บทที่ 184 กลับสู่ทะเลตะวันออก
[-แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ-]
[-Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอนแต่จะราคาแพงที่สุด-]
[-หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ-]
บทที่ 184 กลับสู่ทะเลตะวันออก
"พี่เฉา ไม่ให้โอนนะ!" หลินหยู่คว้าเอกสารจากมือหม่าปิงไว้แน่น หันไปตะโกนใส่เฉามั่ง
เฉามั่งชะงักยังไม่ทันได้ตอบสนอง ร่างของฟางหยวนหยวนก็พุ่งเข้ามาในพริบตา
ปัง!
หมัดของเธอพุ่งเข้าสู่ใบหน้าของหลินหยู่อย่างแม่นยำและรวดเร็ว ร่างของหลินหยู่กระเด็นออกไปกระแทกกับผนังจนเกิดรอยร้าวหลายจุด
ตัวหลินหยู่เองก็สลบไปทันทีจากหมัดนี้
ถึงแม้ว่าฟางหยวนหยวนจะดูเหมือนเด็กสาวติดเกม แต่เธอก็คือหนึ่งในหัวหน้าขององค์กรนกฮูกทมิฬความแข็งแกร่งของเธอไม่ควรถูกประเมินต่ำเกินไป
หมัดนี้หลินหยู่คงไม่ฟื้นขึ้นมาภายในสองสามวันแน่
ทุกคนตกใจกับการลงมืออย่างกะทันหันของฟางหยวนหยวนต่างอ้าปากค้าง
แต่ฟางหยวนหยวนกลับลูบผมข้างขมับ ยิ้มให้เฉามั่ง "มา ต่อกันเลย"
หลังจากที่หลินหยู่ขัดขวางเฉามั่งก็รู้สึกถึงความผิดปกติ
ถ้าหม่าปิงเป็นเพื่อนของหลินหยู่ ทำไมเขาถึงขัดขวาง?
"หัวหน้าจะโอนก็ได้ แต่อย่างน้อยก็บอกให้ผมรู้หน่อยว่าเขาเป็นใคร?" เฉามั่งหรี่ตามองไปที่ฟางหยวนหยวน
"หึ บอกให้รู้ก็ได้" ฟางหยวนหยวนโบกมือ
หม่าปิงจึงพูดขึ้น "ทะเลตะวันออก หม่าปิง"
เมื่อได้ยินคำว่า "ทะเลตะวันออก" ทุกคนเบิกตากว้าง
กู่เฉินหนาน!
เป็นคนของกู่เฉินหนาน!
"ฮ่าฮ่าฮ่า" เฉามั่งหัวเราะเสียงดังก่อนจะพูดด้วยความโกรธ "หัวหน้าเลือกคนได้ดีจริง ๆ !"
"ก็เป็นแบบนี้มาตลอด" ฟางหยวนหยวนยิ้ม
"ในเมื่อหัวหน้าตัดสินใจแล้ว ก็โอนเลย" เฉามั่งคว้าเอกสารขึ้นมาด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่สามารถระเบิดอารมณ์ออกมาได้
ความเจ็บใจนี้ เขาต้องทนกลืนมันลงไปไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
กลุ่มคนที่มามุงดูต่างก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พวกเขาต่างมองหน้ากันและส่ายหัวอย่างจนใจ
เดิมทีพวกเขาคิดว่าคนที่มารับช่วงต่อจากเฉามั่งจะเป็นคนสนิทของเขา แต่ไม่คาดคิดว่าจะเป็นคนสนิทของกู่เฉินหนาน
การเปลี่ยนตัวแบบเนียน ๆ นี้ ทำให้คาดไม่ถึงจริง ๆ
ท่ามกลางสายตาของทุกคน เฉามั่งส่งมอบเอกสารทั้งหมดให้กับหม่าปิง
หลังจากเสร็จสิ้นเขาไม่พูดอะไรสักคำ แม้แต่จะมองฟางหยวนหยวนก็ไม่ เขาเพียงโค้งคำนับให้กับทุกคน "ทุกท่าน ลาก่อน"
พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไป
"พี่เฉา..."
"เสี่ยวเฉา!"
มีเสียงเรียกจากด้านหลัง แต่เฉามั่งไม่สนใจเขาจุดบุหรี่ ยกมือไหว้แล้วเดินเข้าลิฟต์ไปโดยไม่หันกลับมามอง
เฉามั่งมีความมั่นใจมาก
แม้ว่าหม่าปิงจะเข้ามาแทนที่ตำแหน่งของเขา เขาก็ยังมีคนในองค์กรจำนวนมากหนุนหลัง เขาไม่คิดว่ากู่เฉินหนานจะสร้างปัญหาอะไรได้มากมาย
ภายในห้องทำงาน
ทุกคนตั้งใจจะไปส่งเฉามั่งที่ชั้นล่าง แต่พวกเขาก็ไม่อาจทิ้งฟางหยวนหยวนไว้ได้
ฟางหยวนหยวนกวาดสายตามองทุกคน แล้วพูดขึ้น "วันนี้เฉามั่งและกู่เฉินหนานจะออกจากองค์กร"
"พวกนายก็เห็นแล้ว หม่าปิงจะเข้ารับตำแหน่งของเฉามั่ง ส่วนตำแหน่งของกู่เฉินหนานก็จะให้หัวหน้าหน่วยที่หนึ่งของเขา หลี่ฉวนมารับช่วงต่อ"
พูดไปฟางหยวนหยวนก็หรี่ตา "มีใครคัดค้านไหม?"
ทุกคนมองไปที่หลินหยู่ที่สลบอยู่ตรงมุมห้อง ต่างมองหน้ากันไปมา
"ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของหัวหน้า"
"ดีมาก" ฟางหยวนหยวนพยักหน้า "สิ่งที่พวกนายสัญญากับเสี่ยวเฉาเมื่อครู่ ฉันหวังว่าพวกนายจะทำตามที่พูดนะ"
พูดจบ เธอหันหลังและออกจากห้องทำงานไป
เมื่อครู่พวกเขาสัญญากับเฉามั่งว่าจะดูแลคนที่เข้ามาแทนที่เขา ตอนนี้หม่าปิงเข้ามารับตำแหน่งแทนเฉามั่งแล้ว ฟางหยวนหยวนจึงทิ้งคำพูดไว้เช่นนี้
...
ภายในห้องทำงานของกู่เฉินหนาน
"หลี่ฉวน นายอยู่ในองค์กรนานกว่าฉัน สิ่งที่ควรพูด ฉันไม่จำเป็นต้องพูด"
เมื่อเทียบกับห้องทำงานของเฉามั่งที่เต็มไปด้วยผู้คน ห้องทำงานของกู่เฉินหนานกลับเงียบเหงา
นอกจากกู่เฉินหนานและโฮชิโนะ คันนอนแล้วก็มีเพียงหลี่ฉวนและหวังเหมิงเท่านั้น
หลี่ฉวนพยักหน้า "คุณชายกู่ดูแลตัวเองด้วยนะครับ"
กู่เฉินหนานตบไหล่หลี่ฉวน ไม่พูดอะไร
"ฉันไปแล้ว"
เขามองไปที่โฮชิโนะ คันนอน หลี่ฉวนและหวังเหมิงจึงรู้ตัวและออกจากห้องทำงานไป
ดวงตาของโฮชิโนะ คันนอนแดงก่ำ เธอเม้มปากก้มหน้าบิดนิ้วไปมา
"ไม่สามารถพาฉันไปด้วยได้เหรอ?"
กู่เฉินหนานดึงโฮชิโนะ คันนอนเข้ามากอด ลูบผมสีดำของเธอแล้วพูดว่า "เชื่อฟังที่ฉันพูดเถอะนะ"
"อืม" โฮชิโนะ คันนอนพยักหน้าเบา ๆ "แล้วคุณจะกลับมาเมื่อไหร่?"
"เร็ว ๆ นี้" กู่เฉินหนานตอบ
"นายจะไปเมื่อไหร่?" ในตอนนั้น ฟางหยวนหยวนปรากฏตัวที่หน้าประตูห้องทำงาน เธอมองไปที่กู่เฉินหนานและโฮชิโนะ คันนอน
"เอ่อ... ฉันมาผิดเวลาหรือเปล่า?"
กู่เฉินหนานยิ้ม กางแขนออกไปทางฟางหยวนหยวน "ไม่ เธอมาได้จังหวะพอดี"
ฟางหยวนหยวนขมวดคิ้ว ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก้าวเข้าไปในอ้อมกอดของกู่เฉินหนาน
หลี่ฉวนและหวังเหมิงที่อยู่นอกประตู เห็นภาพที่น่าตกใจนี้ก็เบิกตากว้าง
"โอ้... แม่เจ้า คุณชายกู่โคตรเจ๋งเลยว่ะ!"
"ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คุณชายกู่สนิทกับหัวหน้าขนาดนี้..."
...
"ไปเถอะ กลับกันได้แล้ว"
ชั้นล่างของตึก
กู่เฉินหนานนั่งอยู่ในรถ โบกมือให้กับกลุ่มคนที่อยู่ข้างถนน
มีห้าคนยืนอยู่ข้างถนน ฟางหยวนหยวน โฮชิโนะ คันนอน หลี่ฉวน หวังเหมิง และหม่าปิง
ทุกคนยกมือขึ้นโบกทักทายตามสายลม
ในที่สุดรถก็สตาร์ท กู่เฉินหนานเหยียบคันเร่งออกไป
ตอนนี้ องค์กรนกฮูกทมิฬไม่เป็นภัยคุกคามต่อกู่เฉินหนานอีกต่อไปแล้ว
หัวหน้าขององค์กรนกฮูกทมิฬกลายเป็นคนของเขา หลินหยู่ไม่มีทางเติบโตผ่านองค์กรนกฮูกทมิฬได้อีก
กล่าวได้ว่าตอนนี้แค่กำจัดเฉามั่ง หลินหยู่ก็จะไม่เหลือที่พึ่งอีกต่อไป
แต่กู่เฉินหนานจะไม่ไปหาเฉามั่งก่อน เขาเชื่อว่าเฉามั่งจะมาหาเขาเอง
"ฮัลโหลเฉียนโม่"
ในรถ กู่เฉินหนานโทรหาซูเฉียนโม่
ซูเฉียนโม่ที่กำลังอยู่ในบริษัทรับสายของกู่เฉินหนานด้วยความตื่นเต้นจนถึงกับลุกขึ้นยืน
"เฉินหนาน"
หลังจากที่กู่เฉินหนานและซูเฉียนโม่ทักทายและถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันแล้ว กู่เฉินหนานก็พูดขึ้น "ผมกำลังจะกลับไปตงไห่"
"อะไรนะ!"
ซูเฉียนโม่ตกใจ น้ำตาไหลพราก
"ฉัน... ฉันจะไปรับคุณที่สนามบิน"
...
สามชั่วโมงต่อมา
สนามบินตงไห่
หลังจากเครื่องบินโบอิ้งจอดสนิท กู่เฉินหนานก็เดินลงมา
ซูเฉียนโม่รออยู่ที่นั่นก่อนแล้ว เมื่อเธอเห็นกู่เฉินหนาน ใบหน้าที่งดงามของเธอก็แสดงความรู้สึกตื้นตัน
"เฉินหนาน!" เธอพูดเบา ๆ
กู่เฉินหนานยิ้มและกางแขนออก ซูเฉียนโม่รีบเดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋า
ทั้งสองคนโผเข้ากอดกัน
ความคิดถึงที่ไม่ได้เจอกันมานาน มลายหายไปพร้อมกับการปรากฏตัวของกู่เฉินหนาน ถูกแทนที่ด้วยความน้อยใจเล็กน้อยและความรักที่เอ่อล้นออกมา
"ในที่สุดคุณก็กลับมา" ซูเฉียนโม่พูดทั้งน้ำตา
"กลับมาแล้ว" กู่เฉินหนานยิ้ม "ทำให้คุณต้องรอนานเลย"
"ไม่ ไม่เลย" ซูเฉียนโม่ส่ายหัว "ตราบใดที่เป็นคุณ ฉันก็ยินดีที่จะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน"
"แต่ผมไม่อยากให้คุณรอนานเกินไป"
...
