บทที่ 828: ผู้อาวุโสผู้เกษียณอย่างราบรื่น ของขวัญให้ลูกหลาน
[-แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ-]
[-Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอนแต่จะราคาแพงที่สุด-]
[-หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ-]
บทที่ 828: ผู้อาวุโสผู้เกษียณอย่างราบรื่น ของขวัญให้ลูกหลาน
เมื่อฮิตสึกิสุกังเห็นเอกสารแต่งตั้ง เขาก็แทบจะนั่งไม่ติด เขาคิดว่าเซ็ตสึนะเลิกใช้แผนการแปลกๆไปแล้ว ใครจะไปคิดว่ายังมีแผนสำรองรออยู่อีก
ฮิตสึกิสุกังรีบออกจากที่พักทันที พร้อมกับเอกสารในมือตรงไปหาเซ็ตสึนะเพื่อขอคำอธิบาย
"มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ? อ้อ แล้วก็เรียกชื่อฉันเฉยๆได้เลยนะ ลุงฮิตสึกิสุกังเรียกแบบนั้น ฉันยังไม่ค่อยชินเลยค่ะ"
"เรื่องชื่อไม่ใช่ประเด็นหรอกครับ ท่านดยุก ช่วยอธิบายให้ผมฟังหน่อยได้ไหม? ว่าทำไมถึงให้ผมเป็นผู้ปกครองอะไรนี่น่ะ!"
"ก็เพราะคุณมีประสบการณ์ไงคะ ถ้าให้คนอื่นมาทำ พวกเขาก็ไม่กล้าตัดสินใจเรื่องสำคัญหรอก มีอะไรก็ต้องมาถามฉันอยู่ดี ถ้าอย่างนั้น สู้ให้คนที่ไว้ใจได้มาทำเลย คิดไปคิดมา ก็มีแค่คุณนี่แหละค่ะที่ทำได้"
"ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย ถึงโซวจะเคารพเธอมาก แต่เธอไม่กลัวว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นเหรอ?"
"ไม่หรอกค่ะ เมื่อก่อนมีอะไรก็ปรึกษากันอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันแค่แบ่งหน้าที่ให้ชัดเจนขึ้นเท่านั้น อีกอย่าง อำนาจสูงสุดของหน่วยปืนไฟกับกลุ่มนักรบก็ยังอยู่ในมือดยุกอยู่ จะมีปัญหาอะไรล่ะคะ?"
สถานการณ์ของโซวแตกต่างจากที่อื่น อาณาจักรภายนอกยากจะจินตนาการได้ว่าการจัดการของชนเผ่านี้มีความพิเศษเพียงใด
เซ็ตสึนะไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องจุกจิกในชีวิตประจำวัน อย่างเช่นปัญหาปากท้องของผู้คนส่วนใหญ่ แค่จัดคนที่มีประสบการณ์มาดูแลก็พอแล้ว
เธอแทบจะสละอำนาจในการปกครองพลเรือนไปเลย แต่ยังคงมีอำนาจทางทหาร การตัดสินคดี และศาสนา
จนถึงทุกวันนี้ ดยุคแห่งเผ่ามิ้งค์ก็ยังคงเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในชนเผ่า เธอถึงกล้าลองเปลี่ยนแปลงวิธีการบริหาร
"ไม่ได้หรอก ทำแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด ฉันไว้ใจเธอ ลูกหลานของเราก็คงเชื่อใจเธอ แต่หลังจากนั้นล่ะ พอเธอหาผู้สืบทอดที่เหมาะสมได้แล้วส่งมอบบัลลังก์ให้เขา ถ้าเขาคนนั้นคุมคนพวกนั้นไม่อยู่ ต้องเกิดเรื่องวุ่นวายแน่
แบ่งหน้าที่แบบนี้ อาจจะมีความขัดแย้งกันได้นะ เธอยังไม่ได้ออกคำสั่งที่ครบถ้วนใช่ไหม...?"
พูดไปได้ครึ่งทาง เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพราะเซ็ตสึนะไม่โต้แย้งอะไรเลย
"เธอจงใจพูดแบบนี้ให้ฉันได้ยินงั้นเหรอ?!"
"ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ เพราะงั้นฉันถึงต้องการให้คุณช่วย ฉันถนัดเรื่องต่อสู้มากกว่า เรื่องผู้ปกครองมีแค่คุณที่รู้ ส่วนเรื่องระบบสมาชิกสภาก็มีแค่คุณกับฉันที่รู้ ยังไม่ได้ประกาศเลย ถ้าคุณคิดว่ามีปัญหามาก ก็ลืมมันไปเถอะค่ะ"
"เธอคิดยังไงกันแน่...?"
"ฉันคุยกับสุนิชาแล้วค่ะ เธอยังไม่สนใจดินแดนภายนอกเท่าไหร่ ตอนนี้ก็เลยจะวนเวียนอยู่แถววาโนะคุนิไปก่อน ส่วนฉันเองก็ไปๆ มาๆ ระหว่างวาโนะคุนิกับที่นี่ได้ไม่ยาก เรื่องส่วนใหญ่ฉันจัดการเองได้
เรื่องจุกจิกก็ฝากให้ผู้ช่วยที่ท่านเลือกไว้จัดการเถอะค่ะ พวกเขาทำงานมาตั้งนาน ก็น่าจะชินกับขั้นตอนแล้ว
แต่ว่าตอนกลางคืนฉันอาจจะกลับไปที่วาโนะคุนิ หรือบางทีก็อาจจะหยุดพักบ้าง เวลาแบบนั้นก็ฝากท่านรุ่นพี่ด้วยนะคะ"
"ตกใจหมด นึกว่าเธอจะใช้งานคนแก่แบบฉันต่อไปซะอีก ที่แท้ก็แค่ให้ช่วยเป็นเลขาฯ จัดการเรื่องเล็กๆน้อยๆ ถ้าฉันว่างอยู่ ก็ทำได้อยู่แล้วเรื่องแค่นี้"
นี่เป็นสิ่งที่เขายอมรับได้ สมัยก่อนเขาก็ผ่านช่วงเวลาแบบนี้มาเหมือนกัน ช่วงหลายปีมานี้ แม้เซ็ตสึนะจะเคยจัดการเรื่องต่างๆจากระยะไกลบ้าง แต่ก็ยังไม่เคยบริหารบ้านเมืองจริงๆจังๆ ตอนนี้เธอขึ้นครองตำแหน่งอย่างเป็นทางการแล้ว เขาช่วยอะไรได้ก็ช่วยไป ไม่เห็นจะเป็นไร
แต่ไม่รู้ทำไม เขาก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่หน่อยๆ ราวกับว่าทั้งหมดนี้เธอเป็นคนวางแผนไว้แล้ว
เดิมทีตำแหน่งดยุคก็คือตำแหน่งกษัตริย์ แต่เซ็ตสึนะกลับเปลี่ยนมันให้กลายเป็นงานๆหนึ่ง กำหนดเวลาเข้าออกงานของตัวเองด้วยซ้ำ
การวางมือไปได้ครึ่งหนึ่งแบบนี้ ทำให้ฮิตสึกิสึกังพอใจมากทีเดียว
"ว่าแต่ รุ่นพี่สนใจจะให้ท่านอาร์เซอุสประทานพลังให้ท่านบ้างไหมคะ? แบบนั้นท่านก็จะกลายเป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดอันดับสามของเผ่ามิ้งค์อย่างแท้จริงเลยนะคะ"
ถึงแม้จะอายุไม่น้อยแล้ว แต่ถ้าไม่นับเซราโอร่ากับเซ็ตสึนะแล้ว คนรุ่นใหม่ของเผ่ามิงค์ก็ยังสู้ท่านรุ่นพี่คนนี้ไม่ได้จริงๆ ถ้าได้รับพลังเพิ่ม คงจะแข็งแกร่งขึ้นไปอีกขั้นแน่ๆ
"ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้สนใจเรื่องนั้นหรอก เธอกับเซราโอร่าก็เพียงพอที่จะปกป้องเผ่ามิ้งค์แล้ว คนแก่ๆแบบฉันไม่ไปร่วมวงด้วยหรอก"
ตอนนี้ก็ต้องมาทำหน้าที่เป็นเลขาฯแล้ว ถ้ายังเสริมพลังเพิ่มอีก คงจะยิ่งไม่มีเวลาว่างเข้าไปใหญ่
แน่นอนว่า เขาแค่พูดไปอย่างนั้นแหละ ถ้าเผ่ามิ้งค์มีภัยจริงๆ เขาก็จะออกไปสู้รบอยู่ดี ก็เพราะความรับผิดชอบแบบนี้แหละ เขาถึงได้คอยช่วยเซ็ตสึนะจัดการเรื่องโซว
ถึงแม้ว่าแม่จะขึ้นเป็นดยุคอย่างเป็นทางการแล้ว แต่ชีวิตของเหมียวกับวูล์ฟก็ไม่ได้ต่างจากเดิมเท่าไหร่ แค่บางทีก็จะไป "ทำงาน" ที่โซวกับเซ็ตสึนะตอนเช้า หรือบางทีก็จะอยู่ที่โซวเลย ทำให้พวกเขามีเพื่อนวัยเดียวกันในเผ่ามิ้งค์เพิ่มขึ้นเยอะเลย
ฮิตสึกิสึกังได้หยุดยาวๆเกือบเดือน พออยู่เฉยๆก็กลับรู้สึกไม่ค่อยชิน
พอดีกับที่เซ็ตสึนะก็มีวันหยุดครั้งแรกของตัวเองพอดี เธอจะกลับไปวาโนะคุนิเพื่อเตรียมงานวันเกิดให้ลูกๆทั้งสองคน ก็เลยฝากให้ฮิตสึกิสึกังช่วยดูแลงานจุกจิกไปก่อน
......
เป็นแค่งานวันเกิดธรรมดาๆ ไม่น่าจะมีเรื่องอะไร แต่ว่าเด็กๆมักจะเลียนแบบสิ่งที่ตัวเองเห็น ในความคิดของพวกเขา ฮิตสึกิสึกังทำสำเร็จด้วยการกางเต็นท์
ถึงวิธีจะคดเคี้ยวไปหน่อย แต่ก็ส่งมอบตำแหน่งได้สำเร็จ
พอจบงานวันเกิด พวกเขาทั้งสองคนก็ไม่ไปไหน แต่กลับมายืนรอตรงหน้าอาร์เซอุสด้วยสีหน้าอ้อนวอน
"มีอะไรรึ? พวกเจ้ามีเรื่องอะไรอีกหรือ?"
"เอ่อ...ท่านอาร์เซอุส พวกเราอายุเจ็ดขวบแล้วนะคะ"
"ใช่แล้ว พวกเราโตแล้วนะครับ เด็กเผ่ามิ้งค์อายุเจ็ดขวบก็แอบออกจากเกาะไปผจญภัยกันได้แล้ว เพราะงั้นพวกเรา...อยากได้พลังพิเศษเป็นของขวัญครับ!"
เหมียวกับวูล์ฟอยากได้พลังพิเศษ เขาเองก็รู้ดี เพียงแต่ที่ผ่านมาเขากังวลว่าเด็กทั้งสองจะก่อเรื่องอะไรใหญ่โตขึ้นมา ตอนนี้ดูเหมือนพวกเขาจะรู้จักควบคุมตัวเองแล้ว อีกทั้งเซ็ตสึนะก็ได้ขึ้นครองบัลลังก์แล้ว บางสิ่งบางอย่างก็ควรจะเปลี่ยนแปลงได้แล้ว
เพียงแต่พลังในร่างกายของพวกเขามันค่อนข้างซับซ้อน
"เอาอย่างนี้ ข้าจะทดสอบพวกเจ้า ดูว่าพวกเจ้าควบคุมพลังในร่างกายได้ดีแค่ไหนแล้ว ถ้าทำได้ดี ข้าจะให้ในสิ่งที่พวกเจ้าต้องการ"
การฝึกฮาคิยังไม่ได้เริ่ม ดังนั้นสิ่งที่อาร์เซอุสต้องการทดสอบก็มีเพียงพลังคลื่นและสายฟ้า พวกเขาก็ทำได้ค่อนข้างดี ผ่านเกณฑ์มาตรฐานสำหรับเด็กวัยนี้ เพียงแต่เหมียวถนัดพลังคลื่นมากกว่า ส่วนวูล์ฟถนัดสายฟ้ามากกว่า
"ท่านอาร์เซอุส แบบนี้ใช้ได้ไหมครับ?"
"ก็ไม่เลว แต่พวกเจ้ายังเด็กเกินไป ถ้าให้พลังขั้นสุดยอดแก่พวกเจ้าโดยตรง ร่างกายของพวกเจ้าจะปรับตัวไม่ทัน ค่อยๆ เรียนรู้และพัฒนาไปทีละขั้นจะดีกว่า ส่วนพลังพิเศษ...อันนี้ก็แล้วกัน"
พลังจากแผ่นศิลาสีเขียวมรกตและสีดำถูกส่งเข้าสู่ร่างกายของเหมียว และในขณะที่เขากำลังจะปรับเปลี่ยนร่างกายให้วูล์ฟ วูล์ฟกลับเอ่ยปากขอสิ่งที่พิเศษมากๆ...
