บทที่ 548 ดวงจิตต้าลั่ว
เดือนตุลาคมที่ยอดเขาอี้หยวน ต้นไม้ร่วงโรยทั่วทั้งภูเขาดูโดดเดี่ยวเงียบเหงา พระจันทร์เสี้ยวเอียงลอยอยู่บนฟ้า แสงจันทร์อันหนาวเหน็บส่องสะท้อนวิหารโลหิตเทพอันสูงตระหง่านสง่างาม จากตำแหน่งบนยอดเขานี้ สามารถมองเห็นวิหารโลหิตเทพทั้งหลังได้อย่างชัดเจน ครั้งล่าสุดที่เกาเสียนมาที่นี่เป็นเวลากลางวัน เมื่อเห็น...
