หลู่ฮวนที่เห็นได้ความสามารถของฉู่เจียงเยว่ก็ให้ความสำคัญกับคำเตือนของซ่งเฉิงจุนอย่างจริงจังเช่นกัน จากนั้น เขาก็พานักเรียนที่เชื่อฟังสองสามคนไปค้นหาซอมบี้

แม้ว่าซอมบี้ส่วนใหญ่ใกล้กับโรงแรมเจียงหลินจะถูกกำจัดออกไปแล้ว แต่ก็ยังพอจะหาสักหนึ่งหรือสองตัวได้อยู่

หลังกลับมาที่โรงแรมเจียงหลิน ฉู่เจียงเยว่ก็ผ่อนคลายอย่างเต็มที่ นี่คือที่ๆ เธอควรจะอยู่ ไม่ใช่ข้างนอกนั่น

หากครูและนักเรียนกลุ่มนั้นต้องการพักที่โรงแรมเจียงหลิน พวกเขาก็ต้องออกไปข้างนอกเพื่อค้นหาสิ่งของหรือฆ่าซอมบี้สักพักใหญ่ ฉู่เจียงเยว่จึงไม่รีบร้อนที่จะไปรอพวกเขาที่แผนกต้อนรับ แต่เดินตรงกลับไปที่บ้านพักเพื่ออาบน้ำ

เมื่อเธอออกมาอีกครั้งก็ผ่านนานถึงหนึ่งชั่วโมงแล้ว

คราวนี้ เธอสวมกระโปรงสั้น และรองเท้าบู๊ตที่สะอาดตา และดัดผมลอนให้ตัวเอง กลายเป็นสาวสวยที่โดดเด่นอีกครั้ง

เมื่อเธอออกจากบ้านพัก และมาถึงตึกสองก็มีคนรอเธออยู่มากมาย

เมื่อฉู่เจียงเยว่ออกไปข้างนอก เธอสวมชุดควบคุมอุณหภูมิซึ่งไม่ต่างจากชุดที่เสิ่นจื้อกุย และผู้ชายคนอื่นๆ ใส่ แม้แต่ผมของเธอก็ถูกมัดเป็นมวย

นั่นทำให้เมื่อได้เห็นเธอที่สวมชุดสวยๆ และจัดทรงผมอย่างประณีต หลายคนก็จำเธอไม่ได้ในทันที ด้วยรูปลักษณ์ที่ค่อนข้างต่างจากที่เคยเห็น

“เอ่อ…พี่สาว?” เด็กสาวตัวเล็กๆ คนเดิมพูด

แม้จะไม่ได้แต่งหน้า และทาปาก เธอก็ยังดูดี

แม้แต่จู้หลานหลานก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง เมื่อเธอกลับมารู้สึกตัว เธอก็รู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก

“ขอโทษด้วยที่ทำให้รอนาน”

เมื่อเห็นว่ามีคนรออยู่ไม่น้อย ฉู่เจียงเยว่ก็รู้สึกเขินอาย เธอคิดว่าพวกเขาจะออกไปนานกว่านี้เสียอีก ไม่คิดว่าจะกลับมาเร็วถึงขนาดนี้

“ไม่เป็นไร เราเพิ่งกลับมาเหมือนกัน พี่สวยมากเลย!”

เด็กสาวมองที่ฉู่เจียงเยว่ด้วยดวงตาที่เปล่งประกายราวกับดวงดาว

"ขอบคุณ เธอก็สวยเหมือนกัน"

แม้ว่าเธอจะดูสกปรกเล็กน้อยเพราะเธอไม่ได้อาบน้ำมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่ฉู่เจียงเยว่ก็ยังบอกได้ว่าเด็กสาวคนนั้นน่าจะเป็นคนที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีจากครอบครัว หลังจากผ่านไปนานแล้ว เธอยังคงมองสิ่งต่างๆ ในแง่ดี

"เข้าแถวได้เลย มีห้องพักเหลือไม่มากนัก มาก่อนได้ก่อน"

แม้ว่าเธอจะประทับใจเด็กสาวคนนี้มาก แต่ฉู่เจียงเยว่ก็ไม่เคยคิดที่จะเปิดประตูหลังให้

เมื่อได้ยิน คนที่ต้องการพักในโรงแรมเจียงหลินก็รีบมาเข้าแถว ในขณะที่คนที่ต้องการไปที่ฐานผู้ลี้ภัยก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร

ถ้าซ่งเฉิงจุน และคนอื่นๆ ไม่ได้บอกว่าแม้ว่าพวกเขาจะไปอยู่ที่ฐานก็จำเป็นต้องใช้บัตรประจำตัว พวกเขาอาจไม่ได้มาสมัครเลยด้วยซ้ำ

จู้หลานหลานเองเป็นหนึ่งในนั้น

เนื่องจากเธออิจฉาใบหน้าที่งดงาม และชีวิตที่ดีของฉู่เจียงเยว่ เธอจึงไม่ต้องการพักที่โรงแรมเจียงหลิน เพราะจะเป็นการมอบเงินให้อีกฝ่าย

อย่างไรก็ตาม ฉู่เจียงเยว่ไม่รู้เรื่องนี้โดยสิ้นเชิง และเธอก็ไม่ใส่ใจกับคนที่ไม่มีนัยสำคัญอย่างจู้หลานหลานเหมือนกัน

เมื่อจิ้งจอกน้อยไม่เคยตอบสนองต่อใครเลย ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าคนเหล่านี้เป็นคนที่สัญจรไปมา และไม่ได้มีบทบาทในนิยายดั้งเดิม

เด็กสาวคนนั้นวิ่งไปหาฉู่เจียงเยว่อย่างรวดเร็ว และในที่สุดก็คว้าตำแหน่งที่สองไว้ได้ ส่วนคนแรกคือหลู่ฮวน

“นี่คือเครื่องแลกเปลี่ยน แค่ใส่สิ่งที่คุณต้องการแลกลงบนถาด”

หลู่ฮวนทำตามคำแนะนำ และนำเครื่องประดับที่เขาพบ และแก่นศริสตัลได้จากการฆ่าซอมบี้วางลงบนนั้น

[ ตรวจพบโลหะที่มีความบริสุทธิ์ต่ำ x2 หยก x2 แก่นศริสตัลระดับหนึ่ง x20 สามารถแลกเปลี่ยนเป็น 50 เหรียญเงินได้ คุณต้องการแลกเปลี่ยนหรือไม่? ]

หลู่ฮวนไม่ลังเล และกดปุ่มใช่ วินาทีต่อมา เขาได้รับบัตรประจำตัว และยอดเงิน 50 เหรียญเงินในบัญชี

เงินจำนวนเท่านี้ไม่มากหรือน้อยเกินไป เพียงพอที่จะทำเขาให้อาศัยอยู่ในโรงแรมเจียงหลินได้เป็นระยะเวลาหนึ่ง

“ช่วยเปิดห้องเดี่ยวให้ผมหน่อย”

“ห้องเดี่ยวไม่มีเหลือแล้วในตอนนี้ เหลือเพียงห้องดีลักซ์สำหรับหนึ่งคนในราคา 2 เหรียญเงินต่อวัน คุณต้องการเข้าพักกี่วัน?”

“สิบวัน”

หากเป็นไปได้ หลู่ฮวนก็อยากตามหาญาติเช่นกัน ตอนนี้ผ่านไปหลายวันแล้ว เขาไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นเป็นยังไงบ้าง

“ค่าพักรวม 20 เหรียญเงิน รูดบัตรประจำตัวตรงนี้เพื่อชำระเงิน”

ทุกครั้งที่มีคนใหม่เข้ามา ฉู่เจียงเยว่เริ่มเบื่อที่ต้องสอนทุกๆ ครั้ง

นั่นทำให้เธออยากจ้างพนักงานขึ้นมา

หลู่ฮวนหยิบบัตรประจำตัวออกมา เหลือบมองมันชั่วครู่ และทำตามคำแนะนำของฉู่เจียงเยว่เพื่อจ่ายค่าห้องพัก

“หมายเลขห้องของคุณคือ 601 ขึ้นลิฟต์ตรงนั้นโดยใช้บัตรประจำตัว มันจะพาคุณไปยังชั้นที่คุณพักโดยอัตโนมัติ เมื่อรูดบัตรหน้าห้อง ประตูก็จะเปิดออก”

หลู่ฮวนพยักหน้าเพื่อบ่งบอกว่าเขาเข้าใจที่เธอพูด

“พี่สาว! นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการแลก”

เด็กสาวมองมาที่ฉู่เจียงเยว่ด้วยรอยยิ้ม และหยิบสิ่งของต่างๆ มากมายออกมาจากกระเป๋านักเรียนของตน

เมื่อเปรียบเทียบแล้วจำนวนเงินของหลู่ฮวน มันค่อนข้างมาก

จากรายชื่อแขกของโรงแรม ฉู่เจียงเยว่จึงได้รู้ว่าเด็กสาวคนนี้มีชื่อว่า ซ่างเยว่

ทันทีที่ซ่างเยว่ได้รับบัตรประจำตัว ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้น

“พี่สาว ผมจะพักที่นี่ 20 วัน

แน่นอนว่าฉู่เจียงเยว่ช่วยจัดการเรื่องเข้าพักของเธออย่างรวดเร็ว หลังจากซ่างเยว่จ่ายไป 20 เหรียญเงิน ยอดเงินในบัญชีของเธอก็เกือบหมดเลง

ดวงตาของเธอแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดเล็กน้อย แต่เธอไม่อยากลำบากในเรื่องที่พัก และอาหาร

ห้องที่เหลือทั้ง 56 ถูกจับจอง และมีเสียงร่ำไห้จากผู้คนที่ไม่อาจเข้าพักที่โรงแรมได้ตามมา

แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสมัครบัตรประจำตัวก่อน และรอให้ซ่งเฉิงจุนพาพวกเขาไปที่ฐานผู้ลี้ภัยในเมือง B

หลังจากจัดการกับเรื่องการเข้าพักของแขกทุกคนแล้ว ในที่สุดฉู่เจียงเยว่ก็มีเวลาว่าง และเปิดแผงภารกิจเพื่อตรวจสอบรางวัลที่เธอได้รับมา

[ ภารกิจ : ต้องการให้โฮสต์รวบรวมแก่นคริสตัลจากซอมบี้ให้ครบ 100 ก้อน ( 235 / 100 ) ( เสร็จสิ้น ) ]

[ รางวัล : เนื่องจากระดับความสำเร็จที่เกิดคาด ได้รับรางวัลเป็นต้นมะม่วง x1 หุ่นยนต์บริกร x1 และค่าประสบการณ์ +1,000 ]

[ ระดับโรงแรม : 3 ( 7150 / 10000 ) ]

ดวงตาของฉู่เจียงเยว่สว่างขึ้นเมื่อเธอเห็นหุ่นยนต์บริกร นี่เหมือนตอนที่เธออยากหลับแล้วมีคนนำหมอนมามอบให้

พนักงานที่เธอต้องการอยู่ที่นี่แล้ว

ฉู่เจียงเยว่กลับมาที่บ้านพัก และนำหุ่นยนต์บริกรออกจากมิติส่วนตัวของระบบ

เมื่อมองไปที่หุ่นยนต์ที่อยู่ตรงหน้าซึ่งไม่ต่างจากมนุษย์ธรรมดา ฉู่เจียงเยว่ก็ตกอยู่ในห้วงความคิด

“หุ่นยนต์บริกรหมายเลข 018 พร้อมทำหน้าที่แล้ว โปรดมอบชื่อให้ผมด้วยนายหญิง”

โทนเสียงที่เหมือนคนเช่นนี้เป็นสิ่งที่หุ่นยนต์สามารถทำได้จริงหรือ?

แต่ฉู่เจียงเยว่ไม่ได้สนใจนัก และคิดชื่ออยู่พักหนึ่ง “ฉู่เจียงหยาง”

เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นลูกจ้างของเธอ แน่นอนว่าควรใช้แซ่เดียวกับเธอ

"บันทึกชื่อเรียบร้อย เตรียมเริ่มงานอย่างเป็นทางการ สวัสดีนายหญิง!"

“ไม่ แค่เรียกฉันว่าเจ้านายก็พอ นายหญิงอะไรนั่นมันฟังดูน่าอึดอัด”

การถูกเรียกเช่นนั้นมันฟังดูแปลกๆ และเธอไม่อยากให้คนอื่นๆ เข้าใจผิด

"ตกลงเจ้านาย"

ฉู่เจียงเยว่ยิ้มด้วยความพอใจ

“ตึกสำนักงานยังไม่ถูกสร้างก็จริง แต่เดี๋ยวก็เสร็จในคืนนี้ เมื่อสร้างเสร็จฉันต้องการให้…”

ฉู่เจียงเยว่เริ่มมอบหมายงานให้กับฉู่เจียงหยางเพื่อลดภาระงานของตัวเอง

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด