บทที่ 188 ให้องค์กรนกฮูกทมิฬช่วยชีวิตงั้นเหรอ?
[-แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ-]
[-Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอนแต่จะราคาแพงที่สุด-]
[-หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ-]
บทที่ 188 ให้องค์กรนกฮูกทมิฬช่วยชีวิตงั้นเหรอ?
รุ่งเช้าวันต่อมา
กู่เฉินหนานกับหลิวหมิงรุ่ยไปเที่ยวสวนสนุก ใช้เวลาทั้งวันเล่นเครื่องเล่นจนครบทุกอย่าง
พลบค่ำ ทั้งสองคนจึงกลับบ้านอย่างอิ่มเอม
ในเวลาเดียวกัน
องค์กรนกฮูกทมิฬ
"หัวหน้า ผมภักดีต่อองค์กรมาโดยตลอด ไม่เคยคิดทรยศ ท่านไม่สามารถไล่ผมออกไปแบบนี้ได้นะ!"
ในห้องประชุม
หลินหยู่ยืนอยู่ต่อหน้าผู้นำคนอื่น ๆ แล้วอ้อนวอนขอความเมตตาจากฟางหยวนหยวนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
ฟางหยวนหยวนมีสีหน้าบึ้งตึง เธอแค่นเสียงหัวเราะเยาะ "ฉันบอกแล้วว่า การขับไล่นายออกจากองค์กรต้องให้สมาชิกโหวตตัดสิน ไม่ต้องมาขอร้องฉัน"
เมื่อพูดจบ เธอก็กวาดสายตามองทุกคนแล้วพูดว่า "เอาล่ะ ลงคะแนนเสียงกัน"
สิ้นเสียง ฟางหยวนหยวนก็ยกมือขึ้นทันที
หม่าปิงก็ยกมือเห็นด้วยอย่างไม่ลังเล
โฮชิโนะ คันนอนกับหลี่ฉวนก็ยกมือขึ้นในทันทีเช่นกัน
ผู้นำคนอื่น ๆ มองหน้ากันไปมา ครู่หนึ่งก็รู้สึกอึดอัดใจ
พวกเขารู้ว่าเรื่องการขับไล่หลินหยู่ออกจากองค์กร ฟางหยวนหยวนตัดสินใจได้เพียงคนเดียว
เหตุผลที่ฟางหยวนหยวนให้ลงคะแนนเสียงก็เพื่อให้พวกเขาเลือกข้าง
แม้ว่าเฉามั่งจะมีชื่อเสียงในองค์กร แต่เมื่อคนจากไปอำนาจก็หมดไป
ต่อให้พวกเขาเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉามั่งแค่ไหน หลังจากเฉามั่งจากไปพวกเขาก็ต้องคิดถึงตัวเอง
ดังนั้น เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องคิดให้มากความ
ไม่นานนักฮัวลี่หรานก็ยกมือขึ้นหลังจากมองไปรอบ ๆ
แม้ว่าเธอจะไม่พอใจกู่เฉินหนาน แต่ถ้าอยากจะจัดการกู่เฉินหนานอย่างน้อยก็ต้องรักษาตำแหน่งสิบสองผู้นำของตัวเองไว้
เมื่อเห็นฮัวลี่หรานยกมือขึ้นผู้นำที่เหลืออีกสองคนก็ยกมือขึ้นทันที
ในทันใดนั้น ในบรรดาผู้นำทั้งเก้ามีเจ็ดคนยกมือขึ้น แล้วสองคนสุดท้ายคือคนที่ไปซูหังกับเฉามั่งเพื่อกำจัดตระกูลหลี่
ทั้งสองมองหน้ากันแล้วก็ยกมือขึ้น
"ผ่านมติเป็นเอกฉันท์"
เลขาธิการว่านเคอลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า "คุณหลิน ตอนนี้กรุณาเก็บของแล้วออกจากองค์กร"
เมื่อเห็นผลลัพธ์นี้ หลินหยู่เบิกตากว้าง
ทำ... ทำไมถึงเป็นแบบนี้...
ถ้าเขาอยู่ที่องค์กรนกฮูกทมิฬไม่ได้แล้ว เขายังมีที่ไหนที่จะพึ่งได้อีก?
ทำไม... ทำไมถึงเป็นแบบนี้...
ด้านล่างของตึกองค์กรนกฮูกทมิฬ
หลินหยู่ยืนอยู่ข้างถนนพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง
เขายังคงอยู่ในอาการมึนงง
ในหัวของเขา เหตุการณ์ที่เขาเคยประสบในตงไห่และซูหังฉายซ้ำไปมาไม่หยุด
ซูเฉียนโม่ หลิวหมิงรุ่ย ไป๋หยูเทียน ถังหยุนจิน และโฮชิโนะ คันนอน...
พวกเธอถึงสนิทกับเขามาก ทำไมพอมีกู่เฉินหนานปรากฏตัว พวกเธอก็จะตีตัวออกห่างจากเขาอย่างรวดเร็ว?
นี่มันเพราะอะไรกัน?
หลินหยู่คิดเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก
ตอนนี้เขาเสียหลักประกันสุดท้ายไปแล้ว ความเกลียดชังต่อกู่เฉินหนานก็พุ่งสูงถึงขีดสุด
"กู่เฉินหนาน!"
เขาขบฟันแน่นจนกระดูกนิ้วมือขาวซีดเพราะออกแรงบีบที่จับกระเป๋าเดินทาง
"ฉันต้องแก้แค้นแกให้ได้!"
"สิ่งที่ฉันไม่ได้ แกก็อย่าหวังว่าจะได้!"
ทันใดนั้น เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
หลินหยู่เบิกตากว้าง รีบรับสายทันที
"ฮัลโหล พี่เฉา"
"ได้ยินมาว่าฟางหยวนหยวนนังสารเลวนั่นไล่แกออกจากองค์กรแล้วเหรอ?" เฉามั่งพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง
หลินหยู่พยักหน้า "ไม่มีทางเลือก เธอเป็นคนของกู่เฉินหนาน"
"เฮ้อ"เฉามั่งถอนหายใจ "กู่เฉินหนานคนนี้ ฉันต้องสั่งสอนมันให้ได้!"
ทันใดนั้นหลินหยู่ก็เกิดประกายความคิด เขาแสยะยิ้มแล้วพูดว่า "พี่เฉา ผมมีแผนหนึ่งไม่เพียงแต่จะจัดการกู่เฉินหนานให้ตายได้ ยังจะทำให้เขาเจ็บปวดอย่างสาหัสอีกด้วย!"
"ว่ามา!" เฉามั่งพูดอย่างร้อนรน
หลินหยู่มองซ้ายมองขวาเมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบข้าง เขาก็ปิดปากโทรศัพท์แล้วกระซิบเบา ๆ
...
"หยูเทียน ฉันให้คนไปรับเธอกลับตงไห่แล้ว"
"คุณชายกู่กลับตงไห่แล้วเหรอ?"
"ใช่"
"ได้ค่ะ ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้เลย!"
บ้านตระกูลกู่ กู่เฉินหนานยืดเส้นยืดสายหลังจากวางสายโทรศัพท์
เขากลับตงไห่เอง ปล่อยไป๋หยูเทียนไว้ที่ซูหังคนเดียวก็ดูจะไม่ค่อยเหมาะสม
อีกอย่างไม่ได้เจอไป๋หยูเทียนนานแล้ว คิดถึงเหมือนกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเท้าเล็ก ๆ สีขาวราวหิมะของไป๋หยูเทียน ที่ว่ากันว่าเพียงแค่ได้สัมผัส หรือสูดดมกลิ่นกายก็จะหายจากโรคภัยไข้เจ็บได้
ในขณะนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
ผู้โทรเข้าคือฟางหยวนหยวน
"ฮัลโหล พี่ฟาง" กู่เฉินหนานรับสาย
"จะบอกให้รู้ไว้นะ ฉันไล่หลินหยู่ออกจากองค์กรแล้ว"
"ดี" กู่เฉินหนานพยักหน้า
เมื่อหลินหยู่ถูกขับไล่ออกจากองค์กร เขาต้องไปหาเฉามั่งทั้งสองคนต้องลงมือกับเขาอย่างแน่นอน
นี่เป็นสิ่งที่กู่เฉินหนานต้องการ
"นาย...นายจะกลับมาเมื่อไหร่?" ฟางหยวนหยวนถามอย่างลังเลหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
กู่เฉินหนานชะงักเล็กน้อย แล้วกลืนน้ำลาย "หลังจากเรื่องนี้จบ ผมจะไปที่ปักกิ่ง"
"อืม ได้"
"อ้อ ใช่แล้ว" ทันใดนั้น กู่เฉินหนานก็นึกถึงเรื่องพ่อแม่ของถังหยุนจินขึ้นมาได้
เขาถามว่า "ช่วยผมหน่อยได้ไหม?"
"ช่วยอะไร?"
"ช่วยผมไปช่วยคนสองคนจากตระกูลหลูที่ปักกิ่งหน่อย"
"ช่วยคน?"
ฟางหยวนหยวนถึงกับอึ้ง นายให้ฉันหัวหน้าองค์กรนักฆ่าไปช่วยคนงั้นเหรอ?
ฆ่าคนยังพอได้ แต่ช่วยคนนี่ไม่มีประสบการณ์เลยนะ!
ฟางหยวนหยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามว่า "ช่วยใคร? ช่วยยังไง?"
"ถังหลงและหวังฟางจากตระกูลถังแห่งตงไห่ รายละเอียดง่ายมาก แค่ประลองยุทธ์ ชนะก็พอ" กู่เฉินหนานกล่าว
"หา?"
ฟางหยวนหยวนรู้สึกงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง
"เอ่อ... ช่างเถอะ ผมไปเองดีกว่า" กู่เฉินหนานพูดจบก็รู้สึกว่าไม่เหมาะสม
ในเนื้อเรื่องเดิม ฉากที่ตระกูลหลู่นั้นบอกว่าทายาทตระกูลถังต้องใช้พลังปราณปฐมกาลหนึ่งปราณชนะถึงจะปล่อยตัวคนได้
ต่อให้ฟางหยวนหยวนมีฝีมือเก่งกาจแค่ไหน เธอก็คงไม่ใช้พลังปราณปฐมกาลหนึ่งปราณป็นแน่
"นายนี่มันเพี้ยนจริง ๆ !" ฟางหยวนหยวนบ่นออกมา แล้ววางสายไปทันที
แต่หลังจากวางสายไปแล้ว ฟางหยวนหยวนก็ยังคงคิดถึงเรื่องที่กู่เฉินหนานพูด
"ช่วยคน... บ้าไปแล้ว องค์กรนกฮูกทมิฬฆ่าคนอย่างเดียว ไม่เคยช่วยคนนะ"
พูดถึงตรงนี้ ฟางหยวนหยวนก็ชะงักไปครู่หนึ่ง
"ฆ่าคน? ใช่แล้ว! ถ้าฉันกำจัดตระกูลหลู่ให้สิ้นซากก็ไม่ต้องช่วยใครแล้วนี่!"
คิดได้ดังนั้น ฟางหยวนหยวนก็โทรหาว่านเคอทันที "ให้ผู้นำทุกคนมาประชุมที่ห้องประชุม มีเรื่องด่วน"
ไม่นานนัก ผู้นำทุกคนก็มารวมตัวกันในห้องประชุม
ฟางหยวนหยวนสวมชุดต่อสู้หนังสีดำ เธอเคาะโต๊ะแล้วพูดว่า "คืนนี้มีภารกิจ"
"หัวหน้า ภารกิจอะไรครับ?"
ฟางหยวนหยวนกวาดสายตามองทุกคนแล้วพูดว่า "กำจัดตระกูลหลู่ให้สิ้นซาก"
ทุกคน: Σ(°△°|||)︴
ตระกูลหลู่แห่งปักกิ่งเป็นตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียงทั้งในปักกิ่งและทั่วทั้งประเทศจีน
ใครกันที่กล้าจ้างวานให้ลงมือกับตระกูลหลู่?
"หัวหน้า ผู้ว่าจ้างคนนี้บ้าไปแล้วหรือเปล่า?"
"ตระกูลหลู่มีคนมากมาย มียอดฝีมือมากมายใครกันที่ตาบอดถึงกล้าลงมือกับตระกูลหลู่?"
"ใช่ ตระกูลหลู่มีอิทธิพลกว้างขวาง ผู้ว่าจ้างคนนั้นไม่กลัวว่าตระกูลหลู่จะตามลากตัวออกมาเหรอ?"
เผชิญหน้ากับความสงสัยและตกใจของทุกคน ฟางหยวนหยวนลุกขึ้นยืน "บอกตามตรงเรื่องนี้ไม่มีผู้ว่าจ้าง ถ้าจะให้พูดจริง ๆ... ฉันเองก็คือผู้ว่าจ้าง"
อะไรนะ?
หัวหน้าเป็นผู้ว่าจ้างเอง?
งั้นก็ไม่มีปัญหาแล้ว...
"หึ แค่ตระกูลหลู่ กล้ามาทำให้หัวหน้าไม่พอใจ ฉันจะให้พวกมันรู้จักพลังขององค์กรนกฮูกทมิฬ!"
"ที่แท้ก็เป็นหัวหน้า! หัวหน้ามีความเฉลียวฉลาด!"
ไม่ว่าฟางหยวนหยวนจะกำจัดตระกูลหลู่ด้วยเหตุผลอะไร พวกเขาก็แค่ตะโกนว่าฉลาดก็พอแล้ว ประจบประแจงก็ต้องพูดสิ่งที่ดีอยู่แล้ว
ฟางหยวนหยวนรู้สึกพูดไม่ออกกับความเร็วในการเปลี่ยนสีหน้าของทุกคน
เธอโบกมือแล้วพูดว่า "สวมชุดต่อสู้ เตรียมอุปกรณ์ นำทีมย่อยทั้งหมดของพวกนายออกไป!"
"ครับ!"
