【เรือนจำเซลล์พิศวง】 บทที่ 7 ห้วงมิติแห่งโชคชะตา

ภายใต้การควบคุมของกองอัศวินกุหลาบดำ

ประชาชนประมาณ 1 ใน 3 น้ำตาคลอ แยกจากญาติพี่น้องที่รักด้วยความอาลัยอาวรณ์... ความเศร้าที่แสดงออกมาทางสายตาดูจะมากเกินไปสักหน่อย ราวกับกำลังส่งญาติไปเมรุเผาศพอย่างไรอย่างนั้น

ในบรรยากาศแปลกประหลาดเช่นนี้ อารมณ์ของผู้คนส่วนใหญ่ในลานกว้างเริ่มควบคุมไม่อยู่

ในตอนนั้นเอง เสียงที่ครอบคลุมทั่วทั้งลานดังขึ้นอีกครั้ง:

"ความกลัวมีแต่จะทำให้พวกเจ้าอ่อนแอลงเท่านั้น

และผู้ที่อ่อนแอย่อมไม่มีคุณสมบัติที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกปัจจุบัน

พึงรู้ไว้ว่า การที่พวกเจ้าและครอบครัวของเจ้ายังมีชีวิตอยู่ได้นั้น ล้วนอาศัยสมาชิกชั้นยอดของกองอัศวินทั้งสิบสาม ที่เสี่ยงชีวิตเข้าไปในห้วงมิติแห่งโชคชะตาเพื่อให้ได้มาซึ่งวัสดุทองเหลืองอันเป็นหนึ่งเดียว นำมาสร้างนครศักดิ์สิทธิ์นอร์อินเทนาที่สามารถปกป้องผู้คนนับล้านแห่งนี้ขึ้นมา

บัดนี้ ถึงเวลาที่พวกเจ้าจะต้องพิสูจน์คุณค่าของตนเองแล้ว!

จงเดินทางไปยังห้วงมิติแห่งโชคชะตา ต้านทานความกลัวที่ไม่เคยเผชิญมาก่อน ดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากขอบเหวแห่งความตาย และกลายเป็น 'ผู้กลับมา'

จำไว้ เหตุผลและความกล้าหาญคืออาวุธเพียงหนึ่งเดียวของพวกเจ้า

หากรอดชีวิตกลับมา พวกเจ้าจะได้รับรางวัล และญาติพี่น้องของเจ้าก็จะภาคภูมิใจในตัวเจ้า มีชีวิตที่ดีขึ้น"

คำพูดของอัศวินก้องอยู่ในสมองของทุกคน

แม้จะไม่ใช่คำพูดที่ปลุกใจนัก แต่ก็ทำให้ความหวาดกลัวของคนส่วนใหญ่ลดลงไปมาก

ใช่แล้ว ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ทำไมจะไม่ลองสู้ดูล่ะ? ถึงไม่ใช่เพื่อมนุษยชาติ ก็ต้องพยายามเอาชีวิตรอดเพื่อตัวเองและครอบครัว

ในขณะที่เหล่าคนหนุ่มสาวในลานกว้างพยายามรวมกลุ่มกันเพื่อให้กำลังใจซึ่งกันและกัน

ฮั่นตงกลับเลือกที่จะนั่งลงบนพื้นที่ว่างในฝั่งที่มีคนมาก พิจารณาข้อมูลบางอย่างที่อัศวินกล่าวถึงในคำพูดของเขา

"ห้วงมิติแห่งโชคชะตา?"

คำศัพท์ใหม่นี้ในคำพูดของอัศวินทำให้ฮั่นตงรู้สึกสนใจมาก

"รอดชีวิตและกลายเป็น 'ผู้กลับมา'?

อัศวินเหล่านี้ที่มีสมรรถภาพร่างกายเหนือกว่าคนธรรมดามาก อาจจะเป็นผู้ที่ผ่านพิธีกรรมนี้และรอดชีวิตกลับมาใช่ไหม?

พูดไปแล้ว มันคือที่ไหนกันแน่? ทำไมอัตราการเสียชีวิตถึงได้สูงขนาดนี้?"

ฮั่นตงไม่รู้สึกกลัว

เขาเป็นคนที่ตายมาแล้วครั้งหนึ่ง เขาไม่คิดว่าจะมีอะไรน่ากลัวไปกว่าความตายอีก

กลับรู้สึกว่าสิ่งที่เรียกว่า 'ห้วงมิติแห่งโชคชะตา' นั้นน่าสนใจมาก

เขานั่งรอเงียบๆ จ้องมองนาฬิกาข้อมือแบบไขลานบนข้อมือ การนับถอยหลังกำลังจะสิ้นสุด

10, 9, 8...

สิบวินาทีสุดท้าย

ฮั่นตงเริ่มรู้สึกตื่นเต้น เขาสูดหายใจลึกๆ พยายามทำใจให้สงบที่สุดเท่าที่จะทำได้

3, 2, 1...

ตุบ!

พื้นดินกลายเป็นของเหลวเหนียวสีดำขุ่นทันที

ประชาชนหลายพันคนที่รวมตัวกันอยู่ในลานกว้างตกลงไปในนั้นพร้อมกัน

เนื่องจากร่างกายถูกของเหลวเหนียวห่อหุ้มไว้ นอกจากจะหายใจลำบากแล้ว ยังไม่สามารถดิ้นรนได้มากนัก

ในเวลาเดียวกัน เสียงแจ้งเตือนบางอย่างดังผ่านของเหลวเหนียวเข้าสู่หูของทุกคน

『ยืนยันข้อมูลผู้เข้าสู่ระบบแล้ว - มือใหม่』

『กำลังสร้างฉากสุ่ม...』

สองประโยคแรกนี้เป็นการแจ้งเตือนสำหรับทุกคน

ในขณะที่คนส่วนใหญ่กำลังจะทนไม่ไหวเพราะขาดอากาศหายใจ เสียงแจ้งเตือนสำหรับผู้เข้าสู่ระบบแต่ละคนก็ดังขึ้นในสมองของพวกเขา

ข้อความที่ฮั่นตงได้รับคือ--

『สร้างฉากเสร็จสิ้น ใช้พื้นหลังจากภาพยนตร์เรื่อง 'ไสยเวท' (ฉบับแก้ไขของผู้กำกับ)

ประเภท: เหตุการณ์เกี่ยวกับวิญญาณร้าย

ระดับความยาก (มือใหม่): ★★★★

เป้าหมายหลัก: อยู่รอด 3 วันโดยไม่ออกจากคฤหาสน์ร้าง

รางวัล: แต้มโชคชะตา [1], โอกาสต่ำที่จะได้รับ 'การ์ดโชคชะตา (ระดับมือใหม่)'』

เมื่อเสียงแจ้งเตือนสิ้นสุดลง ความรู้สึกเหนียวเหนอะที่ห่อหุ้มร่างกายก็หายไปด้วย

ฮั่นตงและอีกห้าคนที่มาจากนครศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวบนถนนเล็กๆ ในชนบท

ถนนดินโคลน บ้านชั้นเดียวเตี้ยๆ เสาไฟฟ้าที่ติดป้าย 'รับทำบัตร'

สถานที่นี้คุ้นเคยกับฮั่นตงมากที่สุด นี่ไม่ใช่ชนบทของประเทศบ้านเกิดของเขาหรอกหรือ?

แค่เห็นสุนัขเลี้ยงแกะจีนที่หางตั้งชันสูงลิบ สายพันธุ์บริสุทธิ์ที่หน้าประตูบ้านชาวนาก็สามารถยืนยันได้อย่างสมบูรณ์แล้ว

และจากบ้านพักตากอากาศขนาดเล็กที่สร้างเอง ปลายสายเคเบิลอินเทอร์เน็ตที่ติดตั้งบนเสาไฟฟ้า รวมถึงคุณลุงที่นั่งบนเก้าอี้พักผ่อนหน้าประตูบ้านเล่นคลิปวิดีโอสั้นๆ ก็ทำให้เห็นภาพของยุคสมัยได้ชัดเจนขึ้นทันที

น่าจะเป็นยุคสมัยเดียวกับที่ฮั่นตงมีชีวิตอยู่ก่อนหน้านี้

นอกจากนี้ ฮั่นตงยังพบว่าเสื้อผ้าของเขาเปลี่ยนไปด้วย เปลี่ยนเป็นชุดที่เรียบง่ายเหมาะกับสถานะนักศึกษามหาวิทยาลัยในยุคปัจจุบัน

"ห้วงมิติแห่งโชคชะตานี่ใช้ภาพยนตร์จากโลกเดิมของฉันเป็นฉากหลังเหรอ?"

ในขณะที่ฮั่นตงรู้สึกประหลาดใจกับความสมจริงของสภาพแวดล้อมและตัวละคร... เพื่อนร่วมทีมอีกห้าคนที่อยู่ข้างๆ กลับตกใจจนควบคุมสติไม่อยู่ไปแล้ว

ไม่ใช่เพราะมาถึงสถานที่แปลกใหม่ที่มีรูปแบบสถาปัตยกรรมแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง แต่เป็นเพราะ 'ข้อมูลระบบ' ที่พวกเขาได้รับ

หญิงสาวผมดำรูปร่างผอมบางคนหนึ่งทรุดลงคุกเข่า กุมไม้กางเขนที่อกแน่น ตัวสั่นเทา

"พระเจ้า! ทำไมกัน? ทำไมข้าต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานเช่นนี้!"

ชายหัวล้านผิวขาวอายุมากกว่าคนอื่นเล็กน้อย ประมาณ 25 ปี ก้มหน้าเหยียบเท้า กัดฟันกรอด "ประเภทวิญญาณร้าย... ระดับความยากสี่ดาว! จบกัน พวกเราต้องตายที่นี่แน่ ไม่มีทางรอดชีวิตออกไปได้หรอก กองอัศวินบ้าเอ๊ย ข้าสาปแช่งพวกเจ้า!"

หญิงสาวผมยาวตาสีฟ้าหน้าตาสะสวย กวาดตามองไปรอบๆ พยายามหา 'ความหวังที่จะมีชีวิตรอด' จากคนรอบข้าง "ขอถามหน่อย มีผู้สมัครเข้ากองอัศวินอยู่ที่นี่ไหมคะ? ช่วยพาฉันรอดได้ไหม... ฉันยอมทำทุกอย่าง"

สายตาของหญิงสาวหยุดอยู่ที่ฮั่นตงซึ่งดูสงบนิ่งกว่าคนอื่น แต่เธอก็ตัดสินใจได้ทันทีว่าร่างกายผอมบางของฮั่นตงไม่มีทางเป็นผู้สมัครเข้ากองอัศวินได้แน่

ไม่นาน หญิงสาวคนนี้ก็สิ้นหวังเพราะหา 'ที่พึ่ง' ไม่ได้ เธอยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ดวงตาว่างเปล่า

ในขณะที่คนส่วนใหญ่กำลังท้อแท้สิ้นหวัง

ชายหนุ่มที่ดูแปลกตากว่าคนอื่นในกลุ่มหกคนก็ก้าวออกมา

ผมสีทองเป็นลอน สวมแว่นตากันลมทองเหลืองประณีต

ฮั่นตงยังสังเกตเห็นว่าการเคลื่อนไหวของแขนขวาของชายผู้นี้ดูไม่เป็นธรรมชาติ... ระหว่างถุงมือสีขาวกับปลายแขนเสื้อ เห็นประกายโลหะเล็กน้อย

แม้ทุกคนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนักศึกษาที่เหมาะกับฉากหลังในปัจจุบัน แต่บุคลิกของชายผู้นี้ดูแตกต่างจากสามัญชนทั่วไปอย่างเห็นได้ชัด

ดูเหมือนเขาจะมาจากชนชั้นกลางในนครศักดิ์สิทธิ์ หรืออาจจะสูงกว่านั้น

"เพื่อนๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะกลัวหรือหวาดหวั่น จำคำเตือนของท่านอัศวินกุหลาบดำผู้ยิ่งใหญ่ที่บอกเราเมื่อครู่ได้ไหม?

ความกลัวมีแต่จะทำให้เราล้มเหลวเท่านั้น

มีเพียงเหตุผลและความกล้าหาญเท่านั้นที่เป็น 'อาวุธ' ของเรา เป็นอาวุธเพียงหนึ่งเดียวที่จะเอาชนะ 'วิญญาณร้าย' ได้

ท่านหัวหน้ากองอัศวินกุหลาบดำผู้ยิ่งใหญ่ เคยผ่านเหตุการณ์ระดับความยากห้าดาวมาได้ตั้งแต่ยังเป็นมือใหม่! สิ่งที่เราเผชิญอยู่เป็นแค่เหตุการณ์ระดับสี่ดาวเท่านั้น ไม่ใช่ว่าไม่มีโอกาสรอดเลย

พวกเรามาร่วมแรงร่วมใจกัน แน่นอนว่าเราต้องหาทางรอดชีวิตได้!"