ตอนที่ 84 ถ้าสารภาพผิดแล้วไม่ต้องลงโทษ งั้นจะมีนรก 18 ขุมไว้ทำไม

“นายเป็นเหอหยวนหรือฉีเฟย?”

ตอนที่เจียงเย่พูด  บนใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้ม

แต่เหอหยวนมองดูเจียงเย่ที่อยู่ในห้องถ่ายทอดสดอย่างงงๆ  “หมายความว่ายังไง?”

"นายไม่รู้จริงๆเหรอ?"

"ฉันคือเหอหยวน ฉันคือฉัน จะเป็นฉีเฟยได้ยังไง?"

เหอหยวนดูสับสน  เจียงเย่มองดูเขา  "ฉันรู้ว่านายคือเหอหยวน แต่นายเป็นผี"

"ฉันถูกฉีเฟยฆ่าตาย ฉันอยากจะไปเกิดใหม่ แต่เธอไม่ยอม!"

"แต่นายกินฉีเฟยไปแล้ว ทำไมถึงยังหาเธออยู่?"

คำถามของเจียงเย่ทำให้เสี่ยวจุน  เสี่ยวไป๋และผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดตกตะลึง

ตอนนี้ จู่ๆเขาก็ทิ้งระเบิดอีกครั้ง!

"เกิดอะไรขึ้น? ฉันงงไปหมดแล้ว!"

"ผู้ดำเนินรายการถามเหอหยวนว่าเป็นเหอหยวนหรือฉีเฟย ตอนนี้ เขาก็บอกว่าเหอหยวนกินฉีเฟย หมายความว่าทั้งสองคนเป็นคนเดียวกัน?"

"บ้าไปแล้ว! เหอหยวนกินฉีเฟยแล้วก็รวมร่างกัน?"

ผู้ชมต่างตกใจ เจียงเย่มองดูเหอหยวน  "จริงๆแล้ว นายไม่ได้กินเธอ  แต่..  เธอถูกนายกลืนใช่ไหม? ถ้านายจำไม่ได้ เดี๋ยวฉันช่วยดึงเธอออกมาเป็นไง?"

"พูดอะไร?  ฉันไม่เข้าใจ  ฉันไม่เข้าใจ!"

เหอหยวนไม่ได้แกล้งทำ เขาแกล้งทำต่อหน้าเจียงเย่ไม่ได้

แต่..  ไม่นาน  เจียงเย่ก็รู้สึกถึงความผิดปกติ

เพราะว่าสัญชาตญาณ เจียงเย่ก็เลยเข้าใจ

"เสี่ยวไป๋ ช่วยหน่อย"

เสี่ยวไป๋ที่กำลังตกตะลึง  พอได้ยินก็ตอบ "ได้ ว่ามาเลย"

"เอามือวางที่คอของเหอหยวน แล้วเธอจะรู้ว่าต้องทำยังไง"

เสี่ยวไป๋เดินไปหาเหอหยวน เหอหยวนก็เงยหน้าขึ้นจ้องมองเธอ  "เธอจะทำอะไร?!"

"อยู่นิ่งๆ นายมั่นใจว่านายคือเหอหยวนใช่ไหม?  ฉันจะให้นายดูให้ชัดว่านายเป็นใคร"

เจียงเย่พูด  เสี่ยวไป๋ก็เดินไปข้างหลังเหอหยวน

เหอหยวนไม่กล้าขยับ เจียงเย่น่ากลัวมากสำหรับเขา

เสี่ยวไป๋ยืนอยู่ข้างหลังเหอหยวน เอามือวางที่คอของเขา

พอเอามือไปวาง สีหน้าของเสี่ยวไป๋ก็เปลี่ยนไป

"เป็นไปได้ยังไง?"

"รู้สึกอะไร?"

"มือ ตอนนี้ มีมือจับมือฉันอยู่"

"ดึงเธอออกมา!"

เจียงเย่พูด  เสี่ยวไป๋ก็จับมือที่กำลังจับมือของเธอ  แล้วก็ดึงออกมาสุดแรง

เสี่ยวจุนยกโทรศัพท์มือถือขึ้นถ่าย ตอนนั้น หน้าของเหอหยวนบิดเบี้ยว

"เจ็บ!  เจ็บ!"

เหอหยวนกรีดร้อง แต่มือที่ซีดเซียวก็ถูกดึงออกมาจากคอของเขา

แล้วก็มีผมยาวสีดำและก็..  ใบหน้า

"ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย..!"

ผู้หญิงที่ถูกดึงออกมาตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อย

เสี่ยวไป๋ยังคงดึง เสียงกรีดร้องของเหอหยวนกับเสียงร้องขอความช่วยเหลือของผู้หญิงทำให้ห้องถ่ายทอดสดวุ่นวาย

แต่..  พอผู้หญิงคนนั้นถูกดึงออกมา เหอหยวนก็นอนราบกับพื้น เหมือนกับว่าหมดแรง

ผู้หญิงที่ถูกดึงออกมาคือ..ฉีเฟย แฟนของเหอหยวน

พอฉีเฟยถูกดึงออกมา เธอก็กอดเสี่ยวไป๋ หน้าตาดูหวาดกลัว  "ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย!เขากลืนฉัน พยายามจะย่อยฉัน  ฉันอยากจะไปเกิดใหม่ แต่เขาไม่ยอม เขามันบ้าไปแล้ว!"

เสี่ยวไป๋มองดูเจียงเย่ด้วยความตกใจ  "เป็นไปได้ยังไง?  เหอหยวนไม่ได้บอกว่า.. "

"อย่าไปฟังเขา เขาบ้าไปแล้ว ฉันโกรธแค้นเขาก็เลยฆ่าเขาตาย แต่พอเขากลายเป็นผี เขาก็พยายามกลืนฉัน เพราะว่าเขาเกลียดฉัน  เกลียดที่ตอนที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ฉันบังคับเขา พอกลายเป็นผี เขาก็เลยไม่ยอมปล่อยฉัน!"

ฉีเฟยชี้ไปที่เหอหยวน แต่เหอหยวนดูเหมือนกับว่าหมดแรง นอนราบกับพื้น หัวเราะเยาะตัวเอง

"หลังจากที่เขากลืนฉัน เขาก็มักจะแปลงเป็นฉันแล้วไปฆ่าคน เขาฆ่าคนเยอะมาก เขาสมควรตาย!"

คำพูดของฉีเฟยเหมือนกับการเปิดเผยความจริงเบื้องหลังการเสียชีวิตอย่างต่อเนื่องในเมืองจิงไห่ 2-3 เดือนมานี้

เหอหยวนยังคงยิ้ม  แต่แววตาของเขาดู..  น่ากลัว

ถึงแม้ว่าเขาจะอ่อนแอ  แต่เขาก็ยังคลานไปหาฉีเฟย "เธอพูดอะไรนะ? ฉันแปลงเป็นเธอแล้วไปฆ่าคน? ที่รัก เธอยังคงเป็นที่รักของฉัน"

ฉีเฟยมองเขาด้วยแววตาเย็นชา  และตอนนี้  เสี่ยวไป๋ก็ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

"ไม่ใช่นายแล้วจะเป็นใคร? ฉันแค่เอาแต่ใจต่อหน้านาย ฉันไม่คิดเลยว่านายจะโหดร้ายถึงขั้นอยากจะทำลายชาติหน้าของฉัน!"

"ฮ่าๆๆ ฉีเฟย ฉันมันตาบอดจริงๆที่ไปคบผู้หญิงอย่างเธอ!"

เหอหยวนหัวเราะ  แต่เขาก็พูดต่อ  "ใช่  ความน้อยใจที่ฉันรู้สึกตอนเป็นมนุษย์  พอกลายเป็นผีก็กลายเป็นความแค้น  ฉันอยากจะแก้แค้น"

"หลังจากที่ฉันกลืนฉีเฟย พอเห็นคู่รัก ฉันก็ยิ่งเกลียด อยากจะฆ่าพวกเขาทิ้ง!"

"คนอย่างฉัน ชาติหน้าคงเป็นสัตว์เดรัจฉาน ฮ่าๆๆ เป็นสัตว์เดรัจฉานก็ดี อย่างน้อยก็ไม่ต้องกังวลเรื่องใคร!"

ขณะที่เหอหยวนพูด  เจียงเย่ก็มองดูทั้งสองอย่างสงบ "แบบนี้ก็แสดงว่าพวกนายกำลังช่วยราชานรกตัดสินใจงั้นเหรอ?พวกนายจะเป็นราชานรกเพื่อตัดสินตัวเองหรือยังไง?”

ฉีเฟยตกใจ  แม้แต่วิญญาณของเธอก็ยังสั่นไหว

เจียงเย่จ้องมองเธอ  "เธอคิดว่าคนในนรกโง่เหรอ?  หรือคิดว่าฉันตาบอด?"

ฉีเฟยถอยหลัง  แต่แววตาของเจียงเย่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามโทรศัพท์ทำให้เธอกลัวมาก

"เหอหยวนกลืนเธอ แต่เธอก็มีอิทธิพลต่อเขามาตลอดไม่ใช่หรือไง? เขาสามารถเป็นเหอหยวนและก็สามารถเป็นเธอ! แต่ส่วนใหญ่แล้วเป็นเธอ ฉีเฟย! อย่างน้อยคนที่เสี่ยวจุนเจอก็คือเธอ  และเธอก็กำลังเล่นเกมแมวจับหนูกับเขา เธอพยายามจะเล่นกับเขาจนตาย!”

"เธอเป็นผู้หญิงที่ขี้อิจฉา ใจแคบ น่าเกลียด ขี้ขลาด แต่การตายทำให้เธอกล้าหาญ ทำให้เธอกลายเป็นอาวุธสังหารตอนที่รู้ว่าเหอหยวนอยากจะเลิกอยู่แล้ว เธอเลยบังคับเขาจนตาย เหอหยวนตายไปแล้ว เธอก็ยังไม่พอใจ หลังจากนั้น ถ้าเจอคนที่ทำให้เธออิจฉา เธอก็จะฆ่าพวกเขา ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน!"

"เพราะว่าเธอรู้สึกว่าสิ่งที่เธอไม่มี คนอื่นก็ไม่ควรมีใช่ไหม?!"

คำถามของเจียงเย่ทำให้ฉีเฟยหวาดกลัว  เหอหยวนพูด  "ไม่..  ไม่ใช่แบบนั้น.."

"ถ้ายังไม่อยากตายก็หุบปาก!"

เจียงเย่มองดูเขา  เหอหยวนเลยไม่กล้าพูดต่อ

ฉีเฟยไม่กล้าต่อต้าน พูดอย่างหวาดกลัว  "ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่น่าโกหก ไม่น่าฆ่าคน ใช่ ฉันขี้อิจฉา  ใจแคบ  น่าเกลียด  ขี้ขลาด  ฉัน..  สมควรตาย"

"โดยเฉพาะตอนที่ฉันอยู่ใกล้ๆ เขา ฉันพบว่าเขาดูกลัวฉันมาก ฉันไม่สมควรคิดหลอกให้เขาตาย  ฉันขอโทษ อย่าลงโทษฉันเลย  ได้ไหม?"

ฉีเฟยร้องไห้  ตะโกนใส่เจียงเย่  คุกเข่าหมอบกราบให้เจียงเย่

"ถ้าสารภาพผิดแล้ว ไม่ต้องลงโทษ แล้วนรก 18 ขุมมีไว้ทำไม? จริงๆแล้ว ฉันอยากจะให้เทพทำลายเธอ  แต่..  ดูเหมือนว่าจะไม่ได้  คนอย่างเธอต้องตกนรก  18  ขุมถึงจะไปเกิดใหม่ได้  ดูสิ เทพโกรธแล้ว!"

เปรี้ยงงง

ทันใดนั้นก็มีฟ้าผ่า สายฟ้าแลบแปลบปลาบบนท้องฟ้าเหนือเมืองจิงไห่

ฉีเฟยกับเหอหยวนขดตัวด้วยความกลัว แม้แต่เสี่ยวไป๋ก็หวาดกลัว

"รีบไปปรโลกซะ ถ้ายังกล้าชักช้า ก็จะต้องรับผลที่ตามมา!"

เจียงเย่พูดจบ  เหอหยวนกับฉีเฟยก็ถูกลมพายุพัดหายไป

เสี่ยวไป๋มองดูทุกสิ่งตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว  และยิ่งหวาดกลัวเจียงเย่มากขึ้น