บทที่ 152 เย่เหริน : ดูฉันแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มศัตรูสิ!
[-แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ-]
[-Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอนแต่จะราคาแพงที่สุด-]
[-หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ-]
บทที่ 152 เย่เหริน : ดูฉันแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มศัตรูสิ!
เย่เหรินเอ่ยเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความรังเกียจที่ไม่อาจปกปิดได้
"พวกมันส่วนใหญ่เป็นสาวกของลัทธิเลือดเนื้อ แม้แต่หน่วยงานราชการที่ต่อต้านภัยพิบัติจากห้วงลึกยังเป็นแบบนี้ ดูเหมือนว่าอเมริกาจะถูกแทรกซึมและควบคุมโดยลัทธิเลือดเนื้อแล้ว"
เจียงซุ่ยได้ยินดังนั้น ดวงตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
"ลัทธิเลือดเนื้อน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"
"อาจจะไม่ใช่ว่าลัทธิเลือดเนื้อน่ากลัว แต่เป็นเพราะพวกมันแฝงตัวกันเก่งเกินไปหรือเปล่า?"
ในขณะนั้น เจ้าหน้าที่พิเศษที่ล้มลงไปก่อนหน้านี้ต่างก็ลุกขึ้นยืน
พวกเขาเลิกแสดงละครแล้ว เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา!
"ในเมื่อพวกแกเห็นแล้ว...ก็คงต้องฆ่าปิดปากแล้วล่ะ!"
หัวหน้าทีมตอนนี้บิดเบี้ยวไปหมด จนมองไม่ออกว่าเป็นคน
หนวดที่ผิดรูปร่างหลายขนาดดิ้นไปมาบนใบหน้าของเขา เขาส่งเสียงกระซิบอย่างโหดเหี้ยม
เย่เหรินขมวดคิ้วทันที
"สหายเอ๋ย หนวดน่าเกลียดแบบนี้แกกล้าเอามาโชว์ได้ยังไง? ดูฉันแสดงบ้างดีกว่า!"
หัวหน้าทีม "?"
เจียงซุ่ยตกใจ "เดี๋ยวก่อน...พี่คงจะไม่...กรี๊ดดด!"
เจียงซุ่ยรีบหลับตาลงทันที
ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เธอเห็นเย่เหรินแปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาดหนวดปลาหมึก จิตใจของเธอก็ได้รับความสะเทือนอย่างมาก ฝันร้ายไปสองสามสัปดาห์เลยทีเดียว
วินาทีต่อมา กล้ามเนื้อทั่วร่างของเย่เหรินเริ่มบิดเบี้ยวอย่างผิดธรรมชาติ
เมื่อเนื้อหนังของเขาปรับโครงสร้างใหม่ กลิ่นคาวคลุ้งไปทั่วอากาศ
เจ้าหน้าที่ "???"
นี่มันพวกเดียวกันนี่!
บทมันไม่ใช่อย่างนี้นี่หว่า?
การกลายพันธุ์ของเลือดเนื้อไม่ใช่ทักษะที่สาวกอย่างพวกเราควบคุมได้ไม่ใช่เหรอ!?
เจ้าหน้าที่พิเศษที่ยืนดูต่างก็แสดงสีหน้าสับสน แต่ไม่กล้าเคลื่อนไหวโดยพลการเพราะไม่เข้าใจสถานการณ์ ได้แต่ยืนแข็งทื่อรักษาวงล้อมไว้
ใต้ผิวหนังของเย่เหรินราวกับมีกระแสน้ำไหลเชี่ยว หลอดเลือดปูดโปนขึ้นมา สีเปลี่ยนเป็นสีม่วงเข้มในพริบตา
กระดูกของเขาส่งเสียงดังกร๊อบเบาๆ โครงร่างของร่างกายขยายใหญ่ขึ้นต่อหน้าต่อตาของทุกคนที่หวาดกลัว
จากนั้นก็บิดเบี้ยวอย่างรวดเร็ว แขนขาของเขายาวขึ้น ผิวหนังแตกออกแล้วสมานกันอีกครั้ง มีหนวดเล็กๆปกคลุมไปทั่วร่างกาย แต่ละเส้นหลั่งเมือกที่น่าขนลุก
ปลายหนวดแตกแขนงออกไป กลายเป็นอวัยวะที่สามารถรับรู้ทุกสิ่งรอบตัวได้
ในชั่วพริบตา เย่เหรินร่างสัตว์ประหลาดหนวดปลาหมึก ก็ปรากฏตัวขึ้น
เจ้าหน้าที่ "(ΩДΩ)?"
บ้าเอ๊ย นี่มันพวกเดียวกันหรือเปล่าเนี่ย?
หัวหน้าทีมถึงกับตกตะลึง
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
สมองที่กำลังประมวลผลอย่างรวดเร็วหยุดชะงัก หัวหน้าทีมยืนตัวตรง เขามีข้อสันนิษฐานที่ไม่อยากจะเชื่อ!
หรือว่า คนตรงหน้าจะเป็น...
เอเดน ฮาร์วีย์ทรุดเข่าลงข้างหนึ่งต่อหน้าเย่เหรินทันที
"ผมขอคารวะท่าน!"
การกระทำนี้ทำให้เหล่าสายลับที่เพิ่งลุกขึ้นยืนได้ส่งเสียงฮือฮา
เย่เหริน "?"
มาโซเหรอ?
เพิ่งจะโดนอัดจนหนวดกระจุย ยังจะหันมาคุกเข่าให้กันอีก
เสียงของเอเดนเต็มไปด้วยความระมัดระวังและความหวัง เขาค่อยๆพูดประโยคที่ทำให้ทุกคนในที่เกิดเหตุตกตะลึง
"ท่านนักบวชผู้ทรงเกียรติ โปรดยกโทษให้กับความเขลาและโง่เขลาของพวกเราด้วยครับ!"
ตำแหน่งนักบวชในโบสถ์เลือดเนื้อ ถือเป็นผู้มีอำนาจและสถานะรองจากมหาปุโรหิต
เย่เหรินยืนอยู่กับที่ หนวดที่พันรอบตัวแกว่งไกวเบาๆพร้อมกับจังหวะที่อธิบายไม่ได้
สายลับรอบข้างมองหน้ากัน ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง
เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว!
ที่แท้ ชายชาวเอเชียที่มีหนวดสวยงามคนนี้ เป็นบุคคลสำคัญในโบสถ์งั้นเหรอ?
ทันใดนั้น เหล่าสายลับก็คุกเข่าลงข้างหนึ่งพร้อมกับเอเดน ใบหน้าเต็มไปด้วยความนอบน้อมและความตึงเครียด
พวกเขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เอเดน ในใจก็อดชื่นชมไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงได้เป็นหัวหน้าทีม
ดูสิ สมองของเขามันดีจริงๆ!
คุกเข่าได้เร็วและเด็ดขาดขนาดนี้ คนอื่นจะไปมีปฏิกิริยาแบบเขาได้ยังไง?
เจียงซุ่ยอดไม่ได้ที่จะหันหน้าหนี พยายามไม่ให้ตัวเองหัวเราะออกมา
เย่เหรินก็เลยถือโอกาสนี้ ยอมรับการแสดงความเคารพของเอเดน ฮาร์วิส แต่ไม่ได้ยืนยันหรือปฏิเสธสถานะที่แท้จริงของตัวเองในโบสถ์เนื้อ
จากนั้นก็ทำท่าทางหยิ่งผยอง
"พาฉันไปที่ฐานทัพ"
"ผมจะทำตามคำสั่งของท่านทุกประการครับ!"
เอเดน ฮาร์วิสรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เขาตื่นเต้นและประหม่า
บางทีนี่อาจเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในอาชีพของเขา เขาสามารถรับใช้ท่านนักบวชในโบสถ์ได้โดยตรง
พระเจ้า นี่เขาสามารถคุยโม้ได้ทั้งชีวิตเลยนะ!
อะไรนะ?
นายถามว่าทำไมเขาถึงมั่นใจว่าเย่เหรินต้องเป็นนักบวชในโบสถ์?
ดูหนวดที่เรียบลื่นและเหนียวของเย่เหรินสิ ท่าทางที่สมบูรณ์แบบนี้ ทำให้คนดูแทบจะอดใจไม่ไหวเลยนะ!
นี่เป็นหนวดที่ผู้ศรัทธาในโบสถ์เลือดเนื้อทั่วไปจะมีได้เหรอ?
แม้แต่นักบวชทั่วไปก็ยังไม่มีหนวดที่สวยงาม เหนียว และเรียบลื่นขนาดนี้เลยนะ!
เอเดน มั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์
‘เขาต้องเป็นบุคคลสำคัญในโบสถ์! แค่เกาะขาเขาไว้! ชีวิตนี้ก็จะไม่ขาดความมั่งคั่งและชื่อเสียง!’
เอเดน ฮาร์วิสพาเย่เหรินและเจียงซุ่ยขึ้นรถด้วยสีหน้าที่นอบน้อม
พวกเขาผ่านเส้นทางที่ซับซ้อนหลายเส้นทาง ในที่สุดก็หยุดอยู่หน้าประตูอาคารรัฐบาลที่ดูธรรมดา
อาคารแห่งนี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกติภายนอก กลมกลืนไปกับทิวทัศน์ของเมืองโดยรอบ
แม้แต่คนผิวขาวแต่งตัวดีหลายคนก็เดินเข้าออก ราวกับว่ามันเป็นเพียงอาคารบริหารธรรมดาๆที่ไม่มีใครสังเกตเห็น
อย่างไรก็ตาม เมื่อเย่เหรินและเจียงซุ่ยขึ้นลิฟต์ลงไปที่ชั้นใต้ดิน
โลกภายในแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากความเงียบสงบภายนอก ราวกับก้าวเข้าสู่อีกมิติหนึ่ง!
ภายใต้แสงสลัวๆบรรยากาศภายในก็แปลกประหลาด ผนังไม่ได้ประดับด้วยตราแผ่นดินของประเทศอินทรี แต่เป็นรูปสัญลักษณ์เฉพาะของลัทธิเลือดเนื้อ—
เนื้อและกระดูกที่พันกันเป็นสัญลักษณ์ของการบูชาเลือดเนื้อขั้นสูงสุด
ในตอนท้ายของทางเดิน บางครั้งก็มีเสียงสวดมนต์เบาๆ และเสียงเคี้ยวหรือเสียงคลานที่ไม่สามารถอธิบายได้ ซึ่งทำให้เกิดท่วงทำนองที่แปลกประหลาดซึ่งทำให้ผู้คนหวาดกลัว
พื้นไม่ได้ปูด้วยกระเบื้อง แต่ปูด้วยหนังมนุษย์ที่หย่อนยาน
เมื่อมองใกล้ๆ จะเห็นเศษกระดูกเล็กๆฝังอยู่ในหนังมนุษย์ คุณสามารถจินตนาการถึงความรู้สึกของการเหยียบลงไปแต่ละครั้งได้เลย
เจียงซุ่ยอดไม่ได้ที่จะแสดงท่าทางรังเกียจ
เย่เหรินทำหน้าเคร่งขรึมทันที
“ฉันไม่ชอบสไตล์การตกแต่งฐานของนาย รื้อมันออก แล้วหาดีไซเนอร์ที่ดีที่สุดในประเทศมาออกแบบตกแต่งใหม่ให้ฉัน”
ไอเดน “(ΩДΩ)?”
ไอเดนเหงื่อแตกพลั่ก
"ท่านนักบวช เรื่องนี้ผมตัดสินใจเองไม่ได้ครับ และฐานของลัทธิเลือดเนื้อทั้งหมดในประเทศก็มีสไตล์เดียวกัน ผมจะ..."
ในเวลานี้ เย่เหรินก็รู้สึกถึงกลิ่นอายที่หดหู่
รูปปั้นบิดเบี้ยวและการตกแต่งเนื้อหนังที่ซับซ้อนรอบๆสั่นเล็กน้อย ทำให้เกิดเสียงกระทบกัน
จากนั้น บาทหลวงในชุดคลุมสีดำก็ค่อยๆก้าวออกมาจากเงามืด
ดวงตาของเขาเฉียบคม ใบหน้าของเขาเย็นชา จมูกของเขาสูง และโหนกแก้มของเขาจมลึก
“หยุด” บาทหลวงกวาดสายตาเย็นชาไปที่เย่เหริน “แก…เป็นใคร?”
ไอเดนรีบก้าวไปข้างหน้า พยายามอธิบาย
"ท่านบาทหลวง นี่คือท่านนักบวช ผมเพิ่งจะ..."
บาทหลวงไม่สนใจ แต่กลับขมวดคิ้วและโบกแขนเบาๆ
แขนขวาของเขากลายเป็นค้อนเลือดขนาดใหญ่ทันที และกระแทกไอเดนเข้ากับผนังอย่างแรง
ปัง!
ไอเดนกลายเป็นกองเนื้อ ลูกตาหลุดออกมาจากเบ้าตาที่แตกเป็นเสี่ยงๆอย่างซุกซน กลิ้งไปสองสามครั้งแล้วตกลงที่เท้าของบาทหลวง
บาทหลวงหรี่ตาลงเล็กน้อย
"ฉันรู้จักนักบวชทุกคนในคริสตจักร แต่ใบหน้าของแกนั้นดูแปลกหน้าสำหรับฉัน"
ก่อนที่เขาจะพูดจบ บาทหลวงเจ้าเล่ห์คนนี้ก็โจมตีเย่เหรินอย่างกะทันหัน!
เย่เหรินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
กล้าเล่นกับเลือดเนื้อต่อหน้าฉันเหรอ?