บทที่ 154 ฝ่ามือผ่าลมของชูหยวน

ที่ภูเขาหมอกสวรรค์ นิกายอู๋เต้า

ในตำหนักของชูหยวน

หลังจากเตรียมตัวอยู่หลายวัน ชูหยวนก็พร้อมที่จะเริ่มการทะลวงขีดจำกัดอีกครั้ง

ดูดซับลมปราณ

รวมเข้าสู่จุดตันเถียน

ทะลวงขีดจำกัดในคราวเดียว...

ชูหยวนนั่งขัดสมาธิบนเบาะในตำหนัก ทำตามขั้นตอนการทะลวงขีดจำกัด

จากการสังเกตของเขา

เขาสามารถพบได้ว่า

หลังจากลมปราณรวมตัวในจุดตันเถียนภายในร่างกาย

ขีดจำกัดของขั้นหลอมลมปราณช่วงต้นก็เริ่มคลายตัวอย่างชัดเจน

เพียงแค่ทำตามขั้นตอน

เขาจะสามารถทะลวงขีดจำกัดไปสู่ขั้นหลอมลมปราณช่วงกลางได้อย่างราบรื่นแน่นอน

เมื่อเขาถึงขั้นหลอมลมปราณช่วงกลาง บวกกับการที่เขาศึกษาตำราพื้นฐานของขั้นหลอมลมปราณมามาก ทำให้มีพื้นฐานที่แข็งแกร่งมาก

ระดับขั้นถึงขั้นหลอมลมปราณช่วงกลาง เทียบเท่ากับขั้นสร้างฐานได้เลย

สามารถต่อสู้ข้ามขั้นได้

นี่เป็นจุดที่ทำให้ชูหยวนรู้สึกดีใจมาก

ตามความรู้ทั่วไป คนที่สามารถต่อสู้ข้ามขั้นได้ล้วนเป็นอัจฉริยะ

แม้ว่าเขาจะแค่ขั้นหลอมลมปราณที่สามารถต่อสู้กับขั้นสร้างฐาน แต่ก็ถือว่าเป็นการต่อสู้ข้ามขั้น

ต่อสู้ข้ามขั้นก็คืออัจฉริยะ!

ชูหยวนคิดแล้วคิดอีก จึงกดความคิดนี้ลงไป

ทุ่มเทจิตใจทั้งหมดเข้าสู่การทะลวงขีดจำกัด

ภายใต้การควบคุมของเขา

ลมปราณเริ่มโจมตีขีดจำกัด

ขีดจำกัดเริ่มคลายตัวมากขึ้นเรื่อยๆ...

ใกล้แล้ว...

อีกนิดเดียวก็จะเป็นขั้นหลอมลมปราณช่วงกลางแล้ว!

ชูหยวนหลับตา โจมตีขีดจำกัดต่อไป

เสียงดังกร๊อบ...

ขีดจำกัดคลายตัวมากขึ้นเรื่อยๆ เสียงใสกังวานดังขึ้นจากร่างกายของเขา

ชูหยวนแทบจะรู้สึกได้ถึงพลังของขั้นหลอมลมปราณช่วงกลาง

ในช่วงเวลาวิกฤตนี้

เสียงหนึ่งดังมาจากนอกตำหนักเข้าสู่หูของเขา

"อาจารย์ ศิษย์เย่หลัวมีเรื่องขอพบ ขอให้อาจารย์โปรดออกมาพบด้วยขอรับ!"

เสียงนี้ดังมาได้จังหวะพอดี

ชูหยวนห่างจากขั้นหลอมลมปราณช่วงกลางเพียงก้าวเดียว ขีดจำกัดไม่สามารถกักขังเขาไว้ได้อีกต่อไป

แต่ในช่วงเวลาที่กำลังจะทะลวงขีดจำกัดแต่ก็ยังไม่ถือว่าทะลวงนี้ เขาก็ต้องหยุดชะงักลงกะทันหัน

สีหน้าของชูหยวนดำทะมึน

เหี้ย! อีกนิดเดียวเท่านั้น ทำไมเย่หลัวถึงกลับมาอีก แถมยังมาขัดจังหวะในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้!!

ศิษย์คนนี้อยากตายใช่ไหม!!!

แล้วก็ ตอนนี้ระดับขั้นของเขาเป็นยังไงกันแน่??

ขั้นหลอมลมปราณช่วงต้นหรือช่วงกลาง? ดูเหมือนจะไม่นับว่าเป็นช่วงต้นแต่ก็ไม่นับว่าเป็นช่วงกลาง

นอกจากความโกรธแล้ว ชูหยวนก็รู้สึกงงงวยด้วย

เขาไม่รู้ว่าระดับขั้นของตัวเองนับเป็นอะไร

ขั้นหลอมลมปราณช่วงต้นกลาง หักครึ่งหรือ??

ชูหยวนสูดหายใจลึก ไม่เข้าใจระดับขั้นของตัวเองเลย

แต่นี่ไม่ได้ขัดขวางความโกรธของเขา

ศิษย์คนนี้ หวังว่าจะอธิบายให้เขาฟังได้

ไม่อย่างนั้น เขาจะทำให้ศิษย์คนนี้เข้าใจว่าอะไรคือความโกรธของขั้นหลอมลมปราณ

ชูหยวนค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เปิดประตูตำหนักเดินออกไป

พอมองไปก็เห็นร่างนั้นทันที

ยังคงคุกเข่าอยู่หน้าตำหนัก

เหมือนกับครั้งที่แล้ว

อืม พูดให้ถูกต้องก็คือ ทุกอย่างเหมือนกับครั้งที่แล้วไม่มีผิด เหมือนกันตรงที่มาขัดจังหวะการทะลวงขีดจำกัดของเขา

เย่หลัวที่คุกเข่าอยู่นอกตำหนักเห็นอาจารย์เปิดประตูตำหนัก ก็คำนับอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว

"ศิษย์เย่หลัว คารวะอาจารย์"

เย่หลัวพูดอย่างเคารพ

"หลัวเอ๋อร์ เจ้ามีธุระอะไรหรือ?" ชูหยวนแสดงรอยยิ้ม 'อบอุ่น'

สายตามองสำรวจไปทั่วตัวเย่หลัวไม่หยุด

ศิษย์คนนี้ดูเหมือนจะอยู่ในขั้นหลอมจิต?

ขอถามหน่อย

ขั้นหลอมลมปราณมีโอกาสจะเอาชนะขั้นหลอมจิตได้ไหม?

รอคำตอบด่วน มีเรื่องเร่งด่วนนิดหน่อย

อีกด้านหนึ่ง เย่หลัวที่คุกเข่าอยู่บนพื้นไม่ได้สังเกตเห็นความโกรธในดวงตาของอาจารย์เลย

"อาจารย์ ศิษย์มาครั้งนี้ก็มีเรื่องจริงๆ ขอรับ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการแข่งขันระหว่างนิกายทั่วทวีป"

เย่หลัวตอบอย่างว่าง่าย

"โอ้ การแข่งขันระหว่างนิกายทั่วทวีปหรอกหรือ อืม เข้ามาคุยกันข้างในเถอะ" ชูหยวนพูดอย่างอบอุ่น ยื่นมือผลักประตูตำหนักให้เปิดกว้างขึ้นอีก

ได้ยินคำพูดนี้

เย่หลัวรีบลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปในตำหนัก

ชูหยวนยืนอยู่หลังเย่หลัวเงียบๆ

รวบรวมลมปราณทั่วร่างไว้ที่มือ

ฟาดฝ่ามือใส่หลังของเย่หลัว

การโจมตีไม่ได้ถูกตัวเย่หลัว

ในระยะห่างจากเสื้อผ้าของเย่หลัวไม่ถึงสามเซนติเมตร พลังที่มองไม่เห็นพลังหนึ่งได้สลายการโจมตีของชูหยวนไป

เย่หลัวเหมือนจะรู้สึกอะไรบางอย่าง หันกลับมามองอาจารย์ ขมวดคิ้ว เงยหน้ามองไปรอบๆ ตำหนัก

"อาจารย์ ในตำหนักของท่านมีค่ายกลรวมลมอะไรหรือเปล่าขอรับ?"

"ทำไมถึงรู้สึกเย็นๆ ลมๆ แบบนี้"

เย่หลัวถามอย่างสงสัย

ชูหยวน "..."

ข้าฝึกฝ่ามือลมกรดมาเดือนหนึ่ง เจ้าบอกว่าเย็นๆ ลมๆ ??

ขอบคุณ รู้สึกถูกดูหมิ่นจริงๆ

"พูดมาเถอะ มีเรื่องอะไร" ชูหยวนหมดหวังแล้ว

ขั้นหลอมลมปราณแม้แต่จะเข้าใกล้คนคนนี้ก็ยังไม่ได้

แอบย่องเข้าไปก็ยังตีไม่ถูกคน

"อาจารย์ มีคนจากแคว้นจงโจวมา อยากเชิญอาจารย์เข้าร่วมการแข่งขันระหว่างนิกายทั่วทวีป นี่คือจดหมายเชิญ ขอให้อาจารย์รับไว้ด้วย ส่วนจะเข้าร่วมหรือไม่ ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของอาจารย์"

เย่หลัวหยิบลูกแสงจดหมายเชิญออกมาจากแหวนเก็บของ ส่งให้ชูหยวน

ชูหยวนยังคงแสดงรอยยิ้ม 'อบอุ่น' บนใบหน้า รับลูกแสงมาดู

ลองใส่พลังลมปราณเข้าไป

แต่กลับพบว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ของนี้เปิดยังไง??

ตอนนี้วงการผู้ฝึกวิถีเซียนพัฒนาไปไกลขนาดนี้แล้วหรือ แค่จดหมายเชิญอะไรนิดเดียว ก็ยังไม่รู้วิธีเปิด

"หลัวเอ๋อร์ เจ้าลองเปิดดูสิ" ชูหยวนรีบส่งลูกแสงคืนให้เย่หลัวทันที

เขาจะบอกว่าตัวเองไม่รู้วิธีเปิดได้อย่างไร?

เขาไม่มีหน้าหรืออย่างไร

ชูหยวนส่งลูกแสงให้เย่หลัว สายตาจับจ้องอีกฝ่ายไม่วางตา

อยากดูว่าเย่หลัวจะเปิดของนี้อย่างไร

ลูกแสงตกลงในมือของเย่หลัว

เย่หลัวลังเลมองอาจารย์ของตนแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้คิดจะถามอะไร เพียงแค่ขยับพลัง จดหมายเชิญก็เปิดออกทันที

ข้อมูลมากมายพยายามจะเข้าสู่สมองของเขา

แต่ถูกเย่หลัวยับยั้งไว้

เขาเพียงแค่คิดในใจ

รวบรวมข้อมูลเหล่านี้เป็นลูกแสง ส่งคืนให้อาจารย์

"อาจารย์ นี่คือจดหมายเชิญ แขกจากแคว้นจงโจวบอกว่าอยากให้อาจารย์ดู ขอให้อาจารย์โปรดพิจารณาด้วยขอรับ"

เย่หลัวค่อยๆ เอ่ยปาก

ชูหยวนที่ยืนอยู่ข้างตำหนักกะพริบตา

แล้ว ลูกแสงนี้เปิดยังไงกันแน่?

เมื่อกี้เย่หลัวใส่พลังเข้าไปใช่ไหม? เขาก็ใส่พลังเข้าไปเหมือนกัน ทำไมถึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หรือว่าแม้แต่จดหมายเชิญก็ยังดูถูกขั้นหลอมลมปราณด้วย

ชูหยวนเงียบไปครู่หนึ่ง

จากนั้นเขาก็เอามือแตะลงบนลูกแสง

ข้อมูลมากมายก็ปรากฏขึ้นในสมองทันที

การแข่งขันระหว่างนิกายทั่วทวีปของแคว้นจงโจว!

การแข่งขันระหว่างนิกายจาก 82 แคว้นใหญ่ทั่วทวีป!

ผู้ได้รับจดหมายเชิญนี้ สามารถเดินทางไปแคว้นจงโจวในอีก 5 เดือนข้างหน้า เพื่อเข้าร่วมการแข่งขันระหว่างนิกายทั่วทวีป

ข้อมูลมีมากเกินไป

ชูหยวนจับประเด็นสำคัญได้เพียงบางส่วน

เช่น สถานที่จัดการแข่งขันระหว่างนิกายทั่วทวีปอยู่ที่ไหน

และรางวัลของการแข่งขันระหว่างนิกายทั่วทวีป...

เมื่อชูหยวนเห็นรางวัลของการแข่งขันระหว่างนิกายทั่วทวีป ทั้งคนก็ตื่นเต้นขึ้นมา

ในลูกแสงมีส่วนหนึ่งที่บันทึกรางวัลตามลำดับของการแข่งขันระหว่างนิกายทั่วทวีปโดยเฉพาะ เรียงจากมากไปน้อย รางวัลแตกต่างกันไป

ชูหยวนมองไปที่ลำดับต่ำสุดอย่างรวดเร็ว...

ลำดับต่ำสุดคืออันดับที่ 50,000

อันดับที่ 50,000 จะได้รับหินวิเศษชั้นสูง 1,000 ก้อน และวัตถุศักดิ์สิทธิ์ชั้นต่ำ 1 ชิ้น...

หินวิเศษชั้นสูง!!!

หินวิเศษชั้นต่ำ 1 ก้อนแลกทองคำได้ 100 ตำลึง

หินวิเศษชั้นกลาง 1 ก้อนแลกหินวิเศษชั้นต่ำได้ 100 ก้อน

หินวิเศษชั้นสูง 1 ก้อนแลกหินวิเศษชั้นกลางได้ 100 ก้อน

หินวิเศษชั้นสูง 1,000 ก้อนนี่มันเงินเท่าไหร่กัน??

ชูหยวนรู้สึกว่าตัวเองคงจะถูกทองคำทับตายแน่ๆ!!