บทที่ 143 ตะลึงพรึงเพริด สู่พันทะเลสาบพันเกาะ
บทที่ 143 ตะลึงพรึงเพริด สู่พันทะเลสาบพันเกาะ ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายเลือดและศพนอนระเกะระกะ จึงไม่เหมาะที่จะอยู่ต่อไปอีกแล้ว พวกเขาจึงเดินต่อไปอีกประมาณหนึ่งลี้ ในเวลานี้ เฉิงจิ่นเหอก็พอจะเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้แล้ว เขาจึงกล่าวขอบคุณทุกคนไม่ขาดปาก และแน่นอนว่าความอบอุ่นที่มีต่อฉู่...
