บทที่ 100 ตัดทิ้ง (4)
[_แปลโดยแฟนเพจ ยักษา_แปร_มาติดตามในแฟนเพจ_เพื่อติดตามข่าวสารได้นะ.]
[_Thai-novel _ลงไวกว่าที่อื่น.ทุกที่ 5 ตอนแต่_จะราคาแพงที่สุด_]
[_หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น_อีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ_100คน. ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบเวอร์ชั่นแรกไปนะครับ_]
บทที่ 100 ตัดทิ้ง (4)
คนในโทรศัพท์มือถือส่งเสียงถามกลับมา แต่ชเวซองกุนไม่ตอบทันที เพราะผู้กำกับควอนกีแท็กถามซ้ำอีกครั้ง
“ทำไมเรื่องของคังวูจินถึงมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้? ไม่ใช่ว่าคุณชเวเป็นคนดำเนินการเรื่องนี้เองเหรอ?”
ผู้กำกับควอนกีแท็กถามอย่างสงสัย เพราะเรื่องนี้มันดูแปลกประหลาดที่คังวูจินจะเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องวุ่นวายนี้ ชเวซองกุนนั่งไขว่ห้างอย่างใจเย็นและตอบอย่างนิ่ง ๆ
“ใช่ครับ ผมเป็นคนดำเนินการเอง”
“แล้ว?”
“อืม... เอาเป็นว่าวูจินเป็นคนนำเรื่องมาให้ผมก็แล้วกัน”
“······”
“เพราะวูจิน เรื่องนี้ถึงได้ถูกเปิดเผยออกมา ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ผมรวมถึงทุกคนคงไม่รู้เรื่องนี้”
ผู้กำกับควอนกีแท็ก ถือเป็นหนึ่งในผู้กำกับระดับตำนาน การได้สร้างผลงานร่วมกับเขา ถือเป็นโอกาสทองที่หาได้ยากยิ่ง เพราะอิทธิพลของผู้กำกับควอนกีแท็กนั้นแผ่ขยายไปทั่ววงการบันเทิง ไม่ว่าจะเป็นในประเทศหรือต่างประเทศ
แต่ชเวซองกุนกลับไม่คิดจะรับหน้าเรื่องนี้
‘ฉันเหมาะกับบทบาทเบื้องหลังมากกว่า’
เขาเลือกที่จะเป็นเงาที่แทบไม่มีใครสังเกตเห็น บทบาทที่พอดีไม่โดดเด่นเกินไป นั่นคือวิธีที่ชเวซองกุนใช้เอาตัวรอดในวงการบันเทิงที่มีการแข่งขันสูง บทนำมีคนอื่นเหมาะสมกว่าอยู่แล้ว เขาจึงเลือกที่จะมอบแสงสปอตไลท์ทั้งหมดให้กับคังวูจิน
‘ในสถานการณ์แบบนี้ การที่ฉันจะโดดเด่นออกไปก็ไม่มีความหมาย ถ้าไม่มีวูจิน ฉันคงนั่งมือเปล่าอยู่ตอนนี้’
ผลลัพธ์ก็คือ ชเวซองกุนได้ทำหน้าที่เป็นผู้ดำเนินการทุกอย่างให้ แต่ถ้าไม่มีคังวูจินเป็นจุดเริ่มต้น ทุกอย่างคงไม่เกิดขึ้น ชเวซองกุนได้ฝังชื่อคังวูจินลงไปในความคิดของผู้กำกับควอนกีแท็กอย่างลึกซึ้ง
“ไม่มีใครรู้ว่า ‘เกาะแห่งผู้สูญหาย’ มีส่วนที่เน่าเปื่อยอยู่ วูจินเป็นคนเดียวที่เห็น ผมแค่ทำหน้าที่ตัดส่วนเน่าทิ้งไปเท่านั้น”
ความเงียบสั้น ๆ โทรศัพท์มือถือฝั่งตรงข้าม ผู้กำกับควอนกีแท็กถามอีกครั้ง
“···ต้องอธิบายแล้วล่ะ ผมอยากรู้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง ต้องรู้ให้แน่ชัด เพราะว่ายังไงเรื่องนี้ก็จบลงอย่างสวยงามไปแล้ว”
“แน่นอนครับ แต่โทรศัพท์มันไม่สะดวก ผมจะไปหาคุณเอง ช่วงนี้ผมคงยุ่งอยู่ เดี๋ยวจะไปหาคุณเร็ว ๆ นี้”
“ได้ครับ ผมรออยู่”
ชเวซองกุนได้ยินคำตอบแล้วลุกขึ้นยืน เปลี่ยนเรื่อง
“แบบนี้ ซอแชอึนคงจะถอนตัวออกไป แล้ว ‘เกาะแห่งผู้สูญหาย’ ก็คงจะเลื่อนถ่ายทำไปหน่อยใช่ไหมครับ? ต้องหาตัวนักแสดงใหม่ด้วย ที่ผมถามแบบนี้เพราะเรื่องตารางงานงานของวูจินน่ะครับ”
“อืม… แน่นอนว่าเรื่องสัญญาอะไรพวกนี้ต้องใช้เวลาหน่อย แต่ก็ไม่น่าจะนานมากหรอกครับ”
“คุณคิดว่าจะให้ใครเล่นดีครับ?”
ชเวซองกุนคิดจะเสียบฮงฮเยยอนเข้าไปในช่องว่างเล็ก ๆ ของ ‘เกาะแห่งผู้สูญหาย’ พอดีเป๊ะ! ถ่ายทำนิติจิตวิทยาเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย แต่เสียดาย ผู้กำกับควอนกีแท็กกลับเอ่ยชื่อนักแสดงคนอื่นออกมา
“มีอยู่คนหนึ่ง… ฮายูราครับ”
ดวงตาของชเวซองกุนเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ทำไมน่ะเหรอ? ก็เขากับฮายูราก็สนิทกันพอสมควร
“······ฮายูราเหรอครับ? ผมว่าเธอยังอยู่ฮอลลีวูดอยู่ซะอีก”
“ตอนนี้เธออยู่ที่เกาหลี เธอแอบเข้ามาเมื่อไม่กี่วันก่อน อ้อ ใช่ ยูราก็เคยรู้จักกับซีอีโอชเวเหมือนกันใช่ไหม?”
“ใช่ครับ แค่แป๊บเดียว แล้วคุณได้เจอเธอหรือเปล่าครับ?”
“เจอแล้ว ผมส่งบทภาพยนตร์ไปให้เธอแล้วด้วย”
“บทภาพยนตร์?”
“อ้อ ผมส่งไปเพราะอยากให้เธอมาแสดงรับเชิญน่ะ”
“อืม” ชเวซองกุนคิดอะไรบางอย่าง เขาเปลี่ยนใจ และตัดสินใจจบการสนทนา การคุยกันแบบนี้ ยิ่งสั้นยิ่งดี
เพราะอย่างนั้น ผู้กำกับควอนกีแท็กจะได้คิดถึงเรื่องนี้ต่อไป
“งั้นผมเข้าใจแล้ว เดี๋ยวผมจะติดต่อคุณอีกทีนะครับ”
“ครับ”
- ตู๊ด -
เสียงโทรศัพท์ตัดไป เรื่องตลกคือ
-♬♪
ชเวซองกุนวางโทรศัพท์มือถือลงไปได้ไม่ทันไร เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นฮงฮเยยอน เธอคงเห็นข่าวของซอแชอึนแล้วแน่ ๆ ชเวซองกุนมีเรื่องจะบอกเธออยู่แล้ว เลยรับสายทันที
“อือ ฮัลโหล”
ฮงฮเยยอนตะโกนมาจากปลายสาย
“พี่!! ข่าว ข่าว!เห็นข่าวล่าสุดหรือยัง? PowerPatch เผยแพร่ข่าวซอแชอึนแบบเอ็กซ์คลูซีฟเลยนะ”
“หูจะแตกแล้ว ฉันรู้แล้ว รู้แล้ว เพิ่งเห็นเองเนี่ย”
“ฉันเพิ่งออกมาจากร้านเสริมสวย ตอนนี้ร้านวุ่นวายมาก! ซอแชอึนอยู่ที่นั่นด้วยนะ ฉันเห็นทีมของซอแชอึนไปสอบสวนเธอด้วย บอกเลยว่าวุ่นวายมาก”
“เฮ้ ซอแชอึนอยู่กับเธอด้วยเหรอ? ตอนนี้?”
“ไปแล้วล่ะ ฉันก็กลับมาแล้วเหมือนกัน คือว่าผู้จัดการของซอแชอึน เค้าโกรธไปแป๊บเดียว แล้วก็สติกลับมา เค้าเลยพาซอแชอึนไปเลย แต่พี่จะทำยังไงกับ ‘เกาะแห่งผู้สูญหาย’ ล่ะ ซอแชอึนเป็นนางเอกไม่ใช่เหรอ? อ๋อ ฉันได้ยินมาจากปากซอแชอึนเองเลย”
ฮงฮเยยอนพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ชเวซองกุนจึงตอบอย่างใจเย็น
“ฉันคิดว่าเธอควรจะรู้เรื่องนี้ด้วย ฉันเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง”
“······อะไรนะ? พูดอะไรของพี่เนี่ย?”
“สถานการณ์มันคล้าย ๆ กับตอนผู้กำกับวูฮยอนกูน่ะ แตกต่างกันตรงที่ฉันเข้าไปยุ่งหรือเปล่าเท่านั้นเอง จุดเริ่มต้นของเรื่องคือ วูจิน”
ชเวซองกุนเล่าเรื่องราวของซอแชอึนให้ฮงฮเยยอนฟังสั้น ๆ แต่ตรงประเด็น ฮงฮเยยอนเข้าใจทันที เพราะเธอก็เคยเห็นอะไรแบบนี้มาเยอะ
“เดี๋ยวก่อน นี่หมายความว่ายังไง? นี่เป็นผลงานร่วมกันของวูจินกับพี่เหรอ?”
“ใช่ ตอนนี้มีแค่เธอคนเดียวที่รู้”
“เอาจริงดิ แต่วูจินเนี่ยนะ นี่เป็นเรื่องที่พี่จะสรุปง่ายๆ งี้เลย ทั้งหมดเกิดจากลางสังหรณ์เนี่ยนะ?”
“ก็ใช่แหละ แต่มันก็ไม่มีคำอธิบายอื่นนอกจากนั้นแล้วนิ”
“······”
“แล้วถ้าลองย้อนดูประวัติศาสตร์วงการบันเทิงทั้งในและต่างประเทศ มันก็มีคนเหมือนวูจินอยู่ไม่ใช่หรือไง”
ตรงนี้เองที่ขนแขนของชเวซองกุนเริ่มลุกขึ้น เขาขนลุกจนตัวสั่น แม้จะพูดออกมาเองก็ตาม
‘หัตถ์ทองของไมดัส’
หนึ่งในล้าน หรืออาจจะมากกว่านั้น ชเวซองกุนเคยรู้จักบุคคลพิเศษแบบนี้มาบ้าง และเขาก็เห็นมันในตัวคังวูจิน
‘วูจินนี่ควรจะเรียกว่าดวงตาของไมดัสรึเปล่า?’
หรือว่าโทเทมกันนะ? คังวูจินในตอนนี้มีสองสิ่ง คือความสามารถในการสร้างสรรค์ผลงานและการมองคน ปัญหาคือ พลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้มันมีความสามารถมากเกินไปแล้ว
‘เขามีของดีติดตัวมาเพียบเลยแฮะ’
คังวูจิน นัยน์ตาของเขาคมกริบกว่าไมดัสเสียอีก มีความสามารถมากมาย แต่ที่โดดเด่นที่สุดคือการแสดง ชเวซองกุนรู้สึกได้เลย
‘บางที...’
ไม่สิ คังวูจินเป็นคนเดียวในโลกนี้ ไม่มีใครเหมือนเขาอีกแล้ว ถ้าเขาเติบโตขึ้นไปอีก ฮอลลีวูดก็คงกลายเป็นของเล่นไปเลย
ชเวซองกุนนึกภาพอนาคตที่ไม่ไกลเกินเอื้อม
“ฮเยยอน”
เขาพยายามกลั้นยิ้ม แล้วกลับมาสู่โลกแห่งความจริง ต้องจัดการกับเรื่องตรงหน้าก่อน
“เธอไปหาบทภาพยนตร์ ‘เกาะแห่งผู้สูญหาย’ มาอ่านเตรียมไว้ก่อน”
หลังจากนั้น
PowerPatch ปล่อยข่าวลือออกมาอย่างรวดเร็ว
『[ข่าวเด่น] ‘หลักฐานการใช้โปรโพฟอลซ้ำ ๆ’ ซอแชอึน ดาราสาวชื่อดัง ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังหน้ากากแห่งการติดยา/ ภาพ』
เพียงชั่วโมงเดียว ข่าวก็แพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ต เหมือนคลื่นยักษ์ซัดถล่มคาบสมุทรเกาหลี เร็วมาก เร็วจนหาคำอธิบายอื่นไม่ได้
『 ‘ซอแชอึนถูกกล่าวหาว่าใช้โปรโพฟอลเป็นประจำ’ อาการติดยาของเธอรุนแรงขึ้นอย่างกะทันหัน』
พื้นที่แห่งนี้มักจะตอบสนองต่อสิ่งที่เป็นลบมากกว่าสิ่งที่เป็นบวกเสมอ ยิ่งกว่านั้น คนทั่วไปก็ต้องการสิ่งใหม่ ๆ อยู่เสมอ และกรณีของซอแชอึนนี้เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง มันจึงกลายเป็นข่าวร้อนแรงอย่างรวดเร็ว
『[ข่าวด่วนพิเศษ] ซอแชอึนมีหลักฐานชัดเจนว่าใช้โปรโพฟอลเป็นประจำ···』
『 ‘โปรโพฟอล’ กลับมาอีกครั้ง คราวนี้เป็นซอแชอึน นักแสดงหญิงระดับท็อป』
『เดือนละ 7 ครั้ง? ‘ซอแชอึน’ ติดโปรโพฟอล』
นักข่าวในประเทศต่างพากันปล่อยข่าวใหม่ ๆ ออกมาทุกวินาทีไม่ว่าจะเป็นข่าวปลอม ข่าวลือ ข่าวคาดเดา ฯลฯ พวกเขาพิมพ์ทุกอย่างที่นึกออกโดยไม่ลังเล
“เฮ้ย!! ทำไมไม่ลงข่าววะ!!”
“กำลังเรียบเรียงอยู่ครับ!”
“มั่วซั่ว! เรียบเรียงอะไรกันนักหนา! ไปเรียบเรียงที่บ้านตัวเองไป! ไม่ว่าจะผิดพลาดหรืออะไรก็ตาม เอาลงไปเลย! ไม่เห็นเหรอว่าข่าวมันกำลังดังระเบิดขนาดไหน!!”
“ครับ ๆ เดี๋ยวลงครับ!”
“เอาอะไรก็ได้ ใส่ลงไปเลย แล้วก็ใส่ชื่อ ซอแชอึน ลงไปด้วย!!!”
ข่าวลือและเรื่องไร้สาระเต็มไปหมด
『[ข่าวพิเศษ] ซอแชอึน อาจมีสารเสพติดชนิดที่ 3 นอกเหนือจาก โปรโพฟอล』
『แหล่งข่าวจากสถานีโทรทัศน์เผย “ซอแชอึน ไปศัลยกรรมบ่อยมาก” นี่คือจุดจบที่คาดการณ์ไว้หรือ? 』
ซอแชอึน ดาราระดับท็อป ด้วยภาพลักษณ์ที่สง่างามและชื่อเสียงที่โด่งดังทำให้เกิดกระแสตอบรับอย่างล้นหลาม
『[ประเด็นสำคัญ] ซอแชอึนถูกเปิดโปงเรื่อง “โปรโพฟอล” แล้วผลงานที่เธอแสดงอยู่หรือกำลังจะแสดงอยู่จะเป็นอย่างไร? 』
ไม่ถึงสองชั่วโมง ชื่อของเธอก็ประดับบนหน้าเว็บไซต์ต่าง ๆ ทุกแห่ง มันเหมือนการบุกรุกยึดครองพื้นที่ไปหมดแล้ว ในคืนนั้นเอง ชื่อของเธอก็บุกยึด Youtube ไปอีก
ถ้าเป็นสงครามแย่งชิงพื้นที่ เธอชนะแบบราบคาบเลย
แต่มันไม่ได้เป็นแค่วันชนะสงคราม เพราะความโกรธของแฟนคลับซอแชอึนรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ไม่แปลกเลย พวกเขาอกหัก เสียใจ และเจ็บปวด ยิ่งไปกว่านั้นความโกรธนี้ไม่ได้มาจากแค่แฟนคลับซอแชอึนเพียงอย่างเดียว ยังมีกลุ่มคนอีกหลายกลุ่ม ทั้งที่มาร่วมโจมตีตามกระแส เหยียบย่ำคนตกอับ แล้วก็คนที่หวังจะสนุก และคิดว่าตัวเองก็ทำแบบนี้ได้
- อ้าว..... นี่มันช็อกจริง ๆ ...
-ก็เป็นซะแบบนี้ไง!! ‘ช่างหัวแม่งพวกดารา’ ภาพลักษณ์มันของปลอมหมดใช่ไหม? ฮ่าฮ่า ลาขาด...
- ควรลงโทษหนักเลย พวกคนดังอย่าแบบดาราอย่าปล่อยให้หลุดโทษเพราะดังไปเชียว
- เฮ้ย.. ซอแชอึนน่ะเคยมีข่าวลือเรื่องโบท็อกซ์มานานแล้วนะ.. แต่ไม่ใช่โบท็อกซ์..เป็น "โพรโพฟอล" หรอกเหรอ!!
- "แต่เรื่องนี้ต้องจับหมอที่สั่งยาด้วย!!"
- "อีกแล้ว... ดาราคนหนึ่งหายไปจากวงการ"
- "พวกติดยาเสพติดไม่ต้องการคนสงสารหรอก 55555 ซอแชอึนโคตรน่ารังเกียจ "
- "เอาแบบนี้ดีไหม? ล้างบางวงการบันเทิงไปเลย!! เงียบ ๆ กันไปหมดแล้ว แต่ข้างในคงสั่นกันระส่ำแน่ ๆ"
- "ซอแชอึน 555555 ทำเป็นใสบริสุทธิ์อยู่หน้าจอ แต่ข้างหลังแอบเสพยา 555555"
•
•
•
•
เพียงครึ่งวัน ซอแชอึนก็ตกจากบัลลังก์นางเอกแถวหน้า กลายเป็น "นางเอกติดยา" ไปแล้ว แม้ไฟจะลุกโชนขนาดนี้ แต่ซอแชอึนและต้นสังกัดก็ยังเงียบกริบ
『[ข่าวบันเทิง] ซอแชอึนและต้นสังกัดทำไมถึง "นิ่งเฉย" ? ตอนนี้ถึงเวลาต้องออกมาพูดแล้ว』
อาจเป็นเพราะกำลังหาทางออกก็ได้ แต่ยิ่งเงียบเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ประชาชนโกรธมากขึ้นเท่านั้น คังวูจินก็เช่นกัน หลังจากเสร็จงานในช่วงดึก เขากลับบ้านและค้นหาข่าวนี้บนอินเทอร์เน็ต
“อ้า… โปรโพฟอลสินะ”
ชเวซองกุนเล่าให้ฟังแบบผ่าน ๆ แต่พอเห็นกับตา วูจินก็ยังรู้สึกจินตนาการไม่ออกอยู่ดี
“ซอแชอึน ดูภายนอกเหมือนจะปกติดีนะ”
ก่อนที่คังวูจินจะมาเป็นนักแสดง ในวงการบันเทิงก็มีเรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้นมากมาย วูจินในตอนนั้นก็แค่เป็นคนธรรมดา ๆ คิดว่ามันก็เป็นเรื่องธรรมดาไป แต่ตอนนี้ความรู้สึกมันต่างออกไป
‘ช่างเป็นช่วงเวลาที่แสนสั้นจริง ๆ’
เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมวงการบันเทิงถึงถูกเรียกว่าป่าดงดิบ มันโหดร้ายเหลือเกิน นี่ก็เป็นบทเรียนอีกอย่างหนึ่ง คังวูจินจึงเก็บโทรศัพท์มือถือลง เพราะมันน่ากลัวเกินไป
แล้วจู่ ๆ วูจินก็ก้าวเข้าสู่มิติว่างเปล่า
- ฟึบ
เขาต้องตรวจสอบให้แน่ใจ ‘เกาะแห่งผู้สูญหาย’ มีระดับเท่าไหร่กันแน่ แต่เมื่อยืนอยู่ในมิติว่างเปล่าที่มืดมิดไม่มีที่สิ้นสุด ใบหน้าของวูจินก็เริ่มเคร่งเครียด
สาเหตุก็ง่ายนิดเดียว
[3/บทภาพยนตร์ (ชื่อเรื่อง: เกาะแห่งผู้สูญหาย), E ระดับ]
ระดับที่เคยเป็น D ลดลงมาเป็น E แล้ว... ถึงอย่างนั้น วูจินก็พยายามสงบสติอารมณ์และพึมพำเบา ๆ
“เอ๊ะ คงไม่หรอก ยังไม่ถึงวันเลยนี่นา”
วูจินตัดสินใจว่าซอแชอึนยังไม่ได้หลุดออกจาก ‘เกาะแห่งผู้สูญหาย’ อย่างชัดเจน คำพูดของเขาก็ไม่ผิด เพราะตอนนี้ผ่านไปแค่ครึ่งวันหลังจากที่ข้อหาของเธอถูกเปิดเผย
แต่...
“อ่า... ฉันชักรู้สึกกังวลแปลก ๆ แล้วสิ”
คังวูจินยืนอยู่ท่ามกลางมิติว่างเปล่ารู้สึกถึงความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เขาเริ่มคิดว่าอาจจะมีปัญหาอื่น ๆ ซ่อนอยู่ แต่วูจินก็พยายามส่ายหัว
“ช่างเถอะ ฉันไม่รู้หรอก เดี๋ยวค่อยดูอีกที”
เขาปลอบใจตัวเองว่าคิดมากไปเอง วูจินจึงออกจากมิติว่างเปล่าและพยายามเข้านอน ในขณะเดียวกันที่ PowerPatch...
[ข่าวเด็ด] ความสัมพันธ์ลับระหว่าง 'ซอแชอึน' กับโรงพยาบาล A และดาราดังที่เกี่ยวข้อง (มีภาพประกอบ) / โดย อิมซังมุน นักข่าว PowerPatch
เขาปล่อยระเบิดลูกที่สองออกสู่โลกแล้ว
วันจันทร์ที่ 29 ซึ่งเป็นวันแรกหลังจากวันหยุดสุดสัปดาห์ผ่านไป
คังวูจินใช้เวลาพักผ่อนในวันอาทิตย์ที่ผ่านมา นี่เป็นผลจากการจัดตารางงานอย่างชาญฉลาดและความเอาใจใส่ของชเวซองกุน แน่นอนว่าโลกยังคงวุ่นวายกับเรื่องราวของซอแชอึน แต่ตลอดทั้งวันอาทิตย์ วูจินใช้เวลาไปกับการทำความสะอาด การอ่านบทละคร และบทภาพยนตร์
และตอนนี้
-ครืดด
คังวูจินสวมหมวกเดินขึ้นรถตู้ที่จอดอยู่ในลานจอดรถ สิ่งที่แปลกคือ
“อ้าว วูจิน นายพักผ่อนเต็มที่รึเปล่า?”
ในรถตู้มีเพียงชเวซองกุนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยเท่านั้น คังวูจินถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึมขณะทักทาย
“สวัสดีครับ แล้วพวกนั้นล่ะ?”
“พวกนั้นก็พักผ่อนเมื่อวาน พวกเขาคงจะอยู่ที่บริษัทตอนนี้”
“อ่า... อย่างนั้นเหรอครับ?”
คังวูจินพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะนั่งลงบนเบาะรถทันทีที่รถตู้เริ่มเคลื่อนตัวชเวซองกุนเหลือบมองกระจกมองหลังเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“พักผ่อนเต็มที่แล้วใช่ไหม? งั้นก็เตรียมตัวลุยกันต่อเลย!”
“ครับ... แน่นอนครับ” วูจินพึมพำเบา ๆ เขาเตรียมใจไว้แล้ว แม้จะแฝงไปด้วยความเกรงใจเล็กน้อย
“ครับไม่มีปัญหาครับ”
“ฮ่า ๆ ... เอาล่ะ วันนี้ตารางงานแน่นเอี๊ยดเหมือนเดิม ส่วนรายละเอียดให้ซูฮวานบอกเอง ส่วนฉันจะไปประชุมตอนเช้า แล้วค่อยกลับมาตอนบ่าย”
“มีอะไรเกิดขึ้นเหรอครับ?”
ชเวซองกุนหันพวงมาลัยไปทางขวาพร้อมกับตอบอย่างรวดเร็ว
“ก่อนอื่นเลย ประชุมบริษัทมีเรื่องต้องเคลียร์เยอะ ทั้งนายกับฮเยยอน รวมถึงเรื่องสไตลิสต์ด้วย ฉันว่าจะเพิ่มคน”
“ครับ”
“หลังจากนั้นก็จะไปเจอผู้กำกับควอนกีแท็ก”
“ผู้กำกับเหรอครับ?”
“อือ... ก็... คนอื่นไม่รู้หรอกนะ แต่ผู้กำกับควอนกีแท็ก ต้องรู้สถานการณ์ให้ชัดเจนสิ แล้วก็...”
ชเวซองกุนยิ้มเยาะ ๆ เหมือนรอยยิ้มของปีศาจ
“เราต้องได้รับการตอบแทนสิ ไม่ใช่เหรอ?”
คังวูจิน หน้าตาเฉยเมย แต่ในใจแอบตกใจ
‘ตอบแทน? ค่าตอบแทนอะไร?’
ชเวซองกุนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยก็เริ่มอธิบายต่อ
“นายก็รู้ใช่ไหมว่าวงการนี้มันต้องให้และรับกันชัดเจน ถ้าทำตัวดีเกินไป เดี๋ยวคนอื่นจะมองว่าง่าย ๆ คือว่า... ผู้กำกับควอนกีแท็กไม่น่าจะทำแบบนั้นหรอกนะ แต่ยังไงเราก็ต้องได้รับสิ่งที่ควรได้รับ”
“······”
“นายก็ต้องคิดอยู่แล้วใช่ไหม เรื่องแบบนี้น่ะมันต้องเด็ดขาด”
‘คิดบ้าคิดบออะไรกันครับ? ผมไม่เคยคิดเลย” วูจินที่มุ่งมั่นแต่เพียงการฟื้นฟู ‘เกาะแห่งผู้สูญหาย’ ไม่ทันได้สังเกตจุดนี้ เขาเป็นมืออาชีพจริงหรือ? การให้และรับสินะ คังวูจินที่ได้เรียนรู้บทเรียนสำคัญก็ได้เพียงแต่ยกนิ้วให้ชเวซองกุนอย่างเงียบ ๆ
“ฝากด้วยนะครับ”
“ฝากอะไรกัน ฉันเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว นายแค่ต้องโดดเด่นให้มากกว่านี้ก็พอ”
ขณะที่คังวูจินกำลังซาบซึ้งใจ ชเวซองกุนก็เปลี่ยนเรื่อง
“แล้วก็ มันน่าจะแน่นอนแล้ว ซอแชอึนจะถอนตัวฮายูราจะเข้ามาแทนรู้จักใช่ไหม? ฮายูรา”
“···ครับ รู้จักครับ”
คังวูจินตอบอย่างรางเรียบ แต่ในใจเขาถึงกับร้องอุทาน แน่นอนว่าแค่ในใจเท่านั้น
‘เร็วขนาดนี้เลยเหรอ? ฮายูราด้วย? ว้าว สุดยอดจริง ๆ ผู้กำกับระดับตำนาน’
คังวูจินก็รู้จักฮายูราเหมือนกัน ถึงแม้ช่วงหลังจะไม่ค่อยเห็นหน้ากัน แต่เธอก็เคยเป็นนักแสดงหญิงระดับท็อปมาก่อน
‘แต่เมื่อสองปีก่อนนี่นา? เธอไปฮอลลีวูดนี่นา’
คังวูจิน คิดทบทวนอดีตไปพลางก็เผลอเอื้อมมือไปหยิบสคริปต์ที่วางอยู่ข้าง ๆ
ทำไมน่ะเหรอ?
- ฟึบ!
เพื่อจะเข้าสู่มิติว่างเปล่าโดยไม่ให้ใครรู้ตัวนั่นเอง เพราะมีการเปลี่ยนแปลงใหม่เกิดขึ้น เขาจึงต้องตรวจสอบระดับของ ‘เกาะแห่งผู้สูญหาย’
ไม่นาน คังวูจินก็ยืนอยู่ท่ามกลางมิติว่างเปล่ามืดมิดที่มีรูปสี่เหลี่ยมสีขาวเรียงรายอยู่
“เดิมทีมันคือ A+ ดังนั้นอย่างน้อยก็ต้อง B+ไม่สิ ต้องกลับมาเป็น A ให้ได้”
แต่แล้ว...
“เฮ้?”
เมื่อเห็นรูปสี่เหลี่ยมสีขาวของ ‘เกาะแห่งผู้สูญหาย’ คังวูจินก็เบิกตากว้าง
“นี่มัน...บ้าไปแล้ว”
เพราะมันมีการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจมาก
-[3/บทภาพยนตร์(ชื่อเรื่อง: เกาะแห่งผู้สูญหาย) ระดับ S+]
ระดับ S+ เป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้เห็นระดับนี้เลย
“มีระดับที่สูงกว่าS อีกเหรอ?”
จบ
