ตอนที่ 184 กุยแกเสนอแผน แผนแบ่งสามก๊ก

“แผนเปิดเผยที่เฟิงเซียวพูดถึงมันคืออะไร?”

พอเจอกับวิธีใหม่ที่กุยแกเสนอ  โจโฉก็รีบถาม

“วันนั้น  เฟิงเซียวบอกว่าพอซุนเกี๋ยนได้ฮ่องเต้  มันก็จะใช้ฮ่องเต้บงการเหล่าผู้ว่ามณฑล”

“ตอนนี้  กองทัพเราเสียหนานหยาง  แบบนี้  พวกเรายังใช้แผนเปิดเผยได้เหรอ?”

“แผนเปิดเผยที่นายท่านคิด  มันไม่เหมือนกับที่ข้าพูด!”

พอได้ยิน  กุยแกก็คำนับ

“ตอนนี้ ซุนเกี๋ยนยึดหยางโจวก่อน จากนั้นก็ยึดหยูโจวและตอนนี้ก็เกงจิ๋ว เขามีประชากรนับสิบล้านและทหารนับแสนภายใต้ มันยากที่กองทัพเราจะสู้ด้วยจริงๆ”

“แล้วไป๋หลี่หมิงก็เก่งการต่อสู้  ง่ายที่มันจะทำลายบ้านเมืองและยึดมณฑล  ดังนั้น  ตอนนี้  กองทัพเราสู้กับมันไม่ได้!”

โจโฉหรี่ตา

“แต่กองทัพซุนเกี๋ยนได้เกงจิ๋ว  แล้วหยูโจวก็ติดกับกองทัพเรา  ต่อให้กองทัพเราไม่สู้กับซุนเกี๋ยน  ข้ากลัวว่ามันจะบุก!”

“ใช่!”

กุยแกพยักหน้า

“เพราะกองทัพเราเสียเปรียบและกำลังถอยทีละก้าว  ดังนั้น  กองทัพเราควรจะย้ายที่ตั้งเพื่อที่จะหลีกเลี่ยง!”

“แผนที่ข้าพูด  มันไม่ใช่แผนปัจจุบัน  แต่เป็นแผนเพื่ออนาคต!”

“ตอนนี้หลีกเลี่ยงมัน  แล้วพัฒนาตัวเอง  แบบนั้น  อนาคต  พวกเราถึงจะมีโอกาสสู้กับซุนเกี๋ยน!”

“แผนเพื่ออนาคต?”

พอได้ยิน  โจโฉก็รีบพูด

“เฟิงเซียว  แผนเพื่ออนาคตมันคืออะไร?”

“ถ้าหากกองทัพเราไม่จำกัดซุนเกี๋ยน  อนาคต  ซุนเกี๋ยนก็จะสู้ยากขึ้นไม่ใช่เหรอ?”

“นายท่าน  ตอนนี้ด้วยกำลังของพวกเรา เรายับยั้งซุนเกี๋ยนไม่ได้แล้ว!”

กุยแกพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

“เพราะการจำกัดซุนเกี๋ยน  จะทำให้การพัฒนาของกองทัพเราช้าลงไปด้วย!”

“อีกอย่าง  พอพวกเราจำกัดมัน  ไป๋หลี่หมิงมันก็จะโต้กลับ!”

“แบบนี้  ด้วยกำลังที่ลดลง พวกเราก็จะสู้ไม่ได้!”

“ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้ พวกมันกำลังรับฮ่องเต้ ในระยะสั้น กองทัพเราสู้กับพวกมันไม่ได้!”

“ดังนั้น  ตอนนี้  พวกเราต้องพัฒนาตัวเอง!”

“นายท่าน ท่านจำกลยุทธ์บุกตะวันตกที่ข้าเสนอท่านได้ไหม?”

“จำได้!”

โจโฉพยักหน้า

“ตอนที่ข้าเจอเจ้า เฟิงเซียว  เจ้าแนะนำให้กองทัพเราไปตะวันตก!”

“ไม่ว่าจะเป็นการไปปิงโจวทางเหนือหรือฉางอันทางตะวันตกและสู้กับซุนเกี๋ยนด้วยหนานหยาง  อิ่งฉวน  ลั่วหยางและปิงโจว!”

“แต่ต่อมา  เพราะงานทางการทูตและการรับฮ่องเต้  ข้าเลยผ่อนคลาย!”

ขณะพูด  คิ้วของมันก็ขมวด

“ตอนนี้  เจ้าพูดเรื่องนี้  เจ้าอยากให้กองทัพเราเปลี่ยนทิศทาง?”

“ไม่!”

กุยแกพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

“ข้าหมายถึงกองทัพเราควรจะไปตะวันตกตั้งแต่ตอนนี้  บุกตะวันตกด้วยพลังทั้งหมด!”

พอพูดจบ  มันก็ลุกขึ้นและเดินไปที่แผนที่

“นายท่าน  ดู ตอนนี้ สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว!”

“ตอนแรก  ข้าคิดว่ากองทัพซุนเกี๋ยนอาจจะไปเหนือเพื่อที่จะยึดที่ราบภาคกลาง  ดังนั้น  ข้าเลยเสนอกลยุทธ์เชื่อมหนานหยางกับอิ่งฉวนเพื่อที่จะสู้กับเล่าเปียวกับซุนเกี๋ยน!”

“แต่มันเลือกทางตรงกันข้ามกับที่ข้าคิด!”

“เห็นได้ชัดว่าไป๋หลี่หมิงรู้ทัน!”

“ดังนั้น  มันเลยเลือกกลยุทธ์ยึดเกงจิ๋วก่อน  แล้วค่อยไปที่ราบภาคกลาง!”

“แต่ตอนนี้  ถึงแม้ว่ากองทัพซุนเกี๋ยนจะทำลายเล่าเปียวและยึดเกงจิ๋วได้ แต่ปัญหา  4  จังหวัดทางใต้ก็ยังไม่ได้รับการแก้ไข!”

“เช่นเดียวกัน หลังจากต่อสู้ พวกมันต้องพักเพื่อที่จะย่อยเกงจิ๋ว!”

“นี่คือโอกาสของพวกเรา!”

“ตอนนี้  กองทัพเราควรจะฉวยโอกาสตอนที่ซุนเกี๋ยนไปเหนือไม่ได้  และบุกตะวันตก  ยึดฉางอันกับเหอตงก่อน!”

“จากนั้น  ก็ไปปิงโจวจากเหอตงและยึดซีเหลียงจากฉางอัน!”

“ที่นี่คือแหล่งผลิตม้า สามารถจัดหาม้าให้กองทัพเรา!”

“พอยึดซีเหลียง  พวกเราก็จะใช้กวนจงยึดฮั่นจงและเข้าสู่ซู!”

“พอยึดที่เหล่านี้ได้ เวลานั้น จากเหนือลงใต้ของกองทัพเรา พวกเราก็จะมีด่านหูกวน  หูเหลา  ซื่อสุ่ย  อู่กวนในทางเหนือ ส่วนทางใต้  พวกเราก็จะมีฮั่นจงและซู ทุกที่สามารถป้องกันได้!”

“เช่นเดียวกัน  เพราะม้า  กองทัพเราก็สามารถส่งทหารไปได้ทุกที่!”

“แค่สถานที่รุกและรับแบบนี้ถึงจะมีกำลังสู้กับซุนเกี๋ยน!”

“เฟิงเซียว  เจ้าหมายความว่ากองทัพเราควรจะเลียนแบบฉิน?”

โจโฉตาเป็นประกาย

“นายท่าน  ท่านพูดถูก!”

กุยแกพยักหน้า

“เพราะตอนนี้  ทางที่กองทัพซุนเกี๋ยนกำลังเลือกเดินคือหนทางของฉู่เพื่อครอบงำ!”

“วางแนวป้องกันริมแม่น้ำแยงซี  รุกก็ได้  รับก็ดี!”

“ถ้าหากกองทัพเราอยากจะสู้กับมัน  ก็ต้องใช้ทางของฉิน!”

“แล้วนายท่าน  ดู!”

มันขยับนิ้วบนแผนที่  “ตอนนี้  2  ขุนศึกทางเหนือกำลังต่อสู้กันเพื่อความเป็นใหญ่ และไม่สามารถมาใต้ได้ชั่วคราว แต่ซุนเกี๋ยนที่อยู่ทางใต้  มันใหญ่สุด!”

“ตอนนี้ พวกมันได้ดินแดนของแคว้นฉู่เก่า  พวกมันแค่ต้องย่อยเกงจิ๋ว พวกมันก็จะบุกเหนือ”

“ภายใน  3-5  ปี  พวกมันอาจจะรวมที่ราบภาคกลางได้!”

“แบบนั้น  กองทัพซุนเกี๋ยนก็จะยึด  5  มณฑล  เกงจิ๋ว  หยางโจว  หยูโจว  สวี่โจว  เหยียนโจวและจะกลายเป็นผู้ปกครองแผ่นดินที่ใหญ่สุดแล้ว ด้วยห้ามณฑลและภาคใต้!”

“แล้วใน  3-5  ปีนี้  ก็พอที่  2  ขุนศึกทางเหนือจะตัดสินผู้ชนะ!”

“แบบนี้  สถานการณ์โลกก็จะเป็น แข็งแกร่งทางใต้และอ่อนแอทางเหนือ!”

“สมมติว่าผู้ชนะทางเหนือคืออ้วนเสี้ยว”

“แบบนั้น  ถ้าหากไม่มีใครยับยั้ง  พอซุนเกี๋ยนเอาชนะอ้วนเสี้ยวได้  มันก็จะยึดสองในสามของแผ่นดิน!”

“ดังนั้น  ถ้าหากพวกเราอยากจะโต้กลับ  พวกเราก็ต้องปราบปรามทางตะวันตกเฉียงเหนือให้ได้ภายใน  3-5  ปี  แล้วยึดอี้โจว!”

“แบบนี้  พอพวกมันสู้กันจนได้ผู้ชนะ พวกเราก็จะสามารถรวมกับอ้วนเสี้ยวทางเหนือเพื่อที่จะสู้กับซุนเกี๋ยน!”

“ถ้าหากมันโจมตีแม่น้ำหวงเหอทางเหนือ  พวกเราก็จะไปตะวันออกเพื่อที่จะปิดกั้นมัน”

“ถ้าหากมันไปตะวันตก  อ้วนเสี้ยวทางเหนือก็จะลงใต้!”

“แบบนี้  ก็จะกลายเป็นเตาสามขาหรือก็คือสามก๊ก!”

“แล้วพอพวกมันเผชิญหน้ากัน  พวกเราก็จะสามารถนั่งบนด่านที่แข็งแกร่ง พัฒนาตัวเอง ให้ดินแดนอุดมสมบูรณ์ของอี้โจวเป็นฐาน และใช้เหลียงโจวกับปิงโจวเป็นเท้า พัฒนากองทัพม้าให้เกรียงไกร!”

“ถึงแม้ว่าตอนนี้ กองทัพซุนเกี๋ยนจะยึดที่ราบภาคกลาง  แต่ที่นั่น  มันไม่มีแหล่งผลิตม้า พอกองทัพเรามีทหารม้า  100,000  กว่านาย  แบบนั้น  ที่ราบภาคกลางก็จะเป็นของพวกเรา!”

ขณะพูด  มันก็คำนับโจโฉ

“นายท่าน  นี่คือแผนที่ข้าพูด  มันคือทางเดียวที่พวกเราจะสู้กับซุนเกี๋ยนได้!”

“ต่อให้ไป๋หลี่หมิงจะเดาได้  มันก็ต้องช่วยซุนเกี๋ยนเอาชนะอ้วนเสี้ยวก่อน!”

“เพราะต่อให้ตอนนี้  พวกมันยึดอี้โจวได้  พวกมันก็จะไม่ได้แหล่งผลิตม้า  พวกมันจะทำได้แค่นั่งมองศัตรูแข็งแกร่งขึ้น!”

“ไป๋หลี่หมิงมันคิดได้แน่ๆ!”

“ดังนั้น  แค่กองทัพเราหลีกเลี่ยงมัน  แล้วรอจนกว่าจะยึดที่นี่ แบบนั้น พอพวกเราสู้กับกองทัพซุนเกี๋ยน พวกเราก็จะได้เปรียบ!”

“แผนที่ดี แผนแบ่งแยกแผ่นดิน!”

โจโฉมองแผนที่

พอซีจงตายและฮ่องเต้ถูกซุนเกี๋ยนจับ  เขาคิดว่ากองทัพซุนเกี๋ยนจะไร้เทียมทาน!

แต่พอแผนแบ่งแยกแผ่นดินของกุยแกออกมา  เขาก็เห็นความหวัง!

ถึงแม้ว่าทางตะวันตกเฉียงเหนือจะไม่ร่ำรวยเท่าที่ราบภาคกลาง  แต่ที่นั่นมีม้า!

แล้วพอพวกเขาได้ทางตะวันตกเฉียงเหนือและซูจง  พวกเขาก็จะแข็งแกร่ง!

นั่นไม่ใช่กระดองเต่าที่แตกได้ง่ายๆ ด้วยสติปัญญา!

แค่พวกเขายึดด่าน  ศัตรูก็ทำอะไรไม่ได้!

ตรงกันข้าม  แค่กองทัพซุนเกี๋ยนพลาด  พวกเขาก็จะสามารถบุกตะวันออกได้

เหมือนกับแคว้นฉินที่รวมแผ่นดิน  ค่อยๆ  ยึดครองโลกและบีบพื้นที่ของซุนเกี๋ยน!

สรุป  ไม่ว่าอีก  2  ก๊กจะสู้กันยังไง  สุดท้าย  พวกเขาก็มีโอกาสชนะ!

พอคิดแบบนี้  โจโฉก็ลุกจากเตียง  จับมือกุยแก

“เฟิงเซียว  เจ้าคือผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยม!”

“ก่อนออกมาจากเขา เจ้าก็วางแผนไว้แล้ว แผนบุกตะวันตก  มีการเปลี่ยนแปลงหลายพันครั้ง  เป็นกลยุทธ์ที่กล้าหาญ!”

พอเจอสีหน้าตื่นเต้นของโจโฉ  กุยแกก็ส่ายหัว

“นายท่าน  เรื่องนี้  มันช่วยไม่ได้ ถ้าหากซุนเกี๋ยนไม่แข็งแกร่ง  พวกเราก็คงจะไม่เลือกทางนี้!”

“เพราะเหลียงโจวกับปิงโจววุ่นวาย ชนเผ่าเร่ร่อนก็อาละวาด!”

“ยังมีชนเผ่าทางใต้ที่ยึดทางใต้ของอี้โจว!”

“มันจะยากที่กองทัพเราจะไป!”

“ข้ารู้!”

โจโฉพูดอย่างจริงจัง

“แต่ไม่ว่าจะยากแค่ไหน  ข้า โจเมิ่งเต๋อ  ก็จะไป!”

“ความทะเยอทะยานในชีวิตนี้ของข้าคือการสู้กับศัตรูเพื่อบ้านเมือง สร้างผลงาน  ข้าอยากจะเป็นขุนนางและแม่ทัพตะวันตก!”

“ถ้าหากสำเร็จ  ข้าจะสลักบนป้ายหลุมศพว่าหลุมศพของแม่ทัพเจิ้นซีแห่งราชวงศ์ฮั่น”

“ตอนนี้ ราชวงศ์ฮั่นกำลังเสื่อมถอยและคนทรยศก็มีอำนาจ  ไม่ว่าจะยากแค่ไหน  ข้า โจโฉ  ก็จะไม่ถอย!”

พอได้ยิน  กุยแกก็รู้สึกซาบซึ้ง

“นายท่านคือเจ้านายของข้า!”

“ข้าไม่เสียใจในชีวิตที่ได้ช่วยนายท่าน!!”

“เฟิงเซียว  รีบลุกขึ้น!”

พอโจโฉเห็นแบบนั้น  เขาก็รีบพยุงกุยแก

“โชคดีของข้าที่มีเจ้า!”

เจ้านายและลูกน้องมองหน้ากัน

ไม่นาน  โจโฉก็พูด

“แต่เฟิงเซียว  ตอนนี้กาเซี่ยงขวางทาง  พวกเราควรจะทำยังไง?”

“นายท่าน  ไม่ต้องกังวล  กาเซี่ยงมันอาจจะไปแล้ว!”

กุยแกถอนหายใจ

“ในเมื่อเรื่องนี้ไม่ใช่กลยุทธ์ของศัตรู  แสดงว่าลิฉุยกับคนอื่นๆ  ตัดสินใจเอง!”

“ถ้าหากกาเซี่ยงอยู่ เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้น!”

“กาเซี่ยงไปแล้ว?”

พอได้ยิน โจโฉก็ตกใจ

“กาเซี่ยงไปไหน?”

“กองทัพซุนเกี๋ยน!”

กุยแกพูดอย่างจริงจัง

“นี่คือสิ่งที่ข้ากังวล กาเซี่ยงไม่สนใจชื่อเสียงและโชคลาภ  แต่มันรักชีวิต  ตอนนี้  ซุนเกี๋ยนมาถึง  มันก็ต้องไปหาซุนเกี๋ยนแน่ๆ!”

“ซุนเกี๋ยนมีไป๋หลี่หมิง  มันก็น่ากลัวมากแล้ว  ถ้าหากมีกาเซี่ยงอีก  ก็จะยิ่งควบคุมยาก!”

“กาเซี่ยงไปอยู่กับซุนเกี๋ยน?”

โจโฉส่ายหัว

“น่าเสียดาย  มันเก่ง แต่กลับยอมสละชีวิต!”

“นายท่าน  อย่าคิดมาก”

กุยแกพูด

“กาเซี่ยง  มันปล่อยให้ลิฉุยกับกุยกีก่อกวนฉางอันเพื่อที่จะเอาชีวิตรอด  มันคือคนโหดเหี้ยม!”

“มันไม่ได้ใส่ใจราชวงศ์ฮั่น  มันเหมือนกับไป๋หลี่หมิง!”

“สองคนนี้  เข้ากันได้ดี!”

“อืม  ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว!”

โจโฉคิดสักพัก  แล้วพูดกับกุยแก

“ตอนนี้  กาเซี่ยงไปแล้ว  เฟิงเซียว  เจ้ามีแผนไหม?”

“มี!”

กุยแกยิ้ม

“รับมือกับกาเซี่ยง  มันยาก  แต่รับมือกับพวกนี้  มันง่าย!”

ตอนนั้น  มันก็บอกแผนให้โจโฉฟัง!

“แผนที่ดี!”

พอได้ยิน  โจโฉก็ยิ้ม

“ดูเหมือนว่าการที่กาเซี่ยงไป  มันอาจจะไม่ใช่เรื่องร้าย!”

“ใช่!”

กุยแกพยักหน้า

“เคราะห์ซ้ำกรรมซัด  บนโลกนี้  มีเรื่องแบบนี้เยอะ!”

ขณะพูด  มันก็ส่ายหัว

ถึงแม้ว่ามันจะคิดแผนได้  แต่กาเซี่ยงกับไป๋หลี่หมิง  มันฉลาด  ไม่รู้ว่าอนาคตจะยากแค่ไหน!

การฟื้นฟูราชวงศ์ฮั่น  มันยาวไกล!

ขณะที่โจโฉกับกุยแกกำลังทำตามแผนเพื่อที่จะเข้าฉางอัน

หนานหยาง  ด่านอู่กวน

ซุนเกี๋ยนนำลูกน้องมายืนอยู่หน้าด่านอู่กวน

มันยิ้มให้ไป๋หลี่หมิง

“หรัวจง  ข้านับถือเจ้าจริงๆ!”

“ข้าไม่คิดว่าลิฉุยกับกุยกีจะกลัวง่ายขนาดนี้  แค่กองทัพเราพูดไม่กี่คำ  พวกมันก็ส่งฮ่องเต้มา!”

“ถ้าหากโจโฉรู้ว่ากองทัพเรารับฮ่องเต้แล้ว  มันคงจะโมโหจนเป็นลม!”

ไป๋หลี่หมิงส่ายหัว

“มันอาจจะโมโหจนเป็นลม  แต่โจโฉ  มันไม่ใช่คนที่จะเอาชนะได้ง่ายๆ!”

“ต่อให้พวกเรารับฮ่องเต้  มันก็ยังคงเป็นศัตรูที่ใหญ่ที่สุดของพวกเรา!”

“ใช่!”

ซุนเกี๋ยนพยักหน้า

“ตั้งแต่พวกเรารับโจโฉ  มันก็สร้างปัญหาให้พวกเราไม่หยุด!”

“ตราบใดที่ยังกำจัดโจโฉไม่ได้  พวกเราก็จะไม่สงบ!”

มันส่ายหัว

“ตอนนี้  คิดเรื่องมันทำไม?  มันโชคร้าย!”

“หรัวจง  เจ้าบอกว่าฮ่องเต้กำลังมา  แบบนั้น  พวกเราควรจะรับต้อนยังไง?”

ไป๋หลี่หมิงยิ้ม

“รับต้อนยังไง?  พวกเรากำลังรับฮ่องเต้  ก็แค่สุภาพ!”

“แน่นอน  ฮ่องเต้เพิ่งจะหนีออกมา  รอบตัว  ก็ต้องมีคนประจบ  พวกมันอาจจะพูดไม่ดีเกี่ยวกับกองทัพเรา  นายท่าน  ท่านต้องเตรียมตัว!”

เขาไม่กังวลเรื่องอื่น  แต่เทียบกับโจโฉ  การเมืองของซุนเกี๋ยนคือจุดอ่อน

ดังนั้น  เขาต้องเตือนมัน

ถึงแม้ว่าซุนเกี๋ยนจะไม่เก่งการเมือง  แต่มันก็ฉลาด

พอได้ยิน  มันก็ยิ้ม

“ถ้าหากมีคนทรยศแบบนั้น  พวกเราก็ต้องใช้โอกาสนี้จัดการ!”

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูด  จู่ๆ  ก็ได้ยินเสียงขันทีจากในด่านอู่กวน

“ฮ่องเต้เสด็จ!”

พอได้ยิน  ซุนเกี๋ยนก็หัวเราะ

“ทุกคน  ตามข้าไปรับฮ่องเต้!”

พอพูดจบ  ทุกคนก็เดินไป

ส่วนไป๋หลี่หมิง  มันยิ้ม

มันไม่สนใจฮ่องเต้  แต่มันสนใจกาเซี่ยง!

แล้วตอนนี้  กาเซี่ยงก็มาถึงแล้ว!