ตอนที่ 1370 ข้าไม่ใช่คนที่เจ้าจะมาล้อเล่นด้วยได้ (ฟรี)

ตอนที่ 1370 ข้าไม่ใช่คนที่เจ้าจะมาล้อเล่นด้วยได้

ทุกคนรีบตั้งสติ พวกเขามองดูวิหคเพลิงที่ถูกแช่แข็งและตรึงเอาไว้บนพื้นดิน

พวกเขาไม่ได้สงสัยความแข็งแกร่งของลู่โจวในฐานะมหาปรมาจารย์ผู้ทรงเกียรติ แต่ก็น่าเสียดายที่วิหคเพลิงไม่ใช่สัตว์เทพธรรมดาๆ ทุกคนรู้จักฉายาของมัน: วิหคอมตะ ต่อให้ลู่โจวจะใช้อาวุธระดับอนันต์สองชิ้นและพลังทั้งหมดที่เขามี มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสามารถสังหารวิหคอมตะได้ พวกเขาจึงเฝ้ารอการฟื้นคืนชีพของมัน

ลู่โจวไม่ได้ถอนดาบพลังงานกลับ เขายังคงถือดาบนิรนามเอาไว้ เขาจับจ้องไปที่วิหคเพลิง

ไม่กี่ลมหายใจต่อมา...

เปรี้ยง!

น้ำแข็งแตกสลาย

ฟิ้ว!

เปลวไฟพุ่งออกมาจากร่างกายของวิหคเพลิงอีกครั้ง น่าแปลกใจที่เปลวไฟนั้นรุนแรงกว่าเดิม มันใช้ปีกพยุงตัวเองขึ้นยืน ดาบพลังงานแทงทะลุร่างกายของมัน

ปัง!

ลู่โจวเก็บดาบนิรนามกลับไป ร่างโคลนสิบร่างปรากฏตัวขึ้น

วิหคเพลิงบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ดาบพลังงานค่อยๆ หายไป ของเหลวสีแดงหยดลงมา

“เลือดของวิหคเพลิง!”

ผู้ฝึกยุทธรุ่นเยาว์ที่กำลังคุ้มกันรถม้าลอยฟ้าอยู่ไม่อาจต้านทานความโลภได้ พวกเขารีบพุ่งเข้าไปหา

“พลังของพี่ลู่นั้นลึกลับจริงๆ! เขาทำร้ายวิหคเพลิงได้! เลือดวิหคเพลิงสามารถช่วยพัฒนาพลังฝึกฝนและเปลี่ยนแปลงร่างกาย ถึงแม้ว่ามันจะไม่อาจเทียบเคียงกับเมล็ดพันธุ์แห่งความว่างเปล่าได้ แต่มันก็ยังคงเป็นสมบัติล้ำค่าอยู่ดี” ฉินเหรินเยว่กล่าว

“แต่ในระยะสั้นแล้ว เลือดวิหคเพลิงนั้นไม่ต่างอะไรจากเมล็ดพันธุ์แห่งความว่างเปล่า ผลของเลือดวิหคเพลิงนั้นมีเวลาจำกัด แต่มันต่างจากเมล็ดพันธุ์แห่งความว่างเปล่า เมื่อผลของมันหมดลง ความเร็วในการฝึกฝนก็จะลดลง” ซางเหยียนกล่าว

ซางเหยียน กู่หนิง ฟ่านจง และคนอื่นๆ มองดูผู้ฝึกยุทธรุ่นเยาว์ที่พวกเขานำมาด้วยความไม่พอใจ พวกเขารีบวิ่งไปยังสถานที่ที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของสัตว์เทพ เจ้าพวกนี้คิดอยากจะตายงั้นเหรอ?

วิหคเพลิงบินขึ้นไปบนท้องฟ้า มันกางปีกออก ปีกของมันดูเหมือนกับจะปกคลุมท้องฟ้าเอาไว้ได้ ท้องฟ้ากลายเป็นสีแดงเพลิง

เมื่อมองดูจากระยะไกลหลายพันลี้ มันดูเหมือนกับว่าท้องฟ้ากำลังลุกไหม้

เปลวไฟและความร้อนนั้นรุนแรงมากขึ้น

“ไสหัวไปซะ!” ลู่โจวมองลงไปข้างล่าง

ลู่โจวใช้พลังศักดิ์สิทธิ์จากพลังอวตารสีน้ำเงินหกกลีบของเขาปลดปล่อยพลังแห่งคำพูด

คลื่นเสียงแผ่ขยายออกไปราวกับคลื่นสึนามิ

ผู้ฝึกยุทธรุ่นเยาว์หลายร้อยคนถูกผลักจนกระเด็นถอยหลัง เลือดลมของพวกเขาปั่นป่วน ส่วนคนที่อ่อนแอกว่านั้นกระอักเลือดออกมา

สมกับเป็นมหาปรมาจารย์ผู้ทรงเกียรติ! การเคลื่อนไหวทุกอย่างของเขานั้นน่าเกรงขาม

“พวกเจ้าไม่รู้จักความกว้างใหญ่ของสวรรค์และโลก เลือดวิหคเพลิงไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าจะสามารถแตะต้องได้หรอก” ลู่โจวพูดขึ้น เขายังคงจำการต่อสู้ในดินแดนที่ไม่รู้จักได้ เมื่อวิหคเพลิงกางปีกออกแบบนี้ นั่นหมายความว่ามันกำลังจะใช้เคล็ดวิชาขั้นสุดยอด วิหคเพลิงในตอนนี้แข็งแกร่งกว่าเดิมมาก แม้ว่ามันจะได้รับบาดเจ็บแล้ว แต่การโจมตีเพียงครั้งเดียวของมันก็สามารถทำลายล้างโลกได้

ผู้ฝึกยุทธรุ่นเยาว์เหล่านั้นกระเด็นถอยหลังไปไกลหลายพันเมตร พวกเขามองดูวิหคเพลิงบนท้องฟ้าด้วยความตกใจ

เลือดวิหคเพลิงร่วงลงมาได้ 300 เมตร ก่อนจะถูกความร้อนระเหยไป สถานที่ที่ผู้ฝึกยุทธรุ่นเยาว์เหล่านั้นเคยยืนอยู่ตอนนี้เต็มไปด้วยเปลวไฟ

“ขอบคุณท่านมหาปรมาจารย์ลู่ ที่ช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้” ฟ่านจงกล่าว

ซางเหยียนและกู่หนิงขอบคุณลู่โจว

พวกเขาหันหลังกลับไปตำหนิผู้ฝึกยุทธรุ่นเยาว์

“พวกเจ้ากล้าดียังไง? แค่วิหคเพลิงสะบัดปีกเบาๆ พวกเจ้าก็คงจะกลายเป็นเถ้าถ่านได้แล้ว หากไม่มีท่านปรมาจารย์ลู่ พวกเจ้าคงตายไปแล้ว!”

ผู้ฝึกยุทธรุ่นเยาว์เหล่านั้นรู้ตัวว่าพวกเขาประมาทเกินไป พวกเขาโค้งคำนับลู่โจวเพื่อแสดงความขอบคุณ

ลู่โจวไม่ได้สนใจพวกเขา เขามองดูวิหคเพลิง มันแข็งแกร่งมาก หากพวกเขาต้องสู้กันต่อไป มันคงจะเป็นเรื่องยากที่จะตัดสินผลแพ้ชนะ เขารู้ดี แม้ว่าเขาจะไม่สามารถฆ่าวิหคเพลิงได้ แต่วิหคเพลิงก็คงจะไม่สามารถฆ่าเขาได้เช่นกัน เขามีวิธีมากมายในการป้องกันตัวเอง และลู่โจวก็ยังมีแต้มบุญ 1,000,000 แต้ม อีกต่างหาก

วิหคเพลิงกางปีกออกอีกครั้ง มันหยุดเคลื่อนไหว เสียงร้องของมันดังก้องไปทั่ว

ฟิ้ว!

“ทุกคน! รีบอพยพออกจากลานฝึกฝน! ถอยทัพ!” ฉินเหรินเยว่ที่เห็นแบบนั้นโมโห

“ท่านปรมาจารย์?!”

นักดาบทั้ง 49 คนมองดูเปลวไฟที่กำลังเผาผลาญภูเขาทั้งสองและป่าไม้ พวกเขามองดูลานฝึกฝน นี่คือบ้านของพวกเขา สถานที่ที่พวกเขาเติบโตขึ้นมา แล้วแบบนี้พวกเขาจะไม่รู้สึกอะไรได้ยังไง?

“ถอยทัพ! ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังคงมีความหวัง!” ฉินเหรินเยว่กล่าว

ทุกคนรีบบินหนีไป

…

ยู่เฉิงไห่และยู่ฉางตงหันหลังกลับ พวกเขาพาหยวนเอ๋อและหอยสังข์บินหนีไป

…

“เอาล่ะ หากเจ้าอยากจะทำแบบนี้ ก็อย่ามาโทษที่ข้าไม่ปรานี” ลู่โจวกล่าวอย่างโกรธเคือง

ลู่โจวยกมือขึ้น เขาบดขยี้การ์ดโจมตีของเพชฌฆาต กระแสน้ำวนหมุนวนอยู่ในมือของเขาก่อนจะก่อตัวเป็นผนึกวัชรกาย มันพุ่งออกไปราวกับดาวตก โจมตีวิหคเพลิง

ปัง!

“...”

ถึงแม้ว่าวิหคเพลิงจะรู้ว่าลู่โจวไม่อาจฆ่ามันได้ แต่อย่างไรก็ตามลู่โจวก็ยังคงต้องแสดงให้มันเห็นว่าเขาไม่ใช่คนที่ใครๆ จะสามารถล้อเล่นด้วยได้ ลู่โจวแสดงแอสโตรแลป 18 ผัง ออกมา

“ป้องกัน!”

แอสโตรแลปขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว มันกำลังต้านทานเปลวไฟ

ลู่โจวพูดถูก ก่อนหน้านี้วิหคเพลิงไม่เคยเห็นผู้ฝึกยุทธระดับปรมาจารย์ผู้ทรงเกียรติอยู่ในสายตา มันคิดว่ามนุษย์พวกนั้นเป็นเพียงแค่สัตว์เลื้อยคลานชั้นต่ำ ไม่อาจเทียบเคียงกับมันได้ แต่อย่างไรก็ตามคราวนี้มันกลับรู้สึกถึงความหวาดกลัว มันรู้สึกเหมือนกับว่าตัวมันกำลังถูกกดทับ ร่างกายของมันสั่นเทา

วิหคเพลิงกระพือปีก

ลู่โจวรีบเก็บแอสโตรแลปกลับไป

ฟิ้ว!

แสงสว่างที่เจิดจร้าราวกับดวงอาทิตย์พุ่งออกมาจากท้องฟ้าเหนือลานฝึกฝนทางตอนใต้ มันพุ่งเข้าไปในร่างกายของลู่โจว พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขากลับคืนมาอย่างรวดเร็ว

ลู่โจวหันหลังกลับไปมอง เขาเห็นวิซซาร์ดยืนอยู่บนก้อนเมฆ

‘ไม่แปลกใจเลย ทำไมเจ้านี่ถึงได้เป็นที่ชื่นชอบที่สุด!’

ตอนนี้พลังศักดิ์สิทธิ์ของลู่โจวกลับคืนมาแล้ว เขาใช้มันต้านทานเปลวไฟและความร้อน เขามองดูลานฝึกฝนทางเหนือ ถึงแม้ว่าเขาจะใช้แอสโตรแลปป้องกันเปลวไฟไว้แล้ว แต่ลานฝึกฝนทางเหนือก็ยังคงถูกเผาผลาญ แต่ตอนนี้ยังไม่สายเกินไป เขายังคงช่วยลานฝึกฝนทางตอนใต้ไว้ได้

“ข้าเป็นคนที่ทำตามกฎ ข้าซื่อสัตย์และรักษาสัญญาเสมอ ข้าจะบอกเอาไว้ก่อน หากเจ้ายังคงดื้อรั้นและคิดจะเป็นศัตรูกับข้า ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่” ลู่โจวมองดูวิหคเพลิงที่กำลังร่วงลงมา

ลู่โจวรู้ดีว่าวิหคเพลิงยังไม่ตาย ยิ่งไปกว่านั้นมันจะต้องแข็งแกร่งขึ้น

ก่อนที่วิหคเพลิงจะร่วงลงสู่พื้นดิน มันก็เงยหน้าขึ้นมองดูลู่โจว แต่แล้วมันกลับไม่ได้โจมตี มันไม่เข้าใจ ทำไมปรมาจารย์ผู้ทรงเกียรติถึงได้มีพลังที่น่ากลัวขนาดนี้? มันส่งเสียงร้องก่อนจะบินขึ้นไป มันบินไปยังระดับเดียวกับลู่โจว

“ยังอยากจะสู้ต่ออีกรึเปล่า?” ลู่โจวที่ยืนเอามือไขว้หลังมองดูวิหคเพลิง

‘ ตอนนี้ขึ้นอยู่กับว่าใครจะยอมก่อน…’

วิหคเพลิงส่ายหัว

“ดีมาก” ลู่โจวพยักหน้า

วิหคเพลิงส่งเสียงร้อง

“หอยสังข์” ลู่โจวถ่ายทอดเสียง

…

เมื่อหอยสังข์ได้ยินเสียงเรียกของผู้เป็นอาจารย์ นางก็กำลังจะรีบวิ่งไปหา

“ระวังตัวด้วยนะ วิหคเพลิงตัวใหญ่นั่นอาจจะทำอะไรแปลกๆ ก็ได้” หยวนเอ๋อรีบห้าม

“ไม่เป็นแน่ศิษย์พี่ ท่านอาจารย์ก็อยู่ที่นั่น” หอยสังข์หัวเราะ

“ตกลง ระวังตัวด้วยล่ะ ยังไงซะข้าก็จะไม่ไปที่นั่นหรอก” หยวนเอ๋อที่พึ่งจะพูดจบก็ได้ยินเสียงอะไรเข้า

“หยวนเอ๋อ พาวิหคเพลิงน้อยมาที่นี่”

“....”