บทที่ 220 ต้นแปะก๊วยหิมะ
เฉินอวี่ไม่พูดอะไรอีก ถวนถวนอยู่กับเขามาตั้งแต่เด็ก แม้จะลำบากไปบ้าง แต่ก็ทำให้มีวุฒิภาวะกว่าเด็กวัยเดียวกันมาก เรื่องในโรงเรียนเธอคงจัดการได้เอง เฉินอวี่ลูบหัวถวนถวนเบาๆ "ต่อไปไม่ว่าเจออะไรที่โรงเรียน กลับมาต้องบอกพ่อนะ" ถวนถวนเบ้ปากทำหน้าตลก "หนูบอกแม่หมดแล้วนะ คืนนี้พ่อถามแม่ได้เลย!" เฉินอวี่อดยิ...
