บทที่ 198 ลูกพี่ลูกน้องที่โรงฆ่าสัตว์
บทที่ 198 ลูกพี่ลูกน้องที่โรงฆ่าสัตว์
เมื่อฟู่จงไห่รู้ว่าข้าวสาลีหนึ่งจินสามารถแลกกับเนื้อหมูอ้วนได้ครึ่งจิน เขาก็ตื่นเต้นมาก!
นี่คือเนื้อหมูนะ! เนื้อหมูอ้วนที่ประชาชนชอบมากที่สุด!
หากนำไปสกัดน้ำมัน น้ำมันนี้สามารถใช้ได้นาน น้ำมันหมูที่เหลือจากการสกัดยังสามารถนำไปผัดผักได้อีกหลายมื้อ!
และคนที่กินน้ำมันเยอะ ก็สามารถประหยัดข้าวสารได้มาก
ฟู่จงไห่รีบเรียกพ่อครัวมา เพื่อให้นำเนื้อหมูอ้วนจำนวนมากนี้ไปสกัดน้ำมัน พร้อมทั้งตรวจสอบว่ามีกลิ่นเหม็นหรือไม่
หากเนื้อและน้ำมันดี ก็คุ้มค่าที่จะซื้อเพิ่มอีกมาก!
พ่อครัวเมื่อเห็นถุงเนื้อหมูอ้วนใบใหญ่ก็น้ำลายไหล รีบเร่งตัดเนื้อหมูและตั้งหม้อเพื่อต้ม
เพื่อไม่ให้เสียเนื้อและน้ำมัน พ่อครัวยังไม่ลืมเทน้ำหนึ่งถ้วยลงไปในหม้อก่อน
เมื่ออุณหภูมิเริ่มสูงขึ้น กลิ่นน้ำมันหมูหอม ๆ ก็เริ่มกระจายไปทั่วค่าย
หลายคนที่ได้กลิ่นอดไม่ได้ที่จะยื่นคอมอง
บางคนที่หน้าหนาเดินเข้ามาถามตรง ๆ “เฮียหู นี่ทำอะไรกันน่ะ?”
พ่อครัวตัวผอมส่ายกระบวยใหญ่ในมือ “ไป ๆ! นี่ท่านแม่ทัพสั่งให้ต้ม มาดูทีหลังแม่ทัพจะมาตรวจดู”
“ข้าก็ไม่กล้าขโมยกิน แล้วเจ้ามาร่วมอะไร?”
ทุกคนเมื่อได้ยินเช่นนี้ก็ถอดใจ และได้แต่อยู่ไกล ๆ สูดกลิ่นหอมกลืนน้ำลาย
บางคนเริ่มถามกันเองว่า เนื้อหมูอ้วนหอม ๆ ถุงใหญ่ขนาดนี้ ท่านแม่ทัพได้มาจากที่ไหน?
ไม่ใช่ว่าชาวบ้านรอบเมืองหลวงล้วนถูกรีดภาษีจนไม่เหลือข้าวต้มกินแล้วหรือ?
ไม่นานนัก ฟู่จงไห่ก็นำฟู่เฉินอันมาด้วย เมื่อเห็นน้ำมันหมูทองคำเหลวและน้ำมันหมูที่ถูกสกัดเหลืออยู่ครึ่งถัง ฟู่จงไห่ก็หยิบเศษน้ำมันหมูชิ้นหนึ่งใส่ปาก
เศษน้ำมันหมูร้อน ๆ ถูกทอดจนกรอบ พอเข้าปากก็ส่งเสียงกรุบกรับ
กลิ่นหอมเต็มปาก!
ฟู่จงไห่พอใจมาก “ของนี้ดี กลับไปเจ้าบอกสาวน้อยเสี่ยวให้หามาเพิ่มอีกหน่อย”
ฟู่เฉินอันหัวเราะแบบเจ้าเล่ห์ “ไม่โทษข้าหรอกหรือที่ไปนาน?”
ฟู่จงไห่เตะก้นฟู่เฉินอันไปหนึ่งที “ทำไม? พ่อเจ้ายังพูดเจ้าสักสองคำไม่ได้หรือ?!”
ฟู่เฉินอันรีบวิ่งหนีโดยกุมก้นตัวเอง
ตอนนี้เนื้อหมูอ้วนมีความสำคัญมากกว่าไข่ไก่เสียอีก
เมื่อเสี่ยวอิงชุนรู้ถึงความต้องการของฟู่เฉินอันแล้ว เธอก็คิดอยู่นาน จนคิดถึงคนหนึ่งที่เธอไม่ได้ติดต่อมานาน: ลูกพี่ลูกน้อง เสี่ยวเหมาเหว่ย
เสี่ยวเหมาเหว่ยเป็นลูกชายของลุงใหญ่ของเสี่ยวอิงชุน เป็นคนเงียบขรึมเหมือนกับลุง พูดน้อยถึงขั้นใช้ไม้สามท่อนตีก็ไม่พูดออกมา เขาทำงานที่โรงฆ่าสัตว์
หลังจากที่พ่อแม่ของเธอสร้างบ้านในหมู่บ้านชานเมืองแล้ว ครอบครัวลุงใหญ่ก็ไม่ค่อยได้มาหา
ไม่ใช่เพราะเรื่องอื่น ลุงใหญ่รู้สึกด้อยกว่าเสมอ ชอบพูดว่า “ข้าไม่มีความสามารถ ไม่อยากให้พวกเจ้าแบกภาระ” จนเวลาผ่านไปนานเข้าก็ไม่ค่อยได้มาเยี่ยม
ตอนที่พ่อแม่ของเสี่ยวอิงชุนประสบอุบัติเหตุ ลุงใหญ่ได้ยินข่าวก็ยังนำเงินหนึ่งหมื่นหยวนมามอบให้ และย้ำว่าไม่ต้องคืน
แต่โชคร้าย ในตอนนั้นแพทย์ได้ประกาศแล้วว่าพ่อแม่ของเธอไม่สามารถรักษาได้ เงินจำนวนนี้จึงไม่ได้ใช้และส่งคืนให้ลุงไป
สำหรับลุงใหญ่ที่ทำงานรับจ้างทั่วไป เงินหนึ่งหมื่นหยวนถือว่าเป็นจำนวนมาก
เมื่อนึกย้อนถึงหลายปีที่ผ่านมา แม้ครอบครัวของลุงจะติดต่อกันน้อย แต่ก็ไม่เคยคิดจะเอาเปรียบครอบครัวของเสี่ยวอิงชุนเลย
ซึ่งดีกว่าฝั่งป้ากับลุงของเธอที่บ้านตายายมาก
เสี่ยวอิงชุนค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ของเสี่ยวเหมาเหว่ยในมือถือ แล้วโทรออกไป
เสียงรอสายดังอยู่สักพัก ก่อนที่จะมีคนรับ “ฮัลโหล? นี่ใช่เสี่ยวอิงชุนไหม?”
“พี่ชาย เป็นข้าเอง ข้ามีเรื่องอยากถาม...” เสี่ยวอิงชุนรีบอธิบายความต้องการของเธอให้เสี่ยวเหมาเหว่ยฟัง
เสี่ยวเหมาเหว่ยรู้สึกแปลกใจมาก
ที่โรงฆ่าสัตว์มีไขมันหมูและเนื้อหมูอ้วนเหลืออยู่ทุกวัน โรงงานสามารถขายส่งได้โดยตรง
เสี่ยวอิงชุนพูดตรงไปตรงมา “ข้าอยากจะซื้อไขมันหมูและเนื้อหมูอ้วน ขายราคาเท่าไรต่อจิน?”(หนึ่งจินเท่ากับประมาณ0.5กิโลกรัม)
เสี่ยวหเมาเหว่ยถามว่า “เจ้าต้องการเท่าไร? ถ้าเพียงแค่ร้อยจิน ข้าจะจัดส่งให้เจ้าโดยไม่คิดเงิน”
เงินก็ไม่มาก เขาออกเองได้
แต่เสี่ยวอิงชุนคิดไม่เหมือนกัน “ข้าซื้อให้เพื่อน เขาต้องการจำนวนมาก เขาต้องการวันละหลายพันจิน”
หลายพันจินต่อวัน?!
เสี่ยวเหมาเหว่ยตกใจ!
“โรงฆ่าสัตว์ของเราผลิตไขมันหมูกับเนื้อหมูอ้วนได้วันละเพียงห้าถึงหกพันจินเท่านั้น เขาจะซื้อทั้งหมดเลยหรือ?”
เสี่ยวอิงชุนยืนยันทันที “ใช่ เขาจะเอาทั้งหมด”
ทหารนับหมื่นนาย ถ้าให้แต่ละคนกินน้ำมันวันละหนึ่งเหลียง ก็ต้องใช้น้ำมันหลายพันจิน
ยิ่งไปกว่านั้นทหารเหล่านี้ยังหนุ่มแน่นมีกำลังมาก วันละสองเหลียงก็ยังถือว่าได้
เสี่ยวเหมาเหว่ยจึงไม่กล้าพูดว่า “ข้าออกเงินเอง” แล้ว เขาตอบเพียงว่า “ข้าจะถามหัวหน้าก่อน” จากนั้นก็วางสายไป
ไม่นานนัก เสี่ยวเหมาเหว่ยก็โทรกลับมา: ถ้าซื้อทั้งหมด ไขมันหมูและเนื้อหมูอ้วนจะขายในราคาสามหยวนต่อจิน และสามารถส่งถึงที่ได้
เสี่ยวอิงชุนตอบตกลงทันที “ข้าจะเอาทั้งหมด”
พอดีที่ตอนนี้โรงฆ่าสัตว์ยังมีไขมันหมูกับเนื้อหมูอ้วนเหลืออยู่ประมาณห้าร้อยจิน เสี่ยวเหมาเหว่ยถามว่า “ตอนนี้มีเหลืออยู่ห้าร้อยจิน เจ้าจะเอาไหม? ถ้าเอา ข้าจะส่งให้ตอนนี้เลย”
เสี่ยวอิงชุนมองไปที่ฟู่เฉินอันที่อยู่ข้าง ๆ
ฟู่เฉินอันได้ยินการสนทนาทางโทรศัพท์ เขาพยักหน้า
เสี่ยวอิงชุนตอบว่า “ข้าเอา ส่งมาเลย ข้าจะส่งที่อยู่ให้”
ไม่นานนัก เสี่ยวเหมาเหว่ยก็มาถึงด้วยรถกระบะเล็กจอดที่หน้าบ้านสองชั้นบนเนินเขา
เสี่ยวอิงชุนยืนรออยู่แล้ว หลังจากรับสินค้าเสร็จ เธอก็โอนเงินให้เสี่ยวเหมาเหว่ยตามจำนวนที่ตกลงไว้
เมื่อมองไปที่ตัวอักษร “โรงฆ่าสัตว์หวงซาน” ที่พ่นบนรถกระบะเก่า เสี่ยวอิงชุนถามว่า “นี่เป็นรถของโรงงานหรือ?”
เสี่ยวเหมาเหว่ยพยักหน้า “ใช่ หัวหน้าบริษัทได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของเจ้า จึงให้ข้ามาส่งให้ ข้าจึงได้ใช้รถคันนี้”
ที่จริง หัวหน้าก็มาเพื่อดูว่าข่าวที่เสี่ยวอิงชุนจะซื้อไขมันหมูและเนื้อหมูอ้วนทั้งหมดนั้นจริงหรือไม่
เดิมทีเสี่ยวเหมาเหว่ยเป็นเพียงคนงานฆ่าสัตว์ธรรมดา ทำงานในสายงานนี้มานานจนชำนาญ
ข้อดีคือมีรายได้มั่นคง
ข้อเสียคือเขาต้องทำงานกลางคืน
เพราะตลาดสดต่าง ๆ จะต้องเริ่มขายตั้งแต่เช้าตรู่ พวกเขาจึงต้องฆ่าสัตว์ในตอนกลางคืน เพื่อให้พ่อค้าแม่ค้าสามารถมารับสินค้าในตอนเช้า
เสี่ยวเหมาเหว่ยเหวี่ยงกุญแจรถในมือเล่นเล็กน้อย “ข้าส่งของได้แค่เที่ยวนี้ หากเจ้าเซ็นสัญญาสั่งซื้อ ครั้งต่อไปคนของแผนกขายจะมาส่งแทน”
เสี่ยวอิงชุนกลับมองออกว่าเสี่ยวเหมาเหว่ยสนุกกับการขับรถส่งของมาก “หลังจากนี้เจ้าสามารถส่งของให้ข้าทุกวันได้หรือไม่? ข้าจะชำระเงินสดให้เจ้าในวันที่ส่งของเลย”
เสี่ยวหเมาเหว่ยนิ่งไปชั่วขณะ “แต่ข้าไม่ได้อยู่ในแผนกขาย ไม่มีสิทธิ์มาส่งของ”
เสี่ยวอิงชุนชี้ไปที่ไขมันหมูและเนื้อหมูที่เพิ่งขนลงจากรถ “เจ้าสามารถจัดการกับการสั่งซื้อจำนวนมากได้ วันละหลายพันจิน หลังจากนี้อาจจะต้องมากกว่านี้อีก”
“เจ้าสามารถเรียกร้องขอได้ ข้าจะเป็นคนแนะนำให้เจ้าเป็นคนส่งของ”
เสี่ยวเหมาเหว่ยจ้องไปที่เสี่ยวอิงชุนด้วยความตกใจ “เจ้าหมายความว่า เจ้าจะพยายามทำให้ข้าได้ย้ายไปแผนกขาย?”
แผนกขายดีมาก!
ไม่ต้องทำงานกลางคืน แถมเงินเดือนยังมากกว่าการอยู่ในสายการผลิตฆ่าสัตว์!
เขาอยากไป!
แต่เรื่องนี้มันไม่ง่ายนัก...
เสี่ยวเหมาเหว่ยจ้องมองเสี่ยวอิงชุนด้วยความหวัง “เรื่องนี้จะสำเร็จหรือ? หัวหน้าจะยอมไหม?”
เสี่ยวอิงชุนยิ้ม “อย่าเพิ่งกังวล เจ้าส่งเบอร์โทรหัวหน้าให้ข้า ข้าจะช่วยเจ้าเอง ถ้าเขาถามความเห็นของเจ้า เจ้าก็แค่บอกว่าเจ้าต้องการทำ”
เสี่ยวเหมาเหว่ยพยักหน้ารัว ๆ แน่นอนว่าเขาต้องการมาก
แต่เสี่ยวอิงชุนก็พูดเงื่อนไขของเธอออกมา “หากในอนาคตเจ้ารับหน้าที่ส่งของให้ข้า เจ้าจะต้องตรวจสอบคุณภาพให้ดี”
“ตรวจสอบอะไร?” เสี่ยวเหมาเหว่ยเริ่มกังวล
เสี่ยวอิงชุนพูดอย่างชัดเจน “คุณ! ภาพ! ต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าไขมันหมูและเนื้อหมูอ้วนที่ส่งให้ข้า ไม่มีเศษขอบเนื้อหรือเนื้อต่อมน้ำเหลืองปนมา”
