บทที่278 เผชิญหน้าร่างสถิตเก้าหางของโคโนฮะ ฟรี

“ซึนาเดะจะไปช่วยคิริงาคุเระได้ยังไง?” จิไรยะดูยังไม่เชื่อ

แม้ว่าซึนาเดะจะถูกบังคับออกจากหมู่บ้านก็ตาม แต่เธอก็เป็นหลานสาวของโฮคาเงะ รุ่นที่ 1 ซึ่งเกี่ยวพันกับโคโนฮะ ดังนั้นเขาเลยไม่เชื่อว่าซึนาเดะจะช่วยคิริงาคุเระ

“แล้วคุณคิดว่าไงล่ะท่านจิไรยะ?” ริวอุนยิ้มนิด ๆ จากนั้นก็เมินจิไรยะแล้วเดินไปต่อกับโอโรจิมารุ ส่วนปากุระกับคุเรไนก็เดินตามไปอย่างรวดเร็ว

“บ้าเอ๊ย!” จิไรยะกัดฟัน กำหมัดแน่น

“อย่างที่คิดไว้ ท่านฮินาตะก็มาด้วย” ฮิวงะ เนจิไม่ได้สนใจที่จิไรยะกับริวอุนคุยกัน เขามองไปยังฮินาตะตั้งแต่แรก พอเห็นเธอ เขาก็แสดงความตื่นเต้นออกมา

เขาแทบอยากไปพบฮินาตะตอนนี้เลย แต่เขาอดกลั้นเอาไว้ เพราะรู้ว่ามันยังไม่ถึงเวลา

“นั่นคือตระกูลอุจิวะของคิริงาคุเระสินะ” ซาสึเกะมองดูพี่น้องคิริและรินด้วยไฟลุกโชนในดวงตา

เมื่อได้เห็นคนตระกูลเดียวกัน ความรู้สึกในใจก็ซับซ้อน ไม่เพียงเรื่องแข่งขันเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความตื่นเต้นที่รู้ว่ายังมีตระกูลอุจิวะอยู่ ไม่ได้ล่มสลายไปหมดเหลือตัวคนเดียว

“มิซึคาเงะคนนั้น เขาคือคนที่ฆ่าปู่รุ่นที่ 3 หรือเปล่า?” อุซึมากิ นารูโตะพูดขึ้นทันที

ท่าทางระริกระรี้เมื่อครู่หายไปและสีหน้าก็เปลี่ยน

“อืม แต่อย่าหุนหันพลันแล่นล่ะ” จิไรยะตอบกลับนารูโตะแล้วรีบห้ามเอาไว้ “ชิบะ ริวอุนทรงพลังมาก และเราไม่สามารถสู้กับเขาได้”

“แต่ปู่รุ่นที่ 3...” นารูโตะดูไม่เต็มใจจะยอมแพ้เรื่องนี้

ตั้งแต่เด็กก็ไม่มีใครสนใจเขา โฮคาเงะ รุ่นที่ 3 เป็นคนเดียวที่ใส่ใจเขา ตอนนี้ศัตรูที่ฆ่าปู่รุ่นที่ 3 มาอยู่ตรงหน้าแล้ว เขากลับไม่สามารถทำอะไรได้ มันเจ็บปวดมากจริง ๆ

“ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว” จิไรยะรีบห้าม เขารู้ว่านารูโตะจะต้องทำอะไรบางอย่าง ทว่าชิบะ ริวอุนแข็งแกร่งเกินไป หากนารูโตะประมาท ไม่ว่านารูโตะจะใช้พลังเก้าหางหรือเปล่า เขาก็คงโดนริวอุนฆ่าอยู่ดี

นารูโตะได้ยินก็กำหมัดแน่น คับแค้นใจถึงที่สุด

หากพูดถึงควาามเกลียดชังชิบะ ริวอุน เกรงว่าคงไม่มีใครมากไปกว่าจิไรยะแน่ เพราะไม่ว่าจะเป็นอาจารย์ เพื่อน พลเรือน ต่างก็ได้รับบาดเจ็บและตายจากฝีมือชิบะ ริวอุน

หากเขาแข็งแกร่งกว่านี้ เขาจะฆ่าริวอุนกับมือตัวเอง แต่ตอนนี้เขาได้แค่ทนกับมัน ทั้งหมดเป็นเพราะเขาอ่อนแอ

“อืม” นารูโตะเงียบเสียงลง แต่วินาทีต่อมา นารูโตะก็เงยหน้าแล้วทำตาเป็นประกาย “เซียนลามก หลังจบการสอบนี้ มาช่วยผมฝึกได้ไหม?”

“โอ้?” จิไรยะมีความประหลาดใจ

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา นี่เป็นครั้งแรกที่นารูโตะมาขอเขาฝึกฝนเอง

“ผมต้องการแข็งแกร่งขึ้น และเมื่อถึงเวลานั้น ผมจะจัดการชิบะ ริวอุนคนนั้นเอง!” นารูโตะกำหมัดแน่นแล้วชูขึ้นฟ้า

“ฮ่าฮ่าฮ่า ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเตรียมใจเอาไว้ให้พร้อมล่ะ เพราะการฝึกฝนเป็นเรื่องลำบากและยากมาก” จิไรยะหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ นารูโตะสมกับเป็นลูกของมินาโตะกับคุชินะจริง ๆ

จิไรยะเริ่มวางแผนเอาไว้ เขาเชื่อว่านารูโตะคือเด็กแห่งคำทำนายและสิ่งที่เขาจะสอนก็คือคาถาอัญเชิญ พอสามารถอัญเชิญกบจากภูเขาเมียวโบคุมาได้แล้ว เขาจะเริ่มให้นารูโตะฝึกคาถาเซียน

ในขณะเดียวกัน ซาสึเกะก็ได้ยินว่าจิไรยะจะฝึกส่วนตัวให้กับนารูโตะ

‘ฝึกส่วนตัว?’ ซาสึเกะกัดฟัน

แม้ว่าจะเหมือนในหนังสือต้นฉบับ ที่เขาได้เรียนพันปักษามาจากคาคาชิ แต่มันก็แตกต่างจากนารูโตะ เพราะนารูโตะมีจิไรยะคอยสั่งสอนอยู่ข้าง ๆ ไม่ห่าง

ตอนนี้หางนกกระเรียน พวกท้ายห้องนั้นอยู่เหนือกว่าเขาไปแล้ว แถมยังจะมีการสั่งสอนส่วนตัวอีก ซาสึเกะเชื่อว่าหากเป็นแบบนี้เขาจะไม่สามารถตามรอยเท้านารูโตะทันก็เป็นไปได้

“ซา... ซาสึเก... ซาสึเกะคุง” ทันใดนั้นซาสึเกะก็รู้สึกตัวขึ้นจากห้วงความคิดตัวเองเพราะเสียงซากุระ

“ซากุระ?”

“ซาสึเกะคุง พวกเขาไปแล้วนะ” ซากุระเตือน เธอชี้ให้ซาสึเกะมองไปทางด้านหน้า

เด็กชายมองตามไปก็เห็นว่าจิไรยะ นารูโตะและคนอื่น ๆเดินนำหน้ากันไปหมดแล้ว มีเพียงเขากับซากุระเท่านั้นที่ยังยืนอยู่ที่เดิม

ทางฝั่งคิริงาคุเระ

หลังจากริวอุนมาถึงที่พัก โอโรจิมารุก็แยกตัวออกไป จากนั้นริวอุนก็สั่งให้ทุกคนทำตัวตามสบาย อยากไปไหนก็ไป ส่วนเขาจะออกไปข้างนอกก่อน

“ฉันมีเรื่องต้องทำ จะออกไปข้างนอกสักหน่อยนะ” ริวอุนกล่าวบอกทุกคน และรีบเดินออกไปโดยไม่ปล่อยให้ทุกคนได้สักถามเขา

ในเมื่อมาแล้ว เขาก็ต้องไปพบโอโรจิมารุส่วนตัวสักหน่อย เพราะว่าโอโรจิมารุมีข้อมูลมากมายอยู่ในมือ ดังนั้นเขาอาจจะสามารถแลกเปลี่ยนหรือร่วมมือกันได้

“อาจารย์...” คุเรไนเป็นห่วง เธออยากห้ามแต่ห้ามไม่ทัน

“ไม่ต้องห่วงเขาหรอก เขาเก่งจะตาย” ปากุระตบไหล่คุเระไน

“อาจารย์ ในเมื่อเรามาถึงแล้ว พวกเราสามารถออกไปเดินเล่นกันได้ไหม?” คราวนี้ซุยเงสึเป็นฝ่ายพูดอย่างตื่นเต้น

พวกเขาเติบโตมาในคิริงาคุเระ ไม่ต้องพูดถึงไปต่างแคว้น พวกเขาแทบไม่ได้ออกไปนอกหมู่บ้านด้วยซ้ำ

“ระวังตัวกันล่ะ” ปากุระส่ายหัวอ่อนใจ ในฐานะอาจารย์ เธอรู้สึกไม่สบายใจสักเท่าไหร่ ใกล้การสอบแล้ว ไม่มีเวลามายุ่งวุ่นวายอะไรไม่เป็นเรื่องสักเท่าไหร่

“เย้! งั้นไปกันเถอะ” อุจิวะ คิริพูดแล้ววิ่งตามซุยเงสึออกไปทันที

“มัน... จะไม่เป็นอะไรจริงเหรอ?” ฮินาตะถามอาย ๆ

“อย่าห่วงน่าฮินาตะ ใครในโลกนินจาจะกล้ามาสร้างปัญหาให้คิริงาคุเระของพวกเราล่ะ” อุจิวะ รินยิ้มร่า เธอไม่ได้มีบุคลิกเย็นชาคล้ายอุจิวะคนอื่น แน่นอนว่าเป็นเฉพาะกับเพื่อนสนิทเท่านั้น

คิริงาคุเระปัจจุบันเป็นหมู่บ้านที่แข็งแกร่งที่สุด ความแข็งแกร่งของพวกเขาเหนือกว่าแคว้นอื่น ๆ เว้นแต่ว่าต้องการทำลายแคว้นสักแคว้นหนึ่ง พวกเธอก็ไม่มีอะไรต้องเดือดร้อน

“ไปกันเถอะริน ฮินาตะ” ยูกิ โชพูดอย่างตื่นเต้น

ฮินาตะพยักหน้าช้า ๆแล้วตามเพื่อนทั้งสองคนออกไปติด ๆ หลังจากนั้นพวกเธอก็เดินไปรอบโอโตะงาคุเระ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาหมู่บ้านอื่น

หลังจากเดินเล่นและซื้อของกันได้สักพัก ทั้งกลุ่มรู้สึกหินเลยมาหาร้อนบาร์บีคิวและเตรียมกินมื้อกลางวันกัน แต่ทันทีที่เดินเข้ามาในร้าน พวกเขาก็เห็นเด็กวัยรุ่น อายุคราวเดียวกัน ใส่กระบังหน้าผากโคโนฮะ แน่นอนว่าเด็กพวกนี้คือนารูโตะและพรรคพวก

****************************