ตอนที่ 1365 สมบัติจากอดีต (ฟรี)
ตอนที่ 1365 สมบัติจากอดีต
ลู่โจวเปิดถุงในมือก่อนจะคว่ำมันลง
ตุบ!
วัตถุทรงกลมสีดำร่วงลงมา มันกลิ้งไปยังเท้าของเขา
“นี่มันสมบัติอะไรกัน?”
ประสาทสัมผัสทั้งหกของลู่โจวนั้นยอดเยี่ยมมาก เขารู้สึกได้ถึงกลิ่นแปลกๆ จากวัตถุสีดำ เขาหยิบมันขึ้นมาและสำรวจอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็ยังคงไม่รู้ว่ามันคืออะไร นอกจากกลิ่นแปลกๆ แล้ว มันยังมีกลิ่นเหม็นอีกต่างหาก
พลังฝึกฝนของเจี๋ยจิ่นอันนั้นล้ำลึกมาก เป็นไปได้ว่าสิ่งนี้อาจจะเป็นสมบัติล้ำค่า
ลู่โจวโยนมันลงบนพื้นดิน
ตุบ!
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เขาหยิบมันขึ้นมาก่อนจะสูดดมอีกครั้ง เขาอยากจะลองชิมมันดู แต่เขาก็ทำไม่ได้เพราะกลิ่นที่มันมี
เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง บางทีคนอื่นอาจจะรู้จักสิ่งนี้
“เจ้าสี่”
…
ทันทีที่ได้รับข้อความจากท่านอาจารย์ หมิงซี่หยินก็รีบขี่ชงฉีไปหาท่านอาจารย์ เมื่อเข้ามาในห้อง เขาก็ทักทายด้วยความเคารพ “ท่านอาจารย์ ท่านมีอะไรให้รับใช้?”
หมิงซี่หยินรู้สึกเบื่อหน่ายมากในช่วงที่อยู่ในลานฝึกฝนทางตอนใต้ ตลอดห้าปีที่ผ่านมา เขาได้แต่ฝึกฝนตัวเองและพาชงฉีไปเดินเล่น
“เจ้าน่ะรู้จักสิ่งนี้รึเปล่า?” ลู่โจวโยนวัตถุบางอย่างไปหาหมิงซี่หยิน
หมิงซี่หยินรับวัตถุสีดำนั้นไว้ เขาดมมันก่อนจะแสดงสีหน้าที่รังเกียจออกมา “เหม็น...เอ่อ ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น สิ่งของที่เป็นของท่านอาจารย์ต้องเป็นสมบัติล้ำค่าแน่ นี่คงจะเป็นยาอายุวัฒนะสินะ?”
เพื่อที่จะแสดงให้เห็นว่าเขาจริงใจ หมิงซี่หยินจึงตัดสินใจชิมมัน เขารีบถ่มน้ำลายออกมา “ท่านอาจารย์ รสชาติมัน...”
“บอกมาเถอะ” ลู่โจวกล่าว
“สิ่งนี้ไม่เหมือนกับสมบัติเลย! ท่านอาจารย์ ได้โปรดบอกข้าทีว่ามันคืออะไรกันแน่ ข้าสายตาไม่เฉียบแหลม ข้าไม่รู้จริงๆ ว่ามันคืออะไร” หมิงซี่หยินกล่าว เขาแอบขูดมันเล็กน้อย
โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!
ชงฉีกระดิกหาง มันเห่าใส่สิ่งของสีดำ
“เจ้ารู้จักมันงั้นเหรอ?” ลู่โจวมองดูชงฉี
ชงฉีส่งเสียงครางก่อนจะถอยหลังไปหนึ่งก้าว
“ในเมื่อชงฉีตอบสนองต่อมัน แบบนี้มันต้องเป็นสมบัติล้ำค่าแน่ ข้าจำได้ ตอนที่พวกเราอยู่ในซากปรักหักพังของเมืองอันตรธาน ชงฉีก็เจออะไรบางอย่างที่เป็นสีดำ หลังจากที่มันกินมันไป มันก็แข็งแกร่งขึ้นมาก” หมิงซี่หยินดีใจ เขารีบเก็บสิ่งของสีดำนั้นไว้ในกระเป๋า
“หรือจะเป็นอาหาร?” ลู่โจวเลิกคิ้ว
ตอนนี้เมื่อมองดูมันอีกครั้ง สิ่งของสีดำนั้นดูเหมือนกับสิ่งที่กินได้ แต่อย่างไรก็ตามกลิ่นของมันนั้นแย่มาก
“ท่านอาจารย์ ท่านไม่รู้ว่ามันคืออะไรงั้นเหรอ?” หมิงซี่หยินมองดูสิ่งของสีดำด้วยความสับสน
โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!
ชงฉีเห่าเสียงดัง
“ในเมื่อมันเป็นของดี งั้นเจ้าลองชิมมันก่อนก็แล้วกัน” ลู่โจวโยนสิ่งของสีดำไปหาชงฉี
หากแม้แต่หมาก็ยังไม่อยากจะกินมัน เขาก็คงต้องตรวจสอบมันอย่างละเอียด มันมีกลิ่นเหม็นจริงๆ หากผลลัพธ์มันไม่ดีพอที่จะทำให้เขากินมัน เขาควรจะมอบมันให้กับชงฉี
ชงฉีเห่าสองสามครั้งก่อนจะถอยหลังไปไม่กี่ก้าว มันแสดงสีหน้าที่รังเกียจออกมา
“นี่มัน...” หมิงซี่หยินสับสน
“เรียกหอยสังข์มาที่นี่”
“ครับ”
หมิงซี่หยินออกไป ไม่นานนักเขาก็กลับมาพร้อมกับหอยสังข์
“ท่านอาจารย์ มีอะไรให้รับใช้?” หอยสังข์โค้งคำนับ
ลู่โจวชี้นิ้วไปยังชงฉี
หอยสังข์เข้าใจทันที นางเริ่มสื่อสารกับชงฉี ในเมื่อนางเชี่ยวชาญการสื่อสารกับสัตว์ร้าย นางจึงได้รับข้อมูลสำคัญมาอย่างรวดเร็ว
โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!
หอยสังข์ปิดหน้าหัวเราะ
“ศิษย์น้อง เจ้าหมาโง่นี่พูดอะไร?” หมิงซี่หยินถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
ชงฉี “???”
“ท่านอาจารย์ ท่านพี่ ชงฉีบอกว่านี่คืออุจจาระของสัตว์ร้าย” หอยสังข์กล่าว
หมิงซี่หยิน “...”
ลู่โจว “???”
ลู่โจวขมวดคิ้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเจี๋ยจิ่นอันมากนัก แต่เขาก็มั่นใจว่าพลังฝึกฝนของเจี๋ยจิ่นอันนั้นล้ำลึกมาก คนที่แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์ผู้ทรงเกียรติจะเล่นตลกด้วยอุจจาระได้ยังไง?
หมิงซี่หยินวิ่งออกจากห้องไป
ลู่โจวและหอยสังข์ “???”
ถึงแม้ว่ามันจะน่าขยะแขยง แต่มันก็ไม่น่าจะทำให้อาเจียนได้ขนาดนั้น
“ศิษย์พี่ ท่านเป็นอะไรไป?” หอยสังข์วิ่งตามหมิงซี่หยินออกไป
“มะ...ไม่มีอะไร ข้า...ข้าไม่เป็นไร...”
“...”
เมื่อหมิงซี่หยินนึกถึงสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าของเขา เขาก็รู้สึกขยะแขยงจนอยากจะฉีกเสื้อผ้าทิ้ง เขารู้สึกคลื่นไส้
ลู่โจวไม่ได้สนใจหมิงซี่หยิน เขามองดูอุจจาระสีดำที่อยู่บนพื้นดิน
ตุบ!
โครม!
“บังอาจ! เจ้าเจี๋ยจิ่นอัน! ข้าจะไม่ยกโทษให้มันแน่!” ลู่โจวตะโกน เขาทุบโต๊ะ
…
ในเวลาเดียวกัน บนต้นไม้โบราณที่อยู่ห่างไกลจากลานฝึกฝนทางตอนใต้ของตระกูลฉิน
“ข้าก็แค่ล้อเล่น ทำไมถึงได้ใจแคบแบบนี้? หากว่าข้าไม่ทำแบบนั้น บนยอดเขานั่นก็คงไม่ทำให้ท่านสนุกขนาดนี้หรอก! หืม? ไม่สิ ทำไมเขาถึงจำชื่อข้าได้ล่ะ?” เจี๋ยจิ่นอันที่นั่งไขว้ห่างพิงกับลำต้นยิ้มอย่างมีความสุข
“แย่แล้ว” เจี๋ยจิ่นอันยืดตัวตรง
เจี๋ยจิ่นอันหายตัวไป
…
หมิงซี่หยินและหอยสังข์ตกใจกับการระเบิดอารมณ์อย่างกะทันหันของลู่โจว พวกเขาทั้งสองเงียบลง พวกเขาไม่กล้าส่งเสียงดัง
‘หืม? ’ ลู่โจวมองดูถุงที่ใส่อุจจาระของสัตว์ร้ายเอาไว้ ตามหลักเหตุผลแล้ว หากเป็นถุงธรรมดาๆ มันคงจะต้องถูกทำลายไปพร้อมกับโต๊ะแล้ว แต่อย่างไรก็ตามมันกลับไม่บุบสลาย แถมลวดลายบนนั้นยังคงส่องประกายอีกต่างหาก
“ที่แท้สมบัติคือถุงนี่เอง” ลู่โจวคิดได้
เมื่อเขาถือมันไว้ในมือ ถุงนั้นก็ยิ่งเปล่งประกาย
หมิงซี่หยินและหอยสังข์เดินเข้ามาในห้อง พวกเขามองดูถุงนั้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น
โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!
ชงฉีเห่าอย่างมีความสุข
ลู่โจวกำถุงนั้นไว้แน่น ลวดลายทั้งหมดเปล่งประกาย
“ติ้ง! ถุงฟากฟ้าไร้ขอบเขต สมบัติศักดิ์สิทธิ์โบราณ ไร้ระดับ ความจุขึ้นอยู่กับพลังฝึกฝนของผู้ใช้”
“นี่มันสมบัติล้ำค่า!” หมิงซี่หยินดีใจ
ลู่โจวยื่นจิตสำนึกเข้าไปในถุง พื้นที่ในนั้นมีรัศมีประมาณร้อยฟุต
มันคือสมบัติศักดิ์สิทธิ์ แต่ลู่โจวกลับไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เพราะยังไงซะเขาก็สามารถเก็บสมบัติไว้ในระบบได้ แต่อย่างไรก็ตามในอนาคตมันอาจจะมีประโยชน์ก็ได้ เขาจะพึ่งพาระบบมากเกินไปไม่ได้ เมื่อมีจิตวิญญาณมากพอ อาวุธก็จะสามารถหดตัวเล็กลงจนกระทั่งมองไม่เห็น แต่อย่างไรก็ตามเขามีสมบัติมากมายเกินกว่าที่จะช่วยให้พวกมันมีจิตวิญญาณได้ทีละชิ้น ดังนั้นถุงจักรวาลจึงอาจจะมีประโยชน์ในอนาคต
‘เจี๋ยจิ่นอันน่าจะมาจากดินแดนแห่งความว่างเปล่า เขาเดินทางมาไกลขนาดนี้เพียงเพื่อมอบถุงใบนี้ให้กับฉันงั้นเหรอ? มันต้องมีอะไรผิดปกติแน่’ ลู่โจวคิดในใจ
โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!
ชงฉีเห่า มันพุ่งเข้าหาอุจจาระสีดำ มันใช้เท้าตะกุยมัน
เปรี้ยง!
พื้นผิวที่แข็งแกร่งแตกสลาย ผงแป้งสีขาวปรากฏขึ้น มันโรยอยู่บนไข่ ไข่นั้นเรียบเนียน มันเปล่งประกายและเป็นสีดำ
“นี่มัน...” หมิงซี่หยินตกตะลึง
หอยสังข์ก็ตกตะลึงเช่นกัน
“ข้าเข้าใจแล้ว...” ลู่โจวมองดูอุจจาระที่อยู่บนพื้นดิน
“ท่านอาจารย์ ท่านเข้าใจอะไร? นี่มันอะไรกัน?” หมิงซี่หยินเกาหัว
“อุจจาระเป็นเพียงของที่ไว้ใช้ปิดบังออร่าของสิ่งนี้เอาไว้ แม้แต่ผู้ฝึกยุทธที่มีประสาทการรับกลิ่นอายที่ยอดเยี่ยมก็ยังคงไม่อาจตรวจจับมันได้” ลู่โจวอธิบาย เขานึกถึงเจี๋ยจิ่นอัน “วิธีการของเจ้านั้นยอดเยี่ยมจริงๆ”
วัตถุสีดำที่ดูเหมือนกับไข่บินเข้าไปอยู่ในมือของลู่โจว ความเย็นยะเยือกแผ่ขยายออกมา เขานั้นสับสน “หัวใจชีวิตรีไซเคิลงั้นเหรอ?”
