัพป้องกันเมือง!

ยิ่งไปกว่านั้น อาจารย์ที่ปรึกษาจากมหาวิทยาลัยหลงกั๋วได้รับความเคารพอย่างสูงไม่ว่าจะไปที่ไหน

หลี่เจิ้นเทียนถาม "อ้อ นักศึกษาซูฮั่น ขอเวลาคุณสักครู่ได้ไหม ผมอยากคุยด้วย"

ซูฮั่นพยักหน้าเบาๆ

ทั้งสองออกไปข้างนอก

มีกองกำลังรักษาเมืองกว่าสิบคนเฝ้าอยู่รอบๆ

หลี่เจิ้นเทียนพูด "คุณช่วยเล่ารายละเอียดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ผมฟังอีกครั้งได้ไหม?"

ซูฮั่นไม่รู้จุดประสงค์ของหลี่เจิ้นเทียน

เขาเล่าเรื่องราวทั่วไปของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีกครั้ง

หลังจากฟังจบ

หลี่เจิ้นเทียนขมวดคิ้วและพูดว่า "แค่นั้นเองหรอ"

"ตามการสืบสวนของเราในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคริสตจักรแห่งห้วงลึกอย่างแน่นอน"

"ยิ่งไปกว่านั้น ประธานสาขาคริสตจักรแห่งห้วงลึกในเมืองตงไห่น่าจะเป็นบุคคลระดับสูงในเมืองตงไห่"

ซูฮั่นขมวดคิ้วและถาม "เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผมนี่ครับ ใช่ไหม?"

หลี่เจิ้นเทียนยิ้มและพูดว่า "ผมแค่อยากขอความช่วยเหลือจากคุณ"

"ถ้าเราประสบความสำเร็จ เราจะสามารถขุดคนนั้นออกมาจากความมืดได้!"

"แน่นอน ผมจะไม่ปล่อยให้ความช่วยเหลือของคุณสูญเปล่า"

"หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น คุณสามารถเลือกอุปกรณ์ในคลังของเมืองตงไห่ได้ คุณว่าไง?"

ดวงตาของซูฮั่นเป็นประกาย

เขาพยักหน้าและพูดว่า "ตกลงครับ!"

หลี่เจิ้นเทียนลดเสียงลงและเล่าแผนการทั้งหมดให้ซูฮั่นฟัง

(จบบท)