Chapter 15 ผมขับรถเก่งนะ
"ที่รัก ให้เกียรติผมบ้างสิ"
ซูเฮาเดินเข้าไปใกล้ๆ พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"ก็ได้ แค่ผู้จัดการแผนกเองนี่ ให้ตงหลี่ไคทำหน้าที่รักษาการไปก่อนเดือนนึง แล้วฉันจะเลื่อนขั้นให้เขาเป็นพนักงานประจำ"
เสิ่นยู่เฟยรู้สึกทนกับความหน้าด้านของผู้ชายคนนี้ไม่ไหวจริงๆ
ยิ่งไปกว่านั้น การที่กรรมการบริหารจะแนะนำให้เลื่อนขั้นลูกน้องก็เป็นเรื่องปกติ
"ตกลง!"
ซูเฮากระโดดลงจากโต๊ะทำงาน
"นายยังมีธุระอะไรอีกรึเปล่า? ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ออกไปได้"
เสิ่นยู่เฟยเริ่มจะหมดความอดทน
"ผมยังมีเรื่องสำคัญต้องถามอยู่"
ซูเฮาจู่ๆ ก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"เรื่องอะไร?"
เสิ่นยู่เฟยมองเขาอย่างสงสัย ผู้ชายคนนี้เวลาที่ยิ้มแบบนี้ ต้องไม่มีเรื่องดีแน่ๆ
"เงินเดือนของผมในฐานะกรรมการบริหาร ได้เดือนละเท่าไหร่? แสนนึงเลยรึเปล่า?"
ซูเฮาถามอย่างอดใจรอไม่ไหว
"นายป็นคนบ้าเงินจริงๆ เรื่องเงินเดือนไปถามฝ่ายการเงินโน่น"
เสิ่นยู่เฟยพูดอย่างจนใจ
"ที่รัก ทำไมเธอขี้เหนียวแบบนี้ล่ะ? บอกผมก่อนไม่ได้รึไง"
ซูเฮายังคงหน้าด้านถามต่อไป
"โอ๊ยย ออกไปเลยนะ!"
เสิ่นยู่เฟยโกรธแล้ว ผู้ชายคนนี้ชอบเรียกเธอว่าที่รักอย่างหน้าด้านแบบนี้ตลอด น่าเกลียดที่สุด!
"เฮ้ พอเธอบอกแบบนี้ ผมก็นึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องสำคัญจริงๆ"
ซูเฮานึกขึ้นได้ว่าเขามีเรื่องต้องทำจริงๆ
"มีอะไรก็พูดมา ไม่มีอะไรก็ออกไปได้แล้ว"
เสิ่นยู่เฟย พูดออกมาด้วยความโกรธ แต่ก็รู้สึกเสียใจทันทีที่พูดจบ
ปกติเธอไม่เคยพูดจาแรงๆแบบนี้มาก่อน ต้องเป็นเพราะไอ้คนเลวนี่ทำให้เธอโมโหแน่ๆ
มันต้องไม่ใช่ความผิดของเธอแน่ๆ ใช่ ต้องเป็นแบบนั้น
ซูเฮาพูดอย่างจนใจ "ช่วงนี้เธอไปทำให้ใครโกรธมารึเปล่า?"
"หมายความว่าไง"
เสิ่นยู่เฟยขมวดคิ้ว
"จากที่ผมตรวจสอบวันนี้ การที่แอพของเราโดนไวรัสโจมตีวันนี้ไม่ใช่อุบัติเหตุ"
ซูเฮาพูดอย่างจริงจัง
"เธอหมายความว่า มีคนในบริษัทเป็นคนทำอย่างนั้น?"
หัวใจของเสิ่นยู่เฟยเต้นแรงขึ้นมาทันที
"ไม่เชิง มันเป็นฝีมือของแฮกเกอร์ และเป็นการเจาะจงเป้าหมายอย่างชัดเจนด้วย"
ตอนนี้ซูเฮามีความเชี่ยวชาญในเรื่องของแฮกเกอร์เป็นอย่างดี
"อะไรนะ? แฮกเกอร์เป็นคนทำเหรอ?!"
เสิ่นยู่เฟยตกใจมาก
ในการแข่งขันระหว่างบริษัทใหญ่ๆของจีน การแข่งขันทางธุรกิจมีหลายรูปแบบจริงๆ
แต่การใช้แฮกเกอร์เพื่อบุกรุกและทำให้ระบบเซิร์ฟเวอร์ของคู่แข่งเป็นอัมพาตเป็นวิธีที่น่ารังเกียจมาก
เสิ่นยู่เฟยขมวดคิ้วครุ่นคิด บริษัทหงเฉิง กรุ๊ป มีคู่แข่งมากมาย เธอเองก็นึกไม่ออกว่าใครจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้
"ผมเสริมความปลอดภัยของระบบให้แข็งแกร่งขึ้นแล้ว แต่ผมเชื่อว่าแฮกเกอร์จะต้องโจมตีอีก"
ซูเฮาวิเคราะห์วิธีการโจมตีของแฮกเกอร์ได้แล้ว
"ยังจะโจมตีอีกงั้นเหรอ? แล้วแบบนี้แอพของเราก็ยังมีความเสี่ยงที่จะถูกโจมตีจนเป็นอัมพาตอยู่ไหม?"
เสิ่นยู่เฟยถามอย่างกังวล
"ไม่ใช่แบบนั้น ตราบใดที่ผมยังอยู่ พวกมันไม่มีทางทำสำเร็จหรอก เธออยากจับพวกมันไหมล่ะ? ผมสามารถวางกับดักบนเครือข่าย จากนั้นก็เจาะระบบของมันเพื่อตามรอยหาตำแหน่งของมันได้"
ซูเฮาเสนอขึ้นมา จริงๆ แล้วเขาสนใจการต่อสู้ระหว่างฝ่ายแดงและน้ำเงินของแฮกเกอร์บนอินเทอร์เน็ตอยู่พอดี
"นายมีวิธีจับพวกมันได้?"
ดวงตากลมโตที่สวยงามของเสิ่นยู่เฟยเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
"แน่นอน แต่ถ้าผมช่วยเธอจับพวกมันได้ ผมจะได้ประโยชน์อะไรล่ะ?"
ซูเฮายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"ซู นายเป็นพนักงานของบริษัทหงเฉิง กรุ๊ป ฉันเป็นประธานบริษัท ฉันสั่งให้นายจับแฮกเกอร์พวกนี้ซะ"
เสิ่นยู่เฟยพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
"โอ้ คุณประธาน แบบนี้มันไม่ได้นะ ผมทำงานยากนะ"
ซูเฮายักไหล่แล้วส่ายหัว
"นา... นาย... ต้องการอะไร?"
เสิ่นยู่เฟยรู้สึกจนใจกับผู้ชายหน้าด้านคนนี้จริงๆ
"ผมอยาก......."
ซูเฮาหรี่ตาลงแล้วมองขึ้นลงที่เสิ่นยู่เฟย
"ขอจูบทีนึง"
ผู้ชายคนนี้พูดอย่างกล้าหาญ
"อะไรนะ?!"
ใบหน้าสวยของเสิ่นยู่เฟยแดงก่ำขึ้นมาทันที ไม่ใช่เพราะความเขินอาย แต่เป็นเพราะความโกรธ
"ซู นายออกไปจากห้องนี้เลยนะ!"
เธอทุบโต๊ะอย่างโกรธจัด
หวังเหมิง เลขานุการประธานบริษัทที่ยืนอยู่หน้าห้องได้ยินเสียงทุบโต๊ะก็ตกใจ เกิดอะไรขึ้น?
ซูเฮาคนนี้เป็นใครกัน? ทำไมถึงทำให้ท่านประธานโกรธได้ขนาดนี้ เขาตายแน่ๆ
"อะแฮ่ม เทพธิดาน้ำแข็ง ทำไมยังโกรธอยู่ล่ะครับ?"
ซูเฮาพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
"ซูเฮา นี่นายกล้าคิดไม่ซื่อกับฉันอย่างนั้นเหรอ? กล้ามากนะ"
น้ำเสียงของเสิ่นยู่เฟยเย็นชา
"คิดอะไรล่ะ? ในเมื่อเราจดทะเบียนสมรสกันอย่างถูกกฎหมาย แค่จูบ ผมทำไม่ได้รึไง?"
ซูเฮาพูดอย่างไม่พอใจ
"ถูกกฎหมายงั้นเหรอ? ไอ้คนสารเลว นี่นายคิดให้ดีๆนะ ที่เราแต่งงานกันมันแค่แต่งงานหลอกๆ"
เสิ่นยู่เฟยพูดไม่ออก เหตุผลที่เธอเลือกซูเฮาก็เพราะคิดว่าเขาเป็นแค่พนักงานธรรมดา คงควบคุมได้ง่าย ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นแค่คนเลวๆ ที่หน้าด้านแบบนี้
"เธอก็รู้นี่ว่าเราแต่งงานหลอกๆ เธอหลอกให้ผมเซ็นสัญญาขายตัวแท้ๆ แบบนี้ผมก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย"
ซูเฮาก็ไม่ยอมเหมือนกัน
"เลิกพูดมาก สรุปนายต้องการอะไร?"
เสิ่นยู่เฟยไม่อยากต่อล้อต่อแล้ว เธอทำได้แค่ยอมตามข้อเสนอ
"เอาล่ะ งั้น.... เพิ่มเงินเดือนให้ผมอีกเดือนละสองหมื่น"
ซูเฮาพูดอย่างใจเย็น
"นี่ นายนี่เป็นคนบ้าเงินจริงๆเลยนะ หลงใหลในเงินทองแบบนี้เลยเหรอ"
เสิ่นยู่เฟยโมโหจนฟันแทบกัดลิ้น
"เธอก็เป็นถึงประธานบริษัทใหญ่โต เลิกขี้เหนียวแบบนี้ได้แล้ว"
ซูเฮาทำหน้าบึ้ง ท่านประธานคนนี้ขี้เหนียวจริงๆ
"บริษัทเขามีกฎระเบียบเรื่องมาตรฐานเงินเดือนของพนักงานแต่ละตำแหน่งอยู่ ถ้าฉันขึ้นเงินเดือนให้นายคนเดียว แล้วคนอื่นจะมาขอฉันบ้างฉันจะทำยังไง?"
เสิ่นยู่เฟยพูดอย่างโมโห
ซูเฮาคิดตามแล้วก็รู้สึกว่าที่เทพธิดาน้ำแข็งพูดมาก็มีเหตุผล
"งั้นเอาแบบนี้ ถ้าผมช่วยเธอจับแฮกเกอร์ได้ ยืมรถให้ผมขับหน่อยสิ ผมเองก็เป็นถึงกรรมการบริหาร จะให้ขึ้นรถไฟฟ้าไปทำงานทุกวันมันก็ไม่ค่อยเข้าท่า"
ซูเฮานึกถึงรถลัมโบร์กินีของเทพธิดาน้ำแข็งแล้วก็รู้สึกตื่นเต้น ผู้ชายคนไหนไม่ชอบรถสปอร์ตกันล่ะ?
"รถเหรอ? แล้วนายมีใบขับขี่รึเปล่า?"
เสิ่นยู่เฟยมองอย่างเย้ยหยัน
"อย่าดูถูกคนสิ การที่ผมไม่มีรถไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่มีใบขับขี่นะ ผมขับรถเก่งนะจะบอกให้"
ซูเฮาคุยโว
"ก็ได้ ฉันตกลงตามที่นายขอ"
เสิ่นยู่เฟยพยักหน้า ตกลง เธอมีรถตั้งหลายคัน อยู่ที่นี่ก็ไม่ได้ขับอยู่แล้ว
"ตกลงตามนี้นะ ที่รัก งั้นผมไปล่ะ"
ซูเฮาโบกมือแล้วหันหลังเดินออกไป แต่แล้วก็หยุดกะทันหันเมื่อเดินไปถึงตู้ไวน์
"แกร๊ก"
เสิ่นยู่เฟยได้ยินเสียงเปิดปิดตู้ในห้องทำงาน
"ซูเฮา เธอทำอะไร?"
"เฮ้ ที่รัก หยิบไวน์ไปสองขวดนะ"
"อะไรนะ?"
เสิ่นยู่เฟยรีบวิ่งมาดู แต่ซูเฮาก็เดินออกจากห้องไปแล้ว มองไปที่ตู้ไวน์ก็พบว่าไวน์แดงหายไปสองขวด
ไอ้สารเลวนี่ กล้าดื่มไวน์ของฉันตั้งสองขวด!
"..."
เสิ่นยู่เฟยรู้สึกปวดหัว เธอเลือกแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ ไม่รู้ว่าจะดีหรือเป็นภัยกันแน่
หวังเหมิง เลขานุการที่ยืนอยู่หน้าห้องเห็นซูเฮาถือไวน์แดงสองขวดออกมาจากห้องทำงานก็ทำหน้างงๆ
เมื่อกี้ท่านประธานเพิ่งจะทุบโต๊ะเพราะซูเฮาแท้ๆ ทำไมอยู่ดีๆ ถึงให้ไวน์เขามาตั้งสองขวด
เสิ่นยู่เฟยที่อยู่ในห้องส่ายหัวอย่างจนใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาใครบางคน
"ฮัลโหล ป้าคะ คืนนี้หนูจะกลับไปกินข้าวเย็นที่บ้านค่ะ"