บทที่ 93 การเปลี่ยนแปลง
คืนนั้นที่ต้วนหวังเดินจากไป นายพรานก็ยืนอยู่บนหลังคาของวิหารร้างนอกเมือง มองส่งเขาไป ต้วนหวังจากไปอย่างน่าอับอาย หมดกำลังใจ ราวกับผู้สอบที่สอบตก นายพรานคิดว่า เขาได้แก้ปัญหาใหญ่ไปแล้ว แต่ใครจะคาดคิดว่า คืนนั้นเองพวกนักฆ่าก็มาหาเขา “คนนี้แหละ ฆ่ามัน!” กลุ่มคนบุกเข้าโจมตี นายพรานจึงไม่สามารถปิดบังฝีม...
