Chapter 4 ไม่ได้บอกรักฉันงั้นเหรอ?
“จดทะเบียน? ไม่ได้ ไม่เอา!”
ซูเฮาส่ายหัวเป็นพัลวัน
“หมายความว่าไง? ไม่พอใจที่จะจดทะเบียนกับฉันรึไง”
เสิ่นยู่เฟยขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าไม่พอใจราวกับถูกทำร้าย
เธอคือเสิ่นยู่เฟย หญิงสาวผู้เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติและความสามารถ มีบุรุษมากมายในหยานเป่ย หรือแม้แต่ทั่วประเทศจีนที่หมายปองเธอ
แต่เจ้าเด็กโง่ตรงหน้า กลับปฏิเสธเธอ นี่มันเป็นการดูถูกอย่างร้ายแรงชัดๆ!
“คุณเสิ่น หยุดล้อเล่นเเต่เพียงเท่านั้นเถอะ คุณต้องการลงโทษอะไรผม บอกมาตรงๆ เลย”
ซูเฮาถามตรงๆ
“ทำไมฉันต้องลงโทษเธอด้วย ฉันอยากจดทะเบียนกับเธอนี่แหละ”
เสิ่นยู่เฟยพูดอย่างจริงจัง
“จดทะเบียน? พวกเราสองคน? หยุดล้อเล่นได้แล้ว”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่น เธอไม่ได้สารภาพรักกับฉันหรอ ไม่คิดอยากแต่งงานกับฉันรึไง”
น้ำเสียงของเสิ่นยู่เฟยปราศจากการล้อเล่นโดยสิ้นเชิง
ซูเฮาขมวดคิ้ว คิดไตร่ตรองแล้วก็เข้าใจ เธอคนนี้ต้องท้องแน่ๆ เลยต้องการให้เขารับเป็นพ่อของลูก และสืบทอดตระกูล
“คุณเสิ่น คุณไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมารับผิดชอบเรื่องที่คุณทำตัวเองหรอกนะ ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องแบบนี้มันก็กำจัดได้นี่”
เขาพูดแนะนำออกไปทันที
“ฉันทำตัวเอง? ทำอะไร?”
นี่มันอะไรกัน? เสิ่นยู่เฟยสับสนไปหมด ทำตัวเอง?
“คุณเสิ่น เลิกแกล้งทำเถอะ คุณต้องอยากให้ผมเป็นพ่อของเด็กสินะ ถึงผมจะไม่มีเงิน แต่ผมก็มีความกล้าพอตัว คุณอย่าหวังว่าจะให้ผมเป็นพ่อเลี้ยงเด็ดขาด”
ซูเฮาส่ายหัว
เสิ่นยู่เฟยเข้าใจในทันที คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่เธอพูดเรื่องไร้สาระอะไร ฉันไม่เคยมีความรัก แล้วจะท้องได้ยังไง สมองไม่มีรึไง”
“ใครกันแน่ที่ไม่มีสมอง ถ้าอยากจดทะเบียนกับผม คุณต้องหาเรื่องผมแน่ๆ”
ซูเฮาพูดอย่างไม่เกรงใจ ขาดก็แค่ถลกหนังหน้าทิ้ง ไม่จำเป็นต้องสุภาพกับผู้หญิงแบบนี้
“ที่แท้เธอก็กังวลเรื่องนี้สินะ”
เสิ่นยู่เฟยเลื่อนเก้าอี้ทำงานของเธอกลับไปด้านหลัง หยิบเอกสารออกมาจากลิ้นชัก แล้วโยนลงบนโต๊ะ
ซูเฮาเหลือบมองดู พบว่าเป็นข้อตกลงก่อนแต่งงาน
“ดูสิ”
ซูเฮาหยิบข้อตกลงก่อนแต่งงานขึ้นมาอ่าน แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นเรื่องทรัพย์สินหลังแต่งงาน
ผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์จริงๆ บอกให้จดทะเบียน แถมไม่ให้เงินเขาแม้แต่นิดเดียว มิน่าล่ะ ถึงได้เป็นประธานบริษัทได้ เจ้าเล่ห์จริงๆ
“คุณเสิ่น คุณหมายความว่ายังไง”
“เธอสามารถจดทะเบียนสมรสกับฉันหนึ่งปี หลังจากหย่าร้างในหนึ่งปี ฉันจะให้เงินเธอจำนวนหนึ่ง”
เสิ่นยู่เฟยพูดอย่างตรงไปตรงมา
ซูเฮาเข้าใจแล้วว่า นี่คือจุดประสงค์ของเสิ่นยู่เฟย เธอแค่อยากแต่งงานปลอมๆ กับเขา เล่นเอาเขาตกใจ นึกว่าจะโดนหลอกเสียแล้ว
ถ้าพูดตรงๆ แบบนี้ตั้งแต่แรก เรื่องมันก็จบ ไม่ต้องมาทำให้คนอื่นเขาตกใจหรอก
“ผมแต่งงานครั้งแรกนะ ถ้าคุณทำแบบนี้ ผมก็จะกลายเป็นคนที่แต่งงานครั้งที่สองแล้วสิ”
ซูเฮาพูดเบาๆ ในใจยังคงไม่เต็มใจ
“ใครบ้างไม่แต่งงานครั้งแรก!”
เสิ่นยู่เฟยพูดอย่างไม่สบอารมณ์
“ถ้าอย่างนั้นผมปฏิเสธได้ใช่ไหม?”
ซูเฮายกคิ้วขึ้น ถามอย่างลองเชิง
“ก็ได้ งั้นฉันจะส่งข้อความที่เธอคุกคามฉันไปให้ฝ่ายกฎหมายของบริษัทเอง”
เสิ่นยู่เฟยพูดเบาๆ
รู้อยู่แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ต้องขู่เขา!
คิดว่าฉันกลัวจริงๆ งั้นเหรอ? !
ซูเฮากัดฟัน ขณะกำลังจะปฏิเสธ เสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นในหัวของเขา
“ระบบแจ้งเตือน: หลังจากทำภารกิจการจดทะเบียนสมรสสำเร็จ คุณจะได้รับรางวัล 1,000 คะแนนวิวัฒนาการ”
“อืม?”
รางวัล 1,000 คะแนนวิวัฒนาการเนี่ยนะ ล่อลวงดีจริงๆ!
หลังจากได้รับคะแนนวิวัฒนาการ ไม่เพียงแต่เขาจะสามารถพัฒนาสมองของเขาไปสู่ LV2 ได้เท่านั้น แต่ยังพัฒนาดวงตาได้อีกด้วย
เขาไม่รู้ว่าดวงตาจะมีความสามารถอะไรบ้างหลังจากพัฒนาแล้ว
ซูเฮาตื่นเต้นมากเมื่อคิดแบบนี้
เขาก้าวอย่างกล้าหาญไปที่โต๊ะ ดึงเก้าอี้ข้างๆ ออกมา แล้วนั่งลงตรงข้ามกับเสิ่นยู่เฟย
“หนึ่งปี หลังจากหย่ากันคุณจะให้เงินผมเท่าไหร่”
“หนึ่งล้าน”
เสิ่นยู่เฟยพูดขึ้น
หนึ่งล้าน ถือเป็นทรัพย์สินจำนวนมากสำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับในหยานเป่ยแล้ว แค่พอจ่ายเงินดาวน์บ้านเท่านั้น
แต่สำหรับซูเฮาในตอนนี้ มันยังคงดึงดูดใจอย่างมาก
ท้ายที่สุดแล้ว สำหรับพนักงานออฟฟิศอย่างเขาแล้ว เงินเดือนหนึ่งปีก็ยังเก็บไม่ได้ถึงแสนเลยด้วยซ้ำ
“ตกลง ผมตกลง”
ซูเฮาพูดอย่างไม่ลังเล ผู้หญิงสวยๆ ยังไม่กลัวอะไรเลย แล้วเขาเป็นผู้ชายตัวโตๆ จะไปกลัวอะไร
ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากหย่ากัน เขายังได้ค่าเลิกราหนึ่งล้าน ที่สำคัญยังมีรางวัลคะแนนวิวัฒนาการของระบบอีก
“ตกลง งั้นช่วยห้ามประกาศเรื่องของเราสองคนในบริษัทนะ”
เสิ่นยู่เฟยพูดอย่างจริงจัง
“งั้นผมถามได้ไหม ว่าทำไมคุณถึงต้องแต่งงาน”
ซูเฮาอดไม่ได้ที่จะสงสัย
“ไม่จำเป็นต้องรู้ เดี๋ยวเธอก็เข้าใจเอง”
เสิ่นยู่เฟยพูด
“แล้วทำไมถึงเลือกผม?”
“เพราะเธอควบคุมง่ายไง”
“……”
ซูเฮาค่อนข้างหดหู่กับเหตุผลนี้ ไม่ใช่เพราะเขาหล่อเหรอ?
กลับกลายเป็นเพราะว่าควบคุมง่าย!
ผู้หญิงคนนี้ช่างหยิ่งผยอง เธอมันมั่นใจในตัวเองเกินไปแล้ว!
ในอนาคต ใครจะเป็นคนคุมใคร ยังไม่แน่หรอกนะ
ซูเฮาคิดในใจ ต้องระวังผู้หญิงคนนี้ไว้ให้ดี ผู้หญิงสวยๆ น่ะไม่น่ากลัว ที่น่ากลัวคือผู้หญิงสวยแล้วเรียนเก่ง
ในเวลานี้ เสิ่นยู่เฟยยื่นปากกาให้ ซูเฮาเซ็นชื่อในข้อตกลงก่อนแต่งงานโดยตรง
“ทะเบียนบ้านอยู่ไหน” เสิ่นยู่เฟยถาม
“อยู่ที่ห้องพักครับ”
“งั้นไปรอฉันที่ลานจอดรถ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวไปเอาทะเบียนบ้านกับเธอ จากนั้นค่อยไปจดทะเบียน”
“ไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้นก็ได้นี่ครับ”
ซูเฮาได้แต่พูดอย่างอ่อนใจ เพิ่งจะตกลงกันหยกๆ ก็รีบไปจดทะเบียนกันเลย เร็วเกินไปรึเปล่า?
“วันนี้วันที่ 520 นะ”
(วันที่ 20 เดือน 5 หรือ 520 ออกเสียงว่า อู่เอ้อหลิง เสียงคล้ายกับ หว่ออ้ายหนี่ ที่แปลว่า ฉันรักคุณ )
เสิ่นยู่เฟยพูดเบาๆ
โอ้โห ซูเฮาไม่คิดเลยว่าสาวสวยเย็นชาอย่างเธอจะสนใจเรื่องแบบนี้ ทันสมัยจริงๆ
“ว่าแต่หลังจากแต่งงานแล้ว คุณจะไม่ขอให้ผมมีลูกกับคุณใช่ไหม?”
ซูเฮายังคงอดถามอย่างกังวลไม่ได้
เสิ่นยู่เฟยไม่ตอบ แค่จ้องมองเขาเหมือนมองคนโง่
“งั้นผมไปรอที่ลานจอดรถนะครับ”
ซูเฮาพูดอย่างเขินอาย หรือว่าเขาคิดมากไป?
ผู้หญิงคนนี้แค่อยากแต่งงานปลอมๆ กับเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอไม่ใช่คนที่ต้องการลูกกับเงินทองมากมายขนาดนั้น
ซูเฮากลับไปที่แผนกก่อน พูดกับอ้วนตงว่า “เฮ้ อ้วนตง ฉันออกไปข้างนอกแป๊บนึงนะ ถ้าสือต้าเผิงถาม ก็บอกว่าฉันไปเข้าห้องน้ำแล้วกัน”
“บ้าเอ๊ย อาซู งานเราก็เยอะแยะขนาดนี้ นายยังจะออกไปเที่ยวอีก คืนนี้กะจะเลิกงานกี่โมง?”
อ้วนตงอดบ่นไม่ได้
“ฉันก็ไม่อยากออกไปเหมือนกัน ท่านประธานเป็นคนบังคับ”
ซูเฮาพูดด้วยความคับข้องใจ
“ท่านประธานบังคับเหรอ? วันนี้ 520 นี่นา หรือว่าสาวสวยเป็นคนบังคับให้นายไปจดทะเบียนกับเธอกันแน่?”
อ้วนตงพูดหยอกล้อ
“เฮ้ ฉันต้องยอมรับเลย ปากนายนี่แม่นจริงๆ เดาแม่นอย่างกับตาเห็น”
ซูเฮายิ้มกริ่ม
“คุยโม้ ถ้านายจดทะเบียนกับสาวสวยคนนั้นได้ ฉันจะยอมเรียกนายว่าพ่อเลยเอ้า”
อ้วนตงพูดอย่างสนุกสนาน
ซูเฮาตกใจ โอ้ เขาก็โตป่านนี้แล้วนะ