บทที่ 198 เด็ดดอกไม้ปลิดใบไม้ วิธีการเหนือธรรมชาติ
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เวลา 11 โมงเช้า ในป่าเล็กๆ "ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว อาจารย์ ช้าลงหน่อยค่ะ หนูจะ...!" เสียงหวานใสราวกับนกเหลืองร้องเบาๆ ดังมาจากใจกลางป่าเล็ก ฟังคล้ายกับหอบหายใจปนสะอื้น ไพเราะชวนให้ใจสั่น เพียงแค่ได้ยินก็ทำให้ผู้คนอดรู้สึกสงสารไม่ได้ "ปัง ปัง" "ไม่ได้ อดทนอีกนิด คราวนี้...
