บทที่ 176 ความรักช่วยให้อิ่มได้

บทที่ 176 ความรักช่วยให้อิ่มได้

วันต่อมา หลังเลิกงาน ทั้งสองคนมีเวลาว่างตรงกันพอดี เจียงฟางจึงขับรถพาฉินหว่านกลับไปเยี่ยมบ้านของเธอ

ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ก็เห็นพ่อของฉินกำลังตัดแต่งต้นไม้ในสวนด้วยตัวเอง เมื่อเข้าสู่วัยเกษียณ ก็เริ่มมีเวลาพักผ่อนมากขึ้น แต่ทันทีที่เห็นลูกสาวและลูกเขยมาเยี่ยม สีหน้าของพ่อก็เริ่มเข้มงวดขึ้นโดยไม่รู้ตัว

เจียงฟางรู้เรื่องนี้ดี เขาจึงเดินเข้าไปพูดคุยกับพ่อของฉินก่อน

แม้ว่าพ่อของฉินจะยังไม่ค่อยยอมรับลูกเขยคนนี้ แต่เพราะเห็นว่าลูกสาวชอบเขา พ่อของเธอจึงปฏิบัติต่อเขาด้วยท่าทางเป็นมิตร

แต่การสนทนาไม่นานก็เปลี่ยนหัวข้อไปยังตัวฉินหว่าน

"ยังรู้จักกลับบ้านอยู่อีกเหรอ?"

ฉินหว่านเห็นพ่อกำลังเตรียมจะสอนสั่ง เธอจึงรีบหลบไปอยู่หลังเจียงฟาง "พ่อคะ ไม่ใช่ว่าหนูไม่อยากกลับบ้านนะคะ แค่ช่วงนี้งานยุ่ง ไม่ใช่ว่ามีเวลาว่างทุกวัน"

"เงินเดือนแค่นั้น ยังไม่พอซื้อถ้วยชาเลย แล้วจะมาอ้างว่าตัวเองยุ่งตลอดเวลา"

ฉินหว่านยิ้มรับพร้อมกับเอ่ยตอบด้วยความน่ารัก "โอเคค่ะโอเค ถ้าพ่อจะเลี้ยงหนูตลอดชีวิต หนูก็จะอยู่บ้านดูแลพ่อกับแม่ทุกวันเลย"

พ่อของฉินหันไปมองเจียงฟางที่ยืนตรงอกตั้ง แล้วก็แค่นเสียงหึ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะยอมรับลูกเขยเป็นครั้งแรก "ตอนนี้เธอแต่งงานแล้ว มีคนเลี้ยงดูเธอแล้ว"

ฉินหว่านไอเบา ๆ ไม่อยากเชื่อว่านี่เป็นคำพูดที่ออกจากปากพ่อของเธอเอง หลังจากเข้าครัว เธอก็เล่าเหตุการณ์ให้แม่ฟังซ้ำไปซ้ำมา

"แม่คะ แม่ไม่เห็นหรือไง ตอนที่พวกเขาคุยกัน หนูเหมือนเป็นคนนอกเลย"

แม่ของฉินยิ้มอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นลูกสาวมีความสุข "เจียงฟางเป็นสามีของลูก และเป็นคนที่จะใช้ชีวิตกับลูกไปตลอดชีวิต ฉันกับพ่อของลูกถึงจะมีความเห็นยังไง เราก็แค่หวังว่าลูกจะมีความสุข ดังนั้นก็เลยยอมรับเขาไปด้วย"

ช่วงเย็น ฉินเหยาหลบอยู่หลังแม่ด้วยท่าทางหงอย ๆ เดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร แม้แต่ตอนทักทายฉินหว่าน เธอก็ไม่มีความกระตือรือร้นเหมือนเมื่อก่อน

"ตอนนี้น่ะ เธอเอาแต่หมกมุ่นกับการเรียน ไม่ยอมออกจากบ้าน ฉันทนดูไม่ได้เลยพาเธอมาด้วย"

แม้จะเป็นแค่มื้ออาหารเดียว แต่ดูเหมือนฉินเหยาจะไม่ค่อยอยากนั่งนานนัก เพราะเธอเอาแต่มองโทรศัพท์อย่างเหม่อลอยเป็นระยะ

ทันทีที่มีข้อความใหม่เข้ามา เธอก็รีบเปิดดูทันที แล้วยิ้มเขิน

"ฉินเหยา กินข้าวก่อน โทรศัพท์มันกินแทนข้าวไม่ได้นะ"

"แต่ความรักกินได้" ฉินเหยาตอบเงียบ ๆ

ฉินหว่านเห็นท่าทางของเธอก็รู้ทันทีว่าเธอกำลังมีความรัก "ไม่กลัวคนอื่นรู้แล้วเหรอตอนนี้?"

"จริง ๆ จะทำเหมือนพี่กับพี่เขยก็ได้นะ แอบแต่งก่อนแล้วบอกทีหลัง"

ฉินหว่านเอานิ้วจิ้มหน้าผากของเธอเบา ๆ "นี่เธอลอกเอาแต่เรื่องไม่ดีมาหรือไง"

ฉินเหยากระพริบตา "พี่คะ ตอนนี้พี่เป็นยังไงคะ พี่เขยไม่ดีกับพี่เหรอ?"

"เขา..." ฉินหว่านพยายามจะพูด แต่ก็รู้สึกได้ถึงสายตาของเจียงฟางที่มองมา ทำให้คำพูดติดอยู่ที่ลำคอ พูดอะไรไม่ออก

ตอนนี้ฉินเหยาเริ่มโตแล้ว ยิ่งมีความคิดเป็นของตัวเองมากขึ้น ในเรื่องแบบนี้ต้องใจเย็นและค่อย ๆ ตักเตือน

หลังทานอาหารค่ำเสร็จ ทุกคนก็มานั่งคุยกันอีกพักหนึ่ง ถามเรื่องงานของทั้งคู่ แล้วก็บ่นเรื่องเมื่อไหร่จะมีลูก ทำเอาฉินหว่านอึดอัดจนพูดไม่ออก ส่วนฉินเหยาก็แหย่เรื่องนี้อย่างไม่เกรงใจ

เจียงฟางเห็นว่าฉินหว่านเริ่มไม่สบาย จึงพาเธอขึ้นไปพักบนห้อง เขายกมือแตะหน้าผากเธอเช็กดูว่าเป็นไข้หรือเปล่า โชคดีที่ไม่มีไข้

ฉินหว่านส่ายหน้า "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ อาจจะน้ำตาลในเลือดต่ำเล็กน้อย"

"เดี๋ยวผมไปเอานมมาให้ดื่ม คุณนอนเร็วหน่อยนะคืนนี้"

เมื่อเจียงฟางเปิดประตูเข้ามาอีกครั้ง สายตาของเขาเข้มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเห็นว่าฉินหว่านเพิ่งอาบน้ำเสร็จ และยืนเปลือยเปล่าอยู่ในห้องนอน หน้าอกอวบอิ่มของเธอกระเพื่อมขึ้นลงตามการเคลื่อนไหว ผิวขาวนวล เธอดูสวยงามมาก ทำให้เขารู้สึกถึงความตึงเครียดที่สะสมจนรู้สึกแน่นที่เป้าทันที

....................