บทที่ 812: ประเพณีร้อยอสูร การรวมพลของบุตรแห่งเทพ
[,แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ],
[,Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด,]
[,หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ,]
บทที่ 812: ประเพณีร้อยอสูร การรวมพลของบุตรแห่งเทพ
เรื่องทำนองนี้ไม่ได้เกิดขึ้นแค่กับแจ็คหรือยามาโตะเท่านั้น แต่มันเป็นเรื่องปกติในกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูร
ไม่รู้จักความสามารถของมือขวาตัวเองเหรอ? สู้กันซักตั้งสิ
ไม่รู้จักความสามารถของลูกน้องตัวเอง? สู้กันซักตั้งสิ
ไม่รู้จักความสามารถของทีมตัวเอง? ก็สู้กันซักตั้งสิ
ตราบใดที่เกี่ยวข้องกับเรื่องกำลัง กลุ่มร้อยอสูรมักจะแก้ปัญหาด้วยการต่อสู้
นอกจากยามาโตะกับแจ็ค แม้แต่มาเรียที่ส่วนใหญ่อยู่วาโนะคุนิ ก็ยังใช้วิธีนี้ประเมินลูกน้องตัวเอง
แจ็คเป็นคนที่สู้บ่อยที่สุด ทีมของเขาก็สู้บ่อยที่สุด แต่ลูกน้องของเขากลับเก็บแต้มผลงานช้าที่สุด
การต่อสู้ของทีมอื่นยังมีช่วงพักผ่อนอยู่บ้าง แต่ทีมของแจ็คมันไม่ใช่แบบนั้น พอเรือเทียบท่า เขาจะบุกเดี่ยวไปเลย ร่างกายเหล็กจากมหาพญาช้างทองแดงทำให้เขาไร้เทียมทาน คนทั่วไปหยุดเขาไม่ได้เลย
ยิ่งในทะเล คนที่ฝีมือพอๆกันก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ถ้าโดนเขาจับได้ เขาจะลากลงใต้น้ำไปด้วย
คนพวกนี้มีร่างกายแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป แต่สุดท้ายก็หายใจใต้น้ำไม่ได้ พวกเขาอาจจะทนได้ 5 นาที 10 นาที แต่แจ็คอยู่ได้เป็นวันๆ
ถ้าเจอเขาในทะเล ตัวเองก็ไม่ว่องไว แถมฝีมือยังสู้ไม่ได้ ก็ซวยไป
เพราะงั้น จินลามี่กับชีพส์เฮดเลยเก็บแต้มผลงานช้ากว่าคนอื่น แต่ก็ได้ผลปีศาจโซออนธรรมดา กับผลโซออนโบราณมาจากแจ็ค
หลังจากนั้น แจ็คก็ลากพวกเขามาซ้อม บอกว่าอยากทำความคุ้นเคยกับความสามารถใหม่ของพวกเขา แถมยังจะสอนวิธีต่อสู้แบบช้างให้ด้วย
ตอนที่แจ็คถามอย่างสุภาพว่าพวกเขายังมีอะไรสงสัยไหม ชีพส์เฮดก็ถามคำถามนี้ออกมา
"กลุ่มร้อยอสูรเป็นแบบนี้มาตลอดเหรอครับ?"
ได้ยินคำถามของชีพส์เฮด แจ็คก็ออกจะงงๆ สำหรับเขา การที่หัวหน้าสู้กับลูกน้องเป็นเรื่องปกติ เขาโตมากับอะไรแบบนี้
ไม่ใช่แค่เขา ยามาโตะ มาเรีย อุลติ เพจวัน แม้แต่ แบล็ค มาเรียก็โตมากับอะไรแบบนี้
นี่เป็นความเข้าใจของแจ็ค ถ้าจะหาต้นตอ ก็ต้องไปหาย้อนไปถึงไคโด หรือรุ่นก่อนหน้านั้น ไม่ใช่แค่เด็กรุ่นใหม่ แม้แต่คิงกับควีนก็โตมากับอะไรแบบนี้ โดยเฉพาะควีนที่เข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี
นี่เป็นธรรมเนียมเดียวของกลุ่มร้อยอสูร ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ก็ยังคงอยู่
ยามาโตะอยากใช้วิธีนี้ทำความรู้จักความสามารถของลูกน้องจริงๆ ไม่ได้คิดอะไรไปไกลกว่านั้น ส่วนแจ็คคิดว่าวิธีนี้ง่ายและได้ผล หัวหน้าบางคนก็แค่อยากให้เด็กใหม่ได้เจอประสบการณ์แบบเดียวกับที่ตัวเองเคยเจอ
ถ้าสู้ไม่ได้ ก็มาเจ็บปวดด้วยกันแล้วกัน
ครึ่งคนครึ่งช้างสามคนเริ่มต่อสู้กัน แต่มันดูตลกมาก แจ็คตัวใหญ่อยู่แล้ว พอแปลงร่างก็ตัวเท่ายักษ์ แต่จินลามี่กับชีพส์เฮดตัวเล็กนิดเดียว
ถึงผลปีศาจโซออนจะทำให้ตัวใหญ่ขึ้น พวกเขาก็ยังเทียบแจ็คไม่ได้ แถมนี่แจ็คยังจงใจสอนอีก ยิ่งดูเหมือนช้างพาลูกช้างไปเดินเล่น
พิธีมอบพรจบลงแล้ว คนส่วนใหญ่กลับไปทำงานตามเดิม บางคนไปฟังมิสึสอนศาสนา บางคนก็ฟังมิสึพูดคุย อย่างเช่น โคสึกิ ฮิโยริ
เรื่องแบบนี้มิสุไม่เคยปฏิเสธ ตราบใดที่พวกเขายินดีฟังเธอสั่งสอน เธอก็มีความอดทนที่จะทวนคำสอนเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เดิมทีเธอก็เป็นผู้หลักในการร่างคำสอน หลังจากสั่งสอนมาหลายปี เธอแทบจะท่องจำคำสอนหนาๆเล่มนั้นได้ทั้งหมด
"แม่ชี ท่านบอกว่าพระเจ้าจะไม่ลืมผู้ที่พยายาม แล้วท่านล่ะคะ?"
"แน่นอนว่าพระเจ้าจะไม่ลืม การเกิดใหม่ของฉันก็เป็นสิ่งที่พระเจ้าประทานให้ ถ้าเธอถามถึงความสามารถ เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าฉันไม่มี?"
พูดจบ มิสุก็ยื่นแขนออกมา ตอบข้อสงสัยของพวกเขาตรงหน้า
ควีนหนีไปแล้ว เขาไม่อยากถูกไคโดจับตามอง ช่วงเวลาแบบนี้ไคโดอาจจะสติหลุด แล้วลากเขาไปฝึกซ้อมก็ได้ แต่เชมินไม่ได้จากไป เธอไปเข้าร่วมงานพบปะโปเกมอนแทน
......
"สวัสดี ฉันชื่อเชมิน เธอถูกสร้างโดยพระเจ้าเหมือนกัน ใช่มั้ย?"
เชมินกระโดดโลดเต้นมาที่ไหล่ของเนเรอุส เนื่องจากพลังพิเศษในร่างกาย เนเรอุสจึงไม่ได้ห้ามเธอ ท้ายที่สุดแล้วเชมินตัวเล็กนิดเดียวก็ไม่ได้เกะกะ แถมวูล์ฟกับเหมียวก็อยู่บนไหล่เธอด้วย
พวกมันสนใจคุณป้าตัวโตคนนี้มาก
"ใช่"
"โลกภายนอกน่าสนใจมากเลยใช่มั้ย ระหว่างทางเธอคงได้เห็นอะไรสนุกๆมากมาย"
"สนุกเหรอ? ในทะเลไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก สวนสนุกของตระกูลแมนเดรลล์น่ะสนุกดี"
เนเรอุสส่วนใหญ่อยู่ในทะเลลึก ที่นั่นไม่เข้ากับคำว่าน่าสนใจเลย นอกจากบริเวณเกาะเงือกแล้ว แทบจะเป็นความมืดทั้งหมด
"งั้นเหรอ เธอก็น่าจะเบื่อมากเลยนะ ฟังดูแล้วไม่น่าสนใจเลย"
"เชมิน อย่าพูดแบบนั้นสิ"
ฟังคำพูดของเชมิน ดีแอนซีรู้สึกว่าไม่ค่อยเหมาะสม จึงพูดห้ามเชมิน
"อ๊ะ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น ฉันแค่สงสัยเท่านั้นเอง..."
เชมินโบกอุ้งเท้าไปมาเหมือนจะอธิบายอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ดันตกลงมา ดีแอนซีจึงสร้างแท่นเพชรรับเธอไว้กลางอากาศ
"อย่าซุ่มซ่ามสิ ทำตัวให้สง่างามหน่อย เชมิน"
"ฉันไม่ชอบแบบนั้นหรอก เป็นอิสระแบบนี้ดีกว่า ใช่มั้ยล่ะ?"
"ฉันว่าเธอเสียคนเพราะควีนแล้วล่ะ"
"เปล่านะ แต่ฉันรู้สึกว่าตัวเองอ้วนขึ้น ของอร่อยในมือเขามีเยอะจริงๆ รออีกหน่อยฉันก็จะออกไปกับเขาแล้ว ฉันก็เลยอยากถามว่าข้างนอกเป็นยังไง"
ต่างจากดีแอนซีที่ให้ความสำคัญกับมารยาท เชมินค่อนข้างจะอิสระ ในกลุ่มโปเกมอนร่างมนุษย์นี้เธอดูโดดเด่นมาก
ในขณะที่ดีแอนซีกำลังสอนน้องสาวเรื่องมารยาท เหมียวและวูล์ฟก็คุยกับเนเรอุสอยู่เช่นกัน
"เอ่อ... นี่คือวิธีที่ถูกต้องในการอบรมสั่งสอนผู้ใต้บังคับบัญชางั้นเหรอ?"
เนเรอุสเหลือบมองการต่อสู้ระหว่างแจ็คกับยามาโตะที่อยู่ไม่ไกลนัก เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย วิธีการแบบนี้ดูจะดิบเถื่อนไปหน่อย เธอเคยคิดจะปรับเปลี่ยนมันอยู่เหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่านี่จะเป็นวิธีที่ถูกต้องแล้วกระมัง
"อันนี้เธออย่าไปเลียนแบบเลย ถือว่าเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของที่นี่แล้วกัน"
"พ่อพูดถูกแล้วค่ะ คุณป้าเนเรอุส ไปทะเลนอกคราวนี้เจออะไรน่าสนใจบ้างไหมคะ?"
เซราโอร่าสกัดความคิดนั้นของเนเรอุสไว้ได้ทัน ถือว่าเป็นการช่วยชีวิตเหล่าคอยคิงไว้โดยทางอ้อม แต่ไม่นานนัก หัวข้อสนทนาก็วกกลับมาที่เรื่องน่าสนใจอีกครั้ง
"น่าสนใจ... ถ้าจะให้พูด ก็คงเป็นตอนที่ฉันเจอคนที่ใช้ไฟได้คนหนึ่ง น่าจะน่าสนใจอยู่ อย่างน้อยก็ใสซื่อจนน่าสนใจ"
"ข้างนอก?"
เซราโอร้ารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล
"ใช่ ตามคำสั่งของท่านผู้นำ ฉันได้จมเรือของพวกเขาไปแล้ว ตอนนี้น่าจะลอยไปไกลแล้วล่ะ"
