บทที่ 433 ยาเฉินเซียง
###
การปลูกพืชวิญญาณระดับสองให้เติบโตจนสมบูรณ์ตามปกติมักต้องใช้เวลาหนึ่งถึงสองปีหรือนานกว่านั้น ลู่เซวียนไม่มีความอดทนที่จะรอให้เหลืองหยุนจือเติบโตเอง จึงตัดสินใจใช้พลังไม้ต้นกำเนิดเร่งการเติบโตแทน
แม้ว่าพลังไม้ต้นกำเนิดจะมีค่ามหาศาล แต่ตอนนี้เขามีลูกกลมแสงจากหญ้าซังหยวนที่ให้ ไข่มุกหญ้ารวมวิญญาณ มาเป็นแหล่งพลังงานสำรอง หากพลังไม้ต้นกำเนิดถูกใช้มากเกินไป เขาสามารถดูดซับพลังจากไข่มุกหญ้ารวมวิญญาณมาชดเชยได้
นอกจากนี้ เหลืองหยุนจือเป็นเพียงพืชวิญญาณระดับสอง การใช้พลังไม้ต้นกำเนิดเร่งจึงไม่ได้ใช้พลังมากนัก ลู่เซวียนจึงใช้มันได้อย่างสบายใจ
พลังชีวิตอันเข้มข้นจากพลังไม้สีเขียวไหลเข้าสู่เมล็ดพันธุ์สีเหลืองหม่น เมล็ดพันธุ์ดูดซับมันอย่างตะกละตะกลามและเติบโตขึ้นด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
ครู่ต่อมา ผนังของเมล็ดพันธุ์ก็แตกออกโดยไร้เสียง หน่ออ่อนสีเหลืองอ่อนเล็ก ๆ โผล่ขึ้นจากดิน สั่นไหวในสายลมเหมือนกิ่งก้อยที่อ่อนแอ
หลังจากใช้พลังไม้ต้นกำเนิดไปอย่างต่อเนื่อง พลังไม้ในตันเถียนของลู่เซวียนก็เหลือเพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้น
เขาหยิบไข่มุกสีเขียวออกมาจากถุงเก็บของแล้วบีบเบา ๆ ไข่มุกสีเขียวแตกออก ส่งพลังวิญญาณพฤกษาชั้นดีหลายสิบเส้นเข้าสู่ตันเถียนของเขา
ภายในตันเถียน กลุ่มพลังไม้สีเขียวหมุนวนช้า ๆ เมื่อดูดซับพลังจากไข่มุกหญ้ารวมวิญญาณเข้าไปมากขึ้น ขนาดของมันก็ขยายใหญ่ขึ้นตามไปด้วย
หลังจากดูดซับไข่มุกหญ้ารวมวิญญาณจนหมด กลุ่มพลังไม้ต้นกำเนิดก็กลับมาเกือบเต็มดังเดิม
หลังจากเร่งพลังไม้สีเขียวเป็นเวลานาน ลู่เซวียนรู้สึกอ่อนล้าเล็กน้อย จึงกลับไปพักผ่อนในห้อง
เมื่อเวลาผ่านไปเกือบสิบวัน
เมล็ดพันธุ์เหลืองหยุนจือทั้งยี่สิบเมล็ดเจริญเติบโตเป็นพืชวิญญาณที่สมบูรณ์ แต่เนื่องจากลู่เซวียนแบ่งการเติบโตเป็นสี่กลุ่ม ความก้าวหน้าในการเจริญเติบโตจึงแตกต่างกันเล็กน้อย
ต้นเหลืองหยุนจือห้าต้นแรกเจริญเติบโตเต็มที่แล้ว
ลู่เซวียนเก็บเกี่ยวมันทีละต้น
เนื่องจากเขาเร่งการเติบโตและไม่ได้ดูแลอย่างละเอียด ต้นเหลืองหยุนจือทั้งห้านั้นจึงมีคุณภาพธรรมดาทั้งหมด
ลู่เซวียนคาดการณ์ไว้แล้วจึงไม่แปลกใจ เขาเก็บพืชที่โตเต็มที่ไว้ในถุงเก็บของเพื่อใช้เป็นวัตถุดิบในการหลอมยา
จากนั้นเขาก็หันไปมองลูกกลมแสงสีขาวที่ลอยขึ้นมาห้าลูก
เขายื่นมือไปสัมผัสลูกกลมแสงลูกหนึ่งเบา ๆ
ลูกกลมแสงแตกออกเป็นแสงเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนไหลเข้าสู่ร่างของลู่เซวียน
ทันใดนั้นก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวของเขา
【เก็บเกี่ยวเหลืองหยุนจือระดับสองหนึ่งต้น ได้รับยาวิญญาณสัตว์เลี้ยงระดับสองหนึ่งเม็ด】
ยาเม็ดสีเทาดำปรากฏขึ้นในมือของเขา ยานี้ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ออกมา ทำให้ลู่เซวียนรู้สึกอยากกลืนมันลงไป
【ยาวิญญาณสัตว์เลี้ยง ยาระดับสอง หลอมจากเหลืองหยุนจือและพืชสมุนไพรที่สัตว์อสูรโปรดปราน อัดแน่นไปด้วยพลังวิญญาณ สามารถใช้เลี้ยงสัตว์วิญญาณ ช่วยเร่งการเติบโต】
“ยาเม็ดธรรมดา”
ลู่เซวียนเก็บยาวิญญาณสัตว์เลี้ยงไว้ และยื่นมือไปสัมผัสลูกกลมแสงลูกที่สองต่อ
【เก็บเกี่ยวเหลืองหยุนจือระดับสองหนึ่งต้น ได้รับยาวิญญาณสัตว์เลี้ยงระดับสองหนึ่งเม็ด】
เขาได้รับยาวิญญาณสัตว์เลี้ยงจากลูกกลมแสงลูกที่สอง สาม และสี่เหมือนกันทั้งหมด
ลู่เซวียนขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะสัมผัสลูกกลมแสงลูกที่ห้า
【เก็บเกี่ยวเหลืองหยุนจือระดับสองหนึ่งต้น ได้รับยาวิเศษเฉินเซียงระดับสามหนึ่งเม็ด】
ความคิดหนึ่งแล่นผ่านไป ยาเม็ดสีเหลืองหม่นปรากฏขึ้นในมือของเขา ยานี้ไม่ทราบว่าถูกหลอมจากวัสดุอะไร ส่งกลิ่นหอมลึกลับออกมา และเมื่อดมใกล้ ๆ กลิ่นก็เปลี่ยนเล็กน้อย
ลู่เซวียนจดจ่อกับยาเม็ดสีเหลืองหม่น
【ยาเฉินเซียง ยาวิเศษระดับสาม หลอมจากสมุนไพรหลายชนิด กลีบดอกวิญญาณ และกลิ่นจากสัตว์อสูร โดยเฉพาะสัตว์อสูรจำพวกแมวจะชอบยานี้เป็นพิเศษ ยานี้ช่วยให้สัตว์เหล่านี้มีความสุข ลดความเสี่ยงในการกลายร่าง และเพิ่มความเร็วในการบำเพ็ญพลัง】
【แม้ยาจะหอม แต่อย่าให้เสียหายจากความหลงเล่นสนุก】
“ยาเฉินเซียง...ยังมียาวิเศษแบบนี้อีกด้วยหรือ…”
ลู่เซวียนมองยาเม็ดในมือพร้อมกับหัวเราะอย่างขมขื่น
“ก็เอาเถอะ ไม่มีอะไรทำ ข้าจะให้สัตว์วิญญาณในถ้ำ โดยเฉพาะเจ้าแมวดูดดมเล่น”
เขาคิดอย่างเงียบ ๆ ในใจ
“ตอนนี้เหลือลูกกลมแสงลูกสุดท้ายแล้ว”
ลู่เซวียนถูมือของตนเองก่อนจะยื่นมือไปสัมผัสลูกกลมแสงสีขาวลูกสุดท้าย
แสงเล็ก ๆ แตกกระจายออกมานับไม่ถ้วน จากนั้นก็รวมตัวเป็นภาพหยกก่อนจะพุ่งเข้าสู่ร่างของลู่เซวียนโดยไม่ทันให้เขาตั้งตัว
【เก็บเกี่ยวเหลืองหยุนจือระดับสองหนึ่งต้น ได้รับสูตรยาวิญญาณสัตว์เลี้ยงระดับสอง】
ข้อมูลจำนวนมหาศาลไหลเข้าสู่สมองของลู่เซวียน
เขารู้สึกราวกับว่าได้ผ่านกระบวนการหลอมยาวิญญาณสัตว์เลี้ยงมาหลายร้อยครั้งในเวลาอันสั้น ตั้งแต่การจัดการวัตถุดิบ การควบคุมเปลวไฟ การหลอมยาจนถึงขั้นตอนการเปิดเตาหลอม...
สิ่งที่เขาไม่เข้าใจมาก่อนกลับแจ่มชัดขึ้นในทันที ทำให้เขาเข้าใจการหลอมยาวิญญาณสัตว์เลี้ยงอย่างถ่องแท้
เมื่อเขาเริ่มซึมซับประสบการณ์จากสูตรยาไปเรื่อย ๆ รอยยิ้มเล็ก ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาโดยไม่รู้ตัว
ทันใดนั้น ลู่เซวียนก็พุ่งตัวไปยังห้องหลอมยาอย่างรวดเร็ว
“เปิดเตา! หลอมยา!”
วัตถุดิบสำหรับหลอมยาวิญญาณสัตว์เลี้ยงชุดหนึ่งลอยมาอยู่ตรงหน้าเขา
มือของลู่เซวียนขยับอย่างรวดเร็ว จัดการวัตถุดิบอย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะใส่วัตถุดิบลงในเตาหลอมตามลำดับและปริมาณที่เหมาะสม
เพลิงเม็ดยาฟ้าครามค่อย ๆ ลามไปทั่วก้นเตาหลอม
“สำเร็จ!”
ครู่ต่อมา ลู่เซวียนดูเหมือนจะรู้สึกบางอย่าง เขาลืมตาขึ้น ฝาเตาหลอมถูกเปิดออก ยาเม็ดสีเทาดำห้าเม็ดพุ่งออกมาจากเตาหลอม และถูกควบคุมให้ลอยอยู่กลาง
อากาศด้วยพลังจิตของเขา
แมลงยาโปร่งใสลอยออกมาจากเตาหลอมอย่างเชื่องช้า มันกำลังจะกลืนยาออกมาจากเตาหลอม แต่แล้วก็หยุดชะงัก มองไปที่ยาเม็ดทั้งห้าด้วยความงุนงง ไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย
“สามสิบปีเวียนรอบ แม่น้ำก็เปลี่ยนฝั่ง อย่าดูถูกนักหลอมยา!”
“ไม่คิดหรือว่าข้าจะเก่งขึ้นมากในเวลาเพียงไม่กี่วัน?!”
ลู่เซวียนจับแมลงยาที่พยายามดูดกลืนพิษยา แล้วหัวเราะเบา ๆ
จากนั้นเขาก็เริ่มหลอมยาวิญญาณสัตว์เลี้ยงต่อไป บางครั้งก็สำเร็จ บางครั้งก็ล้มเหลว แต่โอกาสที่เขาจะหลอมเป็นเศษยานั้นยังคงมีสูงอยู่ ทำให้แมลงยาได้กินจนอิ่มท้องอีกครั้ง
ถึงกระนั้น ผลลัพธ์ที่ได้ก็ชัดเจนว่าดีขึ้น โอกาสสำเร็จในการหลอมยาวิญญาณสัตว์เลี้ยงเพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งหรือสองครั้งในทุก ๆ สิบครั้ง ลู่เซวียนรู้สึกว่าประสบการณ์จากสูตรยานั้นทำให้เขาหลอมยาวิญญาณสัตว์เลี้ยงได้ในระดับชำนาญ
“อีกไม่กี่วันเมื่อเหลืองหยุนจืออีกสิบห้าต้นเจริญเติบโต ข้าก็จะได้สูตรยาอีกสองสามสูตรและคงถึงระดับเชี่ยวชาญหรือขั้นต้นได้แล้ว”
ลู่เซวียนคิดอย่างมีความหวัง ตอนนี้เขามีความมั่นใจในการหลอมยากลับมาอีกครั้ง
เมื่อออกมาจากห้องหลอมยาพร้อมกลิ่นยาโชยฟุ้ง เขาก็กลับไปตรวจสอบไร่พืชวิญญาณ
“ในที่สุดต้นหญ้ากระบี่ลมสายฟ้าก็สร้างเมล็ดสำเร็จ”
เมื่อมาถึงบริเวณที่ปลูกหญ้ากระบี่ ลู่เซวียนสังเกตเห็นว่าต้นหญ้ากระบี่ลมสายฟ้าที่เริ่มสร้างเมล็ดเมื่อตอนแรกนั้นเปลี่ยนไปมาก
ต้นพืชสีดำรูปกระบี่มีส่วนยื่นออกมาสามส่วน ซึ่งรอบ ๆ มีพลังกระบี่แผ่กระจายออกมา ดูเหมือนจะรวบรวมพลังกระบี่สายฟ้าทั้งหมดของมันไว้ในบริเวณนั้น
ลู่เซวียนยื่นมือออกไปเก็บเมล็ดหญ้ากระบี่ลมสายฟ้า
เมล็ดมีความยาวประมาณหนึ่งนิ้ว สีดำเข้ม ลักษณะยาวเรียวเหมือนกระบี่ มีลมดำเบา ๆ พัดวนอยู่รอบ ๆ เมล็ด เมื่อสัมผัสกับลมดำนี้จะรู้สึกได้ถึงความแหลมคม
บางครั้งมีประกายไฟฟ้าเล็ก ๆ พาดผ่านผิวของเมล็ด พร้อมกับเสียงฟ้าร้องเบา ๆ ที่ดังขึ้นก่อนจะหายไปในอากาศ
“แน่นอนว่าเป็นเมล็ดหญ้ากระบี่ลมสายฟ้า ไม่แตกต่างจากเมล็ดก่อนหน้านี้”
“แต่ก่อนหน้านี้ ข้าใช้พลังกระบี่สายฟ้าจากฝักกระบี่เพื่อกระตุ้นให้เกิดการกลายพันธุ์ของเมล็ด”
“ตอนนี้กลับสามารถใช้วิธีการสร้างเมล็ดที่แท้จริงสร้างมันขึ้นมาได้”
“ในที่สุดก็สามารถส่งเมล็ดไปให้ศาลากระบี่ได้เสียที”
ลู่เซวียนคิดในใจพร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ
