ตอนที่ 265 ราชาเหยียนจู่

เขตดาราอู๋หลง

พระราชวังลอยฟ้าในอวกาศ

พระราชวังที่สูงที่สุดและยิ่งใหญ่ที่สุดในกลุ่มพระราชวัง มีทหารยามชุดขาวจำนวนมากยืนอยู่หน้าประตู ทหารยามชุดขาวเหล่านี้ล้วนมีพลังระดับเจ้าพิภพขั้นสูง

ภายในพระราชวังที่หรูหราและส่องประกายทองคำ มีเสียงหัวเราะร่าเริงดังออกมา

“มา มา ฝ่าบาทหวังอี้... ข้าจะแนะนำให้รู้จัก” ราชาหลงเจวี๋ย หัวเราะเสียงดัง ขณะแนะนำหวังอี้ให้รู้จักกับอมตะสี่คนข้างกาย

ในระดับผู้บริหารสูงสุดของเขตดาราอู๋หลง มีทั้งหมดห้าคน มาจากบริษัทจักรวาลเสมือน สนามต่อสู้ขวานยักษ์ ธนาคารที่หนึ่งแห่งจักรวาล... ซึ่งเป็นห้ากลุ่มอำนาจของมนุษย์

และตอนนี้ ผู้รับผิดชอบสูงสุดทั้งห้าคนในเขตดาราอู๋หลง ได้มารวมตัวกัน จัดงานเลี้ยงต้อนรับหวังอี้ อัจฉริยะจากดินแดนลับบรรพกาลของเผ่าพันธุ์มนุษย์

ราชาหลงเจวี๋ย ในฐานะเจ้าของสถานที่นี้ ได้เริ่มแนะนำอย่างไม่ลังเล

“ท่านนี้คือ ราชาต้าเหนียน จากธนาคารที่หนึ่งแห่งจักรวาล”

หวังอี้ มองไปที่ชายผอมสูง ผมหยิก ผิวสีเขียว ที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาก็พยักหน้ายิ้มตอบ

“ฝ่าบาทหวังอี้ พบกันครั้งแรก ยิ่งใหญ่จริงๆ สมกับเป็นอัจฉริยะชั้นยอดที่มีชื่อเสียงของเผ่าพันธุ์มนุษย์ของเรา” ราชาต้าเหนียนยิ้ม

“สวัสดี ราชาต้าเหนียน” หวังอี้ ยิ้มตอบ

ราชาหลงเจวี๋ย ยังคงแนะนำต่อ “ท่านนี้คือ และราชาอิ่นเกอ จากสหพันธ์ทหารรับจ้างแห่งจักรวาล”

ราชาอิ่นเกอ มีรูปลักษณ์คล้ายกับมนุษย์โลก เพียงแต่ขนร่างกายหนาแน่นกว่า มีดวงตาเหมือนใบมีด กำลังยิ้มและพยักหน้าให้หวังอี้

“ฝ่าบาทหวังอี้”

“สวัสดี ราชาอิ่นเกอ”

“และท่านนี้ คือ ราชาฉินอวี่ จากธนาคารดาราจักรแห่งจักรวาล”

ราชาฉินอวี่ เป็นสิ่งมีชีวิตคล้ายมนุษย์ที่มีแขนสี่ขาและตาสี่ดวง บรรยากาศที่มองไม่เห็นนั้นดูเย็นชา

แต่ต่อหน้าหวังอี้ เขาก็ดูสุภาพ

“ส่วนท่านนี้... ก็เป็นอัจฉริยะชั้นยอดในตำนาน เมื่อครั้งที่ก้าวข้ามไปเป็นอมตะ ก็มีพลังระดับราชาขั้นสูงสุดแล้ว ท่าน... คือ ราชาเหยียนจู่!”

เสียงของราชาหลงเจวี๋ย สูงขึ้นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาให้ความสำคัญกับราชาเหยียนจู่ มากกว่า

หวังอี้ มองไปที่อีกด้านหนึ่งของโต๊ะอาหาร ชายหนุ่มที่สวมชุดคลุมสีขาวงดงาม เป็นชายหนุ่มที่สวยงามจนน่าตกใจ

เขามีผมสีเงินยาวพลิ้วไหว ผิวขาวเนียน ใบหน้าสมบูรณ์แบบ

บนหน้าผากยังมีลวดลายลึกลับเบาๆ ซึ่งเพิ่มความรู้สึกเก่าแก่และอมตะ

เพียงแค่ชายหนุ่มที่งดงามที่สุดในโลก ยืนอยู่ตรงนั้น ผู้รับผิดชอบทั้งสี่คน รวมถึงหวังอี้ ก็ดูเหมือนจะเป็นเพียงส่วนประกอบ

ราชาเหยียนจู่ ที่ยืนอยู่ตรงนั้น ยิ้มเยาะเบาๆ มองไปที่หวังอี้

“ฝ่าบาทหวังอี้ ข้าได้ยินชื่อเสียงของท่านมานานแล้ว ไม่ทราบว่า... ทำไม... ข้าเห็นท่านครั้งแรก ก็รู้สึกสนิทใจมาก วันนี้ได้พบกันยากยิ่ง เราต้องคุยกันให้สนุกนะ” ราชาเหยียนจู่ พูดอย่างนั้น แต่ในใจกลับไม่พอใจ เขาเห็นตัวเองสูงส่ง แต่ในชีวิตนี้เกลียดที่สุดคืออัจฉริยะชั้นยอดอย่างหวังอี้

“ได้ยินว่าหวังอี้กับศิษย์คนใหม่ของเจินเหยี่ยนคือ หลัวเฟิง ล้วนมาจากโลกเดียวกัน และยังเป็นเพื่อนกัน พ่อรู้ว่าข้าไม่ถูกกับเจินเหยี่ยน แต่กลับให้ข้ามาทำความรู้จักกับหวังอี้ จริงๆแล้ว...” ราชาเหยียนจู่ โกรธในใจ

ถึงแม้จะโกรธ แต่เขาก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของพ่อโดยตรง แต่ในน้ำเสียง ราชาเหยียนจู่กลับดูไม่กระตือรือร้น

หวังอี้ ยิ้มบางๆ “ถ้ามีโอกาส ก็จะได้พบกัน” เขาไม่ค่อยสนใจราชาเหยียนจู่ ที่ใจแคบและชอบแก้แค้น

ปฏิกิริยาที่ไม่แยแสของหวังอี้ ทำให้ราชาเหยียนจู่ เหลือบตาขึ้นเล็กน้อย

ผู้รับผิดชอบทั้งสี่คนในเขตดาราอู๋หลง เห็นบรรยากาศที่ไม่ถูกต้อง จ้องมองกันและกัน ราชาหลงเจวี๋ย ไอเบาๆ หัวเราะเสียงดัง “วันนี้ทุกคนมารวมตัวกันได้ยากยิ่ง ยิ่งไปกว่านั้น ฝ่าบาทหวังอี้ ก็อยู่ด้วย เราต้องดื่มให้สนุก”

“ใช่ ฝ่าบาทหวังอี้ ข้าขอเชิญท่านดื่ม”

“ฝ่าบาทหวังอี้ ได้ยินว่าท่านเคยไปที่กาแล็กซีสาบสูญ เมื่อก่อนข้าก็เคยทำภารกิจที่นั่น...”

ภายใต้การสร้างบรรยากาศของราชาหลงเจวี๋ย และคนอื่นๆ ความรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยระหว่างหวังอี้กับราชาเหยียนจู่ ก็ถูกกลบไป

หลังจากได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากราชาหลงเจวี๋ย และคนอื่นๆ หวังอี้ ก็ขอลา นั่งยานอวกาศออกจากกลุ่มพระราชวัง

เมื่อกลุ่มพระราชวังด้านหลังในอวกาศกลายเป็นจุดเล็กๆ มองไม่เห็น ภายในยานอวกาศ หวังอี้ และแจ็กซ์ หัวหน้าองครักษ์ของเขา ยืนอยู่ด้วยกัน

ถึงแม้จะเจอการลอบสังหาร แต่แจ็กซ์ เพราะไม่มีใครนำทาง จึงไม่สามารถเข้าไปในเขตดาราอู๋หลง ได้ จนกระทั่งหวังอี้ ออกมาจากเขตดาราอู๋หลง หลังจากค้นหาสมบัติมานานหลายปี ทั้งสองจึงได้พบกัน

“ฝ่ายบาทหวังอี้ ผู้รับผิดชอบทั้งห้ากลุ่มอำนาจในเขตดาราอู๋หลง ต้อนรับท่านอย่างอบอุ่นจริงๆ” แจ็กซ์ กล่าวด้วยอารมณ์

“และครั้งนี้ ฝ่าบาทเจอการลอบสังหารจากเผ่าพันธุ์อื่น ข้าในฐานะองครักษ์ของท่าน กลับช่วยอะไรไม่ได้เลย ข้ารู้สึกผิดในใจ” แจ็กซ์ หน้าแดง

เขาเป็นระดับขุนนางอมตะที่ยังไม่ถึงระดับราชาเลยด้วยซ้ำ ในสถานการณ์แบบนั้น ต่อหน้าระดับราชาอมตะที่ทรงพลังสามคน จริงๆแล้วก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพียงแต่เขารู้สึกว่า ในฐานะองครักษ์ของหวังอี้ ควรทำหน้าที่ให้สมกับตำแหน่ง

“แจ็กซ์ นี่ไม่ใช่ความผิดของท่าน นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดได้” หวังอี้ ส่ายหัว

จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างแปลกๆ “ส่วนผู้รับผิดชอบทั้งห้ากลุ่มอำนาจในเขตดาราอู๋หลง ไม่ใช่ทุกคนที่จะอยากพบข้า”

แจ็กซ์ งงเล็กน้อย แต่เห็นรอยยิ้มลึกลับบนใบหน้าของหวังอี้ เขาก็ไม่ได้ถาม แต่พูดว่า “ฝ่าบาท ตอนนี้เราจะเปิดการส่งผ่านอาณาจักรเทพออกไปเลยหรือไม่”

“เรากลับกันเถอะ” หวังอี้ พยักหน้า

หันกลับไปมองด้านหลังอีกครั้ง เห็นท่าทีที่แปลกๆ ของราชาเหยียนจู่ ที่งานเลี้ยง เขาก็รู้สึกได้

“หลัวเฟิง...” หวังอี้ ยิ้มเบาๆ

เมื่อถึงระดับของหวังอี้ บอกตามตรงว่า ราชาเหยียนจู่ ที่พึ่งพาพ่อของเขาคือ อัศวินสือฮั่ว จึงก้าวข้ามไปเป็นระดับราชา พลังของตัวเองในระดับราชานั้นธรรมดา เขาไม่ค่อยใส่ใจก็แค่ อัศวินสือฮั่ว ที่อยู่เบื้องหลังเขาเท่านั้นที่ทำให้หวังอี้หวาดกลัว

ราชาเหยียนจู่? เป็นอะไรกัน?

แสงสีเขียวเข้มส่องสว่างไปทั่ว รอบๆ มีคลื่นในอวกาศ

ฟู่!

ช่องทางอวกาศที่มองเห็นได้เพียงลางๆ เกิดขึ้นและหายไปในทันที และยานอวกาศสีเงินของหวังอี้ ผ่านการ “ส่งผ่านอาณาจักรเทพ” ของแจ็กซ์ ได้ออกจากเขตดาราอู๋หลง ไปแล้ว

ตอนที่มา ต้องบินนานหลายเดือน แต่ตอนกลับ เพราะแจ็กซ์ ได้วางวัตถุที่เต็มไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ไว้ล่วงหน้าในระบบสุริยะ เพื่อใช้เป็นตัวชี้ทาง ดังนั้นจึงสามารถเดินทางจากเขตดาราอู๋หลงหลง ที่อยู่ไกลออกไป กลับมายังโลกได้ในทันที

ภายในอาณาจักรจักรวาลเฉียนอู เขตดาราภูเขามังกรดำ

ปัจจุบัน เขตดาราภูเขามังกรดำ ทั้งหมดเป็นดินแดนของหวังอี้

กาแล็กซีทางช้างเผือก ระบบสุริยะ ดาวอังคาร สวนที่มีการรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนา

ทันใดนั้น แสงสว่างปรากฏขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ยานอวกาศสีเงินปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน

“ฮ่าๆ... แจ็กซ์ ทิวทัศน์ของอาณาจักรเทพของท่านสวยงามและยิ่งใหญ่จริงๆ ไม่ว่าจะดูกี่ครั้ง ก็รู้สึกสบายใจ” หวังอี้ และแจ็กซ์ บินออกมาพร้อมกัน ด้านหลังยังมีองครักษ์จำนวนมากตามมา

“ถ้าฝ่าบาทชอบ ก็สามารถดูได้อีกหลายครั้ง” แจ็กซ์ ยิ้มข้างๆ “และฝ่าบาท เมื่อท่านมีอาณาจักรเทพของตัวเอง ท่านก็สามารถสร้างตามที่ท่านชอบได้ อาณาจักรเทพสำหรับอมตะ นั่นคือรากฐาน”

“อืม” หวังอี้ ก็รู้สึกตื่นเต้นในใจ

“นายท่าน!” องครักษ์จำนวนมากที่เฝ้าอยู่ที่สวน ยกมือคาราวะ

สวนที่กว้างใหญ่แห่งนี้ เป็นสถานที่ที่หวังอี้ ตั้งใจทิ้งไว้บนดาวอังคาร เพื่อใช้เป็นจุดส่งผ่านอาณาจักรเทพ

จริงๆแล้วบนโลกก็มีวัตถุที่เต็มไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ที่แจ็กซ์ ทิ้งไว้ เพียงแต่หวังอี้ เลือกที่จะกลับมาที่ดาวอังคาร

“โลก...” หวังอี้ มองไปที่ดาวเคราะห์สีน้ำเงินเข้มที่สวยงามเหมือนอัญมณีอันล้ำค่า พึมพำ