31 - เจ้าของบ้านเช่า

31 - เจ้าของบ้านเช่า

ทันทีที่เข้ามาในบ้าน ฉินโม่ก็ถูกดึงดูดอย่างรวดเร็ว

บ้านหลังนี้ใหญ่พอสมควร มีลานหน้าหลังหลายชั้น ด้านหลังยังมีทะเลสาบเล็กๆ ภูเขาจำลอง และศาลากลางน้ำ ดูราวกับสถานที่ในบทกวี

“คุณชายฉิน ท่านคิดว่าเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ก็พอใช้ได้!” แม้ว่าในใจจะพอใจมาก แต่ฉินโม่ก็ยังไม่แสดงออก

นายหน้าได้แต่บ่นในใจ 'บ้านดีขนาดนี้ยังบอกว่าธรรมดา?'

“ถ้าอย่างนั้นนายท่านว่าอย่างไร?”

“หนึ่งพันตำลึง ข้าจะเช่าครึ่งปี ถ้าเจ้าไม่สามารถตัดสินใจได้ ก็ไปเรียกเจ้าของบ้านมา ข้าจะเจรจาเอง ค่านายหน้าของเจ้าข้าจะไม่หักแม้แต่สลึงเดียว!”

นายหน้าเริ่มลังเล

แต่เมื่อเขาเห็นหยกที่คาดเอวของฉินโม่ ซึ่งเป็นสิ่งที่เฉพาะขุนนางระดับสูงเท่านั้นที่สามารถพกติดตัวได้ ก็รู้ได้ทันทีว่าฉินโม่ไม่ใช่คนธรรมดา “ถ้าอย่างนั้นก็ได้ นายท่านรอสักครู่”

เวลาผ่านไปสักพัก นายหน้าก็หายไป ในขณะที่ฉินโม่เริ่มรู้สึกหงุดหงิด ชายกลางคนรูปร่างท้วมคนหนึ่งเดินเข้ามา

เขาสำรวจฉินโม่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะคำนับ “ท่านคือคุณชายฉินบุตรชายท่านกว๋อกงหรือไม่?”

เมื่ออีกฝ่ายรู้จักตัวเขา ฉินโม่รู้สึกแปลกใจ เขาไม่ได้บอกนายหน้าว่าตนเองเป็นใคร แล้วชายคนนี้รู้ได้อย่างไร “ใช่ ข้าคือคุณชายฉิน แล้วนายหน้าไปไหน?”

“ข้าไล่เขาไปแล้ว”

ชายกลางคนท้วมยิ้ม “คุณชายฉิน เจ้านายของข้าเชิญท่านไปพบ”

ฉินโม่ขมวดคิ้ว “เจ้านายของเจ้าคือใคร?”

เขาคิดในใจว่า หรือเจ้าของบ้านหลังนี้จะเป็นเพื่อนของเขา?

“ท่านไปพบแล้วจะรู้เอง” ชายคนนั้นตอบพร้อมกับยิ้ม

พยายามทำตัวลึกลับหรือ?

ฉินโม่คว้าคอเสื้อของชายคนนั้นแล้วกล่าวอย่างดุเดือด “ถ้าเจ้าไม่บอก ข้าจะต่อยเจ้าจนหาฟันร่วงทั้งปาก!”

ชายกลางคนหายใจติดขัด

เขาได้ยินข่าวลือมานานแล้วว่าฉินโม่กล้าบ้าบิ่น วันนี้เมื่อเห็นด้วยตาตัวเองก็ตระหนักว่ามันเป็นความจริง

เขารีบขอร้องอย่างรวดเร็ว พร้อมกับยิ้มขมขื่น “คุณชายฉิน ข้าไม่ได้ไม่อยากบอก แต่เจ้านายสั่งไว้ว่าไม่ให้พูด

ท่านไม่ได้หาบ้านมาสองวันแล้วหรือ? นายของข้ายอมให้เช่าบ้านในราคาพันตำลึง แต่ท่านต้องไปพบนายของข้าก่อน!”

ไม่ว่าจะกล้าหาญแค่ไหนแต่เมื่อเจ้าไม่มีเงินก็ต้องรู้จักถอยเป็นธรรมดา

ตอนนี้ฉินโม่มีเงินเพียงพันสี่ร้อยตำลึง ถ้าจ่ายค่าเช่าบ้านพันตำลึงไป ยังต้องใช้เงินที่เหลือสำหรับการตกแต่งอีก

ฉินโม่ปล่อยมือออกแล้วแค่นเสียง “นำทางไป เสี่ยวหลิวไปกันเถอะ!”

ภายใต้การนำของชายกลางคน ฉินโม่ถูกพาไปยังลานเล็กๆ แห่งหนึ่งในเขตเหนือของเมืองหลวง สถานที่แห่งนี้เป็นที่อยู่ของเหล่าขุนนางระดับสูง ดูเหมือนเจ้าของบ้านเช่าจะเป็นขุนนางคนใดคนหนึ่ง

ประตูหน้าถูกปิดสนิท ฉินโม่ต้องเข้าไปทางประตูหลัง

แต่ถึงอย่างนั้น ภายในกลับมีบรรยากาศที่ดี

เมื่อมาถึงลานกว้าง ชายกลางคนตะโกนเข้าประตู “นายหญิง คุณชายฉินมาถึงแล้ว!”

ขณะที่ฉินโม่คิดว่าเจ้าของลานจะออกมา เสียงหนึ่งจากภายในก็ดังขึ้น “ยกเก้าอี้นุ่มๆ มาให้คุณชายฉินนั่งสิ!”

หมายความว่าอย่างไร?

ไม่ออกมาพบหน้า แต่พูดคุยผ่านประตู?

ยิ่งไปกว่านั้น เจ้านายของชายคนนี้กลับเป็นผู้หญิง!

นางเป็นใครกัน?

เสียงของนางก็เพราะมากด้วย

“คุณหนูที่อยู่ข้างใน จะออกมาพบข้าหน่อยได้หรือไม่?” ฉินโม่ตะโกนเข้าไปข้างใน

“ไม่จำเป็น ข้าไม่สะดวก ข้าแค่อยากพบเจ้าเฉยๆ เจ้าอยากเช่าบ้านใช่หรือไม่ ข้ายอมให้เจ้าจ่ายแค่พันตำลึงต่อปี ตกลงหรือไม่!”

อะไรนะ?

พันตำลึงต่อปี?

ฉินโม่ตกตะลึง ผู้หญิงหลังประตูคนนี้ใจดีเกินไปแล้ว

ลานใหญ่ขนาดนี้ ค่าเช่าสามพันตำลึงต่อเดือนก็ถือว่าถูกมากแล้ว แต่นางกลับตกลงที่พันตำลึง

ทั้งยังเป็นต่อปีอีกด้วย

ในใจของฉินโม่เริ่มเกิดความสงสัยอย่างกล้าหาญ “คุณหนูท่านคงไม่ได้แอบหลงรักข้าใช่ไหม!”

ภายในห้อง หลี่อวี้หลานใบหน้าแข็งค้างเล็กน้อย นางพึมพำเสียงเบา “เจ้าโง่ฉิน พูดแต่เรื่องเหลวไหล!”

“องค์หญิง ให้ข้าออกไปเตะเขาสักเท้าดีหรือไม่?” สาวใช้ข้างกายกล่าวอย่างไม่พอใจ

“เขาเป็นฟู่หม่าของน้องเจ็ด และเป็นบุตรชายของท่านกว๋อกง เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครถึงจะไปเตะเขาได้?” หลี่อวี้หลานขมวดคิ้วเล็กน้อย สาวใช้ของนางใจกล้าเกินไปแล้ว

เมื่อเห็นว่าไม่มีเสียงตอบสนองจากภายใน ฉินโม่คิดว่าตัวเองเดาถูกแล้วหรือ?

โอ้โห คิดไม่ถึงว่าเจ้าโง่เช่นนี้ยังมีคนแอบหลงรักได้ และยังเป็นเศรษฐีนีอีกด้วย นี่มันดีเกินไปแล้ว!

“คุณหนูอย่าอายไปเลย หากชอบข้าก็บอกมาเถิด!”

ฉินโม่ลุกขึ้น “ถ้าเจ้าไม่ออกมา ข้าจะเข้าไปเองแล้วนะ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่อวี้หลานก็ตกใจและรีบตะโกนว่า “ไม่ได้! เจ้าห้ามเข้ามา หากเจ้าเข้ามาข้าจะไม่ให้เจ้าเช่าบ้าน!”

ฉินโม่หยุดก้าวเท้า นางเรียกเขามาแต่ไม่ยอมพบหน้า แบบนี้มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่?

“ข้าได้ยินมาว่าเจ้าทำอาหารอร่อยมาก จนแม้แต่ฮองเฮายังชื่นชม ถ้าอย่างนั้นหากเจ้ายอมทำอาหารให้ข้าทานสักมื้อ ข้าจะลดค่าเช่าให้เจ้าอีกห้าร้อยตำลึง!”

วันก่อน หลี่อวี้ซูได้มาเยี่ยมนางพร้อมกับน้องสาวคนอื่นๆ แล้วเล่าให้ฟังถึงขนมซือปาและหม้อไฟที่ฉินโม่ทำ ดังนั้นนางจึงรู้สึกสนใจขึ้นมาบ้าง

วันนี้ พ่อบ้านเข้ามาบอกนางว่ามีชายชื่อฉินโม่มาขอเช่าบ้าน นางจึงนึกถึงฉินโม่ที่เป็นน้องเขยขึ้นมาทันที

เพราะคนแซ่ฉินมีไม่มาก และชื่อฉินโม่ยิ่งน้อยเข้าไปใหญ่

นางจึงสั่งให้ผู้จัดการบ้านไปสอบถาม และก็เป็นไปตามที่นางคาดคิด ชายคนนั้นคือฟู่หม่าของน้องเจ็ดของนาง

แต่เนื่องจากนางเป็นหญิงม่าย การออกไปพบเขาเป็นเรื่องที่เสี่ยงต่อชื่อเสียง ไม่เพียงแต่จะทำให้ราชสำนักเสียหน้า แต่ตระกูลฉิน รวมถึงสามีของนางและน้องเจ็ดก็จะเสียหน้าไปด้วย

………