ตอนที่แล้วบทที่ 167 : ผู้กลืนกิน เนกัส
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 169 ผู้กลืนกิน: ข้าขอยอมศิโรราบต่อผู้ยิ่งใหญ่!

บทที่ 168 ผู้กลืนกินที่มิอาจถูกสังหาร?


[-แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ-]

[-Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอนแต่จะราคาแพงที่สุด-]

[-หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ-]

บทที่ 168 ผู้กลืนกินที่มิอาจถูกสังหาร?

ฉึบ!!!

ร่างของเย่เหรินดุจสายฟ้าสีทอง พุ่งทะลุผ่านรอยแยกแห่งห้วงลึกไปในพริบตา!

โลกชั้นในนั้นเต็มไปด้วยความโกลาหล บ้าคลั่ง และบิดเบี้ยว

และดินแดนของผู้กลืนกิน เนกัส ยิ่งทำให้คุณสมบัติเหล่านั้นเด่นชัดยิ่งขึ้นไปอีก!

ทันทีที่เย่เหรินก้าวเข้าสู่ดินแดนอันแปดเปื้อน กลิ่นเหม็นคลุ้งคล้ายจะทำให้เขาสลบไปในทันที

ท้องฟ้าสีเลือด ดินแดนที่เน่าเปื่อย ของเหลวเหนียวหนืด และสัตว์ประหลาดแห่งห้วงลึกที่บิดเบี้ยวไปมา

เสียงคำรามและเสียงขู่คำรามดังกึกก้องไปทั่วสารทิศ

สัตว์ประหลาดแห่งห้วงลึกนับไม่ถ้วนที่มีรูปร่างประหลาดพิสดาร ต่างถูกมลทินจากผู้กลืนกินเข้าครอบงำ

ทำให้พวกมันคลั่งและเข่นฆ่ากันเองบนดินแดนอันแปดเปื้อนนี้

ท่ามกลางความโกลาหลและความบ้าคลั่ง เย่เหรินดูแตกต่างจากสัตว์ประหลาดรอบตัวเขา

"กลุกกลุก..."

เย่เหรินเงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ มองไปยังทิศทางของเสียง

สิ่งที่เขาเห็นคือร่างอันน่าสะพรึงกลัวที่ใหญ่โตเกินกว่าจะจินตนาการได้!

มันเป็นรูปร่างที่ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้!

ราวกับดาวเคราะห์ขนาดเล็ก มันใหญ่จนน่าหายใจไม่ออก!

เมื่อเทียบกับมัน เย่เหรินก็เล็กเหมือนมด!

ในเวลานี้ ผู้กลืนกินกำลังมองเย่เหรินด้วยดวงตาสีแดงขนาดมหึมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับสิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้รับผลกระทบจากมลทินของมัน!

นอกจากจ้าวแห่งห้วงลึกที่อยู่ในระดับเดียวกับมันแล้ว สัตว์ประหลาดทุกตัวน่าจะกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่รู้แต่การกินเมื่อเข้าใกล้มันไม่ใช่เหรอ?

ในฐานะที่เป็นจ้าวแห่งห้วงลึก มลทินของผู้กลืนกิน เนกัส คือความหิวโหยและการกลืนกินที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ทุกครั้งที่มันหายใจ ทุกการเคลื่อนไหว จะปลดปล่อยมลทินแห่งการกลืนกินอันน่าสะพรึงกลัวออกมา

มลทินนี้เพียงพอที่จะทำให้สัตว์ประหลาดทุกตัวตกอยู่ในความบ้าคลั่งและความโกลาหล ในที่สุดก็กลายเป็นหุ่นเชิดและอาหารของมัน

อย่างไรก็ตาม เย่เหรินเป็นข้อยกเว้น

เขาไม่ได้รับผลกระทบจากพลังของมันเลย ซึ่งดึงดูดความสนใจและความอยากรู้อยากเห็นของมันอย่างเป็นธรรมชาติ

เมื่อเผชิญหน้ากับจ้าวแห่งห้วงลึก เย่เหรินไม่กล้าประมาท

ฉึบ!!!

เขาค่อยๆยกมือขวาขึ้น นิ้วกลางชี้ยกขึ้น ในขณะเดียวกัน คำสาปสีดำลึกลับและซับซ้อนก็ปรากฏขึ้นด้านหลังเขา!

คำสาปนั้นแผ่คลื่นเต้นเป็นจังหวะที่ทำให้ใจสั่น บิดเบือนพื้นที่โดยรอบ!

แววตาสีแดงฉานของผู้กลืนกิน·เนกัสฉายแววฉงน

ความรู้สึกคุ้นเคยนี้...

นี่มันมนตร์เล็งเป้า?

และดูจากขนาดแล้ว น่าจะเป็นมนตร์เล็งเป้าสำหรับอัญเชิญจ้าวแห่งห้วงลึก!?

"ตู้ม!!!"

ขณะที่มันยังมึนงง มนตร์เล็งเป้าก็เสร็จสิ้น

ร่างกายมหึมาของผู้กลืนกินเนกัสสั่นสะท้านอย่างรุนแรง แววตาฉายความไม่อยากเชื่อ!

ทรงกลมสีดำขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางหลายพันกิโลเมตรปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าอย่างเชื่องช้า

ทรงกลมนั้นดำสนิทราวกับหมึก ผิวของมันปกคลุมด้วยลวดลายบิดเบี้ยวมากมาย ดูราวกับดาวฤกษ์ที่กำลังยุบตัว แผ่รังสีกดดันน่าอึดอัดออกมา!

รอบๆทรงกลมนั้น ภาพลวงตาประหลาดมากมายผุดขึ้นมาดุจกระแสคลื่น

นั่นคือพลังแห่งความฝัน!

"จ้าวแห่งความฝัน?!"

ผู้กลืนกินเนกัสจำได้ว่าใครมา ดวงตาสีแดงฉานเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย!

มันไม่เคยคิดเลยว่าแมลงตัวเล็กๆตรงหน้าจะสามารถอัญเชิญจ้าวแห่งความฝัน·น็อกซ์ทาร์ทัสมาได้!

นั่นคือ... น็อกซ์ทาร์ทัส!

แม้แต่ตัวมันเองก็ยังไม่กล้าไปยุ่งด้วยง่ายๆ!

"เอ๋...ข้าไม่ได้อยู่นอกห้วงลึกหรือ...?"

เสียงของสหายรักดังขึ้นในหัวของเย่เหริน

คิดว่าจะได้ออกไปสูดอากาศข้างนอกซะหน่อย ที่ไหนได้พอมาถึงก็ยังอยู่ที่ก้นห้วงลึก

"สหาย ช่วยหน่อยสิ เราต้องกำจัดเจ้าตัวนี้"

เย่เหรินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปที่ผู้กลืนกินเนกัส

จ้าวแห่งความฝันค่อยๆหมุนตัว

สายตาของมันจับจ้องไปที่ผู้กลืนกินเนกัส

ครั้งที่แล้วเป็นราชันย์ ครั้งนี้เป็นผู้กลืนกิน!

โอ้โห นี่เจ้าจะเล่นโหมดฮาร์ดคอร์กับข้าเลยใช่ไหมเนี่ย?

จ้าวแห่งความฝันพูดกับเย่เหรินด้วยความจนใจและปวดหัวเล็กน้อย

"เราฆ่ามันไม่ได้หรอก"

"หืม?"

เย่เหรินขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

"ปล่อยมันไปเถอะ" เสียงทุ้มอบอุ่นของชายคนนั้นดังก้องอยู่ในหัวของเย่เหริน

"อำนาจของผู้กลืนกินนั้นพิเศษมาก ถึงแม้พลังของมันจะอยู่ในระดับที่ค่อนข้างอ่อนแอเมื่อเทียบกับจ้าวห้วงลึกอื่นๆ แต่ก็ยังเทียบเท่ากับราชันย์ประมาณหนึ่งเปอร์เซ็นต์ได้!"

"แต่ปัญหาคือ..."

น้ำเสียงของจ้าวแห่งความฝันเริ่มฟังดูประหลาด

"ความสามารถของเจ้านี่มันน่าขยะแขยงเกินไป..."

"น่าขยะแขยง?"

เย่เหรินตกตะลึงเล็กน้อย

"หมายความว่ายังไง?"

"ผู้กลืนกิน ตามชื่อเลย ความสามารถของเขามันเกี่ยวข้องกับการ 'กิน'"

"เจ้านี่มันมีความสามารถในการฟื้นฟูตัวเองได้แทบจะไม่สิ้นสุด!"

"กระเพาะของมันเป็นเหมือนหลุมดำที่ไม่มีวันเต็ม มันสามารถย่อยสลายสสารและพลังงานทุกชนิดได้ ไม่ว่าจะเป็นวัตถุ พลังงาน หรืออะไรก็ตาม มันสามารถย่อยได้ทั้งหมด!"

"ตราบใดที่ยังมีเศษอาหารหลงเหลืออยู่ในกระเพาะ มันก็สามารถฟื้นฟูตัวเองได้ในทันที!"

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ

เว้นแต่คุณจะสามารถกำจัดมันได้ในทันที มิเช่นนั้น คุณจะไม่มีวันฆ่ามันได้!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เหรินก็เข้าใจในทันที

ไอ้หมอนี่มันเหมือนกับบั๊กที่ฟื้นฟูตัวเองด้วยความเร็วแสงงั้นเหรอ?

เรื่องนี้คงยากแล้วสิ

เย่เหรินสูดหายใจเข้าลึกๆ

"สหาย! ฉันเชื่อในตัวนาย! ไปจัดการมันเลย!"

จ้าวแห่งความฝัน "..."

ก็ได้ ในเมื่อเจ้าพูดอย่างนั้น ข้าก็คงต้องไปจัดการมันแล้วล่ะ

ในชั่วพริบตา ภาพลวงตาที่แปลกประหลาดนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าใส่ผู้กลืนกินราวกับสายน้ำ!

"?"

ผู้กลืนกินตัวสั่นเล็กน้อย

พลังแห่งความฝันที่แพร่กระจายไปทั่ว สามารถลากดวงวิญญาณของสัตว์ประหลาดทุกตน เข้าสู่ฝันร้ายอันไม่มีที่สิ้นสุด พวกมันจะไม่มีวันได้ผุดได้เกิดอีกเลย!

พอเผชิญหน้ากับการโจมตีของน็อกซ์ทาร์ทัส จ้าวแห่งความฝัน ผู้กลืนกินเนกัสกลับไม่ตอบโต้ใดๆ หรือจะพูดให้ถูกก็คือ มันไม่คิดจะตอบโต้ตั้งแต่แรก

ผู้กลืนกินทิ้งตัวลงนอนราบกับพื้นอย่างไม่ไยดี

"ตู้ม ตู้ม ตู้ม!!!"

ไม่ว่าจะโดนโจมตีอย่างไร ร่างกายของมันก็สามารถฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ในพริบตา!

"เจ้าตัวนี้..."

เย่เหรินมองภาพตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ คิ้วขมวดเข้าหากัน

เขาเห็นแถบพลังชีวิตเหนือหัวของผู้กลืนกินเนกัส กะพริบแดงสลับเขียว เหมือนไฟจราจร จนเขาตาลายไปหมด!

แบบนี้ไม่ได้ผล

เย่เหรินเอื้อมมือไปด้านหลัง ค่อยๆกำบางสิ่งไว้ จากนั้นเขาก็ชักดาบโลหิตออกมาทั้งเล่ม...

พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็พลุ่งพล่านออกมาในทันที!

หมอกโลหิตสีแดงฉานแผ่กระจายออกไปทุกทิศทุกทางจากจุดที่เย่เหรินยืนอยู่!

ภาพนั้นราวกับวันสิ้นโลกมาเยือน!

ในชั่วพริบตา ดูเหมือนว่าแม้แต่ห้วงลึกทั้งหมดก็หยุดนิ่ง

ท้องฟ้าสีเลือดขณะนี้กลับดูลึกล้ำยิ่งขึ้น ราวกับกลายเป็นทะเลเลือดอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต!

และสสารในห้วงลึกที่เหนียวข้นอยู่แล้ว ตอนนี้กลับเดือดพล่านอย่างน่าประหลาด!

ราวกับเลือดที่ถูกต้มจนเดือด ผุดฟองสีแดงฉานขึ้นมาไม่หยุด!

ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดในห้วงลึกที่ยังคงต่อสู้กันอย่างดุเดือด หรือผู้กลืนกินเนกัสที่ใหญ่โตราวกับภูเขา หรือแม้แต่น็อกซ์ทาร์ทัส จ้าวแห่งความฝัน ต่างก็หยุดนิ่งในวินาทีนี้...

ดวงตาของพวกมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด!

นั่นคือความสั่นสะท้านที่มาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณ!

มลทินแห่งความกลัว ไม่สนว่าจะเป็นมิตรหรือศัตรู!

"นี่มันอะไรกันวะเนี่ย?!"

ผู้กลืนกินสั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุมได้

มันไม่อาจเข้าใจได้ว่าทำไมมนุษย์ตัวเล็กๆเช่นนี้ ถึงสามารถปลดปล่อยพลังที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ออกมาได้!

พลังนี้ถึงขั้นทำให้มันรู้สึกถึงภัยคุกคามแห่งความตาย!

ความกลัวกัดกินจิตใจของผู้กลืนกินเนกัส ราวกับหนอนที่เกาะติดกระดูก!

-ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร -ลงแบบราคาถูกแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับ หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด