บทที่ 35 กลับสู่วิทยาลัย
บทที่ 35 กลับสู่วิทยาลัย
“ไม่รู้ว่าคราเวลกับพวกเขาเป็นอย่างไรกันบ้างนะ” เรย์ลินพยายามลุกขึ้นยืน รู้สึกว่าร่างกายของเขาแทบจะพังลงไป
“แม้ว่าฉันจะมีชิปช่วย แต่ยังอยู่ในสภาพแบบนี้ สภาพของพวกเขาคงไม่ดีไปกว่าฉันนัก ถ้าหาพวกเขาไม่เจอเร็วๆ นี้ แล้วเผลอตกหลุมพรางหรือดึงดูดสัตว์ร้ายมาอีก มันคงจะเป็นเรื่องแย่มากแน่ๆ”
เรย์ลินล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าหนังที่คาดอยู่ที่เอวและหยิบขวดยาสีแดงออกมา เขาเปิดจุกไม้โอ๊คแล้วเทของเหลวสีแดงลงบนแผลของเขา
เสียงฟู่ดังขึ้นพร้อมกับหมอกสีขาวที่พุ่งออกมา เรย์ลินกัดฟันแน่น ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
เมื่อหมอกจางลง ฟิล์มบางสีแดงก็ปกคลุมแผลเอาไว้แล้ว หยุดการไหลของเลือดและยึดแผลไว้แน่น เรย์ลินลองขยับแขนของเขาและรู้สึกว่ามันไม่ค่อยส่งผลต่อการเคลื่อนไหวมากนัก
“ยาห้ามเลือดนี้ใช้ดีจริงๆ แต่มันเจ็บมากเวลาทา!” เรย์ลินบ่นขณะหยิบยาฟื้นพลังสีน้ำเงินขึ้นมาดื่ม ยาสีน้ำเงินมีรสหวานและมีกลิ่นหอมของขนมปังขาว เรย์ลินรู้สึกว่าร่างกายของเขาดีขึ้นมากและมีพละกำลังกลับมาอีกเล็กน้อย เขาออกจากพุ่มไม้และพิงต้นไม้ใหญ่เพื่อพักผ่อน
“ชิป! มีวิธีไหนจัดการกับแก๊สหลอนประสาทนั่นได้บ้าง?”
เมื่อเขารู้แล้วว่าแก๊สนั้นเป็นเพียงแก๊สหลอนประสาท และไม่มีอันตรายอื่นๆ เรย์ลินจึงไม่ลังเลที่จะลองช่วยเพื่อนร่วมทีม
หากช่วยไม่ได้จริงๆ เรย์ลินก็จะต้องถอยกลับและแจ้งอาจารย์ที่วิทยาลัย พร้อมกับอธิษฐานให้เพื่อนร่วมทีมปลอดภัย
“คำแนะนำ: น้ำสะอาดสามารถป้องกันแก๊สชนิดนี้ได้อย่างดี”
เสียงตอบรับจากชิปดังขึ้น
“น้ำสะอาดงั้นเหรอ?” เรย์ลินเปิดขวดน้ำและใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำให้ชุ่ม จากนั้นก็นำมาพันจมูกและปากให้แน่น แล้วเดินกลับไปตามทางที่มา
“ฉันคิดว่าฉันวิ่งออกไปไกลแล้ว แต่จริงๆ แล้วยังไปไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตรด้วยซ้ำ!” เรย์ลินเดินตามรอยทางและกลับมาถึงจุดที่พวกเขาแยกย้ายกันไปในเวลาไม่นาน ทำให้เขารู้สึกตลกเล็กน้อย
“ชิป! สแกนภาพด้านหน้าและสร้างภาพจำลอง!”
แม้จะรู้ว่าด้านหน้ามีแก๊สหลอนประสาท แต่ถึงแม้จะมีการป้องกัน เรย์ลินก็ยังรู้สึกไม่มั่นใจนัก
“ติ๊ง! สแกนเสร็จสิ้น!”
ภาพหนึ่งปรากฏขึ้นในสายตาของเรย์ลิน ในบริเวณที่พวกเขายืนอยู่เมื่อก่อนหน้านี้ ไม่ไกลจากที่นั่น มีเห็ดขนาดใหญ่หลายต้นเติบโตอยู่ในพื้นที่ต่ำ
เห็ดเหล่านี้มีขนาดใหญ่มาก สูงพอๆ กับคน รูปร่างแปลกตาสีม่วง และบนพื้นผิวมีจุดดำๆ มากมาย ที่ดูเหมือนจะประกอบกันเป็นใบหน้าที่แสดงถึงความเจ็บปวดของมนุษย์
“นี่มันเห็ดอะไร?”
“กำลังเปรียบเทียบกับฐานข้อมูล… ความคล้ายคลึง: 98.7% กับ เห็ดหน้าคนแมงมุม, 74.5% กับ เห็ดโกเลีย, 23.3% กับ ดอกม่วง”
“เห็ดหน้าคนแมงมุมงั้นเหรอ?” เรย์ลินนึกถึงภาพพืชในหนังสือสารานุกรมพืชที่เขาเคยเห็นในห้องสมุด
“เห็ดหน้าคนแมงมุมเป็นพืชชนิดหนึ่งที่น่าทึ่งมาก มันสามารถปล่อยแก๊สหลอนประสาทที่รุนแรงออกมาได้ สิ่งมีชีวิตที่มีร่างกายอ่อนแออย่างมนุษย์และสัตว์อื่นๆ จะไม่สามารถต้านทานได้ มันมักจะดึงดูดนกบางชนิดให้มาร่วมอาศัยอยู่ด้วยกัน ดูเหมือนนกกาตาแดงสองตัวก่อนหน้านี้จะถูกดึงดูดมาที่นี่เพราะเห็ดนี้”
เรย์ลินสังเกตเห็นโครงกระดูกหลายอันที่อยู่รอบๆ รากของเห็ดสีม่วง มีบางชิ้นเป็นของมนุษย์และบางชิ้นเป็นสัตว์ชนิดอื่นๆ
“แต่รอบๆ วิทยาลัยของเรา พืชอันตรายแบบนี้ควรถูกกำจัดไปหมดแล้ว เว้นแต่ว่ามันจะถูกย้ายมาปลูกในช่วงนี้!”
เรย์ลินคาดเดา และทันใดนั้นก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมา ราวกับว่าเขาได้ล่วงรู้แผนการบางอย่างเข้าแล้ว
เขาส่ายหัว “เรื่องแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่ฉันสามารถยุ่งเกี่ยวได้ในตอนนี้ รีบหานีสและพวกเขาแล้วออกไปจากที่นี่ดีกว่า!”
ด้วยความสามารถในการสแกนของชิป การตามหาคนอื่นในทีมจึงเป็นเรื่องง่ายมาก
เขาเจอแลนโนที่นอนอยู่ไม่ไกล ขาของเขาถูกกิ่งไม้ทิ่มแทง ดูเหมือนว่าเขาจะวิ่งไปชนมันเข้าเอง
หลังจากนั้น เรย์ลินก็พบคราเวล เขากำลังเหมือนคนบ้าฟันหินก้อนใหญ่สีดำอยู่โดยไม่รู้ตัว แม้แต่ตอนที่ เรย์ลินเดินเข้าไปหาเขา คราเวลก็ยังไม่สังเกตเห็น เรย์ลินจึงต้องทุบเขาจนหมดสติแล้วพาเขาออกมา
ส่วนนีสกับลิลลิสท์นั้นโชคดีที่สุด หลังจากที่พวกเธอเดินออกไปได้ไม่นาน ก็ถูกเถาวัลย์พันตัวไว้ เมื่อ เรย์ลินพบพวกเธอ เธอยังคงมีแสงสีเขียวจากยาช่วยเร่งความเร็วล้อมรอบตัว และไม่เป็นอะไรเลย
เรย์ลินพาทั้งสี่คนออกไปจากบริเวณของเห็ดหน้าคนแมงมุม และไปยังลำธารเล็กๆ เขาโยนพวกเขาทั้งหมดลงไปในน้ำ
นี่คือคำแนะนำของชิป
เมื่อน้ำเย็นจัดไหลเข้าไปในจมูกและปากของพวกเขา ร่างกายของพวกเขาก็เริ่มกระตุกอย่างแรง
“แค่กๆ!” คราเวลและคนอื่นๆ เริ่มไอออกมาอย่างหนัก
เรย์ลินลากพวกเขาขึ้นมาจากน้ำและวางนอนราบบนพื้น จากนั้นเขาก็หยิบอาวุธขึ้นมาและยืนคุมเชิงอยู่ข้างๆ
“เกิดอะไรขึ้น?” คราเวลลูบศีรษะที่ปวดของเขาและค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง
“จำเรื่องก่อนหน้านี้ได้ไหม?” เรย์ลินเดินเข้าไปหาเขา
“ใช่! ฉันจำได้แล้ว พวกเราพบกับหมีภูเขาคลั่ง และหมาป่ากินซาก!” คราเวลลูบแผลบนใบหน้าของเขา
“คุณช่วยพวกเราไว้หรือ?”
“ใช่แล้ว! แต่พวกเราไม่ได้เจอสัตว์ร้าย รอให้คนอื่นฟื้นขึ้นก่อน แล้วฉันจะเล่าทั้งหมด” เรย์ลินชี้ไปที่คนอื่นที่เริ่มมีอาการฟื้นตัว
หลังจากออกจากบริเวณที่ได้รับผลกระทบจากเห็ดหน้าคนแมงมุม และดื่มน้ำมากๆ คนอื่นๆ ก็ฟื้นคืนสติขึ้นมา
เรย์ลินเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเห็ดหน้าคนแมงมุมอย่างสั้นๆ ส่วนตัวเขานั้นก็เพียงแค่บอกว่าเขามีอุปกรณ์ที่ช่วยป้องกันการสะกดจิต จึงรอดพ้นมาได้
เมื่อฟังเรื่องราวจบ คราเวลกับคนอื่นๆ สีหน้าดูไม่ดีนัก
“เรย์ลิน ขอบคุณนะ ฉันติดคุณหนึ่งชีวิต” คราเวลพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เราด้วย!” นีสและลิลลิสท์พูดพร้อมกัน ขณะที่แลนโนก็อ้าปากจะพูด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ฉันแนะนำให้พวกคุณรักษาบาดแผลก่อนนะ” เรย์ลินชี้ไปที่บาดแผลแทงทะลุขาของแลนโน
“ได้เลย ฉันมีผงยาอยู่หน่อย แลนโนจะเอาไหม?”
คราเวลหยิบขวดผงยาจากกระเป๋าที่เอวออกมาและส่งให้แลนโน
เรย์ลินสูดดมเล็กน้อย และรู้ว่านี่คือยาธรรมดาของโลกภายนอก ซึ่งใช้รักษาแผลได้บ้าง แต่ยังห่างไกลจากยาอุดเลือดที่มีประสิทธิภาพสูง
พวกเขาค่อยๆ รักษาบาดแผลของตน แลนโนดูจะบาดเจ็บหนักที่สุด ริมฝีปากขาวซีด ขาของเขาถูกพันด้วยยาชั้นหนา คราเวลยังหาไม้ให้เขาใช้เป็นไม้ค้ำยันเพื่อให้พอเดินได้
ร่างกายของผู้ฝึกเวทมนตร์นั้นเริ่มต่างจากมนุษย์ทั่วไป แผลที่ไม่รุนแรงมากสามารถรักษาได้ในคืนสองคืนหากใช้ยา
“ต่อไปเราจะทำยังไงดี?” คราเวลมองไปที่เรย์ลิน แม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าทีมโดยตำแหน่ง แต่การกระทำของเรย์ลินทำให้เขาต้องยอมรับ
“นายเดินไหวไหม?” เรย์ลินถามแลนโน
“ผะ... ผมเดินไหวแน่ๆ อย่าทิ้งผมไว้” แลนโนรีบพยุงตัวขึ้นโดยใช้ไม้ค้ำยัน
“งั้นเราควรรีบออกเดินทางกันเถอะ!” เรย์ลินนึกถึงป่าที่เต็มไปด้วยเห็ดหน้าคนแมงมุมและการคาดเดาของเขา เขามีลางสังหรณ์ไม่ดี
“ใช่แล้ว!” นีสและลิลลิสท์ก็รีบพูดขึ้น ดูเหมือนพวกเธอจะกลัวสถานที่นี้มาก
“ยาเร่งความเร็วของฉัน มันแพงตั้งห้าก้อนหินเวทมนตร์เชียวนะ!” ระหว่างทาง นีสเริ่มบ่น
“เธอโชคดีกว่าฉันอีกนะ ดูขาฉันสิ!” คราเวลพูดพร้อมเก็บของสำคัญ โดยเฉพาะถุงใส่กรงเล็บของนกกาตาแดงสิบสองตัว ซึ่งเป็นหลักฐานในการทำภารกิจสำเร็จ จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ข้อเท้าของเขา
บริเวณข้อเท้าของคราเวลเต็มไปด้วยขนสีดำเส้นเล็กๆ ที่เริ่มขึ้นไปจนถึงต้นขา
“เมล็ดหญ้าเร็ว สามารถทำให้คุณวิ่งเร็วขึ้นก็จริง แต่การเติบโตของมันรุนแรงมาก ถ้าไม่รีบไปที่วิทยาลัยจัดการ มันอาจแพร่กระจายไปทั่วตัวจนทำให้คุณกลายเป็นมนุษย์ขนไปเลย!”
“รูปลักษณ์ภายนอกน่ะยังพอรับได้ แต่ที่สำคัญคือ ถ้าหญ้าเร็วฝังตัวอยู่ในร่างกายเป็นเวลานาน มันจะสร้างพิษ ถ้าไม่รีบแก้ไขอาจต้องตัดขาทิ้ง!” คราเวลพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “รีบไปกันเถอะ!”
แม้เขาจะยังหน้าตึงอยู่ แต่ก้าวเท้าของเขาก็เร่งความเร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
หลังจากเหตุการณ์โจมตีของเห็ดหน้าคนแมงมุม ทีมทั้งห้าคนกลายเป็นกลุ่มที่ระแวดระวังมากขึ้น เพียงเสียงลมพัดผ่านต้นไม้ก็ทำให้พวกเขาตกใจไม่น้อย
เมื่อพวกเขาเห็นสุสานของวิทยาลัยในป่า เรย์ลินก็สาบานว่า เขาไม่เคยรู้สึกว่าหลุมศพจะน่ารักได้ขนาดนี้มาก่อน
“รหัสผ่าน!” ครั้งนี้เป็นเสียงของสุนัขสองหัวที่ถามขึ้นมา
“สูงสุดแห่งแบล็กโบน!” คราเวลตอบด้วยน้ำเสียงมั่นคง
รหัสผ่านของวิทยาลัยจะเปลี่ยนไปทุกระยะเวลา แต่สำหรับพวกที่ออกไปทำภารกิจ รหัสลับเหล่านี้จะถูกแจ้งให้ล่วงหน้าอยู่แล้ว
“ถูกต้อง!” สุนัขสองหัวหลีกทาง และกลับไปเป็นรูปปั้นที่แท่นหิน
เมื่อพวกเขาก้าวเข้าสู่ประตูวิทยาลัย เรย์ลินก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
แม้ว่าการผจญภัยครั้งนี้จะไม่มีใครเสียชีวิต แต่พวกเขาก็เผชิญกับอันตรายมากมาย หากไม่มีชิปช่วย ทีมของพวกเขาอาจจะถูกกวาดล้างไปแล้ว
“ไปกันเถอะ! เราไปส่งมอบภารกิจกันก่อน” คราเวลพูดด้วยรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนใบหน้า ลิลลิสท์และนีสก็รู้สึกโล่งใจเช่นกัน
ทั้งห้าคนมาถึงพื้นที่ส่งภารกิจ คราเวลเข้าไปเข้าคิวที่เคาน์เตอร์ ส่วนอีกสี่คนนั่งรออยู่ข้างๆ
“นีส ภารกิจที่ผ่านมา เคยมีอัตราการบาดเจ็บสูงแบบนี้ไหม?”
เรย์ลินรู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆ แปลกไป ในพื้นที่ส่งภารกิจมีผู้บาดเจ็บเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด และไม่ขาดเสียงสบถและเสียงร้องไห้
“ปกติไม่เคยเยอะขนาดนี้แน่นอน ฉันมั่นใจ!” นีสมองดูเหล่าผู้ฝึกหัดที่มีใบหน้าเคร่งเครียด ดูเหมือนภารกิจของพวกเขานอกจากจะล้มเหลวแล้ว ยังต้องจ่ายราคาอย่างสูงอีกด้วย
“ดูนั่นสิ! ภารกิจเปลี่ยนไปแล้ว!”
เรย์ลินเงยหน้าขึ้นและเห็นตัวอักษรสีแดงโดดเด่นปรากฏขึ้นที่ด้านบนสุดของกำแพงสีดำ
“ประกาศ! อัตราการปรากฏตัวของสัตว์อันตรายรอบๆ วิทยาลัยเพิ่มขึ้นอย่างมาก ขอให้นักเรียนที่ออกไปภายนอกเพิ่มความระมัดระวัง เราขอแนะนำให้นักเรียนที่ยังไม่ถึงระดับสาม ห้ามออกไปภายนอก!”
ตัวอักษรเหล่านี้ใหญ่กว่าตัวอักษรอื่นๆ หนึ่งขนาด และเป็นสีแดงสดที่ดึงดูดความสนใจอย่างมาก
ถัดจากคำเตือนนั้นยังมีภารกิจใหม่ที่เขียนด้วยตัวอักษรสีแดง
“ภารกิจ: ค้นหาสาเหตุของความผิดปกติรอบๆ วิทยาลัย! รางวัล: หินเวทมนตร์ 500 ก้อน, ความรู้วิชาขั้นสูงใดๆ 3 วิชา หรือโมเดลเวทมนตร์ที่ปรับปรุงแล้ว! ภารกิจนี้มีอันตรายสูงมาก โปรดพิจารณาอย่างรอบคอบก่อนรับภารกิจ!”
“500 ก้อนหินเวทมนตร์ และความรู้วิชาขั้นสูงใดๆ 3 วิชา โมเดลเวทมนตร์ที่ปรับปรุงแล้วอีก!” เรย์ลินอุทานด้วยความตกใจ
“ถ้าฉันมีหินเวทมนตร์เยอะขนาดนั้นก็คงดีสิ!” ลิลลิสท์ก็ตกใจกับรางวัลที่มากมายเช่นกัน
....................
