บทที่ 84: ข้าแค่อยากสร้างยันต์อย่างสงบเงียบ

บทที่ 84: ข้าแค่อยากสร้างยันต์อย่างสงบเงียบ

“พวกเจ้าน่าจะทราบสถานการณ์กันหมดแล้ว ครั้งนี้ภัยพิบัติเหล่าสัตว์อสูรมาอย่างกะทันหัน และระดับของสัตว์อสูรก็สูงขึ้น” ตู้หานกล่าวขณะเรียกทุกคนมาที่ร้านของกู้เสี่ยวฉิง พร้อมพูดเข้าสู่หัวข้อทันที

“จากสถานการณ์เมื่อคืนนี้ ถึงแม้ว่าสัตว์อสูรส่วนใหญ่จะเป็นสัตว์อสูรระดับต่ำกว่าขั้นต้น แต่ก็มีสัตว์อสูรระดับกลาง และอาจมีสัตว์อสูรระดับสูงปรากฏขึ้น”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่หนิงก็เริ่มกังวล เพราะตอนที่ทางสำนักจัดให้เขามาที่นี่ พูดแค่ว่าให้เพาะปลูกและขายยันต์ แต่ไม่เคยบอกว่าจะต้องไปเผชิญกับสถานการณ์อันตรายเช่นนี้

ระดับสัตว์อสูรขั้นสูงนั้นมีพลังเทียบเท่ากับผู้ฝึกตนระดับปลายของขั้นปราณก่อกำเนิด ซึ่งเกินกว่าที่เขาซึ่งอยู่ในระดับปราณก่อกำเนิดขั้นที่สี่จะรับมือได้

ฉู่หนิงหันไปดูศิษย์พี่คนอื่นๆ กลับพบว่าพวกเขากลับแสดงสีหน้าตื่นเต้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขามองว่านี่เป็นโอกาสที่จะได้แสดงฝีมือ

ตู้หานกล่าวต่อ “ท่านหลินฉางชิงพร้อมกับศิษย์น้องอีกสองคนได้เดินทางเข้าสู่หุบเขาแล้ว เพื่อค้นหาสาเหตุที่แท้จริงของการระเบิดของสัตว์อสูร เราจะเดินทางไปยังตระกูลหลี่ที่ตั้งอยู่ใกล้ภูเขา เพื่อช่วยพวกเขาต้านทานสัตว์อสูรในคืนนี้ ลดความเสียหายให้มากที่สุด”

ฉู่หนิงนิ่งคิดและถามออกมาอย่างระมัดระวัง “ศิษย์พี่ตู้ ตลาดนี้ปลอดภัยใช่ไหม?”

ตู้หานพยักหน้าตอบ “ปลอดภัย ตลาดนี้อยู่ห่างจากภูเขาและมีตระกูลนักพรตอยู่รอบๆ หากมีสัตว์อสูรเข้ามา พวกเขาก็จะป้องกันไว้ได้”

ฉู่หนิงได้ยินดังนั้นก็โล่งใจ แต่ก็ยังพูดเสริมว่า “ศิษย์พี่ ข้าเพิ่งอยู่ระดับปราณก่อกำเนิดขั้นที่สี่ น่าจะช่วยอะไรไม่ได้ ขอไม่ไปได้ไหม?”

ตู้หานหยุดคิดก่อนตอบ “ก็ได้ เจ้าอยู่ระดับต่ำขนาดนี้ คงช่วยอะไรไม่ได้มาก อีกอย่างเจ้าเป็นคนจากฝ่ายเพาะปลูก นอกจากปลูกพืชก็คงทำอะไรไม่เป็น จะไปรบกวนผู้อื่นเปล่าๆ”

คำพูดของตู้หานทำให้ศิษย์พี่คนอื่นๆ มองฉู่หนิงด้วยความแปลกใจอย่างเห็นได้ชัด เหมือนกับว่าฉู่หนิงดูขี้ขลาดเกินไปสำหรับศิษย์ของสำนักชั้นนำอย่างชิงซี

ฉู่หนิงไม่สนใจสายตาเหล่านั้น เขาคิดว่าไม่จำเป็นต้องเสี่ยงชีวิตในเมื่อมีพรสวรรค์ด้านเพาะปลูกและการสร้างยันต์ เขาแค่อยากใช้ชีวิตอย่างสงบๆ โดยไม่ต้องเสี่ยงภัย

ตู้หานกล่าวต่อว่า “นำยันต์ของเจ้ามาแบ่งให้พวกเราหน่อย เพื่อใช้ป้องกันตัวจากสัตว์อสูร แล้วข้าจะหักค่าใช้จ่ายจากรายได้ของเจ้า”

ฉู่หนิงยิ้มแห้งๆ “ศิษย์พี่ ข้าไม่มียันต์เหลือแล้ว วันนี้ขายหมดไปแล้ว ข้าจะสร้างเพิ่มเดี๋ยวนี้เลย”

แต่ตู้หานโบกมือ “ไม่ต้องแล้ว ยันต์ระดับต่ำคงไม่ช่วยมาก เราต้องรีบไป อย่าเสียเวลา”

ฉู่หนิงได้แต่ยิ้มแหยๆ เมื่อเห็นสายตาสงสัยจากศิษย์พี่คนอื่นๆ ถึงเขาไม่มียันต์เหลือจริงๆ การที่ไม่มียันต์ในสถานการณ์เช่นนี้ก็ทำให้เขารู้สึกไม่ปลอดภัย

เมื่อคนอื่นออกไป ฉู่หนิงปิดประตูร้านและตัดสินใจว่าจะอยู่สร้างยันต์ต่อไปแทนที่จะออกไปเจออันตราย เขาจะผลิตยันต์จำนวนมากในช่วงเวลานี้ เพราะยันต์จะเป็นที่ต้องการมากที่สุดในช่วงภัยพิบัติสัตว์อสูรนี้

เวลาผ่านไปจนถึงเย็น ฉู่หนิงวางแผนจะพัก แต่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น “ร้านเปิดอยู่หรือไม่? ข้าจะซื้อยันต์”

ฉู่หนิงรู้สึกผิดปกติที่มีคนมาในเวลานี้ และเขาใช้พลังปราณซ่อนตัวก่อนจะใช้พลังสัมผัสถึงคนที่อยู่นอกประตู พบว่าเป็นชายร่างใหญ่ในชุดผ้าหยาบที่ดูน่าสงสัย

ฉู่หนิงยังไม่แน่ใจว่าเป็นใคร แต่เมื่อชายคนนี้เริ่มพูดคุยกับคนอื่นที่มาถึง ฉู่หนิงได้ยินว่า "พวกชิงซีไปที่บ้านตระกูลหลี่หมดแล้ว เราไปที่อื่นเถอะ"

หลังจากฟังจนมั่นใจว่าพวกเขาไปแล้ว ฉู่หนิงค่อยๆ คลายความระวังและคิดว่านี่อาจเป็นแค่กลุ่มนักพรตทั่วไป

เขาตัดสินใจพักการสร้างยันต์ไปสักครู่และกลับไปฝึกวิชาฝึกจิตเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับวันถัดไป