บทที่ 160 เทวทูตตกสวรรค์ผู้เมตตา
[-แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ-]
[-Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอนแต่จะราคาแพงที่สุด-]
[-หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ-]
บทที่ 160 เทวทูตตกสวรรค์ผู้เมตตา
เย่เหริน ค่อยๆทำหน้าเครื่องหมาย "?" ออกมา
ให้ตายสิ! ย้อนเวลาได้งั้นเหรอ?!
อย่างที่รู้กันว่า พลังที่เกี่ยวข้องกับกาลเวลานั้น ไม่มีอันไหนอ่อนแอ!
ดูอย่าง DC สิ ถึงจะเล่นจนบริษัทเกือบเจ๊ง แต่ก็ยังใช้ เดอะแฟลชรีเซ็ตจักรวาล รีบูตเรื่องราว กินบุญเก่าได้ครั้งแล้วครั้งเล่า
เย่เหรินเริ่มสนใจ
"ย้อนเวลาเป็นยังไง? โชว์ให้ดูหน่อยสิ"
แมคสไปซี่ กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก สีหน้าแสดงความลำบากใจเล็กน้อย
"ขีดจำกัดของข้าคือสามนาที และหลังจากย้อนเวลาแล้ว ข้าจะอ่อนแอไปพักหนึ่ง"
หลังจากพูดจบ เขาก็เห็นสีหน้ารังเกียจของเย่เหริน
"แค่สามนาที?"
"สามนาทีนี่นานแล้วนะท่าน!"
"เหอะๆ..."
"ไม่ใช่น้อยๆนะ! ท่านรู้ไหมว่ามีอีกกี่คนที่ทำไม่ได้แม้แต่สามนาที!"
เจียงซุ่ยที่ยืนฟังอยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระตุกที่หางตา สามนาทีที่พวกนายพูดถึง มันคือสามนาทีจริงๆหรือเปล่า?
เย่เหรินเบ้ปาก
"สามนาทีก็สามนาที แสดงให้ดูหน่อย พิสูจน์คุณค่าของแกซะ"
จากนั้นแมคสไปซี่ก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มใช้พลังพิเศษที่มีเฉพาะเผ่าปีศาจเอนโทรปี
เมื่อพลังงานในร่างกายของเขาเริ่มไหลเวียน อากาศรอบๆก็ดูเหมือนจะข้นเหนียวขึ้น ความกดดันที่อธิบายไม่ได้แผ่กระจายออกมา
อย่างที่รู้กัน เอนโทรปีของจักรวาล เป็นปริมาณทางฟิสิกส์ที่ใช้วัดระดับความวุ่นวาย
อธิบายง่ายๆ คือ เอนโทรปีที่เพิ่มขึ้นเป็นแนวคิดพื้นฐานของกฎข้อที่สองของอุณหพลศาสตร์
มันอธิบายว่า เอนโทรปี คือ ความไม่เป็นระเบียบของระบบ หรือความไม่แน่นอนของข้อมูล มีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นเสมอ
พูดง่ายๆ ก็คือ เอนโทรปีที่เพิ่มขึ้น หมายความว่าระบบจะเปลี่ยนจากสถานะที่มีระเบียบไปสู่สถานะที่ไม่มีระเบียบเองโดยธรรมชาติ
และตามกฎทางฟิสิกส์ที่มนุษย์รู้จักในปัจจุบัน เวลามีลักษณะที่ไม่สามารถย้อนกลับได้ เพราะกระบวนการเพิ่มเอนโทรปีเป็นแบบทางเดียว ไม่สามารถกลับจากสถานะที่ไม่มีระเบียบไปสู่สถานะที่มีระเบียบได้เองโดยธรรมชาติ
เป็นไง ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆอีกแล้วใช่ไหมล่ะ~
แต่ในขณะนี้ จักรวาลทั้งจักรวาลภายใต้พลังของปีศาจเอนโทรปี ได้หยุดกระบวนการเพิ่มเอนโทรปี!
หรืออีกนัยหนึ่ง...
เวลาหยุดลง!
และจากนั้น...
ทิวทัศน์โดยรอบก็เหมือนกับฟิล์มภาพยนตร์ที่ถูกเล่นย้อนกลับ ใบไม้ปลิวจากพื้นดินกลับขึ้นไปบนกิ่งไม้ หยดฝนที่ตกลงมาลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าอีกครั้ง รวมตัวกันเป็นเมฆ
กระแสธารแห่งกาลเวลาย้อนกลับ ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังถอยหลัง!
นี่คือการถดถอยของเอนโทรปี!
ท่ามกลางความปั่นป่วนที่ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้น มีเพียงเย่เหรินเท่านั้นที่ยังคงเด่นชัด
เขามองไปรอบๆอย่างประหลาดใจ ราวกับเป็นอิสระจากจักรวาลนี้
ปีศาจเอนโทรปี "?"
นี่สหาย!
ทำไมเจ้าถึงไม่ย้อนกลับไปพร้อมกับจักรวาล?
สายตาของแมคสไปซี่จ้องมองเย่เหรินอย่างไม่วางตา เต็มไปด้วยความตกใจและความสงสัย
เขาไม่เคยเห็นสิ่งใดที่สามารถหลุดพ้นจากกฎพื้นฐานของจักรวาลได้!
นี่มันเกินกว่าที่เขาจะเข้าใจ
"นี่... นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"
เสียงของแมคสไปซี่สั่นเล็กน้อย เขาพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า แต่กลับพบว่าตัวเองกำลังสับสนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"ท่าน...ท่านทำได้ยังไง?!"
เย่เหรินก็งงเช่นกัน "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ?"
ปีศาจเอนโทรปี "???"
เจ้ามาถามข้าเนี่ยนะ?
แรงกระเพื่อมจากการย้อนเวลาค่อยๆสงบลง จักรวาลกลับสู่สภาวะปกติ
เจียงซุ่ยไม่รู้สึกถึงความผิดปกติของเวลา เธอไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่
อย่างไรก็ตาม ดวงตาของแมคสไปซี่กลับเปล่งประกายอย่างไม่น่าเชื่อ
ดวงตาที่บอดสนิทจ้องมองเย่เหรินอย่างไม่ละสายตา อย่าถามว่าทำไมคนตาบอดถึงมีแววตาที่แสดงอารมณ์ได้ขนาดนี้ เรื่องของผู้เขียนอย่าไปยุ่ง!
"ข้าไม่เคยเห็น... สถานการณ์แบบนี้มาก่อน..."
เสียงของแมคสไปซี่สั่นเล็กน้อย เขาไม่สามารถปกปิดความตกใจในใจได้
ไม่เข้าใจ!
ไม่เข้าใจเลย!
CPU ในสมองแทบจะไหม้!
"การย้อนกลับของเวลา นั่นคือความสามารถขั้นสูงสุดของเผ่าปีศาจเอนโทรปีของพวกข้า จักรวาลทั้งจักรวาลกำลังย้อนกลับ แม้แต่จ้าวแห่งห้วงลึกก็ไม่อาจต้านทานอิทธิพลนี้ได้ แต่ท่าน... ทำไมกัน...?"
เผชิญหน้ากับคำถามของแมคสไปซี่บ เย่เหรินได้แต่ยักไหล่
ครู่หนึ่งต่อมา เขาครุ่นคิด
"บางที... อาจจะเป็นเพราะฉันเป็นระดับจินตภาพแหละนะ..."
คำพูดนี้ทำให้แมคสไปซี่ยิ่งประหลาดใจ
เขารู้ดีถึงพลังของการถดถอยของเอนโทรปี ความสามารถในการเปลี่ยนสถานะของสสารด้วยพลังอันแข็งแกร่ง เป็นกฎที่แปลกประหลาดในจักรวาล
แต่เย่เหรินกลับได้รับการยกเว้นจากทั้งหมดนี้
"ระดับจินตภาพงั้นเหรอ...?"
แมคสไปซี่พึมพำกับตัวเอง เขาพยายามวิเคราะห์ปรากฏการณ์นี้ แต่กลับพบว่าทฤษฎีทั้งหมดที่เขารู้ในตอนนี้ไม่มีความหมายอีกต่อไป
การมีอยู่ของเย่เหรินดูเหมือนจะทำลายกฎทั้งหมดที่เขารู้จัก
ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะเริ่มตั้งคำถามกับชีวิตของตัวเอง
เจียงซุ่ยยืนฟังบทสนทนาของทั้งสองอยู่ข้างๆ แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาพูด แต่เธอสัมผัสได้ถึงความตึงเครียดและความประหลาดใจที่อบอวลอยู่ในอากาศ
สักพัก เจียงซุ่ยก็เข้าใจ
"เมื่อครู่... เวลาเพิ่งถูกย้อนกลับไปเหรอ? แล้วทำไมพี่ถึงไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลยล่ะ!?"
เย่เหรินเงยหน้ามองฟ้า
บางที... นี่อาจเป็นสิ่งที่เรียกว่า 'พลังของพระเอก' ก็เป็นได้
"งั้น... ท่านช่วยปลดพันธนาการข้าได้หรือไม่?"
หลังจากย้อนเวลา แมคสไปซี่อ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่การคงรูปร่างไว้ยังเป็นเรื่องยาก
เย่เหรินยิ้มกว้าง
"แค่สามนาทีก็อ่อนแรงขนาดนี้แล้วเหรอ... น่าสงสารจริงๆ"
ปีศาจเอนโทรปี "..."
พี่ชาย สามนาทีก็สุดยอดแล้วนะ!
ข้าย้อนเอนโทรปีของทั้งจักรวาลกลับไปสามนาทีเชียวนะ!
เย่เหรินเอื้อมมือไปจับโซ่ตรวนที่พันธนาการแมคสไปซี่ไว้ด้านหลังพลางถาม
"ต่อไปต้องทำยังไง?"
ปีศาจเอนโทรปี "?"
เจ้าถามข้าอีกแล้วเรอะ?!
โซ่ตรวนนั้นราวกับมีชีวิต ราวกับเข้าใจในสิ่งที่เย่เหรินพูด ก่อนที่เย่เหรินจะทำอะไร มันก็บิดตัวไปมาในมือเขา และคลายออกในที่สุด
ปีศาจเอนโทรปีรู้สึกถึงอิสระที่ห่างหายไปนาน เขาตกตะลึงไปครู่หนึ่ง
แค่นี้...
ก็หลุดแล้วงั้นเหรอ?!
ครู่ใหญ่ ปีศาจเอนโทรปีจึงได้สติ เขาตื่นเต้นจนน้ำตาไหลพราก ร้องตะโกนออกมาอย่างอดไม่ได้
"เป็นอิสระแล้ว!"
เย่เหริน "..."
ไอ้หมอนี่... คนสุดท้ายที่ตะโกนแบบนี้ มันโดนพวกนั้นบดขยี้เป็นผุยผงไปแล้ว
หลังจากที่ปีศาจเอนโทรปีได้ลิ้มรสอิสระอยู่นาน ในที่สุดเขาก็สงบลง และประกาศความจงรักภักดีต่อเย่เหรินอย่างจริงจัง
"จากนี้ไป ข้าจะเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของท่าน จะทำตามคำสั่งของท่านทุกประการ"
เขาดูภูมิใจมากทีเดียว
ก็แหงละ ใครจะไม่รีบคว้าโอกาสทองในการเป็นข้ารับใช้ของผู้ที่สามารถมองข้ามกฎแห่งเอนโทรปีได้ล่ะ?
แสงจันทร์สลัว ดาวรุ่งพราวพราย
สายลมเย็นพัดโชยมาเบาๆ
จากนั้น ปีศาจเอนโทรปีก็อธิบายต่อ
"ข้าพูดไปเมื่อครู่ว่า... ใช่แล้ว วัตถุผิดปกติทั้งหมดในโลกนี้ แท้จริงแล้วคือพรจากเทวทูตตกสวรรค์!"
"ข้าและเทวทูตตกสวรรค์สามารถหลบหนีจากห้วงลึกได้สำเร็จ แต่นั่นทำให้กำแพงกั้นระหว่างโลกเกิดรอยร้าว รอยร้าวนั้นขยายตัวออกไปเรื่อยๆเหมือนบาดแผล จนในที่สุดก็ทำให้เกิดภัยพิบัติห้วงลึก"
เย่เหรินอุทานในใจ
เป็นเพราะพวกเจ้าสองตัวนี่เองที่ทำให้คนบนโลกต้องเจอภัยพิบัติ!
ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเลยนี่หว่า!
ปีศาจเอนโทรปีพูดต่อ
"เทวทูตตกสวรรค์สำนึกผิดในความผิดพลาดของตน เพื่อให้มนุษย์มีพลังในการต่อสู้กับภัยพิบัติห้วงลึก นางจึงเสียสละอย่างใหญ่หลวง"
"นางใช้วิธีที่ไม่อาจย้อนกลับ แบ่งพลังของตนออกเป็นส่วนๆและมอบพลังพิเศษให้กับวัตถุบางอย่าง"
นั่นคือที่มาของวัตถุผิดปกติ
