บทที่ 795 ทุ่มหมดหน้าตัก
เนื่องจากผู้ที่จะทำการแลกเปลี่ยนด้วยคือพระมหากษัตริย์แห่งประเทศไทย ผู้ที่ครอบครองทรัพย์สมบัติที่สืบทอดจากราชวงศ์รามามาหลายร้อยปี การใช้เงินธรรมดาเพื่อดึงดูดใจพระมหากษัตริย์นั้นเป็นไปไม่ได้เลย ดังนั้น ถังหยวนจึงต้องเสนอสิ่งที่แปลกใหม่ไม่ซ้ำใคร
แต่อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะเสนอราคา ถังหยวนต้องเข้าใจมูลค่าของภาพจำลองนี้ก่อน โดยหลักการของเขาคือ เรื่องที่ต้องการความเชี่ยวชาญ ควรให้ผู้เชี่ยวชาญจัดการ ดังนั้นถังหยวนจึงนั่งลงพร้อมกับถือกระดาษและปากกา จากนั้นโทรศัพท์ไปยังสาขาย่อยของ Sotheby’s ที่กรุงปักกิ่ง โดยติดต่อผู้จัดการสาขา ซวีเฉิงเว่ย
เพียงไม่กี่วินาที โทรศัพท์ก็ถูกรับสาย
“สวัสดีครับ คุณถัง!”
“ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ผมช่วยครับ?”
เมื่อสามเดือนก่อน ถังหยวนได้ทำการประมูลที่ Christie’s ด้วยราคาสูงถึงเกือบ 700 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ เพื่อซื้ออัลบั้มภาพแห่งศตวรรษที่ 20 ซึ่งกลายเป็นข่าวที่โด่งดังไปทั่ววงการประมูล และยังได้สร้างสถิติใหม่ในวงการอีกด้วย
หลังจากนั้น ชื่อของถังหยวนกลายเป็นเหมือนเทพเจ้าแห่งโชคลาภสำหรับคนที่ทำงานในวงการประมูล เขาเป็นแขกระดับ VIP ที่มีสถานะสูงสุดในทุก ๆ บริษัทประมูล แม้บางที่ถังหยวนจะไม่เคยไปใช้บริการ แต่สถานะของเขายังคงเป็นเช่นเดิม
เมื่อเจอคำพูดที่แสดงความเคารพอย่างยิ่งจากซวีเฉิงเว่ย ถังหยวนไม่เสียเวลา เข้าประเด็นทันที “คุณซวี ผมมีงานศิลปะชิ้นหนึ่งที่ผมชอบมากอยู่ตรงหน้า ผมอยากให้ทางบริษัทของคุณช่วยประเมินมูลค่า คุณพอจะช่วยได้ไหม?”
“ได้เลยครับ! ได้แน่นอนครับ!”
“คุณถัง เพียงแค่คุณส่งข้อมูลของงานศิลปะชิ้นนี้มาให้ผม ถ้ามีรูปภาพด้วยจะดีมาก ผมจะติดต่อผู้เชี่ยวชาญระดับสูงของ Sotheby’s เพื่อช่วยประเมินราคาให้ทันที!”
ซวีเฉิงเว่ยฟังที่ถังหยวนต้องการให้เขาช่วย ถึงแม้จะผ่านทางโทรศัพท์ แต่ถังหยวนก็สัมผัสได้ถึงความตื่นเต้นของอีกฝ่าย
“คุณซวี เบอร์นี้คือเบอร์ WeChat ของคุณใช่ไหม?” ถังหยวนเข้าใจถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย จึงพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เดี๋ยวผมจะเพิ่มคุณใน WeChat แล้วส่งข้อมูลและรูปภาพของงานศิลปะชิ้นนี้ไปให้ ผมค่อนข้างรีบ หวังว่าคุณจะช่วยตอบให้เร็วที่สุด เรื่องค่าธรรมเนียมประเมินราคา ผมจะโอนให้ทาง WeChat ตามที่ต้องจ่าย”
“คุณถัง คุณเกรงใจเกินไปแล้วครับ”
“คุณคือสมาชิกระดับสูงที่สุดของเรา การที่ได้ช่วยคุณถือเป็นเกียรติของ Sotheby’s พวกเราจะไม่คิดค่าใช้จ่ายจากคุณแน่นอนครับ” ซวีเฉิงเว่ยตอบอย่างสุภาพมาก
ถังหยวนไม่ได้แสดงท่าทางเกินเหตุ เพียงพูดคุยกับซวีเฉิงเว่ยอีกสองสามคำ จากนั้นวางสาย ก่อนจะเพิ่มซวีเฉิงเว่ยใน WeChat แล้วส่งข้อมูลและรูปภาพของภาพจำลองฝีมือภิกษุเปียนไฉไปให้
“คุณเซี่ย คุณถัง เวลาครบแล้วครับ พวกเราต้องนำภาพนี้กลับไปที่ห้องแสดง ถ้าคุณถังสนใจจริง ๆ หลังจากที่คุณกรอกราคาลงไปในซองแล้ว สามารถส่งให้พนักงานของเราได้ทันที พวกเราจะรีบส่งไปให้พระมหากษัตริย์พิจารณา” พนักงานชายวัยกลางคนเดินเข้ามาหาถังหยวนและเซี่ยเฉิงรุ่นพร้อมกับพูดเบา ๆ ด้วยท่าทีสุภาพมาก
“ได้ พวกคุณไปเถอะ” ถังหยวนพยักหน้า เนื่องจากข้อมูลที่เขาต้องการได้ตรวจสอบครบแล้ว เขาจึงโบกมือให้พวกพนักงานออกไปได้
หัวหน้าพนักงานได้ยินเช่นนั้นก็หันไปมองเซี่ยเฉิงรุ่นอย่างไม่แน่ใจ ถ้าคุณชายคนนี้ไม่สั่ง พวกเขาคงไม่กล้าทำอะไรโดยพลการ
“ไปได้แล้ว” เซี่ยเฉิงรุ่นพูดพร้อมพยักหน้า
เมื่อเห็นเช่นนั้น พนักงานทุกคนต่างถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะรีบเก็บภาพจำลองแล้วออกจากห้องรับรองไป
เมื่อห้องกลับสู่ความสงบ ถังหยวนจึงหันไปถามเซี่ยเฉิงรุ่นด้วยความคิดครุ่น “เฉิงรุ่น นายว่าฉันควรเสนอราคาอะไรดีที่จะทำให้พระมหากษัตริย์พอใจ?”
“พี่หยวน เรื่องนี้ง่ายมากเลย” เซี่ยเฉิงรุ่นตอบทันที
“เป็นที่รู้กันว่าพระมหากษัตริย์ไทยทรงชอบเรื่องรื่นรมย์ คุณก็แค่เสนอหวังจิ่ว เพื่อแลกกับภาพนี้ ผมมั่นใจว่าพระมหากษัตริย์ต้องสนใจแน่นอน”
“ถึงแม้ว่าภาพจำลองจะดีแค่ไหน มันก็เป็นเพียงภาพจำลอง ไม่ใช่ต้นฉบับ หลานถิงจี้ซวี การแลกกับเหล้ายาที่เขาสามารถดื่มด่ำได้จริงทุกวัน แบบนี้มันชัดเจนอยู่แล้วว่าอย่างไหนมีค่ามากกว่า” เซี่ยเฉิงรุ่นนั่งพิงเก้าอี้อย่างสบายใจและพูดด้วยความมั่นใจ
“อืม… คิดเหมือนฉันเลย” ถังหยวนพยักหน้าเล็กน้อย “ตอนนี้ก็แค่รอทาง Sotheby’s ประเมินราคาให้ฉัน แล้วฉันจะรู้ว่าควรเสนอราคาเท่าไหร่”
“พี่หยวน ตอนนี้ เย่ว์ฮวาเจินเหนียง มีราคาถึง 300,000 หยวนต่อขวดในตลาดรองไปแล้ว ผมคิดว่าถ้าหวังจิ่ว ออกสู่ตลาด ราคาคงไม่ต่ำกว่าล้านหยวนแน่นอน ทรัพย์สินมันสะสมไปเรื่อย ๆ ตามกาลเวลา ยิ่งนานก็ยิ่งรวยขึ้น”
“พวกเศรษฐีทั้งในและต่างประเทศ ถ้ารู้ว่ามีโอกาสซื้อเหล้ายาที่ทำให้พวกเขากลับมาเป็นหนุ่มอีกครั้งได้ ผมว่าพวกเขาคงยากที่จะปฏิเสธ ดังนั้นพี่หยวนอย่าประเมินราคาหวังจิ่ว ต่ำไปนะ” เซี่ยเฉิงรุ่นเตือนถังหยวนเมื่อเห็นว่าเขาตั้งใจจะใช้เหล้ายาเพื่อแลกเปลี่ยนกับพระมหากษัตริย์
“ไม่ต้องห่วง ฉันมีแผนแล้ว” ถังหยวนตอบพร้อมกับรอยยิ้ม
ขณะทั้งสองคนกำลังคุยกัน โทรศัพท์ของถังหยวนก็สั่นขึ้นสองครั้ง เมื่อเปิดดูพบว่าข้อความจากซวีเฉิงเว่ย ซึ่งทาง Sotheby’s ได้ประเมินภาพจำลองของภิกษุเปียนไฉว่ามีราคาประมาณ 1.5 พันล้านถึง 2 พันล้านหยวน
เมื่อถังหยวนเห็นการประเมินราคาจากผู้เชี่ยวชาญ เขาพยักหน้าเล็กน้อย “ราคานี้ก็ตรงกับที่ฉันคาดไว้”
แม้จะเป็นภาพจำลอง แต่ราคาที่ได้ประเมินว่าอยู่ในช่วง 1.5 พันล้านถึง 2 พันล้านหยวนก็นับว่าเป็นราคาที่สูงมากสำหรับภาพจำลอง
หลังจากได้รับการประเมินจากผู้เชี่ยวชาญ ถังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็หยิบปากกาบนโต๊ะ เขียนเสนอราคาลงในกระดาษว่า “หวังจิ่ว จำนวน 200 ชั่ง”
“พี่หยวน คุณมีหวังจิ่ว อยู่แค่ 200 ชั่งเองไม่ใช่เหรอ?” เซี่ยเฉิงรุ่นถามด้วยความตกใจ “นี่มันทุ่มหมดหน้าตักเลยนะ!”
“ใช่”
“การทำธุรกิจกับพระมหากษัตริย์ไทย เราต้องแสดงความจริงใจ” ถังหยวนตอบพร้อมรอยยิ้ม จากนั้นจึงพับกระดาษและใส่ลงในซองจดหมาย
“พี่หยวน คุณเจ๋งมาก!” เซี่ยเฉิงรุ่นยกนิ้วโป้งให้
ถังหยวนยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้นยืน “ไปกันเถอะ ช่วยฉันเอาซองนี้ไปให้พนักงาน หวังว่าจะได้รับข่าวดี”
เซี่ยเฉิงรุ่นเห็นว่าถังหยวนตัดสินใจแน่วแน่แล้ว จึงไม่ได้พูดอะไรอีก เขารับซองจดหมายจากถังหยวน จากนั้นก็เดินออกจากห้องรับรองไปพร้อมกับถังหยวนและหลินซิงหว่าน...
