33 - แผนการร้ายของจ้าวกว๋อกง
33 - แผนการร้ายของจ้าวกว๋อกง
กงซุนอู๋จี้โค้งคำนับ “คำนับองค์หญิง!”
“ท่านลุง ไม่ต้องมากพิธี!”
หลี่อี้ซู่มาอย่างเงียบๆ นางยื่นมือขึ้นเพื่อประคอง ก่อนจะนั่งลงและมองไปรอบๆ ด้วยความผิดหวังที่ไม่เห็นกงซุนชง “ท่านลุง เปียวเกอไปไหนหรือ?”
“โอ้ ชงเอ๋อออกไปทำธุระ” กงซุนอู๋จี้ตอบอย่างไม่แสดงอารมณ์ “องค์หญิงต้องการความช่วยเหลืออะไรหรือ?”
“ท่านลุง ข้า...”
หลี่อี้ซู่อ้ำอึ้งเล็กน้อย ก่อนจะสูดหายใจลึก แล้วพูดอย่างติดขัด “ข้ามีเรื่องอยากให้ท่านลุงช่วยหน่อย!”
“เรื่องอะไร?”
“ช่วยข้าขอให้พระบิดายกเลิกคำสั่ง ข้าไม่อยากแต่งงานกับเจ้าโง่ฉิน ท่านลุงท่านฉลาดที่สุด ช่วยข้าหาวิธีได้ไหม?” นางอ้อนวอนเบาๆ
กงซุนอู๋จี้เข้าใจทันที เขาแอบยิ้มขื่น “องค์หญิง ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากช่วย แต่ข้าช่วยไม่ได้
ฝ่าบาทออกพระราชโองการแล้ว ฉินกว๋อกงก็มอบสินสอดแล้ว ทุกคนรู้เรื่องกันหมดแล้ว หากยกเลิกจะทำให้ฝ่าบาทและฮองเฮาเสียหน้าอย่างมาก”
“ข้าเข้าใจ แต่ข้าไม่สามารถทำอะไรได้แล้วจึงมาขอร้องท่าน”
หลี่อี้ซู่อ้อนวอน “ท่านลุง ข้าขอร้อง ข้าไม่อยากแต่งงานกับเจ้าโง่ฉินจริงๆ!”
เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามยังไม่ตอบสนอง นางจึงคุกเข่าลงทันที
กงซุนอู๋จี้ตกใจ รีบประคองนางขึ้น “องค์หญิง อย่าทำเช่นนี้!”
“ท่านลุง ถ้าท่านไม่ตอบตกลง ข้าจะไม่ลุกขึ้น!”
เมื่อเห็นหลี่อี้ซู่เริ่มอาละวาด กงซุนอู๋จี้จึงคิดหาทางออกได้อย่างฉับพลัน “องค์หญิง ลุกขึ้นก่อน ให้ข้าคิดดู!”
ฉินโม่สนิทกับองค์ชายแปดหลี่เย่ว แม้ว่ามันจะดูไม่น่ามีปัญหา แต่เบื้องหลังของฉินโม่ก็คือฉินเซียงหรู ฉินเซียงหรูคือแม่ทัพใหญ่แห่งอาณาจักรต้าเฉียน หากเขาให้การสนับสนุนองค์ชายแปดแม้แต่ฮ่องเต้ก็ต้องหวั่นเกรง
ฉินเซียงหรูเป็นแม่ทัพชายแดนภาคเหนือ คลุมกำลังของอาณาจักรต้าเฉียนนับล้าน หากเขาสนับสนุนใครก็เท่ากับว่าคนผู้นั้นจะเป็นฮ่องเต้ครึ่งตัวแล้ว
จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีขุนศึกคนใดเลือกข้าง ถ้าสามารถลดอำนาจตระกูลฉินลงได้ ก็น่าจะดี
“ข้าคิดออกแล้ว!”
กงซุนอู๋จี้ตบมือเบาๆ
หลี่อี้ซู่รีบเข้ามาใกล้ ถามด้วยความตื่นเต้น “ท่านลุง บอกข้ามาเร็ว ท่านมีแผนอะไร!”
กงซุนอู๋จี้กระซิบข้างหูนาง นั่นทำให้ใบหน้าของหลี่อี้ซู่แดงขึ้นทันที
“ท่านลุง... แบบนี้ไม่ดีเลยนะ”
หลี่อี้ซู่กล่าวอย่างอึกอัก “แผนนี้จะไม่พาให้น้องแปดต้องลำบากไปด้วยหรือ?”
“อี้ซู่ เจ้าต้องคิดให้ดีนะ เรื่องธรรมดาไม่สามารถทำให้ฝ่าบาทเปลี่ยนพระทัยได้หรอก”
กงซุนอู๋จี้เปลี่ยนสรรพนามของตัวเอง พยายามใช้ทั้งเหตุผลและอารมณ์ในการพูดเกลี้ยกล่อม
“ลุงรู้ดีว่าการทำแบบนี้จะทำให้องค์ชายแปดลำบาก และเจ้าโง่ฉินก็มีแต่ความบ้าบิ่น ไม่มีปัญญาใดๆ ลุงแค่ไม่อยากเห็นเจ้าลำบาก แต่นี่เป็นทางออกที่ไม่มีทางเลือก หากเจ้าไม่ยอมรับข้าก็ไม่สามารถช่วยเหลือได้แล้ว!”
เขาทำท่าทีเหมือนถูกบีบให้จนมุม หลี่อี้ซู่เชื่อในตัวกงซุนอู๋จี้ จึงกล่าวอย่างรีบร้อนว่า “ขอบคุณท่านลุง ข้าจะขอคิดดูก่อน!”
หลังจากลาไป หลี่อี้ซู่เดินออกมาด้วยความกังวลใจ
นางสับสนอย่างมากว่าควรทำตามแผนของกงซุนอู๋จี้หรือไม่
หากทำตามแผนนี้ ก็มีโอกาสสูงที่จะทำให้พระบิดายกเลิกการหมั้น
แต่นั่นจะทำให้องค์ชายแปดลำบาก และจะทำให้ตระกูลฉินเสื่อมเสียชื่อเสียง!
การทำเช่นนี้ดูเหมือนจะเกินไป
แต่นางเพียงแค่คิดถึงท่าทางงุ่มง่ามของฉินโม่ ก็รู้สึกอึดอัดใจแล้ว
“ข้าจะไม่แต่งกับเจ้าโง่นั่นแน่!”
นางตัดสินใจแน่วแน่ ขณะเดินไปถึงมุมหนึ่ง ก็มีเสียงเรียกขึ้น “อี้ซู่!”
เสียงที่คุ้นเคยนี้มาจากเปียวเกอของนาง!
นางหันศีรษะกลับไปอย่างรวดเร็ว เห็นกงซุนชงชะโงกหน้าออกมาและโบกมือเรียกนาง
“เปียวเกอ!”
หลี่อี้ซู่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย นางไม่ได้พบกับกงซุนชงมาหลายวันแล้ว
“ชู่ว!”
กงซุนชงทำท่าปิดปาก ขณะที่บ่าวรับใช้เดินผ่าน เขาขู่ด้วยเสียงดุดันว่า “ใครพูดเรื่องนี้ ข้าจะไม่ไว้ชีวิต!”
บ่าวรับใช้รีบก้มศีรษะและรีบเดินจากไป
เรื่องเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว
กงซุนชงพาหลี่อี้ซู่ไปที่ห้องหนังสือ ทั้งสองสบตากันจนทำให้ใบหน้าของหลี่อี้ซู่แดงเรื่อ
“อี้ซู่ ช่วงนี้เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?” กงซุนชงมีความรู้สึกกระวนกระวายที่ก่อตัวขึ้นในใจ
“ข้าสบายดี”
หลี่อี้ซู่รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อยจากสายตาร้อนแรงของเขา
“เจ้ามาหาท่านพ่อ เพื่อขอให้ยกเลิกการหมั้นใช่ไหม?”
“เจ้ารู้ได้อย่างไร?”
“ข้าคาดเดาเอา!”
จริงๆ แล้วกงซุนชงแอบฟัง แต่เขาไม่ได้ยินว่าวิธีการที่พ่อกับหลี่อี้ซู่คุยกันคืออะไร “ท่านพ่อยอมช่วยเจ้าหรือ?”
หลี่อี้ซู่นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า “อืม!”
“แผนคืออะไร?”
“ข้าให้สัญญากับท่านลุงว่าจะไม่บอกใคร!”
“แม้แต่ข้าหรือ?”
กงซุนชงทำท่าทีเหมือนเจ็บปวด “อี้ซู่ เจ้าไม่คิดหรือว่าข้าจะทรยศต่อพ่อของข้า? หรือว่าในสายตาของเจ้า ข้าเป็นคนแบบนั้น?”
“ไม่ใช่นะเปียวเกอ ข้าไม่เคยคิดแบบนั้นเลย!”
หลี่อี้ซู่รีบอธิบายอย่างรวดเร็ว
“ถ้าอย่างนั้นก็บอกข้า ข้าจะช่วยเจ้าเอง!”
กงซุนชงค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ “เจ้าน่าจะรู้ใจของข้าอยู่แล้ว!”
เมื่อพูดจบ เขาก็ยื่นมือออกไป
…………….
