บทที่ 44 ข้าวผัดไข่ทองคำ!
หนิงหยูที่อยู่ข้างๆ เอียงคอด้วยความสงสัย จ้องมองการเคลื่อนไหวของซูฮั่น
นี่มันวิธีอะไรกัน?
ทำไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อนล่ะ?
แต่เม็ดข้าวสีทองพวกนี้ดูน่ากินจริงๆ ฉันอยากกัดสักคำจัง...
ซูฮั่นขี้เกียจเสียเวลาจุดไฟ
เขาเรียกลูกไฟระเบิดออกมาโดยตรงเพื่อจุดไฟ
เปลวไฟสีส้มเลียหม้อเหล็ก
ไม่นาน หม้อเหล็กก็เริ่มปล่อยควันขาวออกมาเป็นสาย
ซูฮั่นยื่นมือไปแตะแหวนในพื้นที่ว่าง
กล่องเล็กๆ ที่มีของสีขาวปรากฏขึ้นข้างๆ เขา
ซูฮั่นหยิบตะหลิวขึ้นมา ค่อยๆ ตักของบางอย่างใส่ลงไปในหม้อ
ไม่นาน
กลิ่นหอมเต็มไปด้วยกลิ่นเนื้อลอยอวลในอากาศ
จมูกของหนิงหยูกระตุก และเธอสูดลมหายใจลึกๆ หลายครั้ง
หอมจัง!
รสชาติเหมือนเนื้อเลย!
ท้องของฉันร้องจ๊อกๆ
แต่ว่าของนั่นไม่ใช่เนื้อนี่?
ดวงตาของหนิงหยูเต็มไปด้วยความสงสัย
ซูฮั่นยิ้มและพูด: "นี่คือมันหมูจากหมูหลังเหล็กครับ!"
ตอนอยู่บ้าน แม่ของเขาใช้มันหมูในการทำอาหาร
นอกจากจะมีประโยชน์ต่อสุขภาพแล้ว เวลาผัดข้าว มันยังช่วยเพิ่มรสชาติของอาหารได้หลายระดับ!
มาถึงโลกนี้ไม่มีมันหมู
ดังนั้นเขาจึงไปซื้อมันหมูหลังเหล็กมาและกลั่นเองเสียเลย
อย่างที่คาด
มันหมูจากหมูหลังเหล็กหอมมาก!
ไม่ว่าจะผัดหรือย่าง
เติมนิดหน่อย รสชาติก็จะเพิ่มขึ้นทันทีหลายระดับ!
นี่ก็เป็นหนึ่งในความลับของซูฮั่นในการทำอาหาร
รอจนกว่ามันหมูจะละลาย
เขาเทข้าวลงไปในคราวเดียว!
ฉ่า!
น้ำมันกระเด็น
กลิ่นหอมของไข่อันแรงกล้าพุ่งเข้าเต็มห้องในทันที
หนิงหยูจ้องมองข้าวผัดในหม้ออย่างใกล้ชิด ดวงตาเต็มไปด้วยความปรารถนา
กลิ่นหอมจัง!
ฉันอยากกิน!
คุณซูฮั่นกำลังทำอาหารอะไรกันแน่? มันดูอร่อยมากเลย!
อืม... ไม่ได้นะ ไม่ได้ เธอต้องสำรวม สำรวมไว้!
ท้องของฉันร้องดังขึ้นเรื่อยๆ
ใบหน้าสวยของหนิงหยูแดงเรื่อเล็กน้อย และเธอเอามือน้อยๆ กุมท้องแน่น พยายามกลั้นเสียงร้องของมัน
ซูฮั่นจัดการหม้ออย่างคล่องแคล่ว
ไม่นาน ก็เสร็จและยกลงจากเตา!
ข้าวถูกตักใส่ชาม
กลิ่นหอมแรงอบอวลไปทั่วบ้าน
ซูฮั่นชำเลืองมองเวลา
เหลือเวลาอีกสามนาที
เขาวางชามลงบนโต๊ะและพูดด้วยรอยยิ้ม: "หนิงหยู มาลองชิมหน่อยสิครับ"
หนิงหยูพยักหน้าอย่างแรง
เธอหยิบตะเกียบขึ้นมา ค่อยๆ คีบข้าวก้อนเล็กๆ ใส่ปาก
กลิ่นหอมของข้าวผสมกับกลิ่นหอมแรงของไข่
ผสมกับรสชาติเนื้อที่มาจากมันหมู
หลายรสชาติผสมกัน
ดวงตาของหนิงหยูเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
เธอไม่สนใจเรื่องความสำรวมอีกต่อไป
หยิบชามขึ้นมา แล้วตักข้าวผัดไข่ใส่ปากทีละคำใหญ่ๆ
เพียงแค่หนึ่งนาที
ข้าวผัดไข่ทั้งชามถูกกินจนหมดเกลี้ยง
แม้แต่เม็ดข้าวสักเม็ดก็ไม่เหลือ
"รสชาติเป็นยังไงบ้างครับ?"
ซูฮั่นถามด้วยรอยยิ้ม
หนิงหยูหน้าแดงด้วยความอาย หยิบผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าอ่อนออกมา และค่อยๆ เช็ดปาก
"รสชาติอร่อยมากค่ะ และอาหารก็แปลกใหม่มาก ฉันไม่เคยกินอะไรอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย! ฉัน...ฉันชอบมากค่ะ"
"แล้วคะแนนล่ะครับ?"
"ในแง่ของคะแนน... เอาเป็นระดับ S เลยค่ะ! นี่คือระดับสูงสุด!"
หนิงหยูเก็บผ้าเช็ดหน้า เอามือจับคาง เม้มปาก และพูด
ดวงตาของซูฮั่นเป็นประกาย
เขาถามต่อ: "แล้วรางวัลล่ะครับ?"
หนิงหยูงงไปครู่หนึ่ง แล้วยิ้มเขินๆ
"คุณซูฮั่นคะ ยื่นมือมาหน่อยค่ะ"
เธอค่อยๆ ยื่นมือออกไป มองซูฮั่นอย่างอ่อนโยนด้วยดวงตาสวยงาม
ซูฮั่นตกใจไปครู่หนึ่งและวางมือลงบนฝ่ามือของหนิงหยูด้วยความเขินอายเล็กน้อย
ฝ่ามือของหนิงหยูนุ่มและอุ่น ผิวของเธอละเอียดอ่อนราวกับหยก
เธอยิ้มและพูด
"ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะคุณซูฮั่น ที่ทำภารกิจอัพเกรดสำเร็จและได้รับคะแนนระดับ S"
"รางวัลคือเนื้อสัตว์ประหลาดสุ่มหนึ่งชิ้น และเพิ่มคุณสมบัติทั้งหมด 10%"
"รางวัลทักษะอาชีพเฉพาะของนักชิมผู้ยิ่งใหญ่ คือการกลืนกินทุกสิ่ง"
ซูฮั่นรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
รางวัลนี้ธรรมดาเกินไป
เขาคิดว่าจะได้รับรางวัลเป็นอุปกรณ์คุณภาพสูงหรือของดีๆ อย่างอื่น
เขาเปิดแผงคุณสมบัติและดู
เขาตกใจไปครู่หนึ่ง
[ชื่อ: ซูฮั่น]
[เผ่าพันธุ์: มนุษย์]
[อาชีพ: นักชิมระดับ SSS]
[ระดับ: 20]
[พลัง: 1242]
[ร่างกาย: 1099]
[ความคล่องแคล่ว: 620]
[จิตวิญญาณ: 219]
[ความต้านทานทางกายภาพ: 10%]
[ความต้านทานเวทมนตร์: 10%]
[การทะลวงทางกายภาพ: 10%]
[การทะลวงเวทมนตร์: 10%]
[การลดคูลดาวน์: 10%]
[การดูดชีวิต: 10%]
มองดูคุณสมบัติเพิ่มเติมด้านล่าง
ซูฮั่นงงงวย
นี่คือการเพิ่มคุณสมบัติทั้งหมด 10% แบบนี้เองเหรอ?
ถ้าเป็นอย่างนั้น
รางวัลนี้คุ้มค่ามาก!
อย่างเช่น ความต้านทานและการทะลวงต่างๆ
แค่อุปกรณ์มีคุณสมบัติเหล่านี้ ราคาก็พุ่งกระฉูดแล้ว!
หนิงหยูดูเหมือนจะสังเกตเห็นความประหลาดใจของซูฮั่น
เธอยิ้มและพูด: "ไม่ใช่แค่นี้นะคะ ยังมีคุณสมบัติที่ซ่อนอยู่อีก"
"เช่น ความเร็วในการโจมตี ความเร็วในการเคลื่อนที่ ฯลฯ..."
ดวงตาของซูฮั่นเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
คุ้มค่ามาก!
ส่วนเนื้อสัตว์ประหลาดสุ่มหนึ่งชิ้น ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร
เขายังสงสัยมากเกี่ยวกับทักษะอาชีพเฉพาะของนักชิมผู้ยิ่งใหญ่
แต่ละอาชีพมีทักษะอาชีพของตัวเอง
ยิ่งระดับอาชีพสูง ทักษะที่ติดมาก็จะยิ่งแข็งแกร่งและมีเอฟเฟกต์พิเศษมากขึ้น
และจนถึงตอนนี้ ทักษะทั้งหมดของเขาได้มาจากการกินเนื้อสัตว์ประหลาด
เขาสงสัยมากเกี่ยวกับทักษะเฉพาะของอาชีพนี้
เขาเปิดแผงทักษะ
ที่ด้านล่างของแผงทักษะมีทักษะใหม่
กลืนกินทุกสิ่ง LV.1: คุณสามารถกลืนสัตว์ประหลาดที่กินไม่ได้ มีโอกาส 100% ที่จะได้รับคุณสมบัติและโอกาส 1% ที่จะได้รับทักษะในครั้งแรก เวลาคูลดาวน์คือ 1 นาที
ดวงตาของซูฮั่นเป็นประกาย
ทักษะนี้ดีมาก!
ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ใช่ว่าสัตว์ประหลาดทุกตัวจะกินได้
ยังมีสัตว์ประหลาดธาตุบางตัวหรือสัตว์ประหลาดเครื่องจักรด้วย
ด้วยทักษะกลืนกินทุกสิ่ง
ก็สามารถดูดซับสัตว์ประหลาดพวกนั้นได้ด้วย
"เอาล่ะ ภารกิจอัพเกรดเสร็จสิ้นแล้ว คุณสามารถออกไปได้"
หนิงหยูพูดพร้อมรอยยิ้ม
ซูฮั่นลุกขึ้นยืน ประนมมือและพูด: "ขอบคุณครับ เมื่อเราพบกันครั้งหน้า คงจะเป็นเวลาที่ผมก้าวขึ้นสู่ระดับที่สอง"
หนิงหยูยิ้มและส่ายหัว: "ไม่ใช่ค่ะ"
"ถ้าเราเป็นพรหมลิขิต เราจะได้พบกันอีกเร็วๆ นี้!"
ซูฮั่นตกใจไปครู่หนึ่ง
นี่หมายความว่าอะไร?
หรือว่าหนิงหยูจะสามารถออกจากอาณาจักรลับได้?
ไม่มีเวลาคิดมากไปกว่านี้
น้ำวนสีดำปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
เขาก้าวเข้าไปในน้ำวนและหายไปทันที
และน้ำวนก็หายไป
หนิงหยูมองดูซูฮั่นที่หายไปและเลียริมฝีปาก
"คุณสามารถทำอาหารอร่อยขนาดนี้ ฉันจะปล่อยให้คุณจากฉันไปได้ยังไงกัน!"
"เราจะได้พบกันอีกเร็วๆ นี้"
เธอเล่นกับแหวนสีดำในมือและกระซิบ
ซูฮั่นผ่านประตูน้ำวนและก้าวลงบนพื้น
เขามองดูรอบๆ อีกครั้ง
เขากลับมาที่ห้องเลื่อนขั้นแล้ว
ลุงหน้าแผลเป็นและคนอื่นๆ ก็ออกไปแล้ว
ทั้งห้องว่างเปล่าเหลือแต่เขา
แสงอาทิตย์สีทองตกลงมาในห้อง
ค่อนข้างร้อน
ซูฮั่นชำเลืองมองนาฬิกาบนผนัง
ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว
ใกล้ถึงเวลาที่ต้องเตรียมตัวไปงานวันเกิดของเซียหลิงแล้ว
(จบบท)
