บทที่ 46 ไหนว่าคนโหด

หยานหงรีบเดินเข้ามาต้อนรับหลี่เต๋อทันที

ด้วยท่าทีสุภาพและก้มหัวคำนับ "ผู้จัดการหลี่ วันนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิดเล็กน้อย..."

หลี่เต๋อหรี่ตามองหยานหงอย่างเย็นชา ทำเอาหยานหงหยุดพูดและเงียบกริบทันที หลี่เต๋อก้าวเดินผ่านหยานหงไปอย่างไม่สนใจใยดี

บอดี้การ์ดที่ตามหลี่เต๋อมาก็เดินชนหยานหงจนเกือบล้มไปเหมือนกัน

แต่เมื่อสายตาของหลี่เต๋อมาสบกับมู่หยุ่นเลี่ย ความเย็นชาและท่าทางเหยียดหยามบนใบหน้าของเขาก็หายไปในพริบตา แววตาของเขาดูตื่นตกใจเล็กน้อย

"พ่อ! พ่อมาแล้ว!" หลี่คุนรีบคลานไปหาหลี่เต๋อทันที ร้องไห้เสียงดัง "ไอ้หมอนี่มันทำร้ายผมกับคุณชาย!"

มู่จื่อเฉิงก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด "ลุงหลี่! ทำไมถึงยืนเฉยอยู่ รีบจัดการมันสิ! ผมอยากให้มันตายวันนี้!"

หลี่เต๋อเหลือบมองบอดี้การ์ด แล้วสั่งเสียงนิ่ง "พาคุณชายไปรักษาก่อน ส่วนคนอื่นก็ออกไปได้"

"ผมไม่ไป! ผมอยากเห็นมันตายคาตา!" มู่จื่อเฉิงร้องลั่น

หลี่เต๋อส่งสัญญาณด้วยสายตา บอดี้การ์ดรีบเดินเข้ามาพยุงมู่จื่อเฉิงและหลี่คุนขึ้นทันที

แต่จื่อเฉิงกลับผลักบอดี้การ์ดออก "ลุงหลี่! ลุงทำอะไร ผมสั่งให้ลุงจัดการมันก่อน! ลุงม่ได้ยินเหรอ!"

หลี่เต๋อหันมามองด้วยสายตาเย็นชา "ผมจะจัดการเอง พาคุณชายไปรักษาก่อน"

บอดี้การ์ดไม่กล้ารีรออีกต่อไป จับตัวมู่จื่อเฉิงและหลี่คุนพาออกไปจากบ้านทันที

"พ่อ! พ่อพาผมออกไปทำไม! จัดการมันก่อนสิ!" เสียงร้องโวยวายของหลี่คุนค่อยๆ จางหายไป

เมื่อพวกเขาออกไป หลี่เต๋อเดินเข้ามาหามู่หยุ่นเลี่ย พร้อมถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ "คุณครับ คุณไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม"

หยานเชียนอี้งุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

มู่หยุ่นเลี่ยยังคงนั่งนิ่ง ปากบางของเขาเม้มแน่น ไม่พูดอะไร

หลี่เต๋อหันไปมองหยานเชียนอี้ต่อ "คุณคือคุณหนูหยานเชียนอี้สินะ ขอโทษจริงๆ วันนี้คุณชายของเราหุนหันพลันแล่นไปหน่อย ทำให้รบกวนพวกคุณ"

ระหว่างที่มาที่บ้านหยาน หลี่เต๋อได้ตรวจสอบแล้วว่ามู่จื่อเฉิงมาที่นี่เพราะเข้าร่วมงานเลือกคู่ของบ้านหยาน

เมื่อเผชิญหน้ากับท่าทางอ่อนน้อมของหลี่เต๋อ หยานเชียนอี้ยังคงงงเป็นไก่ตาแตก

เธอเตรียมตัวจะลุกขึ้นสู้แล้วแท้ๆ ไม่คิดเลยว่าหลี่เต๋อจะสุภาพขนาดนี้?

ทันใดนั้นเอง ตำรวจก็มาถึง

แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะสอบถามเรื่องราว หลี่เต๋อก็เดินไปบอกกับตำรวจว่าเป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิดเล็กน้อย และทุกอย่างจบลงด้วยการตกลงกันเอง

ตำรวจที่รู้จักกับหลี่เต๋อดี จึงไม่สอบถามอะไรเพิ่มเติม

เมื่อเจ้าหน้าที่ออกไปแล้ว หลี่เต๋อหันมาพูดกับมู่หยุ่นเหลี่ย "คุณครับ เราจะพูดเรื่องนี้กันเป็นการส่วนตัวได้ไหมครับ"

มู่หยุ่นเลี่ยลุกขึ้นยืน หยานหงรีบเข้ามาใกล้ๆ "ผู้จัดการหลี่ ที่ห้องรับแขกทางนี้ครับ เชิญเลย"

ระหว่างเดินนำทาง หยานหงแอบเตือนมู่หยุ่นเหลี่ยเบาๆ "ครั้งนี้ผู้จัดการหลี่เป็นคนมีเหตุผล คุณช่วยทำตัวดีๆหน่อยนะ อย่าสร้างปัญหาให้เรามากไปกว่านี้"

หลังจากนำพวกเขาเข้าไปในห้องรับแขก หยานหงก็ถอยออกมาอย่างเคารพ

เมื่อกลับมาที่ห้องนั่งเล่น เขาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างหมดแรง ถอนหายใจยาว "ตกใจแทบตาย! ไม่คิดเลยว่าผู้จัดการหลี่จะเป็นคนใจดีขนาดนี้"

หยานเชียนอี้แอบมองไปทางห้องรับแขกด้วยความสงสัย "ผู้จัดการหลี่คนนี้มีอะไรแปลกๆ หรือเปล่า หรือว่าเขากำลังใช้กลยุทธ์แบบนุ่มนวลก่อนจะลงมือ"

เธอยังรู้สึกประหลาดใจอยู่

ไหนว่าเป็นคนโหดไง ถึงจะเป็นคนที่ดูอ่อนโยนแต่เจอคุณชายบ้านตัวเองโดนทำร้ายขนาดนี้ ทำไมถึงไม่โกรธเลยสักนิด?