บทที่ 179 พลังวิญญาณที่นี่อ่อนแอมาก

เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งเดือนในชั่วพริบตา

ในป่าเขาแห่งหนึ่งใกล้แคว้นจงโจว

ชูหยวนและคณะลงจอด ณ ที่นี้

ตามคำสั่งของชูหยวน ให้พักผ่อนสักหน่อยแล้วค่อยเดินทางต่อ

เขากังวลเรื่องร่างกายของถันไถลั่วเสวียที่เป็น 'คนธรรมดา' กลัวว่าการเดินทางนานๆ เธอจะทนไม่ไหว จึงค่อยๆ เดินทางเป็นช่วงๆ

นี่ไง ในเทือกเขาใกล้แคว้นจงโจว

ก็หยุดพักอีกครั้ง

แต่สิ่งที่ทำให้ชูหยวนสงสัยคือ ทำไมเขาเห็นถันไถลั่วเสวียดูกระปรี้กระเปร่าจัง?

ทั้งๆ ที่เดินทางมานาน

สุดท้ายกลับดูมีพลังกว่าเขาที่อยู่ขั้นสร้างฐานเสียอีก

ช่างเถอะ คงคิดมากไปเองมั้ง

ถือโอกาสพักผ่อนให้ดีดีกว่า

ชูหยวนนั่งขัดสมาธิข้างก้อนหิน สั่งให้พวกศิษย์ไปทำอะไรก็ไปทำ พักผ่อนสักหน่อยแล้วค่อยออกเดินทางต่อ

คำสั่งของเขาไม่มีใครกล้าขัด

พริบตาเดียวพวกศิษย์ก็หายไปไหนต่อไหนหมด

เหลือแค่ชูหยวนที่นั่งอยู่กับอ๋าวหยูที่นั่งอยู่บนพื้น

อ๋าวหยูดูจะขลาดกลัวชูหยวนอยู่บ้าง

ศิษย์ปีศาจมากมายในนิกายอู๋เต้าล้วนสอนโดยผู้นี้

คนผู้นี้คงจะเป็นปีศาจยิ่งกว่า ดังนั้นอ๋าวหยูจึงไม่กล้ายั่วโทสะ

กลัวจะโดนตี

ได้แต่นั่งเงียบๆ อยู่บนพื้น ไม่กล้าพูดอะไร

ส่วนชูหยวน หลังจากพักผ่อนสักพัก ก็เริ่มชวนอ๋าวหยูคุยอย่างสนอกสนใจ

แต่เดิมชูหยวนย่อมกลัวอ๋าวหยู แต่หลังจากขี่อ๋าวหยูครั้งหนึ่ง

ชูหยวนก็ไม่กลัวอีกเลย

กลับรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับมังกรสีฟ้าตัวนี้

"มังกรน้อย" ชูหยวนเอ่ยปากช้าๆ

"ท่านผู้อาวุโส! ข้าอยู่นี่!" อ๋าวหยูตกใจเมื่อชูหยวนเอ่ยปากกะทันหัน รีบลุกขึ้นยืนแล้วย่อตัวลงครึ่งนั่งครึ่งยืน ตอบอย่างนอบน้อม

"อืม ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากคุยเล่นๆ เจ้ามาจากที่ไหน? อายุเท่าไหร่แล้ว?" ชูหยวนถามอย่างไม่ใส่ใจนัก

"ท่านผู้อาวุโส ข้าน้อยเป็นโอรสองค์ที่ 97 ของราชามังกรแห่งวังมังกรแม่น้ำอิ๋นเทียน แคว้นหยุนโจว ปีนี้ข้าอายุ 752 ปีแล้วขอรับ"

อ๋าวหยูตอบอย่างว่าง่าย

ได้ยินดังนั้น

ชูหยวนชะงักไป

เจ็ด... เจ็ดร้อยห้าสิบสองปี?

โอ้โห

ชาตินี้ชาติก่อนของเขารวมกัน ยังไม่ถึงเศษส่วนของอายุมังกรตัวนี้เลย

"อืม... เจ้าเป็นมังกรเขียวสินะ?" ชูหยวนเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วถามอีก

"หา? ท่านผู้อาวุโส ข้าเป็นสายพันธุ์มังกรสีฟ้า ไม่ใช่มังกรเขียวอะไรหรอกขอรับ" อ๋าวหยูตอบอย่างงุนงง

"มังกรสีฟ้าก็คือมังกรเขียวนั่นแหละ" ชูหยวนกลอกตา

เขาจำได้ว่ามังกรสีฟ้าก็มีชื่อเรียกอีกอย่างว่ามังกรเขียว

"ท่านผู้อาวุโส ไม่มีอะไรแบบนั้นหรอกขอรับ มังกรสีฟ้าก็คือมังกรสีฟ้า จะมีมังกรเขียวอะไรได้" อ๋าวหยูตอบอย่างซื่อตรง

"ก็ได้ๆ งั้นในเผ่ามังกรของพวกเจ้า มีมังกรทองไหม? หรือมังกรดำมังกรขาวอะไรพวกนี้?" ชูหยวนถามต่อ

"ไม่มีหรอกขอรับ ท่านผู้อาวุโส พวกเราสายพันธุ์แม่น้ำอิ๋นเทียนล้วนเป็นมังกรสีฟ้า ได้ยินว่าเผ่ามังกรในแคว้นจงโจวมีมังกรทองที่เป็นจ้าวแห่งมังกร แต่มังกรดำมังกรขาวนี่ไม่เคยได้ยินเลยขอรับ" อ๋าวหยูตอบ

"น่าเสียดาย แต่ถ้าเจ้าอยากเพาะพันธุ์มังกรดำก็ทำได้นะ เจ้าหางูเหลือมดำสักตัวก็ได้ แค่ผสมพันธุ์กับงูเหลือมดำ ลูกที่ออกมาก็ต้องเป็นมังกรดำแน่นอน ใครๆ ก็รู้ว่าสีดำกลบสีอื่นได้ทั้งหมด" ชูหยวนยิ้มอย่างแปลกๆ พูดอย่างมีนัยยะ

แต่อ๋าวหยูกลับเหมือนคนโง่

ไม่เข้าใจเลยว่าชูหยวนกำลังพูดอะไร

ได้แต่ยืนงงๆ อยู่ตรงนั้น

ชูหยวนเห็นแล้วก็ถอนหายใจ ไม่อยากพูดอะไรอีก

อ๋าวหยูเห็นชูหยวนไม่พูดอะไร ก็หดคอ ไม่กล้าพูดอะไรอีกเช่นกัน

บรรยากาศเงียบลงอีกครั้ง

ผ่านไปครึ่งชั่วยาม

เย่หลัวและคนอื่นๆ ที่ไปเดินเล่นในเทือกเขาก็กลับมากันหมดแล้ว

ชูหยวนเห็นดังนั้น จึงประกาศให้ออกเดินทางต่อไปยังแคว้นจงโจว

อ๋าวหยูเข้าใจความหมาย เปลี่ยนร่างเป็นมังกรสีฟ้าขนาดพันจั้ง

หลังจากชูหยวนและคนอื่นๆ ขึ้นไป

มังกรสีฟ้าก็ส่งเสียงคำราม พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

อู้ฮู!!!

บินขึ้นแล้ว!!

...

บนหัวมังกรสีฟ้า

ชูหยวนนั่งนานจนไม่กลัวแล้ว ยืนพิงเขามังกร มองภาพรอบข้างที่เคลื่อนผ่านไปอย่างบ้าคลั่ง ดูสงบนิ่ง

เขามองไปรอบๆ พลางถาม

"หลัวเอ๋อร์ ที่นี่คงไม่ไกลจากแคว้นจงโจวแล้วสินะ?" ชูหยวนถามเรียบๆ

"ใช่ขอรับ อาจารย์ พวกเราบินมาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว อีกสักพักก็จะเข้าเขตแคว้นจงโจวแล้วขอรับ" เย่หลัวตอบอย่างนอบน้อม

"อืม" ชูหยวนพยักหน้า

ดีที่ใกล้ถึงแล้ว

พูดถึง เขารู้สึกลำบากจริงๆ

เดินทางมาหนึ่งเดือนติดต่อกัน

แถมยังเดินทางด้วยความเร็วแบบนี้หนึ่งเดือน

แคว้นจงโจวนี่ไกลจริงๆ

แต่ก็ดีแล้ว ในที่สุดก็ใกล้ถึงแล้ว!!

ไปหาเงินที่แคว้นจงโจวกันเถอะ!!

พอได้เงินก้อนนี้ เขาก็จะรวยแล้ว!!

แต่เดิมก็มีวัตถุวิเศษที่ซูเฉียนหยวนเอามาให้อีกก้อนหนึ่ง บวกกับของจากการประลองหมื่นนิกาย

ชูหยวนนึกภาพความมั่งคั่งในอนาคตแล้วก็อดใจเต้นไม่ได้

หลังจากบินต่อไปอีกราวหนึ่งถ้วยชา

พวกเขาก็มาถึงชายแดนแคว้นจงโจว

แคว้นจงโจวแตกต่างจากแคว้นใหญ่อื่นๆ โดยสิ้นเชิง

พอเข้าใกล้ชายแดนแคว้นจงโจว ก็รู้สึกได้ว่าพลังวิญญาณรอบๆ เริ่มเข้มข้นขึ้น

ชูหยวนสูดลมหายใจลึก รู้สึกว่าพลังเวทของตนเพิ่มขึ้น

อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งกับพลังวิญญาณอันเข้มข้นของแคว้นจงโจว

แต่พอได้ยินบทสนทนาของพวกศิษย์ข้างๆ สีหน้าเขาก็ดำลงทันที

"พลังวิญญาณของแคว้นจงโจวนี่อ่อนแอจริงๆ เกินคาดเลย" ได้ยินเย่หลัวส่ายหน้าพูด

"แค่นี้เองเหรอ? แคว้นจงโจวแค่นี้เองเหรอ? พลังวิญญาณอ่อนแอขนาดนี้" จางฮั่นถอนหายใจพูด

"ฉันนึกว่าแคว้นจงโจวจะมหัศจรรย์แค่ไหน ที่ไหนได้..." ซูเฉียนหยวนพ่นลมหายใจพูด

"อืม พลังวิญญาณนี่อ่อนแอไปหน่อยจริงๆ" ถันไถลั่วเสวียพยักหน้าเห็นด้วย

ชูหยวน "..."

พวกเราสัมผัสอยู่ที่เดียวกันจริงหรือ??

ทำไมฉันรู้สึกว่าพลังวิญญาณที่นี่เข้มข้นมาก แต่พวกเจ้ากลับบอกว่าอ่อนแอล่ะ?

หรือว่าพวกเจ้ารวมหัวกันดูถูกฉัน??

ชูหยวนกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง

ทันใดนั้น

ตรงหน้าพวกเขาก็มีก้อนหินมหึมานับไม่ถ้วนลอยมา ประกอบกันเป็นกำแพงใหญ่ยักษ์ ขวางทางพวกเขาไว้...