บทที่ 96 น้ำพุวิญญาณดิน การต่อสู้

บทที่ 96 น้ำพุวิญญาณดิน การต่อสู้

เมื่อครั้งก่อน ฉู่หนิงได้พบกับผลวิญญาณเจ็ดดาวก็เพราะใช้วิชาไม้ผลิบานในฤดูใบไม้ผลิของชิงมู่กับชายชราผู้นี้

เพียงแค่มองแวบเดียว ฉู่หนิงก็จำเขาได้ทันที

แต่ฉู่หนิงไม่เข้าใจว่าทำไมชายชราผู้นี้ถึงมาอยู่ที่นี่

และในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเขากำลังถูกไล่ล่าอย่างเห็นได้ชัด

แม้จะตกใจ แต่ฉู่หนิงก็ไม่ได้คิดจะลงมือช่วยเหลือ

ถึงแม้ชายชราผู้นี้จะเคยให้หินวิญญาณแก่เขา แต่ในที่สุดแล้วความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เป็นแค่การแลกเปลี่ยนผลประโยชน์

และคนที่กำลังไล่ตามชายชรา ฉู่หนิงก็ใช้วิชาเห็นพลังงานดูแล้ว พบว่ามีสองคนเป็นผู้ฝึกตนระดับหก และอีกคนเป็นระดับเจ็ด

หากไม่ใช่เพราะชายชรานั้นปล่อยพลังจากยันต์ตลอดเวลา ด้วยพลังฝึกตนระดับห้าของเขา คงถูกตามทันไปนานแล้ว

หลังจากที่ร่างของพวกเขาหายลับไปได้สักพัก ฉู่หนิงก็ออกจากเขตคุ้มครองแปลงวิญญาณ

แต่ในตอนนี้ ฉู่หนิงได้เปลี่ยนโฉมหน้าใหม่แล้ว

เหตุผลก็ไม่มีอะไรพิเศษ เป็นเพียงแค่ความระมัดระวังที่เกิดจากการเห็นคนอื่น

ออกจากเขตคุ้มครองแปลงวิญญาณ ฉู่หนิงจึงนึกถึงเสี่ยวไป๋ และกำลังจะหยิบถุงเก็บสัตว์อสูรมารับมันเข้าไปในถุง

“งี๊ด!”

ในขณะนั้น ไป่หลิง ร้องออกมาหนึ่งเสียง

จากนั้นทันใดนั้น ฉู่หนิงก็ได้ยินเสียงจากจิตวิญญาณของไป่หลิง ส่งถึงเขา

“ตามข้ามา!”

จากนั้นมันก็มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

“ไปที่ไหน?” ฉู่หนิงถามด้วยความประหลาดใจ

แต่ไป่หลิง ไม่ได้ตอบ มันกลับวิ่งไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือทันที

ฉู่หนิงเห็นดังนั้นจึงรีบก้าวตามไปไม่กี่ก้าวและเรียกมัน

“ไป่หลิง!”

“งี๊ด!”

ไป่หลิง หันมามองฉู่หนิงหนึ่งที จากนั้นมันก็วิ่งต่อไป

“ตามข้ามา!”

อีกครั้งที่ฉู่หนิงรับรู้ถึงสัญญาณจากจิตวิญญาณของไป่หลิง

เมื่อเห็นไป่หลิง วิ่งไปข้างหน้า ฉู่หนิงรู้สึกลังเล

เขาเรียกมันอีกครั้ง แต่เจ้าตัวเล็กนี้ไม่คิดจะหยุดเลย ฉู่หนิงจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากวิ่งตามไป

ฉู่หนิงตามไป่หลิงไปจนถึงเนินเขาที่เขาเพิ่งฝึกวิชาดาบไม้ไปไม่นาน

ไป่หลิง ยังคงไม่หยุด มันเปลี่ยนทิศทางแล้ววิ่งลึกเข้าไปในภูเขา

ฉู่หนิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

หากเข้าไปลึกในภูเขา อาจจะพบสัตว์อสูรได้ง่าย

แต่ด้วยสัญญาณจากไป่หลิง ที่บอกให้ตามไปเรื่อย ๆ ฉู่หนิงก็ไม่มีทางเลือกนอกจากตามมันไป

ในที่สุด ไป่หลิง หยุดลงที่หุบเขาเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง

“งี๊ด!”

เมื่อฉู่หนิงยังลังเล ไป่หลิง ก็เดินเลียบตามลำธารขึ้นไป

ไม่นาน เขาและไป่หลิง ก็มาถึงปลายลำธาร ที่มีน้ำตกขนาดเล็กตกลงมาและก่อตัวเป็นสระน้ำ

สระน้ำดูไม่ลึกนัก สูงแค่ระดับคน

เมื่อฉู่หนิงสงสัยว่าไป่หลิง จะหยุดลงตรงนี้ทำไม

“งี๊ด!”

ไป่หลิงกระโดดขึ้นไปบนไหล่ของฉู่หนิงและพยักหน้าไปทางน้ำตก

“ให้ข้าบินพาเจ้าขึ้นไปหรือ?” ฉู่หนิงถามตามคำบอกของไป่หลิง

เขาสังเกตเห็นว่ามีรอยแยกอยู่สูงจากสระน้ำประมาณสามจ้าง

มาถึงที่นี่แล้ว ฉู่หนิงจึงไม่ลังเลมากนัก

เขาหยิบจุยเฟิงซั่วออกมาจากถุงเก็บของแล้วลอยขึ้นไปยังรอยแยกนั้น

เมื่อถึงรอยแยก ไป่หลิง ก็รีบกระโดดลงจากไหล่ของฉู่หนิงและเดินเข้าไปในรอยแยกนั้น

ฉู่หนิงเก็บจุยเฟิงซั่วแล้วตามเข้าไป

หลังจากเดินไปได้ประมาณสิบจ้าง ก็มีถ้ำเล็ก ๆ ปรากฏขึ้น

ทั้งเขาและไป่หลลิง คลานเข้าไปในถ้ำอีกประมาณห้าจ้าง พื้นที่ก็เปิดกว้างขึ้น

ถ้ำขนาดประมาณสิบจ้างปรากฏต่อหน้าฉู่หนิง

ในถ้ำมีลมพัดเข้ามาและมีแสงลอดเข้ามาจากรอยแยก

ตรงกลางถ้ำมีสระน้ำขนาดหนึ่งจ้าง

ฉู่หนิงเห็นพืชหลายชนิดในถ้ำนี้

และเมื่อสายตาของเขาเหลือบไปเห็นบางอย่าง ตาของเขาก็สว่างขึ้นทันที

“หญ้าดุจแสงเลือด!”

พืชส่วนใหญ่ในนี้เป็นเพียงพืชธรรมดา แต่ฉู่หนิงกลับพบหญ้าดุจแสงเลือด ซึ่งเป็นสมุนไพรวิญญาณที่หายาก

หญ้าชนิดนี้มีมูลค่าสูงกว่าผลเหล็กกล้าและผลชิงหลิงที่ฉู่หนิงปลูกอยู่เสียอีก

แต่ต้นหญ้าดุจแสงเลือดยังเป็นเพียงต้นอ่อน

“ที่นี่มีพลังวิญญาณเข้มข้นมาก ไม่แปลกเลยที่จะมีพืชวิญญาณเติบโตขึ้น”

ฉู่หนิงพึมพำขึ้นมาในขณะที่มองไปที่สระน้ำตรงกลางถ้ำ

เพราะเขารู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณที่เข้มข้นที่สุดในบริเวณนั้น

ไป่หลิง เดินไปยังขอบสระน้ำทันที

“งี๊ด!”

ฉู่หนิงเดินตามไป และทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง