บทที่ 45 ต้องลงมือแล้ว
“นี่... นี่เป็นคำขอของคุณนะ” หลี่คุนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ แต่ภายในใจกลับยิ้มร่า
“รีบหน่อย”
“โอเคๆ เดี๋ยวผมจะเรียกคนเดี๋ยวนี้!”
รู้สึกได้ถึงแรงกดจากเท้าที่เหยียบบนหลัง หลี่คุนไม่กล้าโต้แย้ง รีบให้ระบบของเขาโทรหาเสียงพ่อผ่านการเชื่อมต่อทางแหวนข้อมือ
เสียงของหลี่เต๋อ พ่อของเขาดังขึ้นจากลำโพง “ลูก มีอะไร”
“พ่อ!” เมื่อได้ยินเสียงพ่อ หลี่คุนปล่อยโฮออกมาอย่างไม่มีความอาย “ผมกับคุณชายจื่อเฉิงถูกทำร้าย! รีบมาช่วยเราด้วย!”
“อะไรนะ?! พวกแกอยู่ที่ไหน”
“ที่บ้านของหยานหง เจ้าของบริษัทหยานยานอี้เหยา!”
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่”
“พ่อรีบมาด่วน! ถ้าพ่อไม่มา เขาไม่ปล่อยพวกเราไปแน่!”
“ได้ เดี๋ยวพ่อรีบไปทันที!”
เมื่อการสื่อสารจบลง หลี่คุนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
พ่อของเขาทำงานเป็นผู้ดูแลในตระกูลมู่มาเกือบทั้งชีวิต แม้จะเป็นเพียงข้ารับใช้ แต่ในจักรวรรดิดาวสหพันธรัฐก็ถือเป็นบุคคลที่ไม่มีใครกล้าละเมิด
และคนที่อยู่เคียงข้างพ่อเขา ทุกคนล้วนเป็นคนที่แข็งแกร่ง
หลี่คุนเหลือบมองมู่หยุ่นเลี่ยอย่างลับๆ
วันนี้คนคนนี้ต้องพ่ายแพ้แน่!
เขากล้าดีอย่างไรถึงได้ท้าทายและบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!
หากเขารู้มาก่อนว่าคนคนนี้มีฝีมือมากขนาดนี้ เขาคงจะเตรียมตัวมาดีกว่านี้
หยานเชียนอี้ยกชาถ้วยหนึ่งมา “ที่รัก เหนื่อยมากไหม ดื่มชาสักหน่อยนะ”
มู่หยุ่นเลี่ยกำลังจะยื่นมือไปรับ แต่เมื่อได้ยินคำว่า “ที่รัก” มือของเขาก็ชะงักอยู่กลางอากาศ
ลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะรับถ้วยชาไปอย่างช้าๆ
ในขณะเดียวกัน มู่จื่อเฉิงที่นั่งซมอยู่ข้างโซฟาก็ได้ยินเสียงของหยานเชียนอี้เช่นกัน
เขาเงยหน้าขึ้นมองและถามอย่างตกใจ “เธอเรียกเขาว่าอะไรนะ”
หยานเชียนอี้ยิ้มแย้มให้เขา “เขาคือสามีของฉัน ฉันแต่งงานแล้ว เพราะงั้นฉันไม่มีทางแต่งกับนาย ส่วนเรื่องสินสอด ไปทวงกับพ่อฉันเถอะ”
“เธอ...” มู่จื่อเฉิงกำลังจะโต้แย้ง แต่เมื่อสายตาของมู่หยุ่นเลี่ยตวัดมาทางเขา เขาก็รีบก้มหน้าหลบด้วยความกลัวแต่ในใจกลับกัดฟันแน่น
เขาไม่คาดคิดว่าหลี่คุนจะนำพวกที่ไร้ประโยชน์มาด้วย! ตอนนี้เขาคงต้องฝากความหวังไว้ที่หลี่เต๋อแล้ว
หลี่เต๋อทำงานให้กับตระกูลมู่มาเป็นเวลานาน ทำงานรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ
อีกไม่นานเขาจะทำให้ผู้ชายคนนี้ได้รู้ว่า การหยิ่งยโสจะนำมาซึ่งผลลัพธ์อันแสนเจ็บปวดเพียงใด!
มู่หยุ่นเหลี่ยจิบชาด้วยท่าทีสบายๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาดูสงบนิ่งและสง่างาม ราวกับไม่ได้เพิ่งจะต่อสู้ไปเมื่อครู่
เมื่อจิบชาเสร็จ เขาถามหยานเชียนอี้ “ทำไมเมื่อกี้ไม่สู้กลับ”
หยานเชียนอี้ทำหน้าอ้อน “ฉันเป็นผู้หญิงอ่อนแอ สู้กลับก็คงแพ้”
“จริงหรือ”
“ใช่สิ โชคดีที่มีสามีอยู่ข้างๆ สงสัยไข่เมื่อเช้าไม่เสียแรงกินไปจริงๆ” มู่หยุ่นเหลี่ยไม่ได้ตอบ แค่ยิ้มบางๆ
หยานเชียนอี้นั่งข้างเขา ก้มหน้ากระซิบใกล้หูเขา “ทำไมถึงต้องปล่อยให้พวกเขาเรียกคนมาอีกล่ะ”
เธอเคยได้ยินมาว่าหลี่เต๋อ เป็นคนที่โหดเหี้ยมมาก
“ยังไม่พอใจ” มู่หยุ่นเหลี่ยพูดอย่างใจเย็น ขณะยื่นถ้วยชาคืนให้
หยานเชียนอี้รับถ้วยชาไปอย่างรวดเร็ว และแอบยิ้มในใจ ความหยิ่งยโสเช่นนี้ คงมีศัตรูไม่น้อยที่คิดเล่นงานเขา จึงไม่แปลกใจที่เขาจะถูกวางยาพิษ
ปล่อยให้หลี่เต๋อมาถึงก็ไม่เลว ใช้โอกาสนี้ยกเลิกการแต่งงานกับมู่จื่อเฉิงไปเลย ไม่นานนัก หลี่เต๋อก็มาถึงอย่างรวดเร็ว ราวกับเร็วกว่าตำรวจเสียอีก
ชายวัยกลางคนหน้าตาเคร่งขรึม เดินเข้ามาจากทางประตู
เขาคือหลี่เต๋อ ผู้ดูแลของตระกูลมู่ แม้เขาจะเป็นเพียงข้ารับใช้ แต่ท่าทางของเขาก็ไม่ต่างจากผู้นำตระกูลหยานเลย
ที่สำคัญ เขามาพร้อมกับลูกน้องสี่คนที่ดูแข็งแกร่งและน่าเกรงขาม
หยานเชียนอี้สำรวจพวกเขาอย่างไม่เปิดเผย
จากประสบการณ์ของเธอ เธอรู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ธรรมดาเหมือนพวกก่อนหน้า พวกเขาเก่งกาจกว่ามาก
เธอเดินเข้าไปใกล้มู่หยุ่นเหลี่ยมากขึ้น
ดูท่าทางครั้งนี้ เธอคงต้องลงมือแล้ว...
