บทที่ 112 การทะลวงขอบเขตของสัตว์วิญญาณเกล็ดทอง
เมื่อเย่จิ่งเฉิงออกจากหอหลอมยา ฟ้าก็เป็นเวลาบ่ายพอดี ลานบ้านของเขาหันไปทางทิศตะวันตก ดังนั้นพระอาทิตย์ยามเย็นจึงสาดส่องเข้ามายังลานบ้านของเขาได้พอดี แสงอาทิตย์สีทองสาดส่องทั่วทั้งลานบ้าน ดูราวกับพระราชวังที่เปล่งประกายงดงาม ทำให้จิตใจของเย่จิ่งเฉิงเบิกบานอย่างยิ่ง ที่หน้าประตูบ้าน เจ้าหนูหยกเองก็นอน...
