บทที่ 114 หาเรื่อง
บทที่ 114 หาเรื่อง
"ผมจะติดต่อให้เดี๋ยวนี้..." หวังหย่งจวินพูดขณะเดินออกไปโทรหาคนรู้จัก
เมื่อหวังหย่งจวินโทรเสร็จและเดินกลับมา เขาเห็นเสี่ยวอิงชุนกำลังคุยกับชายชราคนหนึ่งที่สวมชุดถังจวงผมขาว
เมื่อเขาเห็นหน้าของชายชราคนนั้นชัดเจน เขาก็เริ่มสงสัยว่าตัวเองตาฝาดหรือไม่
อาจารย์ต่งมาอยู่ที่ลอนดอนได้ยังไง?
และชายชราที่อยู่ข้าง ๆ เขาไม่ใช่คุณปู่เหอเหรอ?
พวกเขามาลอนดอนพร้อมกันได้ยังไง?
พวกเขามาเพื่ออะไรกันแน่?
และทำไมพวกเขาถึงอยู่กับเสี่ยวอิงชุน?
เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ เขาก็ได้ยินเสี่ยวอิงชุนเรียกอาจารย์ต่งว่า "อาจารย์" ซึ่งทำให้เขาตกใจอีกครั้ง
เสี่ยวอิงชุนกลายเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ต่งตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?!
ในใจเขามีคำถามมากมาย แต่หวังหย่งจวินไม่ใช่คนที่ชอบถามมาก เขาจึงได้แต่ยืนรออย่างเงียบ ๆ จนกระทั่งเสี่ยวอิงชุนคุยกับต่งชุนเฟิงเสร็จ
ได้ยินต่งชุนเฟิงพูดว่า "คืนนี้มีงานเลี้ยง เป็นงานเลี้ยงต้อนรับที่นักสะสมชาวจีนที่อยู่ในลอนดอนจัดขึ้น เธอให้เหอเหลียงฉงพาไปหาชุดราตรีเตรียมตัวด้วยนะ..."
"ได้ค่ะ อาจารย์..." เสี่ยวอิงชุนตอบรับ พลางหันหลังกลับไปและเห็นหวังหย่งจวินยืนรออยู่ไม่ไกล
"มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?"
แม้ว่าน้ำเสียงยังคงอ่อนโยนเหมือนเดิม แต่หวังหย่งจวินกลับรู้สึกว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไป
เหมือนกับว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขามีแสงรัศมีบางอย่างที่เรียกว่า "ความสำเร็จ"
เธอเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว จนเพียงวันเดียวไม่เจอกัน เธอก็กลายเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ต่งแล้ว นี่ทำให้หวังหย่งจวินรู้สึกทบทวนตัวเอง
เขาทำงานอย่างหนักหลายปี กว่าจะสร้างฐานะได้ถึงล้านหยวน คิดว่าตัวเองทำได้ดีมากแล้ว
แต่ใครจะคิดว่าเสี่ยวอิงชุนจะก้าวข้ามเขาไปในชั่วข้ามคืน...
หากไม่ได้รู้จักเสี่ยวอิงชุนมาเป็นเวลาหลายวัน และรู้ถึงนิสัยใจคอของเธอ หวังหย่งจวินอาจจะคิดว่าเสี่ยวอิงชุนใช้วิธีไม่ดีในการเข้าใกล้ต่งชุนเฟิงเพื่อเลื่อนตำแหน่ง
"เมื่อกี้ผมได้ติดต่อเพื่อนแล้ว หลังจากที่คุณซื้อของเสร็จ สามารถบรรจุของและส่งกลับประเทศได้เลยครับ"
"ขอบคุณมากนะ" เสี่ยวอิงชุนพยักหน้าขอบคุณ และเตรียมจะไปหาเหอเหลียงฉง
หวังหย่งจวินรีบเดินตาม "ผมขับรถพาคุณกับเหอเหลียงฉงไปเองนะครับ?"
"โอเค" เสี่ยวอิงชุนไม่ได้ปฏิเสธ
หวังหย่งจวินถอนหายใจด้วยความโล่งอก: การที่เธอไม่ปฏิเสธ หมายความว่าสัญญาการรักษาความปลอดภัยยังดำเนินต่อไปหรือเปล่านะ?
เขาไม่อยากให้ลูกค้าคนไหนมองว่าเขา "ไม่มืออาชีพ" หรือ "ไร้ความรับผิดชอบ"
หวังหย่งจวินขับรถของเหอเหลียงฉง ตามที่เขาให้ที่อยู่ ขณะที่เสี่ยวอิงชุนและเหอเหลียงฉงนั่งอยู่ที่เบาะหลัง โดยเหอเหลียงฉงบ่นถึงเรื่องร้านเสื้อผ้าชั้นสูงในลอนดอน สักพักเขาก็พูดถึงโจวมู่หว่าน
"เธอน่าจะรู้ว่าร้านไหนมีชุดที่เหมาะกับเธอ ฉันจะโทรหาเธอ..."
เมื่อโจวมู่หว่านได้ยินว่าเสี่ยวอิงชุนต้องการชุดราตรี เธอก็รีบเดินทางมาพบทันที และได้พบกันในร้านเสื้อผ้าชั้นสูงแห่งหนึ่ง
โจวมู่หว่านก็จะเข้าร่วมงานเลี้ยงคืนนี้เช่นกัน เธอมองดูใบหน้าสวยแบบเอเชียของเสี่ยวอิงชุน
"อิงชุน เธอน่าจะใส่กี่เพ้าสวยนะ ทำไมเราไม่ลองดูกี่เพ้าที่นี่ดูล่ะ?"
เสี่ยวอิงชุนถูกพาไปดูชุดกี่เพ้าหลายชุด
เธอสะดุดตากับกี่เพ้าสีชมพูอ่อนที่มีดีไซน์คลุมไหล่บางเบา เมื่อได้ลองใส่ดู ก็ดูสวยงามจริง ๆ
แต่รอบเอวของเสี่ยวอิงชุนกลับเล็กไปหน่อย
เสี่ยวอิงชุนและโจวมู่หว่านต่างก็คิดว่ามันสวยมาก ราคาของมันคือเก้าหมื่นหยวน ซึ่งก็ไม่ถือว่าแพงเมื่อเทียบกับคำแนะนำและการสนับสนุนจากต่งชุนเฟิงในครั้งนี้ เธอจึงตัดสินใจจ่ายเงินทันที
ดีไซน์เนอร์และเจ้าของร้านจึงวัดตัวเสี่ยวอิงชุนใหม่ หลังจากนั้นจะนำไปแก้ไขและให้เธอมารับในตอนเย็น
จากนั้นเหอเหลียงฉงก็พาโจวมู่หว่านและเสี่ยวอิงชุนไปเลือกซื้อรองเท้าและเครื่องประดับ
ต่างหูมุกสีชมพูอ่อนเข้ากันได้ดีกับรองเท้าส้นสูงสีขาว ดูสวยงามมาก
โจวมู่หว่านยืนยันที่จะซื้อกระเป๋าถือวินเทจสีขาวให้เสี่ยวอิงชุน เพื่อเข้ากับชุดกี่เพ้าสีชมพูและรองเท้าส้นสูงสีขาว
แต่ราคาสิบเก้าหมื่นหยวนทำให้เสี่ยวอิงชุนรู้สึกว่าไม่ควรรับไว้: เธอเพิ่งเจอกับโจวมู่หว่านได้ไม่นาน การรับของขวัญราคาแพงขนาดนี้มันดูไม่เหมาะสม
โจวมู่หว่านหัวเราะและกระซิบข้างหูเสี่ยวอิงชุน "เธอไม่รู้เหรออิงชุน งานประมูลครั้งนั้น ฉันได้ค่าคอมมิชชั่นมากพอจะซื้อกระเป๋าแบบนี้ได้หลายใบเลย!"
"ฉันแค่อยากขอบคุณเธอเท่านั้นเอง! รับไปเถอะ ครั้งหน้าถ้ามีงานดี ๆ แบบนี้อีก เรียกฉันไปช่วยอีกนะ!"
เสี่ยวอิงชุนเข้าใจทันทีและยิ้มออกมา เธอรับของขวัญด้วยความยินดี พร้อมคิดในใจว่าครั้งหน้าจะให้โจวมู่หว่านมาช่วยงานอีก
หลังจากที่ซื้อรองเท้า กระเป๋าถือ และต่างหูเสร็จแล้ว พวกเธอก็ไปรับชุดกี่เพ้า และเตรียมตัวไปยังสถานที่จัดงานเลี้ยง
ในห้องโถงใหญ่ที่โรงแรมฉงเหอ แขกผู้มีเกียรติได้มารวมตัวกันมากมาย และส่วนใหญ่เป็นคนเชื้อสายเอเชีย
หลายคนถือแก้วเครื่องดื่มและพูดคุยแนะนำตัวกันไป
เมื่อกลุ่มของต่งชุนเฟิงและเสี่ยวอิงชุนเดินเข้ามาในห้องโถง ทุกคนต่างก็หันมามอง
เสี่ยวอิงชุนเดินคล้องแขนต่งชุนเฟิง ส่วนโจวมู่หว่านคล้องแขนเหอเหลียงฉง หลายคนต่างมองเสี่ยวอิงชุนด้วยความอยากรู้อยากเห็น
นี่คือลูกศิษย์ของอาจารย์ต่งอย่างนั้นหรือ?!
ทำไมถึงได้ทั้งหนุ่มทั้งสวยขนาดนี้?
ต่งชุนเฟิงพยักหน้าให้ทุกคนเป็นการทักทาย ขณะที่เจ้าภาพงานเลี้ยงเข้ามาต้อนรับ และนักสะสมหลายคนก็เดินเข้ามาทักทาย
หลังจากแนะนำกันเสร็จ
เสี่ยวอิงชุนและหวงลี่รับเอกสารที่ทุกคนส่งมาและรวบรวมไว้ด้วยกัน หลังจากนั้นงานเลี้ยงก็ยังคงดำเนินไปอย่างราบรื่น บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความเป็นกันเอง นักสะสมหลายคนยังคงคุยกันในเรื่องต่างๆ ทั้งเรื่องของสะสมและธุรกิจ
ในช่วงที่งานดำเนินไป เสี่ยวอิงชุนก็ยังคงอยู่ใกล้กับอาจารย์ต่งชุนเฟิงและเหอเหลียงฉง ผู้คนในงานเริ่มทยอยมาทักทายและขอคำปรึกษาในเรื่องต่าง ๆ ซึ่งทุกคนดูสนใจและให้ความสำคัญกับการเข้าร่วมงานของเสี่ยวอิงชุนมากขึ้น เพราะเธอได้รับการแนะนำอย่างเป็นทางการในฐานะลูกศิษย์ของอาจารย์ต่ง
หลังจากงานเลี้ยงดำเนินไปจนดึก เสี่ยวอิงชุนและคณะก็ตัดสินใจว่าจะกลับ เธอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาทักทายและกล่าวคำอำลา ก่อนจะเดินออกจากงานพร้อมกับต่งชุนเฟิง เหอเหลียงฉง และโจมู่หว่าน
เมื่อพวกเขากลับถึงที่พัก เสี่ยวอิงชุนก็รู้สึกเหนื่อยและโล่งใจที่วันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี ทุกคนต่างก็ประทับใจกับท่าทีที่สง่างามและความสามารถในการจัดการสถานการณ์ของเธอ โดยเฉพาะเมื่อเธอรับมือกับหยวนหยวนได้อย่างดีในงานเลี้ยง
การได้รับการยอมรับในฐานะลูกศิษย์ของอาจารย์ต่งไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เสี่ยวอิงชุนก็สามารถพิสูจน์ตัวเองให้คนอื่นเห็นได้ว่าเธอมีความสามารถและมีคุณสมบัติที่เหมาะสม
เสี่ยวอิงชุนและหวงลี่รับเอกสารที่ทุกคนส่งมาและรวบรวมไว้ด้วยกัน หลังจากนั้นงานเลี้ยงก็ยังคงดำเนินไปอย่างราบรื่น บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความเป็นกันเอง นักสะสมหลายคนยังคงคุยกันในเรื่องต่างๆ ทั้งเรื่องของสะสมและธุรกิจ
ในช่วงที่งานดำเนินไป เสี่ยวอิงชุนก็ยังคงอยู่ใกล้กับอาจารย์ตงชุนเฟิงและเหอเหลียงฉง ผู้คนในงานเริ่มทยอยมาทักทายและขอคำปรึกษาในเรื่องต่าง ๆ ซึ่งทุกคนดูสนใจและให้ความสำคัญกับการเข้าร่วมงานของเสี่ยวอิงชุนมากขึ้น เพราะเธอได้รับการแนะนำอย่างเป็นทางการในฐานะลูกศิษย์ของอาจารย์ตง
หลังจากงานเลี้ยงดำเนินไปจนดึก เสี่ยวอิงชุนและคณะก็ตัดสินใจว่าจะกลับ เธอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาทักทายและกล่าวคำอำลา ก่อนจะเดินออกจากงานพร้อมกับตงชุนเฟิง เหอเหลียงฉง และโจวมู่หว่าน
เมื่อพวกเขากลับถึงที่พัก เสี่ยวอิงชุนก็รู้สึกเหนื่อยและโล่งใจที่วันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี ทุกคนต่างก็ประทับใจกับท่าทีที่สง่างามและความสามารถในการจัดการสถานการณ์ของเธอ โดยเฉพาะเมื่อเธอรับมือกับหยวนหยวนได้อย่างดีในงานเลี้ยง
การได้รับการยอมรับในฐานะลูกศิษย์ของอาจารย์ตงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เสี่ยวอิงชุนก็สามารถพิสูจน์ตัวเองให้คนอื่นเห็นได้ว่าเธอมีความสามารถและมีคุณสมบัติที่เหมาะสม
แปลจบแล้วค่ะคุณแก้วตา
